Faryzeusze nie uznali mocy Chrystusa — 26 sierpień

“Faryzeusze zaś mówili: Mocą księcia demonów wypędza demony”. Mateusza 9,34.TC 245.1

Cudowne i pełne miłosierdzia czyny Chrystusa były wystarczającym dowodem, by uwierzyć w Niego. Jednak ci ludzie nie chcieli prawdy. Nie mogli zaprzeczyć prawdziwości cudów, ale mimo to postanowili je potępić. Musieli przyznać, że Jego działalności towarzyszyła nadprzyrodzona moc, ale oświadczyli, że ta moc pochodzi od szatana. Czy naprawdę w to wierzyli? Nie. Jednak byli tak zdecydowani nie dopuścić prawdy do swych serc i nie nawrócić się, że działanie Ducha Świętego przypisali diabłu. (...)TC 245.2

Nieskończenie współczujący Odkupiciel! Jaka miłość, jaka niezrównana miłość napełnia Jego serce! Oskarżony przez przywódców Izraela o to, że dokonuje swych dzieł miłosierdzia mocą księcia demonów, wyśmiany i wyszydzony, nie baczył na zniewagi i z miłością zwracał się do tych, którzy Nim gardzili. Nie mógł porzucić dzieła, które przyszedł wykonać. Wiedział, że prawda musi zostać odsłonięta przed ludźmi. Światłość świata musiała zabłysnąć jasnymi promieniami w ciemnościach grzechu i uprzedzeń, aby objawić błąd i przeciwstawić mu prawdę. (...)TC 245.3

Chrystus nie posługuje się siłą ani przymusem pociągając ludzi do siebie. Jednak gdy prawda była głoszona, serca tych, którzy uważali się za dzieci Boże, były zamknięte przed nią, a ci, którzy nie byli tak uprzywilejowani i nie stroili się w szaty samousprawiedliwienia, szli za Chrystusem. Ich umysły poddawały się przekonującemu wpływowi i budziły się pod wpływem działania światła i prawdy (...).TC 245.4

Szatan usiłował ukryć przed światem prawdę o wielkiej pojednawczej ofierze, która objawia prawo w całej jego świętości i wadze oraz uzmysławia człowiekowi jego obowiązki wobec tego prawa. Połączył moc wszystkich swoich złych aniołów ze zbuntowanymi ludźmi w walce przeciwko dziełu Bożemu. Jednak gdy knuł i realizował swoje szatańskie zamysły, moce niebios potężnie współdziałały z ludźmi w dziele odrodzenia. (...)TC 245.5

Oto dwie wielkie moce: moc prawdy i sprawiedliwości oraz moc szatana usiłująca uczynić prawo Boże bezskutecznym. Człowiek zahipnotyzowany przez moc szatana działa stosownie do zamysłów wroga. Zbawiciel natomiast przyjmuje ludzi jako świadomych współpracowników Bożych. (...) Ci, którzy pragną być dziećmi Bożymi, nie powinni oczekiwać, że na tym świecie będą mieli łatwe życie. (...) Jednak nie jesteśmy osamotnieni w tej walce. Jezus Chrystus jest Wodzem naszego zbawienia. — Manuscript 61, 1899.TC 245.6