Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Triumfujący Chrystus - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Lud Boży nie powinien się chować przed światem — 11 grudzień

    “Wy jesteście światłością świata; nie może się ukryć miasto położone na górze”. Mateusza 5,14.TC 352.1

    Daniel był mężem stanu w Babilonii. (...) Przez swoją wierną służbę uczył mieszkańców Babilonii, że jego Pan jest Bogiem żywym, a nie posągiem podobnym do tych, jakie czcili Babilończycy. Bożym zamiarem było uzmysłowienie Babilończykom, że jest większy Król niż król babiloński — Bóg, którego czczą Hebrajczycy. Jako młodzi ludzie Daniel i jego towarzysze wywyższali Boga swoim postępowaniem. Wiedzieli, że mają się trzymać zasad prawdy, więc odmówili jedzenia potraw i picia wina ze stołu królewskiego. Wstrzymywanie się od alkoholu i niezdrowego pokarmu sprawiło, iż wyglądali znacznie lepiej niż ci młodzieńcy, którzy znaleźli przyjemność w pobłażaniu apetytowi.TC 352.2

    Choć mogli znaleźć liczne wymówki, ci młodzi ludzie postanowili być wierni nawet w najdrobniejszych sprawach. Nawet swoim fizycznym wyglądem przewyższali tych, którzy zasiadali do królewskiego stołu. Ich prosta dieta pozwalała im także zachować jasność umysłu. Byli lepiej przygotowani do nauki, gdyż nie cierpieli wskutek przejedzenia czy spożywania potraw nie służących zdrowiu. Byli lepiej przygotowani fizycznie do intensywnej pracy, ponieważ nigdy nie chorowali. Mając tak przenikliwe umysły mogli szybko myśleć i energicznie działać. Dzięki posłuszeństwu wobec Boga czynili to, co wzmacniało ich zdolność rozumowania i zapamiętywania. Bóg postanowił, by Daniel i jego towarzysze poznali wielkich ludzi Babilonii, aby ci mogli poznać religię Hebrajczyków i dowiedzieć się, że prawdziwy Bóg panuje nad wszystkimi królestwami. (...)TC 352.3

    Pan pragnie, by w podobny sposób adwentyści dnia siódmego świadczyli o Nim. Nie wolno im chować się przed światem. Choć nie należą już do tego świata, to jednak mają być na świecie dla jego dobra. Mają się wyróżniać w świecie swoim sposobem postępowania. Mają się wykazać czystością charakterów, aby świat mógł poznać, iż prawda, w którą wierzą, czyni ich uczciwymi w postępowaniu. Ci, którzy kontaktują się z nimi, mają ujrzeć, że ludzie wierzący w prawdę są przez nią uświęceni, gdyż prawda przyjęta i zachowywana czyni tego, kto ją przyjmuje, dzieckiem Bożym, dzieckiem niebiańskiego Króla, członkiem rodziny królewskiej, wiernym, szczerym, uczciwym, prawym zarówno w małych, jak i w wielkich sprawach. (...) Jeśli cokolwiek warto zrobić, to warto to zrobić dobrze. Bądźmy wierni w najmniejszych obowiązkach, a także w wypełnianiu tych zadań, które wymagają największego poświęcenia. Wszystkim, którzy za przykładem Daniela nie tylko wierzą w prawdę, ale żyją nią, postępując stosownie do zasad wstrzemięźliwości, Pan da zachętę podobną do tej, jaką dał Danielowi. — Manuscript 47, 1898.TC 352.4

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents