Pomoc aniołów w czasie pokusy — 8 lipiec

“Albowiem aniołom swoim polecił, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich. Na rękach nosić cię będą, byś nie uraził o kamień nogi swojej”. Psalmów 91,11.12.TC 196.1

Wyraźnie powiedziano, że szatan działa w dzieciach nieposłuszeństwa, mając nie tylko dostęp do ich umysłów, ale także posługując się ich wpływem, świadomym i nieświadomym, by za ich przykładem wciągać innych do buntu. Jeśli źli aniołowie mają taką moc nad ludźmi w ich nieposłuszeństwie, o ileż większą moc mają dobrzy aniołowie nad tymi, którzy pragną być posłuszni. Kiedy pokładamy naszą ufność w Jezusie Chrystusie, będąc posłusznymi ku sprawiedliwości, aniołowie Boży działają w naszych sercach ku sprawiedliwości. (...)TC 196.2

Aniołowie przybyli i usługiwali naszemu Panu na pustyni, gdzie był kuszony. Niebiańscy aniołowie byli z Nim w każdym czasie, gdy był wystawiony na ataki szatańskich narzędzi. Były one o wiele gwałtowniejsze niż te, które kiedykolwiek były na nas przypuszczane. W życiu Chrystusa ważyły się losy całej ludzkości. W swojej walce Chrystus nie posługiwał się nawet własnymi słowami. Polegał na tym, co “napisano”. W walce tej człowieczeństwo Chrystusa było wystawione na ryzyko tak wielkie, iż nigdy nie zdołamy tego pojąć.TC 196.3

Książę żywota i książę ciemności spotkali się w zaciekłych zmaganiach, ale szatan nie był w stanie zyskać najmniejszej przewagi ani w słowie, ani w działaniu. Jego pokusy były rzeczywiste, nie udawane. Chrystus był naprawdę kuszony. Aniołowie niebiańscy przyglądali się tym scenom i trzymali sztandar wzniesiony ku górze, aby szatan nie mógł przekroczyć wyznaczonych mu granic i uciec się do przemocy wobec ludzkiej natury Chrystusa. W ostatniej pokusie szatan przedstawił Chrystusowi perspektywę zyskania całego świata z całą jego chwałą w zamian za oddanie czci aniołowi, który twierdził, że został posłany przez Boga. Wówczas Chrystus zgodnie z przysługującym Mu prawem wydał rozkaz. Zademonstrował swoją wyższość nad szatanem i jego upadłymi aniołami.TC 196.4

Boskość jaśniała przez człowieczeństwo, a szatan został autorytatywnie pokonany. “Idź precz, szatanie” — powiedział Chrystus. (...) Wystarczyło tyle. Dalej szatan już nie mógł się posunąć. Aniołowie przystąpili i usługiwali Zbawicielowi. Przynieśli Mu jedzenie. Trudu tych zmagań nie potrafi pojąć umysł człowieka. Od ich wyniku zależał los całej ludzkości i samego Chrystusa. Jeden przejaw uległości ze strony Chrystusa, jedno słowo zgody, a świat wpadłby niepodzielnie w szpony szatana, który bez żadnych ograniczeń roztoczyłby tu swoje rządy. Jednak walka została wygrana i aniołowie niebiańscy ukazali się Chrystusowi. Człowieczeństwo Chrystusa było na granicy zupełnego wyczerpania, ale w niebie wszyscy śpiewali pieśń wiecznego zwycięstwa. — Letter 116, 1899; Selected Messages I, 94.95.TC 196.5