Starzejąc się, ale kontynuując wydawanie świadectwa

Drogi bracie [G. I.] Butler:

... Wielce pragnę, aby starzy żołnierze, posiwiali w służbie Mistrza, kontynuowali niesienie swojego świadectwa ściśle do rzeczy, aby ci młodsi w wierze mogli rozumieć, że poselstwa, które Pan dał nam w przeszłości są bardzo ważne na tym etapie historii ziemi. Nasze minione doświadczenie nie utraciło ani joty ze swej mocy. Dziękuję Panu za każdą jotę i kreskę świętego Słowa. Nie wycofałabym się z trudnych odcinków naszego doświadczenia.WP2 214.3

Nie możesz pracować ponad swoje siły. Przypuszczam, że w przyszłości nasze doświadczenie zostanie zmienione, myślę jednak, że ty i ja starzejąc się w służbie Chrystusa, wypełniając jego wolę, nabywamy doświadczenie o najwyższej wartości i najgłębiej zajmujące.WP2 214.4

Sądy Pana mają miejsce w kraju. Musimy pracować z płynącą z głębi serca wiernością, wkładając całą istotę w to co robimy, aby pomóc innym posuwać się naprzód i w górę.WP2 215.1

Przygniećmy walkę do bram. Bądźmy zawsze gotowi wypowiadać słowa zachęty dla przystających i zmęczonych. Możemy kroczyć bezpiecznie jedynie wtedy, gdy kroczymy z Chrystusem. Niech nic nie studzi twojej odwagi. Pomóż tym, z którymi się zetknąłeś pracować z wiernością.WP2 215.2

Mam nadzieję, że w przyszłości będę mogła spotkać cię na niektórych naszych zgromadzeniach. Ty i ja jesteśmy wśród najstarszych z tych, którzy żyją, którzy długo zachowali wiarę. Gdybyśmy mieli nie doczekać pojawienia się naszego Pana, mimo to wykonawszy wyznaczoną nam pracę, odłożymy naszą zbroję z uświęconą godnością. Róbmy to, co jest w naszej mocy, a róbmy to w wierze i nadziei. Moje serce wypełnione jest wdzięcznością dla Pana, za to że tak długo oszczędził moje życie. Moja prawa ręka może nadal bez drżenia kreślić tematy biblijnej prawdy. Powiedz wszystkim, że ręka siostry White nadal kreśli słowa pouczenia dla ludu. Kończę następną książkę na temat historii Starego Testamentu. [Wzmianka ta dotyczy książki Prorocy i królowie.]WP2 215.3

Niech Pan cię błogosławi i zachowa cię w nadziei i odwadze. — Letter 130, 1910.WP2 215.4