Ostatnie ukazanie się Chrystusa podczas wniebowstąpienia

Nadszedł czas, aby Chrystus wstąpił na tron Ojca. (...). Na miejsce swego wniebowstąpienia wybrał Jezus to, które było uświęcone Jego obecnością (...) na Górze Oliwnej. (...).PA 157.2

Teraz Jezus w towarzystwie jedenastu uczniów szedł drogą prowadzącą ku górze. Gdy przechodzili przez bramę jerozolimską, wiele zdziwionych oczu przyglądało się małej gromadce prowadzonej przez Tego, którego przed kilkoma tygodniami przywódcy skazali i ukrzyżowali. (...). Gdy przyszli na Górę Oliwną, Jezus drogą prowadzącą przez szczyt udał się w pobliże Betanii. Tam się zatrzymał, a uczniowie zgromadzili się wokół Niego. Gdy patrzył na nich z miłością, zdawało się, że z Jego twarzy rozchodzą się promienie światła. (...). Z rękoma wyciągniętymi w geście błogosławieństwa, jakby ich zapewniał o swej trosce i ochronie, Chrystus powoli zaczął się wznosić ku górze podnoszony do nieba przez siłę większą niż przyciąganie ziemskie. Gdy począł się unosić, zdjęci bogobojnym strachem uczniowie wytężali wzrok, starając się uchwycić ostatni ślad wstępującego do nieba Pana. — Życie Jezusa 751.753-754.PA 157.3

Gdy Jezus (...) wstępował do nieba z Góry Oliwnej, był nie tylko widziany przez kilku uczniów, ale przez wielu, którzy byli świadkami tego wydarzenia. Obłok aniołów — tysiące tysięcy — patrzył na Syna Bożego wstępującego na wysokość. — The Ellen G. White 1888 Materials 127.PA 157.4

Gdy wciąż patrzyli w górę, usłyszeli głosy brzmiące jak najcudowniejsza muzyka. Odwrócili się i ujrzeli dwóch aniołów w ludzkich postaciach, którzy przemówili do nich, mówiąc:PA 158.1

— “Mężowie galilejscy, czemu stoicie, patrząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba”. Dzieje Apostolskie 1,11.PA 158.2

Aniołowie ci należeli do orszaku, który czekał na Jezusa w lśniącym obłoku, by Go odprowadzić do Jego niebiańskiego domu. Zajmując najwyższe pozycje wśród zastępów anielskich, byli tymi samymi, którzy przyszli do grobu Chrystusa w czasie Jego zmartwychwstania, a także towarzyszyli Mu w czasie całej Jego ziemskiej wędrówki. — Życie Jezusa 754.PA 158.3

Chrystus został zabrany do nieba przez obłok, którym byli żywi aniołowie. — Manuscript Releases XVII, 2.PA 158.4

Gdy przyjęto Go w anielskim rydwanie, doszły ich pożegnalne słowa Mistrza:PA 158.5

— “Oto Ja jestem z wami po wszystkie dni aż do skończenia świata”. Mateusza 28,20. — Działalność apostołów 38.PA 158.6

Tysiąc tysięcy aniołów towarzyszyło Chrystusowi w drodze do miasta Bożego, śpiewając:PA 158.7

— “Podnieście, bramy, wierzchy wasze, i podnieście się, bramy prastare, aby wszedł Król chwały!” Psalmów 24,7.PA 158.8

Aniołowie pełniący straż przy bramach zawołali w odpowiedzi:PA 158.9

— “Któż jest tym Królem chwały?” Psalmów 24,8. — The Review and Herald, 29 lipiec 1890.PA 158.10

Gdy Chrystus przybliżył się do miasta Bożego, (...) głosy tysięcy aniołów wzniosły się, a najwyżsi rangą aniołowie zaśpiewali:PA 158.11

— “Podnieście, bramy, wierzchy wasze i podnieście się, bramy prastare, aby wszedł Król chwały!” Psalmów 24,9. — Ellen G. White 1888 Materials 127.PA 158.12

Ponownie zabrzmiało pytanie:PA 158.13

— “Któż jest tym Królem chwały?” Psalmów 24,10. Aniołowie towarzyszący Chrystusowi odpowiedzieli:PA 158.14

— “Pan Zastępów! On jest Królem chwały!” (Psalmów 24,10), po czym niebiański pochód przeszedł przez bramy. — The Review and Herald, 29 lipiec 1890.PA 158.15

Gdy Chrystus wstąpił na wysokość, prowadząc ze sobą grupę jeńców, którym towarzyszył niebiański zastęp, został powitany w bramach miasta (...). Posiadał On tę samą wyniosłą postać, jaką miał, zanim przyszedł na świat, by umrzeć za człowieka. — Spiritual Gifts IVa, 119.PA 159.1