Historia się powtarza — prześladowania naśladowców Chrystusa — 21 wrzesień

“Wtedy Herod z żołnierstwem swoim sponiewierał go i wydrwił, kazał go przybrać we wspaniałą szatę i odesłał z powrotem do Piłata”. Łukasza 23,11.TC 271.1

Historia się powtórzy. W świecie chrześcijańskim dojdzie do zdecydowanego konfliktu. Ci, którzy są nielojalni wobec przykazań żywego Boga, w poczuciu swej domniemanej ważności, będą inspirowani przez szatana do walki przeciwko ludziom, idącym za Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata. (...) Skutek tego będzie taki, że ludzie staną się nieludzcy w swoim postępowaniu wobec inaczej wierzących. (...)TC 271.2

Gdyby tak zwany chrześcijański świat wziął sobie do serca naukę wypływającą z tego, jak Żydzi potraktowali Chrystusa, i gdyby współcześni wierzący postanowili nigdy nie wstępować na ten sam grunt, nie byliby odpowiedzialni za śmierć Chrystusa w osobach Jego świętych.TC 271.3

Spora grupa kapłanów i starszych towarzyszyła Chrystusowi w drodze do pałacu Heroda. Kiedy Chrystus został postawiony przed Herodem, kapłani, przywódcy i uczeni w Piśmie zaczęli Go gwałtownie oskarżać. Jednak tetrarcha nie zwracał uwagi na oskarżenia wnoszone przeciwko Chrystusowi. Wystarczyło mu jedno spojrzenie, by przekonać się, że ten Człowiek nie popełnił żadnej zbrodni.TC 271.4

Rzymscy żołnierze wiedzieli, że przypodobają się motłochowi, kapłanom i przywódcom, jeśli znieważą Chrystusa w sposób, jaki tylko mogli wymyślić. W tym potwornym dziele pomagali im żydowscy dygnitarze. (...) Majestat Niebios, Króla chwały okrzyknęli samozwańcem i potraktowali Go jako obiekt niewybrednych kpin.TC 271.5

Przedstawili Króla chwały w taki sposób, by Go ośmieszyć. Ubrali go w starą, purpurową, królewską szatę, którą niegdyś nosił król. Włożyli w Jego dłoń trzcinę, a na głowę wcisnęli mu koronę z okrutnych cierni, które przebiły święte skronie sprawiając, że krew cienkimi strużkami spływała po twarzy i brodzie Chrystusa. Rzucano na niego najgorsze obelgi. Jednak Chrystus nie cisnął na swoich oprawców żadnego gniewnego spojrzenia. Zasłonili Mu twarz i bijąc Go wołali: “Prorokuj, kto jest ten, co cię uderzył?” Następnie zdarli zasłonę i pluli na Jego oblicze, potem z całej siły, brutalnie bili Go trzciną po twarzy i po głowie. Przyjmowali najbardziej groteskową postawę i posługując się najbardziej szmatławym językiem kpili z Niego oddając Mu pokłony w pozornej uniżoności. (...)TC 271.6

Żydzi domagali się cudu jako dowodu Jego boskości, ale oto otrzymali o wiele bardziej przekonywający dowód niż jakikolwiek cud, który mógłby być dokonany. — Manuscript 112, 1897.TC 271.7