Ang Kahigayonan sa Inahan

Adunay usa ka Dios sa langit ug ang kahayag ug himaya gikan sa Iyang trono nagapabilin niadtong matinumanong inahan samtang siya maningkamot sa pagtudlo sa iyang mga anak sa pagsukol sa gahum sa dautan. Walay laing buhat nga makatupong kaniya sa kahinungdanon. Siya dili, sama sa pintor sa paghulagway usa ka dagway nga matahum sa ibabaw sa panapton, ni sama sa magkukulit, magkulit niini sa marmol. Siya dili, sama sa tagsulat, maghulagway sa halangdong hunahuna sa mga pulong gamhanan, ni sama sa magaawit, sa pagpahayag sa matahum pagbati sa awit. Siya mao, uban sa pagtabang sa Dios, ang magpatubo sa kalag sa tawo sa diosnong dagway.MPP 44.1

Ang inahan nga nagapasalamat niini magila sa iyang mga kahigayonan nga bililhon uyamut. Sa makugihon siya mangita, sa iyang kaugalingong karakter ug tungud sa iyang paagi sa pagbansay, sa paghatag sa iyang mga anak sa halangdong mga tinguha. Sa makugihon, mapailubon, maisugon, siya maningkamot sa pagpauswag sa iyang kaugalingon mga ihibalo, aron ma- gamit niya sa matarung ang hataas nga mga gahum sa salabutan sa pagbansay sa iyang mga anak. Sa mainiton siya mangotana sa tagsa ka lakang, “Unsa ang gisulti sa Dios?” Sa makugihon siya magtuon sa Iyang pulong. Siya magatutok sa iyang mga mata kang Kristo, aron ang iyang kaugalingong kaagi sa matag adlaw, sa mapaubsanong buhat sa pagatiman ug katungdanan, mahimo untang matuod nga hulagway sa usa ka matuod nga Kinabuhi. (MH—371-378.)MPP 44.2