Uczmy wyrzeczenia

Praca, którą wykonywaliście do tej pory w miastach, ma aprobatę Nieba. [...] To co zrobiliście, świadczy o tym, że dzięki współdziałaniu naszych lekarzy i pastorów w przedstawianiu ludziom prawdy, można dotrzeć do większej liczby niż w przypadku pracy wykonywanej przez samego pastora. [...]MPM 249.3

Mówcie ludziom o potrzebie opierania się pokusie dogadzania swojemu apetytowi. W tej kwestii wielu zawodzi. Wyjaśnijcie im, jak ścisła jest zależność między ciałem a umysłem i pokażcie, jak ważne jest utrzymywanie ich w najlepszej kondycji. Prelekcje na temat zdrowia wygłaszane przez was podczas tych spotkań to jeden z najlepszych sposobów reklamy naszych sanatoriów. [...]MPM 249.4

Wstrzemięźliwość a zdrowie

Myśli cierpiących należy kierować na nadzieję uwolnienia ich od grożącego im niebezpieczeństwa. Zwracajcie się do nich w słowach pełnych nadziei, dodając im odwagi. Nasz Pan uzdrowi ludzi, którzy często przebywają w naszych sanatoriach, jeśli będą powstrzymywali się od spożywania alkoholu i od stosowania chemicznych leków, a zamiast tego będą korzystali z prostych i bezpiecznych środków przeciwdziałających chorobie spowodowanej wypaczonym apetytem. Jeśli uczynią to co do nich należy, aby uwolnić się ze szponów wroga przez zdecydowane odparcie pokusy i jeśli poddadzą się temu, który oddał swoje życie za grzeszne dusze, to staną się synami i córkami Boga.MPM 249.5

Wszyscy, którzy pobłażają swojemu apetytowi — marnotrawią siły fizyczne i osłabiają siły moralne — wcześniej czy później odczują karzące skutki przestąpienia prawa rządzącego naszymi ciałami.MPM 250.1

Chrystus oddał życie, aby odkupić grzesznika. Odkupiciel świata wiedział, że pobłażanie apetytowi powoduje fizyczne osłabienie oraz przytępienie zdolności percepcyjnych człowieka do tego stopnia, że przestaje się dostrzegać to co święte i wieczne. Wiedział, że brak umiaru wypacza siłę moralną i że wielką potrzebą człowieka jest odwrócenie się — w sercu, w umyśle i w duszy — od życia charakteryzującego się brakiem umiaru i prowadzenie życia wyrzeczenia i poświęcenia. [...]MPM 250.2

Zwycięstwo Chrystusa nauką dla nas

Chrystus poddał się próbie w kwestii zaspokojenia apetytu i przez prawie sześć tygodni opierał się pokusie przez wzgląd na człowieka. Długi okres postu na pustyni miał być nauką dla upadłego człowieka na przestrzeni wszystkich wieków. Chrystus nie został pokonany przez silne pokusy wroga i jest to zachętą dla każdego człowieka zmagającego się z pokusą. Chrystus sprawił, że każdy członek rodziny ludzkiej może oprzeć się pokusie. Każdy człowiek żyjący pobożnie może zwyciężyć, tak jak Chrystus zwyciężył — przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swego. Porównaj Objawienie 12,11. Długi post naszego Zbawiciela wzmocnił Go w Jego wytrwałości. Chrystus dał ludziom dowód tego, że rozpocznie dzieło zwycięstwa od tego, co zapoczątkowuje ruinę człowieka, czyli od apetytu. [...]MPM 250.3

Odpowiedzialność lekarzy i pastorów

Potrzeba nam dobrego przykładu naszych lekarzy i pastorów. Niech ćwiczą się w poskramianiu apetytu, aby ich siły umysłowe i moralne zostały wzmocnione. Na tyle, na ile to możliwe, niech w swoim życiu kierują się takimi zwyczajami, aby ich siły fizyczne i psychiczne były obciążone w równym stopniu. Ćwiczenie głosu w mówieniu jest zdrowym ćwiczeniem. Ucz się i żyj ostrożnie. Zdecydowanie obstawaj przy stanowisku, że wszyscy, nawet nasi przywódcy, muszą kierować się zdrowym rozsądkiem, jeśli chodzi o troskę o ich zdrowie. Powinni w równym stopniu obciążać swoje ciało i umysł. — Letter 158, 1909.MPM 250.4