Czas wyjątkowej duchowej okazji — 3 luty

“Dlatego że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności”. Rzymian 1,21.TC 40.1

Pomimo występków przedpotopowego świata, ten okres nie był, jak to się sugeruje, erą ciemnoty i barbarzyństwa. Ludzie mieli możliwość osiągnięcia wysokiego poziomu moralnego i intelektualnego rozwoju. Posiadali wielką siłę ciała i umysłu, a ich możliwości zdobywania wiedzy religijnej i naukowej były niezrównane. Błędem jest przypuszczenie, że skoro żyli tak długo, ich umysły dojrzewały powoli. Ich siły umysłowe rozwijały się wcześnie, a ci, którzy żyli w bojaźni Bożej i w harmonii z wolą Bożą, wzrastali w wiedzy oraz mądrości przez całe życie. (...) W miarę jak długość życia ulegała skróceniu, a siła fizyczna zanikała, zmniejszały się także zdolności umysłowe. (...)TC 40.2

Przedpotopowi ludzie nie posiadali książek, ani nie posługiwali się pismem, ale dzięki niespożytym siłom fizycznym i umysłowym mieli niesamowitą pamięć, zdolną pomieścić i utrwalić to, co poznawali oraz przekazać bez żadnego uszczerbku kolejnym pokoleniom. (...) Nie była to era religijnej ciemności, ale wielkiego oświecenia. Cały świat miał okazję uczyć się od Adama (...).TC 40.3

Sceptycy nie mogli zaprzeczyć istnieniu Edenu, gdyż każdy mógł go widzieć, tak samo jak i aniołów strzegących jego bramy. Porządek stworzenia, widok ogrodu, historia dwóch drzew, tak blisko związanych z przeznaczeniem człowieka, były niezaprzeczalnymi faktami. Istnienie i najwyższy autorytet Boga, wymagania Jego prawa, były prawdami, których ludzie nie mogli kwestionować, dopóki Adam był wśród nich.TC 40.4

Pomimo przeważającego zepsucia było wielu świętych ludzi, którzy zachowali szlachetność dzięki łączności z Bogiem i żyli niczym w niebiańskiej wspólnocie. Byli to ludzie o potężnej inteligencji i wspaniałym sposobie życia. Mieli wielką i świętą misję — rozwijanie sprawiedliwego charakteru, nauczanie pobożności i to nie tylko wśród współczesnych, ale także wśród przyszłych pokoleń. Jedynie kilku z nich zostało wymienionych w Piśmie Świętym, ale we wszystkich wiekach Bóg miał swych wiernych świadków, szczerych wyznawców. — Patriarchowie i prorocy 59.60.TC 40.5