Apel o równość

Niech panuje wśród nas większa równość. Zbyt wiele jest chciwego sięgania po wynagrodzenie. Dokonywane są samolubne oceny wykonanej pracy. Niech nikt nie otrzymuje tak wielkiej pensji, dlatego że sądzi, iż ma umiejętność przystosowania się do wykonania pewnej pracy, umieszczając w ten sposób dzieło wykonane dla Boga i dla rozwoju jego sprawy na gruncie wyrachowania.WP2 170.2

Od tego, komu wiele dano, wiele się wymaga. Niech ci, którzy dowodzą, że powinni otrzymywać wysokie pensje z powodu swoich zdolności i szczególnych darów, zapytają siebie samych: “Do kogo należą talenty, które wykorzystuję? Czy używałem tych talentów w taki sposób, aby przynieść największą chwałę Bogu? Czy podwoiłem pożyczone mi talenty?”. Poświęcone użytkowanie tych talentów przyniosłoby dochody dla sprawy Bożej. Wszystkie nasze talenty należą do Boga i zarówno kapitał jak i odsetki pewnego dnia mają być mu przekazane z powrotem.WP2 170.3

Gdyby ci, którzy przez wiele lat związani byli z dziełem Bożym starannie przestudiowali jak wielką szkodę wyrządzili winnicy Pańskiej przez niemądre posunięcia, przez odstępowanie od właściwych zasad i odwracanie środków od sprawy Bożej przez używanie swojego wpływu, by prowadzić innych na kręte ścieżki, to zamiast sięgać po wyższe zarobki ukorzyliby się przed Bogiem z żalem, którego nie ma potrzeby żałować. Niech postawią sobie pytanie: “Ile winieneś panu memu? Łukasza 16,5. Jaki rachunek przedłożę za źle wykorzystany talent, za podążanie za moją własną nieuświęconą wyobraźnią? Co mogę zrobić, aby wymazać złe skutki moich niemądrych posunięć, które tak bardzo ograniczyły zasoby sprawy?”. Gdyby każdy człowiek z wiernością zajmował powierzone mu stanowisko, to nie byłoby dzisiaj braku środków w skarbnicy Pańskiej?WP2 170.4

Nasz stosunek do dzieła Bożego ma nie być określony z wyrachowania — stosownie do oceny człowieka, tyle pracy, tyle płacy. Wielkim błędem jest, gdy ludzie sądzą, że ich usługi są bezcenne. Niech Bóg będzie wierny swemu słowu, a nastąpi wielka zmiana w ocenie pracy wykonanej dla Pana.WP2 171.1

Och, jest tak wiele rzeczy, które wymagają poprawy w ludziach, którzy gotowi są sięgać po tak wiele. Jakże niestosowna jest samolubna zachłanność o zapłatę. To pożądanie wysokich zarobków wypędziło miłość Bożą z wielu serc. Chluba z powodu stanowiska jest głęboko zakorzenionym złem, które zrujnowało tysiące. Owszem, dziesiątki tysięcy pełnych ambicji wyróżnienia i wystawności zostało zrujnowanych, ponieważ stracili z oczu zasadę. Mierzyli się między sobą i porównywali się ze sobą. Ich gorliwe sięganie po zaszczyt i zapłatę doprowadziło do osłabienia duchowości. Jest to lekcja, jaką wszyscy powinni starannie przestudiować, aby mogli być ostrzeżeni przeciwko samolubstwu i skąpstwu, przeciwko dumie, która niszczy miłość do Boga i wyżera duszę.WP2 171.2

Gdy jakiś człowiek związany z dziełem Bożym odmawia pracy za wynagrodzenie, jakie otrzymuje, gdy otrzymuje rozsądną sumę za swoje usługi, może uzyskać to, o co prosi, będzie to jednak często ze stratą łaski Bożej z jego serca, co ma większą wartość niż złoto i srebro i drogocenne kamienie. — Manuscript 164, 1899.WP2 171.3