W dołączonym liście do naszych stanowych przedstawicieli misyjnych wyraziłem krótkie oświadczenie na temat zmian, które pojawiają się w nowym wydaniu “Wielkiego boju”.WP3 390.2

Studium tych zmian może prowadzić niektórych do zadania pytania: “Czy siostra White ma autorytet i prawo do dokonania zmian w swoich opublikowanych pismach, czy to przez dodanie lub przez ominięcie, lub przez jakąś zmianę czy to w formie wyrazu, sposobie opisu, czy systemie argumentowania?”.WP3 390.3

Proste stwierdzenie pewnych faktów dotyczących pisania jej książek oraz powiększenia i rozwinięcia historii wielkiego boju pomiędzy Chrystusem a szatanem może samo w sobie stanowić odpowiedź na to pytanie.WP3 390.4

Powszechnie uznane jest, że w przemówieniach siostry White wypowiadanych do ludzi, stosuje ona dużą swobodę i mądrość w doborze dowodów i ilustracji, aby uczynić swoją prezentację prawd objawionych jej w widzeniu jasną i przekonującą. Także to, że wybiera ona takie fakty i argumenty, które przystosowane są do słuchaczy, do których przemawia. Jest to niezbędne dla osiągnięcia najlepszych rezultatów z jej przemówień.WP3 390.5

Zawsze uważała też i sądziła, że jej obowiązkiem było wykorzystanie tej samej mądrości w wyborze treści do swoich książek, jak to czyniła w wyborze treści do swoich przemówień.WP3 391.1

Gdy matka pisała “Wielki bój”, tom IV, w 1882-1884 r., została pouczona odnośnie do ogólnego planu książki. Objawiono jej, że powinna przedstawić zarys boju pomiędzy Chrystusem a szatanem, jak rozwijał się on w pierwszych wiekach ery chrześcijańskiej i w wielkiej reformacji szesnastego wieku w taki sposób, aby przygotować umysł czytelnika do wyraźnego zrozumienia boju, jaki toczy się w naszych czasach.WP3 391.2

W czasie, gdy matka pisała tę książkę, wiele scen było jej wielokrotnie przedstawianych w nocnych widzeniach. Widzenie dotyczące wyswobodzenia ludu Bożego, jak zostało to przedstawione w rozdziale XL, powtórzone było trzykrotnie; i w dwóch przypadkach, raz w jej domu w Healdsburgu i raz w sanatorium St. Helena, członkowie jej rodziny, śpiący w pobliskich pokojach, zostali obudzeni ze snu przez jej wyraźny, melodyjny okrzyk: “Idą! Idą!” (patrz strona 636.).WP3 391.3

Kilkakrotnie myśleliśmy, że manuskrypt książki był całkowicie gotowy do druku, a wtedy powtarzane było widzenie jakiejś ważnej cechy boju i matka ponownie pisała na ten temat, czyniąc opis pełniejszym i wyraźniejszym. W ten sposób publikacja była opóźniana, a książka rosła w rozmiarach.WP3 391.4

Matka uważała tę nową książkę za poszerzenie tematu najpierw opublikowanego w “Spiritual Gifts” I (1858), a obecnie znajdującego się w Early Writings 210-295.WP3 391.5

Pomimo boskiego pouczenia dotyczącego planu książki, co uczyniło ją tak użyteczną dla ogółu społeczeństwa, matka uważała, że była ona adresowana głównie do ludu adwentowego Stanów Zjednoczonych. Później, przygotowując ją do szerszego obiegu, pominęła kilka części, które ukazały się we wcześniejszym wydaniu. Przykłady tego można znaleźć w rozdziale zatytułowanym “Sidła szatana” 518-530...WP3 391.6

W jej pierwszych widzeniach życie patriarchów, misja i nauczanie Chrystusa i jego apostołów oraz bój prowadzony dalej przez kościół Chrystusa od wniebowstąpienia do naszych czasów były jej najpierw przedstawione w zarysie i zostały spisane w krótkich, ogólnych artykułach, jak znajdujemy je w “Early Writings”.WP3 391.7

W późniejszych latach jedna grupa tematów po drugiej były jej wielokrotnie ukazywane w widzeniu, a za każdym razem objawienie wyraźniej uwydatniało szczegóły całości lub niektórych cech tematu.WP3 391.8

W rezultacie matka opisała i opublikowała swoje widzenia na temat różnych faz wielkiego boju kilkakrotnie i za każdym razem pełniej.WP3 392.1

To co zostało opublikowane na temat upadku szatana, upadku człowieka i planu zbawienia, w “Early Writings” zajmowało osiem stron. Te same tematy opublikowane w “Patriarchach i prorokach” zajęły trzydzieści większych stron.WP3 392.2

To co zostało opublikowane w 1858 r. na temat życia Chrystusa, znajdujące się w “Early Writings”, zajmowało czterdzieści stron. To samo opublikowane w 1878 r. zapełnia ponad sześćset stron książki “Spirit of Prophecy”, tomy II i III. A obecnie opublikowane w “Życiu Jezusa” i w “Przypowieściach Chrystusa”, zapełnia więcej niż tysiąc stron.WP3 392.3

W “Wielkim boju”, tomie IV, opublikowanym w 1885 r., w rozdziale “Sidła szatana”, znajdują się trzy strony lub więcej materiału, który nie został wykorzystany w późniejszych wydaniach, które zostały przygotowane do tego, by były sprzedawane rzeszom przez naszych kolporterów. Jest to najznakomitsza i najbardziej interesująca lektura dla zachowujących sabat, jako że wskazuje dzieło, które szatan wykona, przekonując popularnych kaznodziejów i członków kościoła do wywyższenia niedzielnego sabatu i do prześladowania zachowujących sabat. [Obecnie znajdująca się w Testimonies to Ministers 472-475].WP3 392.4

Nie zostało to pominięte dlatego, że było mniej prawdziwe w roku 1888 niż w 1885, ale dlatego, że matka uważała, iż nie było mądrym mówić te rzeczy rzeszom, którym książka zostanie sprzedana w przyszłych latach...WP3 392.5

W odniesieniu do tego i innych fragmentów w jej pismach, które zostały pominięte w późniejszych wydaniach, często mówiła: “Te wypowiedzi są prawdziwe i są użyteczne dla naszego ludu, jednak dla ogółu społeczeństwa, dla którego książka ta jest obecnie przygotowywana, są nie na miejscu. Chrystus powiedział, nawet do swoich uczniów: Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. I Chrystus nauczał swoich uczniów, aby byli ‘roztropni jak węże i niewinni jak gołębice’. Dlatego też jako że korzystne jest, aby więcej dusz zostało pozyskanych dla Chrystusa przez tę książkę bez tego fragmentu niż z nim, niech zostanie on pominięty”. [Wypowiedź Marian Davis — Kompilatorzy.]WP3 392.6

Odnośnie do zmian w formach wyrazu matka często mówiła: “Istotne prawdy muszą być wyraźnie wypowiedziane; tak dalece jednak jak to możliwe powinny być wypowiedziane językiem, który raczej zdobędzie niż urazi”. — List W. C. White'a, 25 lipiec 1911.WP3 392.7

Dodatek A — Wielki bój — wydanie z 1911 roku

Dodatek B — Oświadczenie W. C. White'a złożone W. W. Eastmanowi