Aniołowie w Getsemane

Niebiański wszechświat obserwował z największą uwagą całe życie Chrystusa — każdy krok od żłobu aż po obecną straszliwą scenę. Jakiż widok był to dla dziesięciu tysięcy razy dziesięć tysięcy aniołów, cherubinów i serafinów! — The Signs of the Times, 9 grudzień 1897.PA 139.6

Aniołowie unosili się nad tym miejscem [w Getsemane], przyglądając się tej scenie. — Spiritual Gifts I, 47.PA 139.7

Widzieli Syna Bożego, swego Umiłowanego Wodza, w nadludzkiej agonii najwyraźniej bliskiego śmierci na polu walki o zbawienie upadłego i ginącego świata. Całe niebo wsłuchiwało się w modlitwę Chrystusa.PA 139.8

Męka Jego duszy w postaci trzykrotnie wyrywającego się z Jego drżących warg wołania: “Ojcze mój, jeśli można, niech mnie ten kielich minie; wszakże nie jako Ja chcę, ale jako Ty” (Mateusza 26,39), wprawiała w drżenie wszystkie niebiańskie istoty. Widzieli swego Pana otoczonego przez legiony wojsk szatana oraz Jego ludzką naturę uginającą się i drżącą pod wpływem niepojętego przerażenia. — The Signs of the Times, 9 grudzień 1897.PA 139.9

Aniołowie, którzy pełnili wolę Chrystusa w niebie, bardzo pragnęli Go pocieszyć, ale nie było w ich mocy ulżyć Jego smutkowi. Nigdy nie odczuli oni grzechów upadłego świata, więc ze zdumieniem patrzyli, jak Ten, którego darzyli uwielbieniem, cierpi ból, jaki nie sposób opisać słowami. Choć uczniowie zawiedli i nie okazali współczucia swemu Panu w najcięższej godzinie Jego walki, całe niebo współczuło Mu i w bolesnym napięciu czekało na wynik Jego zmagań. — The Present Truth, 3 grudzień 1885.PA 139.10

Trzykrotnie modlitwa o wybawienie wydobyła się z ust Chrystusa. Niebo nie było dłużej w stanie znosić tego widoku, a więc posłaniec pocieszenia został wysłany do Syna Bożego rozciągniętego na ziemi, omdlewającego i konającego pod nagromadzonymi winami świata. — The Present Truth, 18 luty 1886.PA 140.1

W najcięższej chwili, gdy serce i dusza Jezusa łamały się pod ciężarem grzechu, Gabriel został posłany, by wzmocnić boskiego Męczennika, aby mógł pójść swą krwawą ścieżką. — The Signs of the Times, 9 grudzień 1897.PA 140.2

W tym straszliwym kryzysie, gdy wszystko było postawione na jedną kartę i gdy mistyczny kielich drżał w ręku Chrystusa, niebiosa rozstąpiły się, światło przeniknęło burzliwe ciemności tej przełomowej godziny i potężny anioł stojący przed Bogiem na miejscu, które przed swym upadkiem zajmował szatan, stanął przy boku Chrystusa. Anioł nie przyszedł, by wziąć z rąk Chrystusa kielich, lecz aby dodać Mu sił do wypicia go i zapewnić Go o miłości Ojca. (...).PA 140.3

Śpiący uczniowie zostali raptownie zbudzeni przez światło otaczające Zbawiciela. Ujrzeli anioła pochylającego się nad ich wyczerpanym Mistrzem. Widzieli, jak położył głowę Zbawiciela na swej piersi i zwrócił ją ku niebu. Słyszeli także jego głos podobny do najsłodszej muzyki, którym wypowiadał słowa pokrzepienia i nadziei. (...). Zmęczeni uczniowie pogrążyli się znowu w dziwnym odrętwieniu. I znów Jezus zastał ich śpiących.PA 140.4

Patrząc na nich ze smutkiem, Zbawiciel rzekł:PA 140.5

— “Śpijcie dalej i odpoczywajcie, oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników”. Mateusza 26,45.PA 140.6

Gdy wypowiadał te słowa, usłyszał kroki szukającego Go motłochu i rzekł do uczniów:PA 140.7

— “Wstańcie, pójdźmy; oto się zbliża ten, który mnie wyda”. Mateusza 26,46.PA 140.8

Gdy kroczył w stronę swego zdrajcy, nie było na Nim znać żadnych śladów wcześniejszej męki. Wysuwając się przed uczniów, spytał:PA 141.1

— “Kogo szukacie?” Jana 18,4. Oni odpowiedzieli:PA 141.2

— “Jezusa Nazareńskiego”. Jana 18,5. Jezus odrzekł:PA 141.3

— “Ja jestem”. Jana 18,5. — Życie Jezusa 626-627.PA 141.4

Chrystus miał moc się obronić. Gdy wypowiedział słowa: “Ja jestem” (Jana 18,6), natychmiast otoczyli Go aniołowie, a tłum otrzymał wystarczający dowód, iż Chrystusa strzeże moc Boża. — This Day With God 267.PA 141.5

Aniołowie z trudem znosili ten widok. Pragnęli uratować Jezusa (...), ale ich dowódcy zabronili im. (...). Jezus wiedział, że aniołowie przyglądają się scenie Jego upokorzenia. (...). Najsłabszy z aniołów sprawiłby, że tłum napastników padłby bez siły, a Jezus odszedłby wolny. — Spiritual Gifts I, 50-51.PA 141.6

Anioł ostatnio usługujący Chrystusowi przesunął się pomiędzy Nim a motłochem. Boskie światło opromieniło twarz Zbawiciela, a kształt podobny do gołębicy ocienił Go. Wobec tego przejawu chwały Bożej morderczy tłum nie mógł ani przez chwilę ustać. Cofnęli się. Kapłani, starsi, żołnierze, a nawet Judasz padli jak martwi na ziemię. (...). Lecz scena szybko zmieniła się. — Życie Jezusa 627.PA 141.7

Anioł wycofał się i zostawił Jezusa stojącego spokojnie, opanowanego, z pobladłą twarzą wyraźnie oświetlaną przez światło księżyca oraz nadal otoczonego przez bezradnych ludzi leżących na ziemi, podczas gdy Jego uczniowie byli zbyt zdumieni, by wyrzec słowo. Gdy anioł się usunął, zatwardziali rzymscy żołnierze zerwali się na równe nogi i wraz z kapłanem i Judaszem otoczyli Chrystusa, jakby wstydząc się swojej słabości i obawiając się, że może On wymknąć się im z rąk. — The Signs of the Times, 21 sierpień 1879.PA 141.8

Uczniowie sądzili, iż Mistrz nie dopuści, aby Go ujęto. (...). Byli rozczarowani i oburzeni, widząc, jak wiązano sznurami ręce Tego, którego kochali. Piotr w gniewie lekkomyślnie wyciągnął miecz i (...) uciął ucho sługi najwyższego kapłana. Gdy Jezus zobaczył, co się stało, uwolnił ręce i rzekł:PA 141.9

— “Zaniechajcie tego!” Łukasza 22,51.PA 141.10

Dotknąwszy ucha, uzdrowił go. Potem rzekł do Piotra:PA 141.11

— “Włóż miecz swój do pochwy (...). Czy myślisz, że nie mógłbym prosić Ojca mego, a On wystawiłby mi teraz więcej niż dwanaście legionów aniołów?” Mateusza 26,52-53. — Życie Jezusa 628.PA 142.1

Gdy padły te słowa, twarze aniołów rozpromieniły się. Pragnęli natychmiast otoczyć swego Wodza i rozproszyć gniewny tłum. Jednak smutek znowu ich ogarnął, gdy Jezus dodał:PA 142.2

— “Ale jak by wtedy wypełniły się Pisma, że tak się stać musi?” Mateusza 26,54.PA 142.3

Serca uczniów znowu pogrążyły się w rozpaczy i gorzkim rozczarowaniu, gdy Jezus pozwolił się pojmać tłumowi. — Spiritual Gifts I, 48.PA 142.4