Rozdział 9 — Zarządzanie sanatoriami

Szlachetna praca

Z zarządzaniem naszymi sanatoriami wiąże się wiele spraw. Osoby związane z tymi instytucjami mają do wykonania szlachetną pracę i powinny ściśle przestrzegać właściwych zasad. Pracownicy mają ustanawiać i wspierać dzieło Boże zgodnie z Jego wytycznymi oraz upowszechniać zasady prawdziwej wstrzemięźliwości w tym co jemy, co pijemy i w co się ubieramy. Dzielenie się z innymi wiedzą o takim charakterze oraz o zbawczej łasce i miłosierdziu Boga jest najbardziej zaszczytną i szlachetną pracą, w jaką mogą się zaangażować adwentyści dnia siódmego. W ten sposób czczą Boga i przyczyniają się do własnego dobra w życiu doczesnym i w przyszłym życiu wiecznym. Ich przykład działa ku zbawieniu dusz, za które Chrystus oddał życie.MPM 159.1

Wysoki poziom

Musimy starać się zachowywać w naszych sanatoriach wysoki poziom. Sztandar prawdy, dobroci i bycia użytecznym musi być zawsze wysoko podniesiony. Błogosławione owoce drzewa ewangelii mają być widoczne w całkowitym poświęceniu, w świętym życiu. Każdy prawdziwy pracownik Mistrza ma być jak miasto położone na górze, które nie może się ukryć. Lekarze i dyrektorzy w naszych instytucjach medycznych muszą mieć się na baczności. W przeciwnym wypadku z pewnością wyprą się zasad prawdy i sprawiedliwości, które wywyższają Pana niebios. W ich sercach musi mieszkać Bóg. Jeśli tak nie będzie, dawany przez nich przykład wyrządzi innym ludziom jedynie krzywdę.MPM 159.2

Przez wprowadzanie innowacji będą chcieli dbać o gusta i zwyczaje ludzi niepoświęconych, a przez to Boże błogosławieństwo zostanie odjęte od dzieła. Nigdy nie zapominajcie o tym, że w oczach Bożych prawdziwą wartość ma ciche i pokorne serce, klejnot łagodnego i cichego ducha, który jedynie ma wartość przed Bogiem. Porównaj Mateusza 11,29; 1 Piotra 3,4. Bóg może błogosławić cichych i pokornych. Może ich używać jako szacowne narzędzia niosące błogosławieństwo innym, ponieważ oddadzą oni chwałę Temu, do którego należy wszelka potęga i moc.MPM 159.3

Będzie się od was wymagać taktu i pomysłowości. Koniecznie trzeba mieć się stale na baczności, aby stawić czoło uprzedzeniom i przezwyciężyć trudności. Jeśli nie będziecie mieli takiego nastawienia, w naszych instytucjach zapanuje nie pokój, ale miecz. Pracownicy stale stykają się z innymi ludźmi, którzy także są obarczeni ogromnymi ciężarami — wszyscy potrzebują boskiego oświecenia. Muszą przejawiać niesamolubnego, pełnego miłości ducha Chrystusowego. Zostaną wystawieni na próbę. Ich wiara i miłość, cierpliwość i stałość zostaną doświadczone, ale Bóg jest ich Pomocnikiem. — Manuscript 162, 1897.MPM 160.1