Uczenie się służebnego przywództwa — 8 czerwiec

“Elizeusza zaś, syna Szafata, z Abel-Mechola, namaścisz na proroka na twoje miejsce”. 1 Królewska 19,16.TC 166.1

Dobrze będzie, jeśli zastanowimy się nad powołaniem Elizeusza. Elizeusz pochodził z rodziny, która zachowywała prawdziwą wiarę Izraela. Nie mieszkał w gęsto zaludnionym mieście. Jego ojciec był rolnikiem. Nawet w czasach ucisku byli ludzie, którzy nie ulegli degeneracji i odstępstwu, a rodzina Elizeusza należała do owych siedmiu tysięcy Izraelitów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem.TC 166.2

Eliasz zbliżał się do końca swojej ziemskiej służby. Ktoś inny miał zająć jego miejsce w dziele. Eliasz otrzymał polecenie udania się na północ. (...) Wydawało się, że przyroda nadrabia czas suszy i nieurodzaju. Obfite deszcze uczyniły dla ziemi więcej, niż dla serc ludzi. Ziemia była lepiej przygotowana do wykonania swej pracy niż serca odstępczych Izraelitów.TC 166.3

Eliasz rozejrzał się dookoła. Dokąd tylko sięgał jego wzrok, widział ziemię należącą do jednego człowieka — człowieka, który nie zgiął kolan przed Baalem, a jego serce trwało niepodzielnie przy Bogu. Właścicielem tym był Szafat. Domownicy uwijali się, energicznie pracując. Stada pasły się na zielonych pastwiskach, a słudzy orali i siali ziarno, by ziemia wydała nowy plon.TC 166.4

Uwaga Eliasza została zwrócona na Elizeusza, syna Szafata. (...) Elizeusz został wychowany z daleka od miasta i zamętu, panującego na królewskim dworze. Nauczono go prostoty życia oraz posłuszeństwa rodzicom i Bogu. (...) Jednak dzięki pokorze i cichości ducha Elizeusz posiadał stały charakter. Cechowały go uczciwość i wierność oraz miłość i bojaźń Boża. Posiadał cechy przywódcze, ale był pokorny jak sługa. Jego umysł przywykł do wierności w drobnych sprawach, więc był wierny we wszystkim, co czynił. Tak więc Bóg mógł go powołać do pracy dla Niego, gdyż Elizeusz był gotów słuchać Jego głosu. (...)TC 166.5

Jego otoczenie w domu rodzinnym cechował dostatek, ale Elizeusz zdawał sobie sprawę, że musi nauczyć się pracy na każdym stanowisku, by przygotować się do dorosłego życia. Nie chciał być mniej sprawnym pracownikiem niż słudzy jego ojca. Pragnął nauczyć się, jak służyć, aby móc później mądrze kierować innymi, pouczać ich i rozkazywać im. Czyniąc wszystko, co było w jego mocy dzięki danym mu przez Boga zdolnościom, współpracując z ojcem w gospodarstwie, pełnił tym samym służbę Bożą. — Letter 12, 1897.TC 166.6