Zostało mi dane pouczenie dotyczące ostatniego doświadczenia braci w Indiana i nauczania, jakie przekazali oni zborom. Przez to doświadczenie i nauczanie działał wróg, aby poprowadzić dusze na manowce.WP2 31.3

Przekazane nauczanie dotyczące tego, co nazywane jest “świętym ciałem” jest błędem. Obecnie wszyscy mogą otrzymać święte serca, nie jest jednak rzeczą właściwą twierdzić, że w tym życiu ma się święte ciało. Apostoł Paweł oświadcza: “Wiem tedy, że nie mieszka we mnie, to jest w ciele moim, dobro”. Rzymian 7,18. Do tych, którzy tak mocno starali się otrzymać przez wiarę tak zwane święte ciało, chciałabym powiedzieć: Nie możecie go otrzymać. Ani jedna dusza spośród was nie ma obecnie świętego ciała. Żadna ludzka istota na ziemi nie ma świętego ciała. To jest niemożliwe.WP2 32.1

Gdyby ci, którzy tak swobodnie mówią o doskonałości w ciele, mogli zobaczyć sprawy w ich prawdziwym świetle, to z przerażeniem wzdragaliby się przed swoimi aroganckimi poglądami. Ukazując błąd w ich założeniach dotyczących świętego ciała, Pan stara się ochronić mężczyzn i kobiety przed nakładaniem na jego słowa interpretacji prowadzącej do zanieczyszczenia ciała, duszy i ducha. Pozwólcie na to, aby to stadium doktryny posunęło się tylko nieco dalej, a doprowadzi ona do twierdzenia, że jej zwolennicy nie mogą zgrzeszyć; że skoro mają święte ciało, to wszystkie ich czyny są święte. Jakie drzwi pokusy zostałyby w ten sposób otwarte!WP2 32.2

Pismo Święte uczy nas, abyśmy u Boga szukali uświęcenia ciała, duszy i ducha. W tym dziele mamy być współpracownikami Bożymi. Można wiele zrobić, aby przywrócić w człowieku moralny obraz Boży, aby rozwinąć fizyczne, umysłowe i moralne zdolności. W fizycznym organizmie można dokonać wielkich zmian przez posłuszeństwo prawom Bożym i niewprowadzanie do ciała niczego, co zanieczyszcza. I chociaż nie możemy przypisywać sobie doskonałości ciała, to możemy mieć chrześcijańską doskonałość duszy. Przez ofiarę, która została dla nas złożona, grzechy mogą być doskonale przebaczone. Nie pokładamy naszego zaufania w tym, czego może dokonać człowiek; pokładamy je w tym, co Bóg może zrobić dla człowieka przez Chrystusa. Gdy całkowicie poddajemy się Bogu i w pełni wierzymy, krew Chrystusa oczyszcza od wszelkiego grzechu. Sumienie może być uwolnione od potępienia. Przez wiarę w jego krew wszyscy mogą być uczynieni doskonałymi w Chrystusie Jezusie. Dzięki Bogu, że nie mamy do czynienia z rzeczami niewykonalnymi. Możemy przypisywać sobie uświęcenie. Możemy cieszyć się łaską Bożą. Nie musimy niepokoić się o to co Chrystus i Bóg myślą o nas, ale o to co Bóg myśli o Chrystusie, naszym Zastępcy. Jesteście przyjęci w Umiłowanym. Pan pokazuje pokutującemu wierzącemu, że Chrystus przyjmuje poddanie się duszy dla uformowania i ukształtowania na swoje własne podobieństwo.WP2 32.3

W swoim życiu na ziemi Chrystus mógł ujawnić tajemnice, które przyćmiłyby i przeniosły w niepamięć wszystkie ludzkie odkrycia. Mógł otwierać jedne po drugich drzwi wiodące do rzeczy niezgłębionych, a pewnym skutkiem tego byłoby wiele objawień wiecznej rzeczywistości. Mógł wypowiedzieć słowa, które byłyby kluczem do otwarcia tajemnic, które urzekłyby umysły pokoleń aż do końca czasu. Jednak Chrystus nie otworzył licznych drzwi, do których ludzka ciekawość starała się uzyskać dostęp. Nie wystawił ludziom uczty, która okazałaby się szkodliwa jeśli chodzi o ich najwyższe dobro. Przyszedł, aby zasadzić dla ludzi nie drzewo poznania, ale drzewo życia...WP2 33.1

Pouczono mnie, abym powiedziała do tych, którzy są w Indiana, którzy popierają dziwne doktryny: Nadajecie niewłaściwy kształt drogocennemu i ważnemu dziełu Bożemu. Trzymajcie się granic wytyczonych przez Biblię. Weźcie nauki Chrystusa i wielokrotnie je powtarzajcie. Pamiętajcie, że “mądrość, która jest z góry, jest przede wszystkim czysta, następnie miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna. A owoc sprawiedliwości bywa zasiewany w pokoju przez tych, którzy pokój czynią”. Jakuba 3,17-18.WP2 33.2

Gdy ludzkie istoty otrzymają święte ciało, to nie pozostaną na ziemi, ale zostaną zabrane do nieba. Chociaż grzech zostaje przebaczony w tym życiu, to jego skutki nie są teraz całkowicie usunięte. To przy swoim przyjściu Chrystus “przemieni znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego”. Filipian 3,21...WP2 33.3

W czasie rozwoju naszego dzieła fanatyczne ruchy powstawały wielokrotnie, a kiedy ta sprawa była mi przedstawiana musiałam nieść poselstwo podobne do tego, jakie niosę do moich braci w Indiana. Zostałam pouczona przez Pana, że ten ruch w Indiana ma taki sam charakter jak ruchy w minionych latach. Na waszych religijnych spotkaniach miały miejsce praktyki podobne do tych, których byłam świadkiem w związku z tamtymi ruchami w przeszłości.WP2 33.4

W okresie rozczarowania po upływie czasu wyznaczonego w 1844 roku pojawił się fanatyzm w różnych postaciach. Niektórzy utrzymywali, że zmartwychwstanie sprawiedliwych umarłych już miało miejsce. Zostałam posłana, by zanieść poselstwo tym, którzy w to wierzyli, tak jak teraz wam niosę poselstwo. Oświadczyli oni, że zostali udoskonaleni, że ciało, dusza i duch były święte. Dokonywali pokazów podobnych do tych, których wy dokonujecie i wprawiali w zakłopotanie swoje własne umysły i umysły innych przez swoje zadziwiające przypuszczenia. Osoby te były jednak naszymi umiłowanymi braćmi i pragnęliśmy im pomóc. Pojechałam na ich spotkania. Panowało tam dużo podniecenia połączonego z hałasem i zamieszaniem. Nikt nie mógł odróżnić co grano na piszczałce lub co grano na harfie. Niektórzy wydawali się być w widzeniu i upadli na podłogę. Inni skakali, tańczyli i krzyczeli. Oświadczyli, że ponieważ ich ciało zostało oczyszczone są gotowi na przemienienie. Powtarzali to wielokrotnie. Złożyłam moje świadectwo w imieniu Pana, kładąc jego naganę na tych przejawach.WP2 33.5

Niektórzy z tych, którzy byli zaangażowani w te ruchy, zostali przywiedzeni do rozsądku i spostrzegli swoje zwiedzenie. Niektórzy byli znakomitymi, szczerymi ludźmi, myśleli jednak, że uświęcone ciało nie może grzeszyć i zostali w ten sposób schwytani w szatańskie sidła. Posunęli swoje silnie przemawiające poglądy tak daleko, że stali się hańbą dla drogocennej sprawy Bożej. Tacy wielce pokutowali i niektórzy byli potem wśród naszych najbardziej godnych zaufania mężczyzn i kobiet. Byli też jednak i tacy, którzy później zawsze kroczyli w smutku. W żadnym czasie nie mogliśmy sprawić, by poczuli, że są godni pracować dla Mistrza, którego drogocenną sprawę tak wielce zhańbili.WP2 34.1

Na skutek takich fanatycznych ruchów, jak te, które opisałam, osoby, które w żaden sposób nie były za nie odpowiedzialne, w niektórych przypadkach utraciły rozsądek. Nie mogły zharmonizować scen podniecenia i zgiełku ze swoim własnym minionym cennym doświadczeniem; były naciskane ponad miarę, by przyjąć poselstwo błędu; przedstawiano im, że jeśli tego nie zrobią, to będą zgubione i na skutek tego ich umysł stał się niezrównoważony, a niektórzy postradali zmysły. Takie rzeczy przynoszą hańbę sprawie prawdy i przeszkadzają w ogłoszeniu światu ostatniego poselstwa miłosierdzia.WP2 34.2

Krzyki nie są dowodem uświęcenia

Sposób, w jaki prowadzone są spotkania w Indiana, połączony z hałasem i zamieszaniem, nie jest dobrą rekomendacją dla rozważnych, inteligentnych umysłów. W tych pokazach nie ma niczego, co przekonałoby świat, że mamy prawdę. Zwykły hałas i krzyki nie są żadnym dowodem uświęcenia ani zstąpienia Ducha Świętego. Wasze szalone pokazy wywołują jedynie odrazę w umysłach niewierzących. Im mniej jest takich pokazów, tym lepiej będzie dla wykonawców i dla ludu w ogóle.WP2 34.3

Fanatyzm raz zapoczątkowany i pozostawiony w niekontrolowany sposób, jest równie trudny do ugaszenia jak ogień, który zdobył władzę nad budynkiem. Ci, którzy weszli w ten fanatyzm i podtrzymują go, mogliby daleko lepiej zaangażować się w świecką pracę, ponieważ przez swój niekonsekwentny sposób postępowania hańbią Pana i narażają na niebezpieczeństwo jego lud. Wiele takich ruchów powstanie w tym czasie, gdy dzieło Pana powinno pozostawać wzniosłe, czyste, nieskażone przesądami i bajkami. Musimy mieć się na baczności, by utrzymać bliski związek z Chrystusem, abyśmy nie zostali oszukani przez szatańskie zwiedzenia.WP2 35.1

Pan pragnie, aby w jego służbie panował porządek i dyscyplina, a nie podniecenie i zamieszanie. Nie jesteśmy teraz w stanie z dokładnością opisać scen, jakie rozegrają się w naszym świecie w przyszłości; wiemy jednak to, że teraz jest czas, kiedy musimy czuwać w modlitwie, ponieważ wielki dzień Pana jest bliski. Szatan mobilizuje swoje siły. Musimy być rozważni i spokojni, i rozmyślać o prawdach objawienia. Podniecenie nie jest korzystne dla wzrostu w łasce, dla prawdziwej czystości i uświęcenia ducha.WP2 35.2

Bóg pragnie, abyśmy zajmowali się świętą prawdą. Jedynie to przekona tych, którzy polemizują. Musi być prowadzona spokojna, rozsądna praca, aby przekonać dusze o ich stanie, aby ukazać im budowanie charakteru, które musi być prowadzone, o ile dla Pana ma zostać wzniesiona piękna konstrukcja. Umysły, które są rozbudzone, muszą być cierpliwie nauczane czy właściwie rozumieją i należycie cenią prawdy Słowa.WP2 35.3

Bóg wzywa swój lud, aby kroczył w spokoju i świętej konsekwencji. Powinni być bardzo ostrożni, aby nie zmienić znaczenia i nie zhańbić świętych nauk prawdy przez dziwne przedstawienia, przez zamieszanie i zgiełk. Przez takie rzeczy niewierzący skłonni są uważać, że adwentyści dnia siódmego stanowią grupę fanatyków. W ten sposób wywoływane jest uprzedzenie, które uniemożliwia duszom przyjęcie poselstwa na ten czas. Gdy wierzący mówią prawdę taką jaką jest ona w Jezusie, to objawiają święty, rozsądny spokój, a nie burzę zamieszania. — General Conference Bulletin, 23 kwiecień 1901.WP2 35.4

Rozdział 3 — Doktryna “Świętego Ciała”

Uwielbienie połączone z hałaśliwą wrzawą