Kafli 3—Búið ykkur undir að taka á móti Drottni

Ég sá, að við ættum ekki að draga komu Drottins á langinn. Engillinn sagði: Undirbúið ykkur, búið ykkur undir það, sem koma skal yfir jörðina. Látið verk ykkar svara til trúar ykkar.” Ég sá, að hugurinn verður að dvelja hjá Guði og að áhrif okkar ættu að vera á sveif með Guði og sannleika hans. Við getum eigi heiðrað hann, þegar við örvæntum. Við verðum í alvöru að leitast við að tryggja okkar eigin endurlausn og að bjarga öðrum. Öll áherzla skyldi lögð á þetta og allt annað hljóta lægri sess.BS 43.1

Ég sá fegurð himinsins. Ég heyrði englana syngja fagnaðarsöngva sína, veita Jesú lof, heiður og dýrð. Ég gat þá skilið örlítið af hinum undursamlega kærleika Guðs sonar. Hann yfirgaf alla dýrðina og allan heiðurinn, sem hann naut á himnum og sýndi svo mikinn áhuga á hjálpræði okkar að hann bar með þolgæði og auðmýkt hverja þá smán og fyrirlitningu, sem menn sýndu honum. Hann var særður, barinn og hrjáður. Hann var teygður á tréð á Golgata og leið kvalafullan dauða til að bjarga okkur frá dauða, svo að við gætum látið þvost í blóði hans og verið reist upp til að búa hjá honum í vistarverum þeim, sem hann er að undirbúa handa okkur, svo að við gætum notið ljóss og dýrðar himnanna, heyrt englana syngja og sungið með þeim.BS 43.2

Ég sá, að allur himinninn hefur áhuga á hjálpræði okkar. Ættum við þá að vera afskiptalaus? Ættum við þá að vera kærulaus, líkt og það breytti litlu, hvort við frelsuðumst eða glötuðumst? Ættum við að gera lítið úr fórninni, sem færð var okkar vegna? Sumir hafa gert það. Þeir hafa tekið með léttúð náðartilboði og þess vegna er vanþóknun Guðs yfir þeim. Andi Guðs lætur eigi ávallt hryggja sig. Hann mun hverfa á brott, ef hann er hryggður örlítið lengur. Eftir að Guð hefur gert allt, sem hann gat til að bjarga mönnum, mun dauðinn verða þeirra hlutskipti, ef þeir sýna með lífi sínu, að þeir gera lítið úr náðartilboði Jesú og sá dauði mun verða dýru verði keyptur. Það mun verða hræðilegur dauði, því að þeir munu þurfa að finna kvöl þá, sem Kristur fann á krossinum, er hann var að ávinna þeim það hjálpræði, sem þeir hafa hafnað. Þá munu þeir skilja, hverju þeir hafa glatað — eilífu lífi og hinni ófölnandi arfleifð. Sú mikla fórn, sem færð var til að bjarga sálum, sýnir okkur, hvers virði þær eru. Þegar hin dýrmæta sál er einu sinni glötuð, er hún glötuð um aldur.BS 43.3

Ég hef séð engil standa með vogarskálar í höndum sér og vega hugsanir og áhugamál fólks Guðs, einkum hinna ungu. Í annarri skálinni voru hugsanir og áhugamál, sem beindust að himneskum efnum, en í hinni voru hugsanir og áhugamál, sem beindust að jarðneskum efnum. í þessa vogarskál var varpað öllum sögubókalestri, hugsunum um klæðnað og það að sýnast, hégóma, hroka o. s. frv. Ó, hvað þetta var alvarlegt augnablik, er englar Guðs stóðu með vogir til að vega hugsanir barna Guðs, þeirra, sem játa nafn hans — sem segjast vera dauðir heiminum og lifandi Guði. Vogarskálin, sem fyllt var hugsunum um hið jarðneska, hégóma og hroka, seig skjótlega niður, þó að hver þunginn eftir annan ylti út af. Sú, sem bar hugsanir og áhugamál, sem beindust að himneskum efnum steig skjótlega upp, er hin hneig niður á við, og ó, hve hún var létt. Ég get sagt frá þessu eins og ég sá það, en eigi get ég túlkað þau alvarlegu og sterku áhrif, sem stimpluðust í huga mér, er ég sá engilinn með vogarskálarnar vega hugsanir og áhugamál fólks Guðs. Engillinn sagði: „Geta slíkir gengið inn í himininn? Nei og aftur nei. Seg þeim, að von sú, sem þeir nú eigi, sé fánýt og þeir hljóti að farast nema þeir iðrist skjótlega og hljóti hjálpræðið.”BS 44.1

Yfirborð guðrækninnar mun ekki bjarga neinum. Reynsla allra verður að vera djúp og lifandi. Það eitt mun bjarga þeim á hörmungartímanum. Þá munu verk þeirra vera reynd, hvers kyns þau séu. Ef þau reynast vera gull, silfur og dýrmætir steinar, mun Drottinn fela þá í fylgsnum tjalds síns. En ef verk þeirra reynast vera tré, hey og hálmur, mun ekkert megna að skýla þeim frá ofurreiði Jehóva.BS 44.2

Ég sá, að margir mæla sig sín á milli og bera líf sitt við líf annarra. Þetta ætti eigi svo að vera. Enginn nema Kristur er gefinn okkur sem fordæmi. Hann er okkar sanna fyrirmynd og hver og einn ætti að keppast við að bera af í að líkja eftir honum. Við erum samverkamenn Guðs eða samverkamenn óvinarins. Annað hvort samansöfnum við með Kristi eða sundurdreifum. Annað hvort höfum við tekið heilshugar afstöðu með kristindómnum eða við erum alls ekki kristin. Kristur segir: „Betur væri, að þú værir heitur eða kaldur. Því er það: af því að þú ert hálfvolgur, og ert hvorki heitur eða kaldur, mun ég skyrpa þér út af munni mínum.” Op. 3, 15. 16.BS 44.3

Ég sá, að sumir vita trauðla enn, hvað sjálfsafneitun eða fórn er, eða hvað það er að líða sakir sannleikans. En enginn mun ganga inn í himininn án þess að færa fórn. Við ættum að ala með okkur anda sjálfsafneitunar og fórnar. Sumir hafa eigi fórnað sjálfum sér, sínum eigin líkama, á altari Guðs. Þeir stjórna ekki bræði og skrykkjóttu skapi, en láta eftir löngunum sínum og sinna eigin áhugamálum án tillits til málefnis Guðs. Þeir, sem eru fúsir að færa fórnir til að höndla eilífa lífið, munu hljóta það og það mun vera þess virði, að við líðum fyrir það, krossfestum okkur sjálf fyrir það og fórnum hverjum hjáguði fyrir það. Hinn yfirgnæfandi og eilífi dýrðarþungi uppsvelgir allt og slekkur ljós hverrar jarðneskrar gleði.^{11T, bls. 123-126.}BS 44.4