Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Wybrane poselstwa III - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Podstawowe elementy przedstawione na Generalnej Konferencji w 1883 roku

    [Uwaga wstępna: Na sesji Generalnej Konferencji, która odbyła się w 1883 r. w Battle Creek, Michigan, Ellen White zwracała się do kaznodziejów na trzynastu kolejnych porannych spotkaniach i przemawiała do konferencji w końcowy sabat. W następnym roku Review and Herald przedstawiło całą serię tych wypowiedzi. W czterech przemówieniach przedstawiła ona zasady sprawiedliwości przez wiarę, jak zostało to przedstawione w poniższych urywkach. Dalsze zasadnicze przemówienie: “Chrystus naszą sprawiedliwością”, kluczowe dla tych spotkań, zostało po raz pierwszy opublikowane w Gospel Workers 411 (1892), i ponownie wydane w Selected Messages I, 350-354, oraz w Faith and Works 35-39. — Kompilatorzy.]

    Piątek, 9 listopad 1883 — Patrzcie na Jezusa — Tego ranka panował duch żarliwego wstawiennictwa do Pana, aby objawił siebie wśród nas w mocy. Moje serce było szczególnie pociągnięte w modlitwie, a Pan słyszał i błogosławił nas. Świadectwa niesione były przez wielu zniechęconych, którzy czuli, że ich niedoskonałości były tak wielkie, że Pan nie mógłby użyć ich w swojej sprawie.WP3 134.1

    Był to język niewiary.WP3 134.2

    Starałam się wskazać tym drogim duszom Jezusa, który jest naszym schronieniem, obecną pomocą w każdym czasie potrzeby. On nie porzuca nas z powodu naszych grzechów. Możemy popełniać błędy i zasmucać jego Ducha, ale gdy pokutujemy i przychodzimy do niego ze skruszonymi sercami, On się od nas nie odwróci...WP3 134.3

    Sabat, 10 listopad 1883 — Przyjdźcie takimi, jakimi jesteście — Słyszałam świadectwa podobne do tego: “Nie mam światła, jakiego pragnę, nie mam pewności Bożej przychylności”. Takie świadectwa wyrażają jedynie niewiarę i ciemność.WP3 134.4

    Czy oczekujecie, że wasza zasługa poleci was Bożej przychylności i że musicie być wolni od grzechu, zanim zaufacie jego mocy ku zbawieniu? Jeśli taka walka toczy się w waszym umyśle, obawiam się, że nie zdobędziecie żadnej siły i ostatecznie zniechęcicie się. Tak jak miedziany wąż był wywyższony na pustyni, tak Chrystus został wywyższony, aby pociągnąć do siebie wszystkich ludzi. Wszyscy, którzy spojrzeli na tego węża, środek, jaki Bóg dostarczył, zostali uzdrowieni; tak też w naszej grzeszności, w naszej wielkiej potrzebie musimy “patrzeć i żyć”.WP3 134.5

    Chociaż uświadamiamy sobie nasz bezradny stan bez Chrystusa, nie możemy być zniechęceni; musimy polegać na zasługach ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Zbawiciela. Biedna, chora na grzech, zniechęcona duszo — patrz i żyj. Jezus zobowiązał się swoim słowem: On zbawi wszystkich, którzy przyjdą do niego. Wyznajmy zatem nasze grzechy, wydając owoce godne upamiętania.WP3 135.1

    Jezus jest naszym Zbawicielem dzisiaj. On wstawia się za nami w najświętszym miejscu niebiańskiej świątyni i On przebaczy nasze grzechy. Duchowo całą różnicę w świecie stanowi dla nas to, czy polegamy na Bogu bez wątpliwości jako na pewnym fundamencie, czy też staramy się znaleźć jakąś sprawiedliwość w nas samych, zanim przyjdziemy do niego. Odwróćcie wzrok od siebie ku Barankowi Bożemu, który gładzi grzech świata. Grzechem jest wątpić. Najmniejsza niewiara, jeśli jest pielęgnowana w sercu, pogrąża duszę w winie i sprowadza wielką ciemność i zniechęcenie...WP3 135.2

    Niektórzy wydają się myśleć, że muszą przejść okres próby i muszą dowieść Panu, że są nawróceni, zanim będą mogli domagać się jego błogosławieństwa. Te drogie dusze mogą jednak domagać się błogosławieństwa Bożego nawet teraz. Muszą mieć jego łaskę, ducha Chrystusowego, aby pomógł im w ich słabościach, bo inaczej nie będą mogli ukształtować chrześcijańskich charakterów. Jezus kocha, gdy przychodzimy do niego dokładnie takimi, jakimi jesteśmy — grzeszni, bezradni, zależni. Twierdzimy, że jesteśmy dziećmi światłości, a nie nocy czy ciemności; jakie prawo mamy do tego, by być niewierzącymi? — The Review and Herald, 22 kwiecień 1884.WP3 135.3

    Środa, 14 listopad 1883 — Prawdziwa religia oznacza zgodność z wolą Bożą — Niektórzy zawsze patrzą na siebie samych zamiast na Jezusa; chcecie jednak, bracia, być przyodziani w sprawiedliwość Chrystusa. Jeśli ufacie swojej własnej sprawiedliwości, to faktycznie jesteście słabi, ponieważ jesteście wystawieni na strzały szatana i po przywilejach, jakimi teraz się cieszycie, będziecie mieli ciężkie walki do stoczenia. Jesteście zbyt zimni. Dzieło jest powstrzymywane przez brak z waszej strony tej miłości, która płonęła w sercu Jezusa. Macie zbyt mało wiary. Oczekujecie niewiele i na skutek tego otrzymujecie niewiele; i jesteście zadowoleni z bardzo małych sukcesów. Macie skłonność do zwodzenia samych siebie i do zadowalania się formą pobożności. To nigdy nie wystarczy.WP3 135.4

    Musicie mieć żywą wiarę w waszych sercach; prawda musi być głoszona z mocą z góry. Możecie dotrzeć do ludzi jedynie wtedy, gdy Jezus działa przez wasze wysiłki. Źródło jest otwarte; możemy być odświeżeni i z kolei odświeżać innych. Jeśli wasze własne dusze zostały ożywione przez uroczyste, wyraźne prawdy, które głosicie, to chłód serca, zobojętnienie i lenistwo znikną i inni odczują wpływ waszego zapału i gorliwości.WP3 136.1

    Prawdziwa religia nie jest niczym innym jak zgodnością z wolą Boga i posłuszeństwem wobec wszystkiego, co On nakazał; a w zamian daje nam ona duchowe życie, przypisuje nam sprawiedliwość Chrystusa i przyczynia się do zdrowego i radosnego wykorzystania najlepszych zdolności umysłu i serca. Nieskończone bogactwa, chwała i szczęśliwość wiecznego życia są nam nadane na warunkach tak prostych, że czynią bezcenny dar osiągalnym dla najbiedniejszych i najbardziej grzesznych. Musimy jedynie okazać posłuszeństwo i wierzyć. A jego przykazania nie są uciążliwe; posłuszeństwo wobec jego wymagań jest niezbędne dla naszego szczęścia nawet w tym życiu. — The Review and Herald, 27 maj 1884.WP3 136.2

    Poniedziałek, 19 listopad 1883 — Patrz na niego i żyj — Jakże wielu podejmuje żmudną pracę kroczenia wąską ścieżką świętości. Dla wielu pokój i odpoczynek tej błogosławionej ścieżki nie wydają się dzisiaj bliższe niż były lata wstecz. Wyglądają w oddali tego, co jest blisko; czynią zawiłym to, co Jezus uczynił bardzo prostym. On jest “droga i prawda, i żywot”. Plan zbawienia został wyraźnie objawiony w Słowie Bożym, lecz za bardzo poszukiwano mądrości świata, a za mało mądrości Chrystusowej sprawiedliwości. I dusze, które mogły spocząć w miłości Jezusa, wątpiły i martwiły się wieloma rzeczami.WP3 136.3

    Niesione tu świadectwa nie są świadectwami wyrażającymi wielką wiarę. Nie jest rzeczą trudną wierzyć, że Jezus przebaczy innym, lecz rzeczą niemożliwą wydaje się, aby każdy wykazywał żywą wiarę dla siebie samego. Jednak, drodzy bracia, czy jest rzeczą pożyteczną wyrażać wątpliwości co do gotowości Chrystusa do tego, aby was przyjąć? Obawiam się, że za bardzo polegacie na uczuciu, czyniąc je sprawdzianem. Wiele tracicie przez taki sposób postępowania; osłabiacie nie tylko swoje własne dusze, ale też dusze innych, którzy na was patrzą.WP3 136.4

    Musicie ufać Jezusowi dla was samych, przywłaszczać sobie samym obietnice Boże, bo jak inaczej będziecie mogli uczyć innych, aby mieli pokorną, świętą ufność w nim? Czujecie, że zaniedbaliście obowiązki, że nie modliliście się tak, jak powinniście.WP3 136.5

    Wydajecie się oddaleni od Jezusa i myślicie, że On odsunął się od was; ale to wy jesteście tymi, którzy oddzielili się od niego. On czeka, abyście wrócili. On przyjmie skruszone serce. Jego usta zapewniły nas, że On chętniej da Ducha Świętego tym, którzy go proszą, niż rodzice dają dobre dary swoim dzieciom.WP3 137.1

    Jesteśmy poranieni, zanieczyszczeni grzechem; co zrobimy, aby zostać uzdrowionymi z jego trądu? Tak dalece jak leży to w waszej mocy, oczyśćcie świątynię duszy z wszelkiego skalania, a potem patrzcie “Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. Jana 1,29.WP3 137.2

    Jeśli jesteście świadomi waszych braków, nie poświęcajcie wszystkich waszych sił na ich przedstawianie i ich żałowanie, ale patrzcie i żyjcie. Jezus jest naszym jedynym Zbawicielem; i mimo, że miliony, które potrzebują uzdrowienia, odrzucą zaoferowane przez niego miłosierdzie, ani jeden z tych, którzy pokładają zaufanie w jego zasługach nie będzie pozostawiony, by zginął.WP3 137.3

    Dlaczego odmawiacie przyjścia do Jezusa i przyjęcia odpoczynku i pokoju? Możecie mieć to błogosławieństwo tego rana. Szatan sugeruje, że jesteście bezradni i nie możecie błogosławić siebie samych. To prawda; jesteście bezradni. Lecz wznieście przed nim Jezusa: “Mam Zbawiciela. W nim pokładam zaufanie, a On nigdy nie pozwoli mi być zażenowanym. W jego imieniu zatriumfuję. On jest moją sprawiedliwością i moją koroną radości”. Niech nikt tutaj nie myśli, że jego przypadek jest beznadziejny, ponieważ tak nie jest.WP3 137.4

    Może się wam wydawać, że jesteście grzeszni i zgubieni, ale właśnie ze względu na to potrzebujecie Zbawiciela. Jeśli macie grzechy do wyznania, nie traćcie czasu. To są złote chwile. “Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości”. 1 Jana 1,9. Ci, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, będą nasyceni, ponieważ Jezus to obiecał. Drogocenny Zbawiciel! Jego ramiona są otwarte, aby nas przyjąć, a jego wielkie serce miłości czeka, aby nas błogosławić. — The Review and Herald, 1 lipiec 1884.WP3 137.5

    Fałszywe uświęcenie (1885) — Był pewien człowiek, kaznodzieja nie będący adwentystą dnia siódmego o nazwisku Brown, być może go znacie. [Ellen White, przemawiając do członków zboru adwentystów dnia siódmego w Santa Rosa, Kalifornia, 7 marca 1885 r., szczegółowo opowiedziała doświadczenie, które miało miejsce na pokładzie statku rok wcześniej, gdy podróżowała z Port land, Oregon, do San Francisco, Kalifornia. — Kompilatorzy.] Twierdził, że jest święty. “Idei skruchy — powiedział — nie ma w Biblii. Jeśli — mówi — przychodzi do mnie jakiś człowiek i mówi, że wierzy w Jezusa, przyjmuję go do zboru, czy jest ochrzczony czy nie; robiłem tak wiele razy. I — powiada — nie popełniłem grzechu od sześciu lat. Na tym statku są tacy — mówi — którzy wierzą, że jesteśmy uświęceni przez [zachowywanie] prawa. Jest na tym statku pewna kobieta o nazwisku White, która naucza czegoś takiego”.WP3 137.6

    Usłyszałam to, podeszłam do niego i powiedziałam: “Starszy Brown, zaczekaj chwilę. Nie mogę pozwolić, by przyjęte zostało takie zdanie. Pani White nigdy nie stwierdziła czegoś takiego w jakimkolwiek z jej pism ani kiedykolwiek nie powiedziała czegoś takiego, ponieważ nie wierzymy, że prawo uświęca kogokolwiek.WP3 138.1

    Wierzymy, że musimy zachowywać to prawo, w przeciwnym razie nie będziemy zbawieni w królestwie niebios. Przestępca nie może być zbawiony w królestwie chwały. To nie prawo uświęca kogokolwiek, czy zbawia nas; to prawo stoi i woła: ‘Pokutujcie, aby wasze grzechy mogły być wymazane’. A wtedy grzesznik przychodzi do Jezusa i gdy grzesznik obiecuje, że będzie posłuszny wymaganiom prawa, On wymazuje skazy ich winy i uwalnia ich, i daje im moc Bożą”. — Manuscript 5, 1885.WP3 138.2

    Wolność dla łamania przykazań jest zwiedzeniem (1886) — Usłyszycie wołanie “Tylko wierz”. Szatan wierzy i drży. Musimy mieć wiarę, która działa przez miłość i oczyszcza serce. Rozpowszechniony jest pogląd, że Chrystus zrobił wszystko za nas i że my możemy dalej przekraczać przykazania, i nie będziemy pociągnięci za to do odpowiedzialności. Jest to największe zwiedzenie, jakie wróg kiedykolwiek wymyślił. Musimy zająć nasze stanowisko, że za żadną cenę nie złamiemy przykazań i będziemy w takim duchowym stanie, że będziemy mogli kształcić innych w rzeczach duchowych. — Manuscript 44, 1886.WP3 138.3

    Moralna moc przez Jezusa (1886) — Chrystus wiedział, że człowiek nie mógłby zwyciężyć bez jego pomocy. Dlatego zgodził się odłożyć swoje królewskie szaty i odziać swoją boskość człowieczeństwem, abyśmy mogli zostać ubogaceni. Przyszedł na tę ziemię, cierpiał i wie dokładnie, jak nam współczuć i pomóc nam zwyciężyć. Przyszedł, aby przynieść człowiekowi moralną moc i nie chciałby, aby człowiek rozumiał, że nie ma nic do zrobienia, ponieważ każdy ma do wykonania dzieło dla siebie samego i przez zasługi Jezusa możemy zwyciężyć grzech i diabła. — Manuscript 46, 1886.WP3 138.4

    Świętoszkowata religia, która lekceważy grzech (1887) — “I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza”. Wierzę całym moim sercem, że Duch Boży jest wycofywany ze świata, a ci, którzy mieli wielkie światło i możliwości i nie wykorzystali ich, będą pierwszymi, którzy będą pozostawieni. Zasmucili Ducha Bożego. Obecna działalność szatana w oddziaływaniu na serca, na kościoły i narody powinna wstrząsnąć każdym studentem proroctw. Koniec jest blisko. Niech nasze zbory powstaną. Niech nawracająca moc Boża będzie doświadczana w sercu indywidualnych członków, a wtedy zobaczymy głębokie poruszenia Ducha Bożego. Samo przebaczenie grzechu nie jest jedynym rezultatem śmierci Jezusa. On złożył nieskończoną ofiarę nie tylko po to, aby grzech mógł zostać usunięty, ale aby ludzka natura mogła być odnowiona, na nowo uczyniona piękną, odtworzona z jej upadków i uczyniona godną obecności Boga...WP3 138.5

    Chrystus jest drabiną, którą widział Jakub, której podstawa spoczywała na ziemi i której najwyższy szczebel sięgał najwyższych niebios. Ukazuje to wyznaczony sposób zbawienia. Mamy wspinać się szczebel po szczeblu po tej drabinie. Jeśli ktoś z nas ostatecznie będzie zbawiony, to stanie się to przez kurczowe trzymanie się Jezusa jak szczebli drabiny. Chrystus został uczyniony dla wierzącego mądrością i sprawiedliwością, uświęceniem i odkupieniem...WP3 139.1

    Będą miały miejsce pewne straszne upadki przez tych, którzy myślą, że mocno stoją, ponieważ mają prawdę; nie mają jej jednak taką, jaką jest ona w Jezusie. Chwilowa nieostrożność może pogrążyć duszę w upadku nie do naprawienia. Jeden grzech prowadzi do drugiego, a drugi przygotowuje drogę dla trzeciego i tak dalej. Jako wierni posłańcy Boży musimy błagać go nieustannie, aby zachował nas swoją mocą. Jeśli zboczymy jeden cal z drogi obowiązku, jesteśmy w niebezpieczeństwie dalszego podążania drogą grzechu, która kończy się zatraceniem. Dla każdego z nas jest nadzieja, lecz tylko w jeden sposób — przez uchwycenie się Chrystusa i wytężanie wszystkich sił, by osiągnąć doskonałość jego charakteru.WP3 139.2

    Ta świętoszkowata religia, która lekceważy grzech i która bezustannie rozwodzi się nad miłością Boga do grzesznika, zachęca grzesznika do wierzenia, że Bóg zbawi go, chociaż on pozostaje w grzechu i wie, że jest to grzechem. Jest to sposób, w jaki postępuje wielu z tych, którzy twierdzą, że wierzą w obecną prawdę. Prawda trzymana jest z dala od ich życia i to jest powodem, dlaczego nie ma ona już mocy, by przekonać i nawrócić duszę. Musi nastąpić wytężenie wszystkich nerwów i ducha, i mięśni, aby zostawić świat, jego zwyczaje, jego praktyki i jego modę...WP3 139.3

    Jeśli porzucicie grzech i wykażecie żywą wiarę, bogactwa błogosławieństw niebios staną się waszymi. — Letter 53, 1887.WP3 140.1

    Drugi adwent kończy przygotowanie duszy (1888) — Szata twojego charakteru musi zostać wyprana, aż będzie nieskazitelną, w źródle otwartym dla oczyszczenia z wszelkiej nieczystości. Twoja moralna wartość zostanie zważona na szalach świątyni i jeśli nie wytrzymasz próby, poniesiesz wieczną stratę. Wszelka szorstkość, wszelkie nieokrzesanie musi zostać usunięte z twojego charakteru, zanim Jezus przyjdzie, ponieważ gdy On przychodzi, przygotowanie dla każdej duszy zostało zakończone.WP3 140.2

    Jeśli nie odłożyłeś na bok swojej zawiści, swojej zazdrości, swojej nienawiści jeden wobec drugiego, nie możesz wejść do królestwa Bożego. Niósłbyś ze sobą jedynie takie samo usposobienie; jednak żadna z tego rodzaju rzeczy nie będzie miała miejsca w świecie, który nastanie. Nie będzie tam istniało nic innego prócz miłości i radości, i harmonii. Niektórzy będą mieli jaśniejsze korony niż inni, nie będzie jednak żadnych zazdrosnych myśli w jakimkolwiek sercu wśród odkupionych. Każdy będzie całkowicie zadowolony, ponieważ wszyscy zostaną nagrodzeni według swoich uczynków. — The Signs of the Times, 10 luty 1888.WP3 140.3

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents