Czy Chrystus był zdolny do poddania się pokusie?

W swoim liście w kwestii kuszenia Chrystusa, mówisz: “Jeśli był On jedno z Bogiem, to nie mógł upaść”... Kwestia, o którą mnie pytasz, brzmi: Czy w doniosłej scenie walki naszego Pana na pustyni, najwidoczniej w mocy szatana i jego aniołów, był On zdolny do tego, aby w swojej ludzkiej naturze poddać się tym pokusom?WP3 116.6

Postaram się odpowiedzieć na to ważne pytanie: Jako Bóg nie mógł On być kuszony, ale jako człowiek mógł być kuszony i to potężnie, i mógł poddać się pokusom. Jego ludzka natura musiała przejść przez ten sam test i próbę, przez którą przechodzili Adam i Ewa. Jego ludzka natura była stworzona; nie posiadała ona nawet anielskich mocy. Była ludzka, identyczna z naszą własną. Przechodził On przez teren, na którym upadł Adam. Był teraz tam, gdzie — jeśli zniesie test i próbę w imieniu upadłej rasy — odkupi haniebne niepowodzenie i upadek Adama w naszym własnym człowieczeństwie.WP3 117.1

Chrystus miał ludzkie ciało i ludzki umysł — Ludzkie ciało i ludzki umysł należały do niego.WP3 117.2

Był kością z naszej kości i ciałem z naszego ciała. Był wystawiony na ubóstwo od swego pierwszego wejścia na świat. Był wystawiony na rozczarowanie i próbę w swoim własnym domu, wśród swoich własnych braci. Nie był otoczony, tak jak na niebiańskich dworach, czystymi i uroczymi osobistościami. Był otoczony trudnościami. Przyszedł na nasz świat, aby zachować czysty, bezgrzeszny charakter i obalić kłamstwo szatana, że zachowywanie prawa Bożego było rzeczą niemożliwą dla ludzkich istot. Chrystus przyszedł, aby żyć zgodnie z prawem w swoim ludzkim charakterze dokładnie w taki sposób, w jaki wszyscy mogą żyć zgodnie z prawem w ludzkiej naturze, jeśli uczynią to, co czynił Chrystus. On natchnął świętych mężów starożytności, aby zapisali dla dobra człowieka: “Niech się uchwyci mojej siły, aby mógł zawrzeć pokój ze mną; a zawrze pokój ze mną”. Izajasza 27,5 (KJV).WP3 117.3

Uczynione zostało obfite zaopatrzenie, aby ograniczony, upadły człowiek mógł tak połączyć się z Bogiem, aby — poprzez to samo Źródło, dzięki któremu Chrystus zwyciężył w swojej ludzkiej naturze — mógł mocno stanąć przeciwko każdej pokusie, tak jak uczynił to Chrystus. Był On wystawiony na niedogodności, na jakie wystawiona jest ludzka natura. Oddychał powietrzem tego samego świata, jakim my oddychamy. Stał i podróżował w tym samym świecie, który my zamieszkujemy, który — mamy co do tego pewne dowody — nie był bardziej przyjazny łasce i sprawiedliwości niż dzisiaj.WP3 117.4

Jego atrybuty mogą być naszymi — Naszym przywilejem jest posiadać wyższe atrybuty jego istoty, jeśli — poprzez zapewnienie, jakie uczynił — przywłaszczymy sobie te błogosławieństwa i pilnie kultywować będziemy to co dobre, zamiast tego co złe. Mamy rozum, sumienie, pamięć, wolę, uczucia — wszystkie atrybuty, jakie może posiadać ludzka istota. Dzięki zaopatrzeniu dokonanemu wtedy, gdy Bóg i Syn Boży zobowiązali się ratować człowieka z niewoli szatana, zapewnione zostało każde udogodnienie, aby ludzka natura weszła w związek z jego boską naturą. W takiej naturze kuszony był nasz Pan. Mógł poddać się kłamliwym sugestiom szatana, tak jak uczynił to Adam, możemy jednak uwielbiać i wysławiać Baranka Bożego, że w żadnym punkcie nie poddał się ani na jotę czy kreskę.WP3 117.5

Dwie natury połączone w Chrystusie — Poprzez bycie uczestnikami boskiej natury możemy stać czyści, święci i nieskalani. Bóstwo nie zostało uczynione ludzkim, a człowieczeństwo nie zostało ubóstwione przez połączenie razem tych dwóch natur. Chrystus nie posiadał tej samej grzesznej, zepsutej, upadłej niewierności, jaką my posiadamy, ponieważ wtedy nie mógłby być doskonałą ofiarą. — Manuscript 94, 1893.WP3 118.1

Rzeczywistość pokus Chrystusa — Gdy naśladowca Chrystusa spotyka się z próbą i zakłopotaniem, nie powinien popadać w zniechęcenie. Nie powinien porzucać swojej ufności, jeśli nie spełnia wszystkich swoich oczekiwań. Będąc uderzony przez wroga, powinien pamiętać o życiu próby i zniechęcenia, jakie wiódł Zbawiciel. Niebiańskie istoty usługiwały Chrystusowi w jego potrzebie, nie uczyniło to jednak życia Zbawiciela życiem wolnym od walki i pokusy. On był we wszystkim kuszony tak jak my, a jednak bez grzechu. Jeśli jego lud będzie podążał za tym przykładem, będzie przepojony jego Duchem, a niebiańscy aniołowie będą mu usługiwali.WP3 118.2

Pokusy, na jakie wystawiony był Chrystus, były straszną rzeczywistością. Jako wolna istota był poddany próbie, ze swobodą poddania się pokusom szatana i działania przeciwko Bogu. Gdyby tak nie było, gdyby upadek był dla niego rzeczą niemożliwą, nie byłby kuszony we wszystkim, tak jak kuszona jest ludzka rodzina.WP3 118.3

Pokusy Chrystusa i jego cierpienia pod ich wpływem, były proporcjonalne do jego wzniosłego, bezgrzesznego charakteru. Jednak w każdym czasie niedoli, Chrystus zwracał się do swojego Ojca. On “opierał się do krwi” w tej godzinie, gdy obawa moralnego niepowodzenia była jak obawa śmierci. Gdy skłonił się w Getsemane w agonii swojej duszy, krople krwi padały z porów jego skóry i zwilżały darń ziemi. Modlił się z potężnym wołaniem i łzami, i dla swej bojaźni został wysłuchany. Bóg wzmocnił go, tak jak wzmocni wszystkich, który ukorzą się i rzucą duszą, ciałem i duchem w ręce dochowującego przymierza Boga.WP3 118.4

Na krzyżu Chrystus poznał, tak jak nikt inny nie może poznać, straszną moc pokus szatana, a jego serce zostało wylane we współczuciu i przebaczeniu dla umierającego złoczyńcy, który został usidlony przez wroga. — The Youth's Instructor, 26 październik 1899.WP3 119.1

Serce Chrystusa zostało przeszyte daleko ostrzejszym bólem niż tym powodowanym przez gwoździe wbite w jego ręce i stopy. Niósł On grzechy całego świata, znosząc naszą karę — gniew Boży przeciwko przestępstwu. Jego próba obejmowała nieznośną pokusę myśli, że został porzucony przez Boga. Jego dusza była dręczona presją wielkiej ciemności, o ile nie odchyli się od swojej prawości w czasie strasznej próby.WP3 119.2

Jeśli nie ma możliwości poddania się, pokusa nie jest pokusą. Pokusa jest odpierana, gdy na człowieka wywierany jest potężny wpływ, by dokonał złego czynu; i wiedząc, że może to uczynić, stawia opór przez wiarę, mocno trzymając się boskiej mocy. To była próba, przez którą przeszedł Chrystus. — The Youth's Instructor, 20 lipiec 1899.WP3 119.3

Możemy zwyciężyć, tak jak Chrystus zwyciężył — Miłość i sprawiedliwość Boga, a także niezmienność jego prawa, zostały objawione przez życie Zbawiciela nie mniej niż przez jego śmierć. On przyjął ludzką naturę z jej słabościami, jej skłonnościami, jej pokusami... On był “kuszony we wszystkim, podobnie jak my”. Hebrajczyków 4,15 (KJV). Nie korzystał w swojej własnej sprawie z żadnej mocy, z której nie mógłby korzystać człowiek. Jako człowiek stawił czoło pokusie i zwyciężył w sile danej mu od Boga. On daje nam przykład doskonałego posłuszeństwa. Zagwarantował, że możemy stać się uczestnikami boskiej natury i zapewnia nas, że możemy zwyciężyć, tak jak On zwyciężył. Jego życie poświadcza, że z pomocą tej samej boskiej mocy, jaką otrzymał Chrystus, rzeczą możliwą dla człowieka jest posłuszeństwo Bożemu prawu. — Manuscript 141, 1901.WP3 119.4