Kapitulo 20—Si Naaman

“Karon si Naaman, capitan sa panon sa han sa Siria, maoy usa ka dakung tawo uban sa iyang agalon, ug talahuron tungod kay pinaagi kaniya si Jehova mihatag sa pagdaug sa Siria: siya usab usa ka gamhanang tawo sa kaisug, apan siya usa ka sanlahon.”MH 223.1

Gipildi ni Benhadad nga hari sa Siria, ang mga kasundalohan sa Israel diha sa gubat nga misangput sa kamatayon ni Achab. Sukad madtong panahona ang mga Sirianhon nagpadayon sa walay hunong nga gubat diha sa udanan batok sa Israel, diha sa usa sa ilang mga ronda ilang gibihag ang usa ka dalagita kinsa, nga diha sa yuta sa iyang pagkabinihag, “nagalagad sa asawa ni Naaman.” Bisan pa siya usa ka ulipon nga halayo gikan sa iyang pinuy-anan, kining diyutay nga dalagita maoy usa sa mga saksi sa Dios, nga wala makamatngon nga nagtuman sa katuyoan sa Dios sa Iyang pagpili sa Israel ingon nga Iyang katawhan. Samtang siya nagalagad niadtong hentil nga puloy-anan, natandog ang iyang mga kaluoy alang sa iyang agalon; ug, sa iyang pagkahinumdum sa kahibulongang mga milagro sa pagpang-ayo nga nahimo pinaagi kang Eliseo, siya miingon ngadto sa iyang agalon nga babaye, “Agad pa unta nga ang akong ginoo mahauban sa manalagna nga atua sa Samaria! Nan mamaayo siya sa iyang sanla.” Siya nahibalo nga ang gahum sa Langit nagauban kang Eliseo, ug siya nagtoo nga pinaagi niini nga gahum si Naaman mamaayo ra.MH 223.2

Ang panglihok mining bihag nga dalagita, ang paagi sa iyang dumala sa iyang kaugalingon niadtong hentil nga puloy-anan, maoy usa ka malig-on nga saksi sa gahum sa sayo nga pagbansay sa puloy-anan. Walay taas pa nga pagpiyal kay sa natugyan ngadto sa mga amahan ug sa mga inahan diha sa pag-amuma ug sa pagbansay sa ilang mga anak. Ang mga ginikanan may kalabutan sa mga patukoranan gayud sa pamatasan ug sa taras. Pinaagi sa ilang panig-ingnan ug sa ilang pagpanudlo madisidihan sa kinadak-an ang kaugmaon sa ilang mga anak.MH 223.3

Malipayon ang mga ginikanan kinsang mga kinabuhi maoy usa ka tinuod nga salamin sa diosnon, aron ang mga saad ug ang mga sugo sa Dios magapukaw diha sa bata sa pagpasalamat ug ang kataha; ang mga ginikanan kinsang pagkalumo ug hustisya ug pagkamapailubon nagapasabut ngadto sa bata sa gugma ug sa hustisya ug sa pagkamapailubon sa Dios, kinsa nga pinaagi sa pagtudlo sa bata sa paghigugma ug sa pagsalig ug sa pagtuman kanila, nagatudlo kaniya sa paghigugma ug sa pagsalig ug sa pagsugot sa iyang Amahan sa langit. Ang mga ginikanan nga nagtugyan ngadto sa bata sa maong gasa nakatuga kaniya sa bahandi nga labaw pa ka mahal kay sa bahandi sa tanan nga mga katuigan, usa ka bahandi nga ingon ka malungtaron sa pagkawalay katapusan.MH 224.1

Wala kita masayud kong sa unsa nga linya ang atong mga anak pagatawgon sa pagalagad. Mahimo nga ilang gastohon ang ilang mga kinabuhi diha sa sulod sa liyok sa puloy-anan; mahimo sila nga magbuhat diha sa kasagaran nga mga palangitan-an sa kinabuhi, o ingon nga mga magtutudlo sa maayong balita ngadto sa hentil nga mga kayutaan; apan ang tanan ginatawag ingon nga mga misyonero alang sa Dios, mga ministro sa kaluoy ngadto sa kalibutan. Kinahanglan sila magbaton ug edukasyon nga makatabang kanila sa pagtindog sa kiliran ni Cristo diha sa dili hinakog nga pagsilbi.MH 224.2

Ang mga ginikanan niadtong Hebreohanon nga dalagita, samtang ilang gitudloan siya mahitungod sa Dios, wala mahibalo sa dadangatan nga iyang mahiaguman. Apan sila mga matinumanon sa ilang pagkapiniyalan; ug diha sa puloy-anan sa kapitan sa panon nga Siriahanon, ang ilang anak misaksi sa Dios kinsa iyang nakat-onan sa pagpasidungog.MH 224.3

Nadungog ni Naaman ang mga pulong nga gipamolong sa dalagita ngadto sa iyang agalon nga babaye; ug, sa iyang nakuha ang pagpanugot sa hari, migikan siya sa pagpangita sa kaayohan sa iyang balatian, dala ang “napulo ka talento nga salapi, ug unom ka libo ka tipak nga bulawan, ug napulo ka ilisan nga saput.” Siya nagdala usab ug sulat gikan sa han sa Siria ngadto sa hari sa Israel, nga niim gisulat ang mensahe nga nagingon, “Ania karon, gipadala ko...si Naaman nga akong alagad nganha kanimo aron ayuhon mo siya sa iyang sanla.” Sa diha nga nakabasa ang hari sa Israel sa sulat, “iyang gigisi ang iyang mga saput ug miingon, “Dios ba ako sa pagpatay ug sa pagpabuhi, nga kining tawhana nagpadala man kanako aron sa pag-ayo sa usa ka tawo sa iyang sanla? apan, palandonga, ako naghangyo kanimo, ug tan-awa, giunsa niya ang pagpangita ug usa ka pagpakiglalis batok kanako.”MH 224.4

Ang balita mahitungod sa butang nakaabut kang Eliseo, ug mipadala siya ug tugon ngadto sa han nga nagingon, “Nganong gigisi mo ang imong mga saput? Paanhia siya karon kanako, ug siya manghibalo nga adunay usa ka manalagna sa Israel.”MH 225.1

“Busa si Naaman miadto uban ang iyang mga kabayo ug uban ang iyang mga karro, ug mitindog sa ganghaan sa balay ni Eliseo.” Pinaagi sa usa ka mensahero ang manalagna mimando kaniya nga nagingon, “Lakaw ug maghugas ka didto sa Jordan sa makapito, ug hiulian ka sa imong unod, ug ikaw mahinlo.”MH 225.2

Nagdahum si Naaman nga makakita ug kahibulongan nga pasundayag gikan sa langit. “Ako naghunahuna,” siya miingon, “nga siya sa pagkatinuod mogula nganhi kanako, ug modndog ug magatawag sa ngalan ni Jehova nga iyang Dios, ug magawarawara sa iyang kamot diha sa maong dapit, ug mamaayo ang sanla.” Sa diha nga gisultihan siya nga pahugason diha sa Jordan, natandug ang iyang garbo, ug diha sa pagsakit sa kaugalingon ug sa kabalo siya misinggit, “Dili ba ang Abana ug ang Phar, mga suba sa Damasco, labing maayo pa kay sa tanang tubig sa Israel? Dili ba ako makapanghugas niini ug mamahinlo?” “Busa siya mitalikod ug mipahawa nga naglagut.”MH 225.3

Ang mapahitas-on nga espiritu ni Naaman misukol batok sa pagsunod sa paagi nga giladd ni Eliseo. Ang mga suba nga gihisgutan sa kapitan nga Siriahanon gipatahuman sa nagalibut nga mga kakahoyan, ug daghan ang nagadugok nganha sa mga tangpi ruining mga tubig nga nagadagayday aron sa pagsimba si ilang mga larawan sa mga diosdios. Niini dili unta si Naaman makagasto ug daku nga pagpaubos sa iyang kalag sa pagkanaug nganha sa usa niining maong mga suba. Apan pinaagi lamang sa pagsunod sa tinuyo nga mga mando sa manalagna nga siya makakaplag ug kaayohan sa iyang sanla. Ang kinabubut-on nga pagsugot lamang ang makapadangat sa gianguha nga sangputanan.MH 225.4

Ang mga sulogoon ni Naaman nagpakiluoy kaniya sa pagtuman sa mga mando ni Eliseo nga nagingon, “Kong ang manalagna nagsugo pa kanimo sa pagbuhat sa dakung butang dili mo ba kini pagabuhaton? Nan hain ang labing maayo, kong siya moingon kanimo: Panghimasa, ug magmahinlo ka?” Ang pagtoo ni Naaman ginasulayan, samtang ang garbo nakigbisug alang sa paghawud. Apan nakadaug ang pagtoo, ug ang mapahitas-on nga Siriahanon mitugyan sa iyang mapasigarbuhong kasingkasing ug miyukbo sa pagnunot ngadto sa gipadayag nga kabubut-on ni Jehova. Sa makapito siya mituslob sa iyang kaugalingon diha sa Jordan, “sumala sa gipamulong sa tawo sa Dios.” Ug gipasidunggan ang iyang pagtoo; “ug ang iyang unod nahiuli pag-usab sama sa unod sa diyutay nga bata, ug siya nahinlo.”MH 225.5

Sa mapasalamaton “siya mibalik ngadto sa tawo sa Dios, siya ug ang tanan niyang kauban,” uban sa pasalamat, nga nagingon, “Ania karon, ako nahibalo nga walay Dios sa tanang yuta, gawas sa Israel.”MH 226.1

Pinasubay sa batasan sa maong mga panahon, si Naaman karon naghangyo ni Eliseo sa pagdawat sa usa ka mahal nga gasa. Apan mibalibad ang manalagna. Wala siya modawat ug bayad sa usa ka panalangin nga gituga sa Dios tungod sa kaluoy. “Ingon nga si Jehova buhi,” siya miingon, “ako dili modawat bisan unsa.” Ang Sirianhon nagpugos kaniya “sa pagdawat niini; apan siya nagdumili.MH 226.2

“Ug si Naaman miingon: Kong dili, ako nagahangyo kanimo, ipahatag sa imong alagad ang duha ka karga nga yuta nga anaa sa mula; kay ang imong alagad sukad karon dili magahalad sa haladnga-sinunog ni maghalad sa laing mga dios, apan kang Jehova. Niining butanga si Jehova nagapasaylo sa imong alagad: Sa diha nga ang akong agalon moadto sa balay ni Rimmon aron sa pagsimba didto, ug siya magasandig sa akong kamot, ug ako sa akong kaugalingon magayukbo sa sulod sa balay ni Rimmon, sa magayukbo ako sa akong kaugalingon sa sulod sa balay ni Rimmon, si Jehova magapasaylo sa imong alagad niining butanga.MH 226.3

“Ug siya miingon kaniya, Lakaw sa pakigdait. Busa nagpalayo siya ug diyutay gikan kaniya.”MH 226.4

Si Giesi nga alagad ni Eliseo, may mga kahigayonan sulod sa mga tuig sa pag-ugmad sa espiritu sa pagdumili sa kaugalingon nga maoy nag-ila sa buhat sa tibuok kinabuhi sa iyang agalon. Iya nga katungod ang pagkamahimong usa ka talahuron nga magdadala sa bandila sa kasundalohan ni Jehova. Ang labing maayong mga gasa sa Langit dugay ra nga makab-ot niya; apan, sa iyang pagliso gikan niini nga tanan, iyang naibgan hinoon ang ubos nga sinubong sa kalibutanon nga bahandi. Ug karon ang natago nga mga pangandoy sa iyang hangol nga espiritu maoy nagdala kaniya sa pagtugyan ngadto sa usa ka pagpanulay nga hilabihan. “Ania karon,” siya nangatarungan sa sulod sa iyang kaugalingon, “ang akong agalon nagluwas niining Naaman nga Sirianhon, sa walay pagdawat diha sa iyang kamot nianang gidala: apan...moapas ako kaniya, ug kuhaon ko ang bisan unsa gikan kaniya.” Ug sa ingon niadto nahanabo nga “si Giesi minunot kang Naaman” sa tago.MH 226.5

“Sa pagkakita ni Naaman sa usa nga nagdalagan sa iyang ulahi, siya mikawas sa karro aron sa pagsugat kaniya, ug miingon, Maayo ba ang tanan? Ug siya miingon, Ang tanan maayo.” Unya mibungat si Giesi sa usa ka tinuyo nga bakak. “Ang akong agalon nagpaanhi kanako, nga nagaingon, Tan-awa, karon may mianhi kanako gikan sa kabungtoran sa Ephraim duha ka mga batan-ong lalaki sa mga anak sa mga manalagna: hatagi sila, ako nagahangyo kanimo, ug usa ka talento nga salapi, ug duha ka ilisan nga mga saput.” Sa dakung kalipay ni Naaman mitangdo sa maong hangyo, nga nagduot ngadto kang Giesi sa duha ka talento nga salapi imbis usa lamang, “uban sa duha ka mga ilisan nga mga saput,” ug nagsugo sa mga sulogoon sa pagdala sa bahandi balik ngadto kang Eliseo.MH 229.1

Samtang nagkahaduul na si Giesi sa puloy-anan ni Eliseo, iyang gipapauli ang mga sulogoon ug iyang gitipigan ang salapi ug ang mga ilisan nga mga saput. Sa pagkatapus na niya ug tipig, “siya misulod ug mitindog sa atubangan sa iyang agalon;” ug, aron sa pagsalipod sa iyang kaugalingon gikan sa kasaba, namakak siya sa ikaduha. Agi’g tubag sa pangusisa sa manalagna, “Diin ka ba gikan?” si Giesi miingon, “Ang imong alagad wala molakaw sa laing dapit.”MH 229.2

Unya miabut ang mapig-ot nga pagsaway, nga nagpaila nga si Eliseo nahibalo sa tanan. “Ang akong kasingkasing wala ba mahiuban kanimo sa pagkawas sa tawo sa iyang karro aron sa pagsugat kanimo? Panahon ba karon sa pagdawat sa salapi, ug sa pagdawat ug sa mga saput, ug mga kaolibohan, ug mga kaparrasan, ug mga karnero, ug mga baka, ug mga alagad nga lalaki, ug mga alagad nga babaye? Busa ang sanla ni Naaman motakud kanimo, ug sa imong kaliwat sa walay katapusan.” Tulin ang pammalus nga nakaagpas sa tawo nga sad-an. Siya minggula gikan sa presensya ni Eliseo nga “usa ka sanlahon sa kapudon sama sa nieve.”MH 229.3

Solemni ang mga leksyon nga gitudlo niini nga eksperensya sa usa nga nahatagan sa hataas ug balaan nga mga katungod. Ang paagi ni Giesi sama sa nagbutang ug kapangdolan diha sa agianan ni Naaman, sa kang kinsang kaisipan nakalusot ang kahibulongang kahayag, ug nahiayon ngadto sa pagalagad sa buhi nga Dios. Tungod sa limbong nga gibuhat ni Giesi dili mapakiluy-an ang pamalibad. Hangtud sa adlaw sa iyang kamatayon siya nagpabilin nga sanlahon, tinunglo sa Dios ug gilikayan sa iyang isigkatawo.MH 229.4

“Ang usa ka bakakon nga saksi dili pagagawasan sa silot, ug siya nga magapamulong sa mga bakak dili makalikay.” Proverbio 19:5. Ang mga tawo makahunahuna sa pagtago sa daotan nilang mga binuhatan gikan sa mga mata sa tawo, apan dili sila makalimbong sa Dios. “Sa panan-aw sa Dios walay binuhat nga natago, hinonoa ang tanang butang binuksan ug dayag sa mga mata Niya kang kinsa magahatag ra unya kita ug husay.” Hebreohanon 4:13. Naghunahuna si Giesi sa paglimbong ni Eliseo, apan gipadayag sa Dios ngadto sa Iyang manalagna ang mga pulong nga gisulti ni Giesi ngadto kang Naaman, ug ang tagsatagsa ka detalye sa talan-awon tali sa duha ka tawo.MH 230.1

Ang kamatuoran gikan sa Dios; ang limbong diha sa tanan niyang mga dagway nga dili maisip maoy gikan ni Satanas, ug bisan kinsa ang motipas sa bisan unsa nga paagi gikan sa tanus nga latid sa kamatuoran nagabaligya sa iyang kaugalingon ngadto sa gahum sa yawa. Sila nga nakakat-on kang Cristo “dili makig-ainbitay uban sa dili mabungahong mga buhat sa kangitngit.” Efeso 5:11. Diha sa pagsulti, ingon man diha sa kinabuhi, sila maugdang, madayganon, ug matinuoron, tungod kay sila nagaandam alang sa pakig-ambitay sa mga balaan kang kinsang mga baba wala makaplagi ang limbong. Tan-awa ang Pinadayag 14:5.MH 230.2

Sa mga kasiglohan tapus sa paghiuli ni Naaman ngadto sa iyang puloy-anan sa Siria, nga naayo ang iyang lawas ug nakabig sa espiritu, ang iyang kahibulongan nga pagtoo gihisgutan ug gidayeg sa Manluluwas ingon nga usa ka leksyon nga madapaton alang sa tanan nga nag-angkon nga nagalagad sa Dios. “Sa panahon ni Eliseo nga manalagna, dihay kapid-an ka mga sanlahon sa Israel,” ang Manluluwas mipahayag; “ug walay usa kanila nga nahinloan, gawas lamang kang Naaman nga Sirianhon.” Lucas 4:27. Gilabyan sa Dios ang daghang mga sanlahon diha sa Israel tungod kay ang ilang pagkawalay pagtoo naglukob sa pultahan nga maayo nganha kanila. Ang usa ka hentil nga dungganan nga tawo nga nagmatinuoron sa iyang mga pagtoo sa matarung, ug nagbati sa iyang panginahanglan sa panabang, sa panan-aw sa Dios maoy labaw nga angayan sa Iyang panalangin kay sa mga natakdan sa Israel, nga wala magtagad ug nagtamay sa ilang hinatag-sa-Dios nga mga katungod. Ang Dios magabuhat alang kanila nga mapasalamaton sa Iyang mga kaluoy ug nagbalos ngadto sa kahayag nga gihatag kanila gikan sa langit.MH 230.3

Karon diha sa tagsatagsa ka yuta adunay mga maminatud-on sa kasingkasing, ug sa ibabaw niini kanila nagasidlak ang kahayag sa langit. Kong sila magpadayon nga matinumanon sa pagsunod nianang ilang gisabut nga katungdanan, sila mahatagan ug dugang nga kahayag, hangtud, nga sama ni Naaman sa karaan, sila mapugos sa pag-ila nga “walay Dios sa tibuok yuta,” gawas sa buhi nga Dios, ang Magbubuhat.MH 231.1

Ngadto sa tagsatagsa ka madnud-anon nga kalag “nga nagalakaw diha sa kangitngit, ug walay kahayag,” ginahatag ang imbitasyon nga nagaingon, “Pasaliga siyra sa ngalan ni Jehova, ug patugyana diha sa iyang Dios.” “Kay gikan pa sa karaang panahon ang mga tawo wala makabad, ni makasabut pinaagi sa igdulongog, ni ang mata makakita sa usa ka Dios gawas Kanimo, nga nagabuhat alang niadtong nagahulat Kaniya. Gihibalag Mo siya nga nagalipay ug nagabuhat sa pagkamatarung, kadtong mga nahinumdum Kanimo sa Imong mga dalan.” Isaias 50:10; 64:4, 5.MH 231.2