Twierdzenie, że jest się zapieczętowanym i świętym

W 1850 roku mój mąż i ja odwiedziliśmy miejscowości Vermont, Canada, New Hampshire i Maine. Spotkania odbywały się w prywatnych domach. Rzeczą prawie niemożliwą było zyskać dostęp do niewierzących. Rozczarowanie w roku 1844 wprawiło w zakłopotanie umysły wielu ludzi i nie chcieli słuchać jakiegokolwiek wyjaśnienia tej sprawy. Byli niecierpliwi i niewierzący, a wielu wydawało się zbuntowanych, wypowiadając się w najbardziej zdecydowany sposób przeciwko swojemu wcześniejszemu doświadczeniu adwentowemu. Inni nie ośmielili się do tego posunąć i wyprzeć się drogi, którą Pan ich prowadził. Ci cieszyli się, słysząc argumenty ze Słowa Bożego, które uzgadniały nasze położenie z proroczą historią. Gdy słuchali wyjaśnienia rozczarowania, które było dla nich tak gorzkie, spostrzegli, że Bóg rzeczywiście ich prowadził i radowali się w prawdzie. Wzbudziło to najbardziej zawzięty opór ze strony tych, którzy wyparli się naszego wcześniejszego doświadczenia.WP2 27.3

Mieliśmy jednak jeszcze gorszy żywioł, któremu musieliśmy stawić czoło: grupie tych, którzy twierdzili, że są uświęceni, że nie mogą zgrzeszyć, że są zapieczętowani i święci, i że wszystkie ich wrażenia i poglądy są zamysłem Bożym. Sumienne dusze zostały zwiedzione przez udawaną pobożność tych fanatyków. Szatan przebiegle działał, aby te zwiedzione osoby przyjęły sabat, ponieważ podczas gdy twierdzili oni, że wierzą w jedną cześć prawdy, przez ich wpływ mógł on wcisnąć ludowi wielkie mnóstwo błędów. Mógł ich także korzystnie użyć, aby napełnić odrazą niewierzących, którzy wskazywali na tych, którzy byli niekonsekwentni i nierozsądni jako na przedstawicieli adwentystów dnia siódmego. Grupa ta nakłaniała ludzi do ludzkich testów i wymyślonych krzyży, których Chrystus nie dał im, aby je nieśli.WP2 28.1

Twierdzili, że uzdrawiają chorych i czynią cuda. Posiadali szatańską, urzekającą moc, ale byli władczy, dyktatorscy i okrutnie uciążliwi. Pan użył nas jako narzędzia, aby zganić tych fanatyków i otworzyć oczy swojego wiernego ludu na prawdziwy charakter ich pracy. Pokój i radość wstąpiły do serc tych, którzy wyłamali się spod tego szatańskiego zwiedzenia i chwalili Boga, gdy zrozumieli jego niezawodną mądrość w przedstawieniu im światła prawdy i jej drogocennych owoców w przeciwieństwie do szatańskich herezji i zwiedzeń. Prawda zajaśniała w przeciwieństwie do tych zwiedzeń jak czyste złoto wśród ziemskich śmieci. — The Review and Herald, 20 listopad 1883.WP2 28.2