فصل 15 - بردار نگهبان و مراقب شما

۲۰ نوامبر ۱۸۵۵ در حالیکه در دعا بودم روح خداوند بطور ناگهانی و با قدرت بر من نازل شد و من به رویا برده شدم.

دیدم که روح خدا از کلیسا رخت بسته است. خادمان خداوند بیش از حد به قدرت مباحثه اعتماد دارند و آنچنان که باید استوارانه بر خداوند توکل نداشته اند. دیدم که بحث درباره حقیقت بتنهایی جانها را به جنبش در نخواهد آورد تا عقیده خود را با «باقیماندگان” * ابراز کنند چرا که حقیقت محبوب نیست. خادمان خداوند باید در جانهای خود حقیقت را داشته باشند. فرشته گفت: آنان باید گرمای خود را از جلال بگیرند و آنرا در آغوش خود حمل کند و آن را با گرمی و شوق به جانهایی که میشنوند بریزند. تعداد کمی که وظیفه شناس هستند آماده هستند تا از شواهد تصمیم بگیرند ولی ناممکن است تا بسیاری را فقط با فرضیه حقیقت به جنبش در آورد. قدرتی باید باشد تا با حقیقت همراه باشد، شهادتی زنده تا آنانرا بجنبش در آورد.SBK1 46.1

من دیدم که دشمن مشغول نابود کردن جانهاست. و خود بزرگ بینی به صفوف ایمانداران رخنه کرده است در صورتیکه تواضع بیشتری باید وجود داشته باشد. استقلال روح بیش از حد وجود دارد که در میان پیام آوران افراط میشود. این روحیه باید کار گذاشته شود و خادمان خدا باید با هم برنامه ریزی کنند. غرور بیش از حد وجود دارد و میگویند «مگر من نگهبان برادرم هستم؟” فرشته گفت: «آری تو نگهبان برادرات هستی. تو باید با توجه و تمام وجود از برادرات مراقبت کلی و خیرخواه او باشی و نسبت به او مهربان و رئوف باشی. گردهم آید، گردهم آید. خداوند تدبیر نموده تا انسان ها درستکار و امین باشند، متظاهر نباشند بلکه فروتن و متواضع و بی آلایش باشند. این اصول ملکوت است و خداوند چنین سفارش نموده است. ولی مرد ضعیف النفسی و سست دل بدنبال چیز دیگری است - تابراههای خود برود و با دقت زیاد به علاقه های شخصی خود بپردازد.SBK1 46.2

از فرشته پرسیدم که چرا بی آلایشی از کلیسا رخت بست و غرور و خود سرفرازی وارد شده است. و دلیلی را که چرا ما تقریبا به دستان خصم افتاده ایم مشاهده کردم. فرشته گفت: ببین و خواهی دید که این احساس غالب خواهد شد. مگر من نگهبان برادرم هستم؟ فرشته دوباره گفت: تو مراقب و نگهبان برادرات هستی. ادعای وایمان آنان ترا ملزم میکند تا خود را انکار کلی و برای خدا از خود گذشتگی داشته باشی در غیر این صورت شایسته حیات ابدی نخواهی شد چرا که با درد و رنج و خون فرزند محبوب خدا گران خریداری شده ای.SBK1 46.3

دیدم که در مکانهای مختلف از شرق تا غرب، مزارع به مزارع اضافه میشوند و زمین به زمین و خانه به خانه و آنان برای انجام امور خدا عذر و بهانه می آورند و میگویند که چنین میکنند تا به امور خدا بتوانند کمک کنند. آنان بخود یابند و دستبند میزنند تا بتوانند بهره کمی به امور خدا بدهند. برخی قطعه ای زمین میخرند و با توان خود کار میکنند تا پول آنرا بپردازند. آنان چنان مشغول هستند که وقت کمی برای دعا و خدمت برای خدا دارند. آنان از او قوت حاصل کنند تا به منافع خود نائل شوند. آنان مقروض هستند و وقتی که امور خدا به آنان نیاز دارد نمیتوانند کمک کنند چرا که اول باید از بدهی خود خلاص شوند. ولی به محض اینکه از قرضی خود خلاص شوند بازهم در کمک به امور خدا عقب مینشینند چرا که دوباره درگیر اضافه کردن ملک واملاک برای خود هستند. آنان خود را گول میزنند که میگویند این شیوه درستی است که از این منافع برای امور خدا میخواهند استفاده میکنند در حالیکه که در واقع گنجینه های خود را در این دنیای فانی روی هم میچینند. آنان حقیقت را فقط با لغت دوست دارند ولی نه در عمل .SBK1 46.4

علاقه و عشق آنان به امور خدا با کارهایشان نشان داده میشود. آنان دنیا را زیاد دوست دارند و امور خدا را کم. آنان بیشتر مجذوب و شیفته زمین هستند و کمتر به ملکوت. قلوب آنان همراه با گنج های آنان است. با الگوهایی که از خود نشان میدهند به اطرافیانشان میگویند که قصد دارند تا در اینجا بمانند و این دنیا خانه آنهاست. فرشته گفت: «تو نگهبان برادرات هستی».SBK1 46.5

بسیاری در هزینه های غیر ضروری افراط میکنند محض ارضای احساسات، چشیدن عذاب و لذت چشم، در حالی که امور خدا نیازمند به همان بودجه ای است که آنان خرج کردند و در حالیکه که برخی خادمان خدا لباسهای کهنه بر تن دارند و در کارهای خود بخاطر کمبود بودجه در مضیق هستند. فرشته گفت: زمان آنان برای امیال و نفس بزودی خواهد گذشت. کارهای آنان نشان میدهد که نفس خویشتن بت و خدای آنان است و بخاطر آن خود را قربانی میکنند. نفس باید ابتدا ارضا گردد. احساس آنان این است: آیا من نگهبان برادرم هستم؟ آنان یک هشدار دیگر دریافت میکنند ولی به آن اعتنا نمیکنند. نفس هدف اصلی است و بخاطر آن سر خم میکنند.SBK1 46.6

دیدم که کلیسا تقریبا روح ترک نفس و از خودگذشتگی را از دست داده است. آنان ابتدا به نفس و علاقه های نفسانی میپردازند و سپس برای امور خدا فکر میکنند که ببینند آیا میتوانند یا نه. دیدم که این از خود گذشتگی کامل نیست و از سوی خداپذیرفته نمیشود. همه باید علاقمند باشند تا ملتهای کوشش خود را انجام دهند تا امور خدا به پیش برود. مشاهده کردم که افرادی مال و منال ندارند ولی قوت جسم دارند و باید برای قوت خود به خدا جوابگو باشند. دیدم که آنان میتوانند فداکاری کنند و این وظیفه آنان است که چنین کنند و همچنین کسانی که متمول هستند. ولی اغلب کسانی که دارایی ندارند درک نمیکنند که میتوانند انکار نفس کند. آنان میتوانند کمتر بخوابند و قوه چشایی و اشتهای خود را ارضا کند و برای امور خدا مضایقه نکنند و بدین طریق گنجهای خود را در آسمان بیندوزند. دیدم که در حقیقت حلاوت و زیبایی وجود دارد ولی اگر قدرت خدا از آن برداشته شود بی تاثیر است.SBK1 46.7