Korneliusz i Piotr

Ten sam Święty Strażnik, który o Abrahamie powiedział: Znam go, znał także Korneliusza i skierował do niego przesłanie wprost z nieba. (...). Anioł ukazał się Korneliuszowi, gdy ten modlił się. Gdy setnik usłyszał przybysza zwracającego się do niego po imieniu, przeraził się, ale wiedział, że posłaniec przybywa od Boga, więc powiedział:PA 164.5

— “Co jest, Panie?” Dzieje Apostolskie 10,4. — Działalność apostołów 75.PA 164.6

— “Poślij teraz mężów (...) i sprowadź niejakiego Szymona, którego nazywają Piotrem; przebywa on w gościnie u niejakiego Szymona, garbarza”. Dzieje Apostolskie 10,5-6.PA 164.7

Anioł Pański wskazał mu miejsce zamieszkania Szymona garbarza, a potem udał się do Piotra i przygotował jego umysł na przyjęcie posłańców. — Ellen G. White 1888 Materials 1746.PA 164.8

Korneliusz okazał ochocze posłuszeństwo, wykonując polecenie otrzymane w wizji. Gdy anioł odszedł, wezwał “dwóch domowników i pobożnego żołnierza spośród tych, którzy mu usługiwali, wyłożył im wszystko i posłał ich do Joppy”. Dzieje Apostolskie 10,7-8. (...). Anioł nie został posłany, by opowiedzieć Korneliuszowi historię Ukrzyżowanego. To człowiek tak samo jak ów setnik podatny na ludzkie słabości i pokusy miał mu opowiedzieć o ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Zbawicielu. W swojej mądrości Pan prowadzi tych, którzy poszukują prawdy, aby znaleźli łączność z bliźnimi znającymi prawdę. — The Review and Herald, 6 kwiecień 1911.PA 164.9

Zaraz po rozmowie z Korneliuszem anioł udał się do Piotra w owym czasie modlącego się na dachu domu, w którym zatrzymał się w Joppie. — The Review and Herald, 13 kwiecień 1911.PA 165.1

Wahając się na każdym kroku, Piotr podjął obowiązek nałożony nań przez Boży nakaz. Opowiadając swoje doświadczenie, nie bronił swojego postępowania w oparciu o ogólne zasady, ale jako wyjątku podyktowanego boskim objawieniem. Wynik był zaskakujący dla niego samego. Gdy Korneliusz opowiedział mu, co się stało i przekazał słowa anioła, który ukazał mu się w wizji, Piotr oświadczył:PA 165.2

— “Teraz pojmuję naprawdę, że Bóg nie ma względu na osobę, lecz w każdym narodzie miły mu jest ten, kto się go boi i sprawiedliwie postępuje”. Dzieje Apostolskie 10,34-35. — Manuscript Releases VI, 328-329.PA 165.3