Kapitulo 52—Ang USa ka Tawo sa Higayon

Si Nehemias, ang usa sa mga hininginlan nga Hebreo, nag-okupar sa usa ka katungdanan nga may inpluwensya ug dungog didto sa Persiahanon nga palasyo. Ingon nga magtitiing sa kopa sa hari gitugotan siya nga walay pugong diha sa harianon nga presensya. Tungod sa iyang katungdanan, ug tungod sa iyang mga katakus ug pagkamadnumanon, nahimo siya nga higala ug magtatambag sa hari. Bisan pa niini, ang hinatagan sa kaluoy nga harianon bisan ug gilibutan sa kaambong ug sa himaya, wala malimot sa iyang Dios ni sa iyang katawhan. Uban sa hilabihan nga kasibut sa iyang kasingkasing nga naliso ngadto sa Jerusalem; ang iyang mga paglaum ug mga kalipay nabugkos sa kauswagan niini. Pinaagi niining tawhana, nga naandam pinaagi sa iyang pagpuyo diha sa palasyo sa Persia alang sa buhat diin siya pagatawagon, nagtuyo ang Dios sa pagdala ug panalangin ngadto sa Iyang katawhan diha sa yuta sa ilang mga amahan.MH 560.1

Pinaagi sa mga mensahero nga gikan sa Juda ang Hebreo nga bayani nakahibalo nga ang mga adlaw sa kalisud nagaabut sa Jerusalem, ang siyudad nga pinili. Ang namauli nga mga hininginlan nagaantus sa mga kalisud ug sa mga pagpakaulaw. Natukod pag-usab ang templo ug ang mga bahin sa siyudad; apan napugngan ang buhat sa pagayo, gisamok ang mga tulomanon sa templo, ug ang katawhan diha sa alarma tungod kay ang mga kuta sa siyudad diha pa sa kahimtang nga naguba.MH 560.2

Sa nasanapan sa kaguol, si Nehemias wala makakaon ni makainom; siya “mihilak, ug nagbalata sulod sa pipila ka adlaw ug nagpuasa.” Sa iyang kaguol siya miliso ngadto sa diosnon nga Magtatabang. “Ako...nagampo,” siya miingon, “sa atubangan sa Dios sa langit.” Sa matinumanon siya naghimo ug pagsugid sa iyang mga sala ug sa mga sala sa iyang katawhan. Nagpakiluoy siya nga ang Dios magpadayon sa kawsa sa Israel, ipabalik ang ilang kaisug ug kusog, ug magtabang kanila sa pagpatindog pagusab sa naguba nga mga dapit sa Juda.MH 560.3

Sa nakaampo si Nehemias, nalig-on ang iyang pagtoo ug kaisug. Napuno sa balaan nga mga pangatarungan ang iyang baba. Iyang gipakita ang kaulawan nga ipasangil diha sa Dios, kong ang Iyang katawhan, karon nga sila namalik na nganha Kaniva, pagapasagdan diha sa pagkamaluya ug sa pagkadinaugdaug; ug iyang pangamuyoan si Jehova sa pagpatuman sa Iyang saad nga nagingon: “Kong kamo mobalik nganhi Kanako, ug magabantay sa Akong mga sugo, ug magbuhat kanila; bisan dihay gikan kaninyo nga gisalibay ngadto sa kinalayoan nga bahin sa langit, apan pagatigumon Ko sila gikan didto, ug pagadad-on sila ngadto sa dapit nga Akong napili sa pagbutang sa Akong dalan didto.” Tan-awa ang Deuteronomio 4:2931. Kining saara nahatag na ngadto sa Israel pinaagi kang Aloises sa wala pa sila mosulod sa Canaan, ug sulod sa mga kasiglohan kini nagtindog nga wala mausab. Ang katawhan sa Dios karon namalik ngadto Kaniya diha sa pagkamahinulsolon ug sa pagtoo, ug ang Iyang saad dili napakyas.MH 561.1

Sa masubsub gibubo ni Nehemias ang iyang kalag alang sa iyang katawhan. Apan karon samtang siya nagaampo ang usa ka katuyoan nga balaan mihulma sa iyang hunahuna. Siya nakahukom nga kong makakuha lamang siya ug panugot gikan sa hari, ug sa gikinahanglan nga panabang sa pagkuha ug mga galamiton ug mga igtutukod, siya maoy mangunay, sa pagsagubang sa buhat sa pagtukod pag-usab sa mga kuta sa Jerusalem ug sa pagpahiuli sa nasudnong kusog sa Israel. Ug iyang gihangyo si Jehova sa paghatag kaniya ug kahimuot diha sa panan-aw sa hari, nga matuman kini nga piano. “Pauswaga, ako nagaampo Kanimo, ang Imong ulipon niining adlawa,” siya nangaliya, “ug hatagi siya ug kaluoy sa panan-aw niining tawo.”MH 561.2

Upat ka bulan nga hulat ni Nehemias alang sa usa ka angay nga higayon sa pagpresentar sa iyang hangyo ngadto sa hari. Sulod niining panahona, bisan pa nga mabug-at ang iyang kasingkasing sa kaguol, iyang gipaningkamutan ang pagdala sa iyang kaugalingon uban sa kamaya diha sa hananon nga presensya. Sa sulod niadtong mga hawanan nga maluho ug masiga ang tanan kinahanglan magpakita nga masadya ug malipayon. Ang pagsagmuyo dili ipaila sa nawong ni bisan kinsa nga nagalagad sa hari. Apan diha sa mga panahon sa paginusara ni Nehemias, nga dili makita sa mga tawo, daghan ang mga pagampo, ang mga pagsugid, ug mga luha, ang nadungog ug nasaksihan sa Dios ug sa mga manolunda.MH 561.3

Sa katapusan ang kaguol nga nagpabug-at sa kasingkasing sa bayani dili na matagoan. Ang mga gabii nga walay kinatulgan ug ang mga adlaw nga napuno sa kabalaka nagbilin ug lama diha sa iyang panagway. Ang han, nga matahapon alang sa iyang kaugalingon nga kahilwasan, naanad sa pagbasa ug mga panagway ug makasabut sa mga takuban, ug iyang nakita nga adunay tmago nga kasamok nga nagpabug-at sa iyang magtitiiing sa kupa. “Nganong nagmasulub-on man ang imong nawong,” siya nagpakisusi, “sanglit dili man unta ikavv masakiton? kini walay lain kondili kasubo sa kasingkasing.”MH 562.1

Ang pangutana nagpuno ni Nehemias sa kahadlok Dili ba kaha masuko ang han nga makadungog nga samtang sa dayag nagabuhat sa iyang pagalagad, ang mga hunahuna sa tigalagad sa balay sa hari atua sa halayo uban sa iyang katawhan nga sinakitan? Dili ba kaha ang kinabuhi sa tagsala matahan? Ang iyang piano alang sa pagpahauli sa kusog sa Jerusalem—hapit na ba kaha kini mabuntog? “Unya,“ siya nagasulat, “ako nagmahadlokon kaayo.” Uban sa nagakurog nga mga ngabil ug nagluha nga mga mata iyang gipadayag ang naingnan sa iyang kasubo. “Mabuhi unta ang hari sa walay katapusan,” siya mitubag. “Nganong dili magmasulob-on ang akong nawong sa diha nga ang siyudad, ang dapit sa mga lubnganan sa akong mga amahan, nahimong kamingawan, ug ang mga ganghaan niana nangaut-ut sa kalayo?”MH 562.2

Ang taho mahitungod sa kahimtang sa Jerusalem nakapukaw sa kaluoy sa hari nga wala maaghat ang iyang mga pag-ayad. Ang lain pa nga pangutana nga naghatag ug higayon nga alang niini dugay nang naghulat si Nehemias niini mao kini: “Unsa ba ang imong pangayoon?” Apan ang tawo sa Dios wala mangahas sa pagtubag hangtud nga iyang napangayo ang mando gikan sa Usa nga hataas pa kay kang Artajerjes. May balaan siya nga pagpiyal nga pagatumanon, diin siya nagkinahanglan ug hinabang gikan sa hari; ug iyang naila nga daku ang nagasalig sa iyang pagpresentar sa butang diha sa paagi nga makuha ang iyang pag-uyon ug sa pagpalaldp sa iyang hinabang. “Busa ako nagampo,” matud pa niya, “ngadto sa Dios sa langit.” Niadtong hamubo nga pagampo si Nehemias midutdut ngadto sa presensya sa Han sa mga hari ug nadaug ngadto sa pagdapig kamya ang usa ka gahum nga makalig-on sa mga kasingkasing sama sa pagpatipas sa mga sapa sa mga katubigan.MH 563.1

Ang pagampo sama sa pagampo ni Nehemias diha sa iyang takna sa pagpanginahanglan maoy usa ka kahinguhaan diha sa pagmando sa Cristohanon ilalom sa mga higayon nga ang ubang mga porma sa pagampo dili mahimo. Ang mga mamumuo diha sa nagkapuliki nga kahimtang sa kinabuhi, nga nagdasok ug hapit na madaog sa kalibug, makapadala ug usa ka hangyo ngadto sa Dios alang sa diosnon nga paggiya. Ang mga magpapanaw sa kadagatan ug sa kayutaan, sa diha nga pagahulgaon sa pipila ka dagkung mga katalagman, makatugyan sa ilang kaugalingon ngadto sa pagpanalipod sa Langit. Diha sa mga panahon sa kalit nga kalisdanan o katalagman ang kasingkasing makapadala ug singgit alang sa panabang ngadto sa Usa nga nagpasalig sa Iyang Kaugalingon sa pag-abut ngadto sa pag-ayuda sa Iyang mga matinumanon, ug sa mga matinuohon sa diha nga sila motawag Kaniya. Diha sa tagsatagsa ka higayon, ilalom sa tagsatagsa ka kahimtang, ang kalag nga nabug-atan sa kasubo ug sa pag-atiman, o sa mapintas giharangan sa panulay, makakaplag ug kasigurohan, pagbulig, ug panabang diha sa walay pagkapakyas nga gugma ug gahum sa usa ka Dios nga madnumanon sa pakigsaad.MH 563.2

Si Nehemias, nianang hamubo nga gudo sa pagampo ngadto sa Hari sa mga hari, nakakursonada sa pagtug-an sa pagtukod sa nangaguba nga mga dapit sa Jerusalem ug sa paghimo niini sa makausa pa nga usa ka malig-on ug kinutaan nga siyudad. Ang hinungdanon nga sangputanan ngadto sa nasud nga Judiyo nagabitay niining mao nga hangyo. “Ug,” si Nehemias nagkanayon, “ang hari mihatag kanako, sumala sa maayong kamot sa akong Dios sa ibabaw nako.”MH 564.1

Sa nakuha niya ang panabang nga iyang gitinguha, si Nehemias uban sa pagkamanggialamon ug sa pagkamapanaganon mipadayon sa paghimo sa mga pagpaigo nga gildnahanglan sa pagsiguro sa kalampusan sa maong paningkamot. Walay pangandam nga mohilig ngadto sa katumanan niini, nga wala niya matagad. Bisan gani ngadto sa iyang mga katagilungsod wala niya ipadayag ang iyang katuyoan. Bisan siya nahibalo nga daghan ang maglipay diha sa kalampusan niya, siya nahadlok nga ang uban, pinaagi sa mga buhat sa kadanghag, makaaghat unya sa pangabugho sa ilang mga kaaway ug dngali unya ug maoy magdala sa kapildihan sa laraw.MH 564.2

Tungod kay ang iyang hangyo ngadto sa hari gidawat nga mauyomon si Nehemias madasig sa pagpangayo ug dugang pa nga panabang. Aron mahatagan ug pagkahalangdon ug pagbulot-an ang iyang misyon, ingon man usab nga mahatagan ug panalipod diha sa panaw, siya nangayo ug usa ka komboy sa mga kasundalohan. Nakuha niya ang harianon nga mga sulat ngadto sa mga gobernador sa mga lalawigan unahan sa Eufrates, ang dapit nga kinahanglan iyang agian ngadto sa Judea; ug iyang nakuha usab ang usa ka sulat ngadto sa magbalantay sa lasang sa hari diha sa kabukiran sa Lebano, nga nagamando kaniya sa paghatag sa mga kahoy nga pagakmahanglanon. Aron walay higayon sa pagmulo nga siya nakapasubra sa iyang sugo, si Nehemias nagmaampingon sa pagbaton sa pagbulot-an ug sa mga katungod nga gihatag kaniya, nga sa matin-aw gihubit.MH 564.3

Kining mao nga sulondan sa maalamon nga panglantaw ug matinguhaon nga pagbuhat mahimo nga usa ka leksyon sa tanang mga Cristohanon. Ang mga anak sa Dios dili lamang kay magampo diha sa pagtoo, kondili magbuhat uban sa kakugi ug maalimahon nga pagbantay. Ilang mahibalag ang daghang mga kalisdanan ug sa sagad mapugngan ang pagbuhat sa Dios alang sa ilang kaayohan, tungod kay ilang giila nga ang pagkamanggialamon ug ang pagkamasingkamuton diyutay lamang ang mahimo sa tinuohan. Si Nehemias wala mag-isip nga nahuman na ang iyang katungdanan sa diha nga siya nakahilak na ug nakaampo sa atubangan m Jehova. Iyang gihiusa ang iyang mga hangyo uban sa balaan nga paningkamut, nga nagpagula sa mainiton, ug mainampoon nga mga panglimbasug alang sa kalampusan sa laraw nga iyang ginabuhat. Ang mabinantayon nga paghunahuna ug maayong pagkahinog nga mga piano mao ang sama ka mahinungdanon sa pagdala sa unahan sa balaang mga laraw karon maingon sa panahon sa pagtukod pag-usab sa mga kuta sa Jerusalem.MH 564.4

Si Nehemias wala magsalig sa pagkadili siguro. Ang mga paagi nga nakulang niya, iyang gipangayo gikan kanila nga makaarang sa paghatag. Ug si Jehova andam gihapon sa pagpalihok sa mga kasingkasing niadtong nagagunit sa Iyang mga manggad alang sa kawsa sa kamatuoran. Sila nga nagapangabudlay alang Kaniya magpahimulos sa ilang kaugalingon sa tabang nga Iyang ginaaghat nga ihatag sa mga tawo. Kining maong mga gasa makaabli ug mga agianan nga pinaagi niini ang kahayag sa kamatuoran makaadto sa daghang mga kayutaan nga gingitngitan pa. Ang mga maghahatag sa mga gasa tingali walay pagtoo ni Cristo, ug walay kasinatian sa Iyang pulong; apan niining kahimtanga dili pagabalibaran ang ilang mga gasa.MH 565.1