فصل 75 - گام برداشتن در نور

بمن نشان داده شد که امت خدا بیش از حد در زیر ابرهای تاریکی سکونت دارند. این اراده او نیست که در بی ایمانی زندگی کنند. عیسی نور است و در او هیچ تاریکی وجود ندارد. فرزندان او فرزندان نور هستند. آنان در شباهت او خلقت تازه یافته اند و فراخوانده شده اند تا از تاریکی بیرون آمده و به نور شگفت انگیز او وارد شوند. او نور جهان است و همه باید او را پیروی کنند. آنان نباید در تاریکی گام بردارند اما باید نور زندگی داشته باشند. امت خدا هر چه بیشتر کوششی کنند تا از مسیح تقلید کنند، با پشتکار بیشتری توسط دشمن تعقیب میشوند، ولی نزدیکی آنان به مسیح انانرا تقویت میکند تا در برابر تلاشهای دشمن مکار که میخواهد انان را از مسیح جدا کند مقاومت کنند. SBK1 170.1

بمن نشان داده شد که ما بیش از حد خودمان را با خودمان مقایسه میکنیم و الگوی جانهای فانی را در بر میگیریم در حالیکه ما الگوئی خطاناپذیر و امن داریم. ما نباید خود را با دنیا بسنجیم و نه با نظرات و عقاید انسان، بلکه باید حقیقت را در بر بگیریم. این تنها مقایسه مطمئنی است که میتواند کرده شود. در غیر اینصورت خود فریبی کرده ایم. اگر خصوصیات اخلاقی معنوی و وضعیت روحانی امت خدا با برکات، امتیازات و نوری که بما اعطا شده تطابقی نداشته باشد، آنگاه توسط فرشته وزن شده و ناقص یافت میشویم. SBK1 170.2

برخی درک واقعی از وضعیت خود را ندارند. آنها حقیقت را میبینند ولی اهمیت آنرا درک نمیکنند. آنان حقیقت را میشنوند ولی کاملا آنرا نمیفهمند زیرا زندگی خود را با آن هماهنگ نمیکنند و بنابر این از طریق اطاعت از آن تقدیس نمیشوند. و با این حال در آسایش و قناعت هستند و همانگونه که مورد لطف خدا قرار داشته اند، در روز با ستون ابر و در شب با ستون آتشی، رهبری و هدایت میشوند. تاریکی این قبیل چقدر عظیم است! با اینحال از آن هیچ نمیدانند. نورمیتابد ولی آنان آنرا درک نمیکنند. هیچ چیزی بیش از این نمیتواند ذهن بشر را اغفال کند از اینکه به آنان بقبولاند که آنان محق هستند و اینکه خدا اعمال آنان را پذیرفته است در حالیکه بر ضد او گناه میورزند. آنان دینداری را درست نفهمیده اند چرا که فکر میکنند محق هستند. آنان قدرت و روح متعلق به دینداری را نفهمیده اند. آنان فرضی کرده اند که توانگر هستند و به هیچ چیزی نیاز ندارند، در حالیکه فقیر و بدبخت و کور و عریان هستند و به همه چیز نیاز دارند. SBK1 170.3

کسانی هستند که ادعای پیروی از مسیح را دارند با اینحال هیچ تلاشی روحانی نمیکنند. در هر کار دنیوی تلاشی میکنند و برای کامل کردن هدف خود همت نشان میدهند ولی در کار حیات ابدی، جایی که همه چیز در خطر است و شادی ابدی آنان بستگی به موفقیت آنان دارد، آنان با بیتفاوتی رفتار میکنند گوئی که فناناپذیر هستند و گوئی که زندگی بازیچه ای است و هیچ چیزی به آنان ارتباطی ندارد و فقط منتظر نتیجه هستند. آه که چقدر ابلهانه است! جنون آور است! اگر آنان تمامی همت و غیرت و شوقی را که در کارهای دنیوی دارند، برای حیات جاودان آشکار کنند، آنگاه فاتحانه پیروزمند خواهند شد. هرکسی که در بازی زندگی تجربه ای برای خود کسب میکند، باید صادقانه سهم خود را نیز ایفا کند.وقتی بیدفاع و بی پناه هستیم، شیطان بدنبال فرصتهایی میگردد تا فیوضات ارزشمند را از ما بر باید و ما باید با قدرتهای تاریکی نبردی سخت داشته باشیم یا اینکه چنانچه بخاطر عدم مراقبت شکست خورده ایم مجددا فیضی ملکوتی را بدست آوریم. SBK1 170.4

ولی بمن نشان داده شد که این امتیاز مسیحیان است تا از خدا قوت یابند تا عطایای ارزشمند را نگاه دارند. دعای پرشور و موثر از سوی آسمان مورد توجه قرار میگیرد. وقتی که خادمان مسیح سپر ایمان و شمشیر روح را برای نبرد را برای دفاع در دست میگیرند نشانگر این است که خطری در اردوگاه دشمن وجود دارد و کاری باید کرده شود. جفا و سرزنش تنها در انتظار کسانی است که به آنان از اعلی قدرت داده میشود و برای نبرد فرا خوانده میشوند. وقتی که حقیقت در سادگی و قوت در میان ایمانداران مستولی میگردد، تا در برابر روح دنیا ایستادگی کنند، این مشهود است که توافق و پیمانی بین مسیح و اهریمن وجود ندارد. پیروان مسیح باید الگوهای زنده ای از حیات و روح ارباب خود باشند. SBK1 170.5

پیر و جوان نبردی در پیش رو خواهند داشت. آنان برای لحظه ای نباید بخوابند. دشمن مکار دائما گوش بزنگ است تا آنان را گمراه کند و بر آنان تسلط یابد. ایمانداران به حقیقت حاضر باید مراقب دشمن باشند و حکمت از خود نشان دهند و در برابر شیطان مقاومت کنند. آیا چنین خواهند نمود؟ آیا در این نبرد حفظ خواهند شد؟ آیا مراقب خواهند بود و از بی انصافی خود را جدا خواهند ساخت؟ مسیح بطرقهای مختلف انکار شده است. ما ممکن است که با سخنان مغایر با حقیقت، غیبت و سخن چینی، گفتار ابلهانه یا استهزاء یا با یاوه گوئی او را انکار کنیم. در این چیزها باید کمی زیرکی و حکمت از خود نشان بدهیم. ما خود را ضعیف میکنیم، تلاشهای ما ضعیف هستند تا در برابر دشمن بزرگ مقاومت کنیم و ما پیروز خواهیم شد. « شخصی نیلث، چون خوش قلب است، اعمالش نیز نیاث است . شخصی بد، چون بد باطن است، اعمالشی نیز بد است . آنچه در دل شخصی باشد، از سخنانش آشکار مي گردد»، لوقا ۴۵:۶. و از طریق فقدان مراقبه ما نشان میدهیم که مسیح در وجود ما نیست. آنانیکه تامل و تردید میکنند تا با تمام وجود برای خدا خود را وقف کنند، کار پیروی از مسیح را ضعیف میکنند. آنان او را از فاصله ای چندان دور پیروی میکنند که نیمی از زمان واقعا نمیدانند که آیا گامهای او را دنبال میکنند یا گامهای دشمن بزرگ خود را دنبال میکنند. چرا ما آنقدر کند هستیم تا از علاقه خود از این جهان دست بشوییم و فقط مسیح را نصفه و نیمه پیروی میکنیم؟ کاملا و با تمام دل و وجود باید خود را تسلیم خدا کنیم و از عشق ورزی به جهان دست بشوئیم در غیر اینصورت نمیتوانیم جزو پیروان مسیح باشیم. SBK1 170.6

زندگی و روح مسیح تنها استاندارد و معیار از کمال و تعالی است و تنها طریق و راه ما پیروی کردن از الگوی اوست. اگر چنین کنیم او ما را با اندرزهای خویش راهنمایی خواهد کرد و آنگاه ما را در جلال خویش خواهد پذیرفت. ما باید به سختی تلاش کنیم و تمایل داشته باشیم تا رنج ببریم بخاطر اینکه در جای پای رهایی دهنده مان گام برداریم. خداوند میخواهد که برای ما کاری انجام دهد تا بما روح خود را رایگان عطا کند، اگر برای آن کوششی کنیم و به آن ایمان داشته باشیم و آنگاه میتوانیم در نور گام برداریم همانطور که او در نور است. ما میتوانیم در محبت او جشن بگیریم و در پری با شکوه او سیراب شویم. SBK1 170.7