Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Wybrane poselstwa III - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 20 — Zasady przedstawione przez Ellen White w jej początkowej służbie

    Odwrócić wzrok od siebie ku Jezusowi (1850) — Anioł powiedział: “Miejcie wiarę w Boga”. Widziałam, że niektórzy zbyt mocno starali się wierzyć. Wiara jest tak prosta, patrzycie ponad nią. Szatan starał się zwieść niektóre szczere dzieci i doprowadzić je do tego, żeby zaczęły patrzeć na siebie, aby tam znaleźć wartość. Widziałam, że muszą one odwrócić wzrok od siebie ku wartości Jezusa i tak zależne, i niegodne jakimi są, całkowicie polegać na jego miłosierdziu i przez wiarę czerpać siłę i pokarm od niego. — Letter 8, 1850.WP3 131.1

    Polegajcie jedynie na zasługach Jezusa (1862) — Każdy członek rodziny powinien pamiętać, że wszyscy mają zrobić dokładnie tyle, ile mogą, aby odeprzeć naszego przebiegłego wroga, i z żarliwymi modlitwami i nieugiętą wiarą każdy musi polegać na zasługach krwi Chrystusa i domagać się jego zbawiennej siły.WP3 131.2

    Moce ciemności gromadzą się wokół duszy i zakrywają Jezusa przed naszym wzrokiem i czasami możemy jedynie czekać w smutku i zdumieniu, dopóki chmura nie minie. Te okresy są czasami straszne. Nadzieja wydaje się zawodzić i ogarnia nas rozpacz. W tych strasznych godzinach musimy nauczyć się ufać, polegać jedynie na zasługach zadośćuczynienia i w całym naszym bezradnym braku zasług zdać się na zasługi ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Zbawiciela. Nigdy nie zginiemy, gdy tak czynimy — nigdy! — Testimonies for the Church I, 309.310 (1892).WP3 131.3

    Prawda dla uświęcenia życia (1869) — Brat i siostra P. mają pewną pracę do wykonania, aby uporządkować swój własny dom i serca... On [brat P.] nie widział i nie odczuwał potrzeby Ducha Bożego w sercu, aby wpływał na życie, słowa i czyny. W zbyt dużej mierze uczynił swoje religijne doświadczenie pewną formą.WP3 131.4

    Ujrzał i uznał teorię prawdy, lecz szczególne dzieło uświęcenia przez tę prawdę nie stało się mu znane. Pojawiało się własne ja. Gdyby cokolwiek zostało powiedziane na spotkaniu, co nie odpowiadało jego standardowi, robiłby wyrzuty, nie w miłości i pokorze, ale surowo ostrymi, uszczypliwymi słowami. Używanie tego mocnego języka nie jest rzeczą właściwą dla jakiegokolwiek chrześcijanina, szczególnie takiego, który sam potrzebuje znacznie większego doświadczenia i który ma bardzo wiele win do naprawienia. — Manuscript 2, 1869.WP3 131.5

    Owoc wydawany przez prawdziwe uświęcenie (1874) — Podzielałeś poglądy dotyczące uświęcenia i świętości, które nie były tym prawdziwym artykułem, który wydaje owoc właściwej jakości. Uświęcenie nie jest zewnętrznym dziełem. Nie polega ono na modleniu się i nawoływaniu na spotkaniu, lecz chwyta się samego życia i kształtuje słowa i czyny, przekształcając charakter...WP3 132.1

    Wydaje się, że istnieją ważne stanowiska, które powinny być zajęte przez ludzi, którzy są prawdziwie uświęceni, mający ducha Mistrza. I istnieje najbardziej stanowcza potrzeba pokonania własnego ja, aby ich praca i wysiłki nie zostały zaprzepaszczone przez wady w ich charakterach. — Manuscript 6, 1874.WP3 132.2

    Charakter udoskonalony przez Henocha i Eliasza (1874) — Pewni nieliczni w każdym pokoleniu od Adama odpierali każdy jego podstęp i występowali z szeregu, jako szlachetni reprezentanci tego, czego uczynienie i czym bycie leżało w mocy człowieka — aby Chrystus działał z ludzkimi wysiłkami, pomagając człowiekowi w pokonaniu mocy szatana. Henoch i Eliasz są prawidłowymi reprezentantami tego, czym mogła być ludzkość przez wiarę w Jezusa Chrystusa, jeśli wybierze, by tym być. Szatan był wielce zaniepokojony, dlatego że ci szlachetni, święci mężowie stali nieskazitelni wśród otaczającego ich moralnego skażenia, doskonaląc sprawiedliwe charaktery i byli uznani za godnych przeniesienia do nieba. Skoro występowali z szeregu w moralnej mocy w szlachetnej sprawiedliwości, pokonując pokusy szatana, nie mógł on sprowadzić ich pod panowanie śmierci. Triumfował, że miał moc pokonać Mojżesza swoimi pokusami i że mógł zeszpecić jego znakomity charakter i doprowadził go do grzechu przypisania sobie przed ludem chwały, jaka należała do Boga. — The Review and Herald, 3 marzec 1874.WP3 132.3

    Wiara i uczynki w zbawieniu (1878) — Wszystkie wasze dobre uczynki nie mogą was zbawić, niemniej jednak rzeczą niemożliwą jest, abyście byli zbawieni bez dobrych uczynków. Każda ofiara poniesiona dla Chrystusa będzie dla was wiecznym zyskiem. — The Review and Herald, 21 marzec 1878.WP3 132.4

    Ufność w Chrystusie rzeczą niezbędną (1879) — Chrystus był przez ciebie umiłowany, chociaż twoja wiara była czasami słaba, a twoje nadzieje pogmatwane. Jednak Jezus jest twoim Zbawicielem. On nie zbawia cię dlatego, że jesteś doskonały, ale dlatego, że go potrzebujesz i w swojej niedoskonałości pokładasz w nim zaufanie. Jezus cię kocha, moje drogie dziecko. Możesz śpiewać: “Pod osłoną tronu twego mieszkać możemy bezpiecznie; twe ramię wystarczy jedynie i nasze schronienie bezpieczne.” — Letter 46, 1879.WP3 133.1

    Uczynki sprawiedliwości zważone na sądzie (1881) — Kaznodzieje mówią czasami ludziom, że nie mają nic do zrobienia, jak tylko wierzyć, że Jezus zrobił wszystko, a ich własne uczynki są niczym. Słowo Boże wyraźnie oświadcza jednak, że na sądzie szale będą dokładnie wyważone, a decyzje będą opierały się na przytoczonych dowodach.WP3 133.2

    Jeden człowiek staje się władcą dziesięciu miast, inny pięciu, inny dwóch, każdy człowiek otrzymuje dokładnie proporcjonalnie do dokonanego przez niego pomnożenia talentów powierzonych mu do przechowania. Nasze wysiłki podejmowane w uczynkach sprawiedliwości, ze względu na nas samych i dla zbawienia dusz, będą miały decydujący wpływ na nasze wynagrodzenie. — The Review and Herald, 25 październik 1881.WP3 133.3

    Jedyna nadzieja Ellen White w Chrystusie (1881) — W mojej niedawnej żałobie miałam bliskie spojrzenie na wieczność. Byłam jakby zabrana przed wielki biały tron i widziałam moje życie takim, jakim się ono tam jawi. Nie mogę znaleźć niczego, czym by się chlubić, żadnej zasługi, którą mogłabym przytoczyć.WP3 133.4

    “Niegodna, niegodna najmniejszej z twoich łask, o mój Boże” jest moim wołaniem. Moja jedyna nadzieja leży w ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Zbawicielu. Domagam się zasług krwi Chrystusa. Jezus zbawi do końca wszystkich, którzy w nim pokładają swoje zaufanie. — The Review and Herald, 1 listopad 1881.WP3 133.5

    Dążcie do doskonałości charakteru (1882) — Nigdy nie będziemy mogli ujrzeć naszego Pana w pokoju, o ile nasze dusze nie są bez skazy. Musimy nosić doskonały obraz Chrystusa. Każda myśl musi być sprowadzona do posłuszeństwa wobec woli Chrystusa. Jak zostało to wyrażone przez wielkiego apostoła, musimy dojść “do wymiarów pełni Chrystusowej”. Nigdy nie osiągniemy tego stanu bez gorliwego wysiłku. Musimy codziennie walczyć z zewnętrznym złem i wewnętrznym grzechem, jeśli mamy osiągnąć doskonałość chrześcijańskiego charakteru. — The Review and Herald, 30 maj 1882.WP3 133.6

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents