Rozdział 17 — Jedność i poświęcenie

[Ukazało się w Notebook Leaflets I, 9 (nr 7).]

Pan zarządził, aby jego dzieło postępowało naprzód w dziedzinach misyjnych w taki sposób, by rozprzestrzeniać poznanie prawdy w czasie ostatnich dni. Zwiedzenie z pewnością spoczęło na tych, którzy powinni być czujni, by widzieć wspaniałe, wielkie dzieło, jakie ma do wykonania lud, noszący Boży znak, przedstawiony w 2 Księdze Mojżeszowej 31,12-18.WP2 147.1

Pan pragnie, aby wierni szafarze zmierzyli pola, jakie są do opracowania, a potem mądrze używali jego środków w posuwaniu naprzód dzieła na tych polach. Bóg ma lud i duchowieństwo, które ma z nim współpracować...WP2 147.2

Pan będzie działał dla swojego ludu, jeśli ten podporządkuje się, by kierował nim Duch Święty i jeśli ludzie nie będą myśleli, że to oni muszą kierować Duchem. “Teraz więc, Izraelu, czego żąda od ciebie Pan, twój Bóg! Tylko, abyś okazywał cześć Panu, swemu Bogu, abyś chodził tylko jego drogami, abyś go miłował i służył Panu, swemu Bogu, z całego serca i z całej duszy. Abyś przestrzegał przykazań Pana i jego ustaw, które Ja ci dziś nadaję dla twego dobra”. 5 Mojżeszowa 10,12-13...WP2 147.3

Boży kaznodzieje mają najbardziej uroczyste, święte dzieło do wykonana w naszym świecie. Koniec jest bliski. Poselstwo prawdy musi iść naprzód. Jako wierni pasterze trzody, słudzy Boży mają nieść jasne, wyraźne świadectwo. Nie może być żadnego wypaczania prawdy. Boska łaska nigdy nie odprowadza od miłosierdzia i miłości Bożej. To moc szatana czyni coś takiego. Gdy Chrystus głosił, jego poselstwo było jak ostry, obosieczny miecz, przeszywając sumienia ludzi i objawiając ich najskrytsze myśli. Dzieło, jakie wykonywał Chrystus będą musieli wykonywać jego wierni posłańcy. W prostocie, czystości i najściślejszej prawości mają głosić Słowo. Ci, którzy pracują słowem czy nauką mają być wierni swojemu poleceniu. Mają czuwać nad duszami, jako ci, którzy muszą zdać rachunek. Nigdy nie powinni ubierać słów “Tak mówi Pan” w powabne słowa ludzkiej mądrości. Czyniąc tak niszczą ich żywą energię, czyniąc je słabymi i pozbawionymi mocy, tak że nie przekonują one o grzechu. Każde słowo wypowiedziane pod kierownictwem Ducha Świętego będzie pełne najgłębszej troski o zbawienie dusz.WP2 147.4

Przyjęcie kaznodziei przez Boga nie zależy od zewnętrznych pozorów, ale od wiernego wywiązywania się przez niego z obowiązku. Chrystusowa droga do wywyższenia biegnie przez najgłębsze upokorzenie. Ci, którzy wraz z Chrystusem są uczestnikami jego cierpień, którzy ochoczo idą jego śladami, będą razem z nim uczestnikami jego chwały.WP2 148.1

Ciągłym usiłowaniem wroga było wprowadzenie do Kościoła osób, które uznają wiele z tego, co jest prawdą, ale nie są nawrócone. Zdeklarowani chrześcijanie, którzy zdradzają pokładane w nich zaufanie, są kanałami poprzez które działa szatan. Może on użyć nienawróconych członków Kościoła do promowania swoich własnych poglądów i hamowania dzieła Bożego. Ich wpływ zawsze ciągnie w stronę zła. Umieszczają krytykę i zwątpienie jako kamienie potknięcia na drodze reformy. Wprowadzają niewiarę, ponieważ zamknęli swoje oczy na sprawiedliwość Chrystusa, a chwała Pana nie jest ich tylną strażą.WP2 148.2

Jedność jest siłą Kościoła. Szatan wie o tym i używa całej swojej mocy, by wprowadzić niezgodę. Pragnie ujrzeć brak harmonii wśród członków Kościoła Bożego. Należy zwrócić większą uwagę na temat jedności. Co jest receptą na uleczenie trądu konfliktów i niezgody? Posłuszeństwo przykazaniom Bożym.WP2 148.3

Bóg pouczał mnie, że nie mamy uwydatniać różnic osłabiających Kościół. On zalecił lekarstwo na spory. Przez zachowywanie jego sabatu świętym mamy ukazać, że jesteśmy jego ludem. Jego Słowo oświadcza, że sabat jest znakiem, po którym można rozpoznać zachowujący przykazania lud. W ten sposób lud Boży ma zachować wśród nich wiedzę o nim jako ich Stwórcy. Ci, którzy zachowują prawo Boże będą z nim jedno w wielkim boju rozpoczętym w niebie pomiędzy szatanem a Bogiem. Niewierność wobec Boga oznacza spór i walkę przeciwko zasadom prawa Bożego.WP2 148.4

Wszystko, co związane jest ze sprawą Bożą, jest święte i w ten sposób ma być traktowane przez jego lud. Rady, które w jakikolwiek sposób dotyczą sprawy Bożej są święte. Chrystus oddał swoje życie, by doprowadzić grzeszny świat do upamiętania. Ci, którzy przepojeni są duchem mieszkającym w Chrystusie będą pracowali jako Boży rolnicy dbający o jego winnicę. Nie będą jedynie pracowali w miejscach, które mogą wybrać. Mają być mądrymi kierownikami i wiernymi pracownikami, czyniąc swoim najwyższym celem wypełnienie zlecenia danego przez Chrystusa. Tuż przed swoim wniebowstąpieniem Zbawiciel powiedział uczniom, że począwszy od Jerozolimy muszą iść do wszystkich narodów, plemion, języków i ludów i dodał: “A oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Mateusza 28,20. — Manuscript 14, 1901.WP2 148.5