Wykorzystanie siły woli

Podczas moich podróży spotykałam wielu ludzi, którzy naprawdę cierpieli, a powodem ich cierpień były wytwory ich wyobraźni. Brakowało im siły woli, aby przezwyciężać i zwalczać chorobę ciała i umysłu, przez co trwali w niewoli cierpienia. Wiele takich schorowanych osób to ludzie młodzi.MPM 110.6

Czasami odwiedzam chore młode kobiety leżące w łóżku. Uskarżają się na bóle głowy. Mogą mieć silny puls i być pulchne, ale ich ziemista cera świadczy o tym, że cierpią na dolegliwości układu pokarmowego. Myślę wtedy, że będąc w ich położeniu, od razu wiedziałabym, co zrobić, żeby mi się polepszyło. Chociaż mogę czuć się niedysponowana, nie powinnam oczekiwać, że wyzdrowieję, leżąc w łóżku. Powinnam użyć swojej siły woli, wyjść z łóżka i zająć się aktywnym ćwiczeniem fizycznym. Powinnam regularnie wstawać wcześnie rano. Powinnam jeść niewiele, aby niepotrzebnie nie obciążać swojego organizmu. Należy także pielęgnować pogodnego ducha i korzystać ile tylko można z odpowiednich ćwiczeń na świeżym powietrzu. Należy często się kąpać i pić dużo czystej, miękkiej wody. Gdybyśmy wytrwale postępowali właśnie w taki sposób, opierając się chęci odchodzenia od tego schematu, to jeśli chodzi o odzyskiwanie zdrowia, bylibyśmy świadkami cudownych rzeczy.MPM 111.1

Urojone dolegliwości

Ogarnia mnie smutek, gdy widzę ludzi, którzy nie tylko sami się oszukują, myśląc, że są chorzy, ale są oszukiwani także przez swoich rodziców i przyjaciół, którzy wręcz pielęgnują ich dolegliwości i uwalniają ich od obowiązku pracy. Gdyby sytuacja zmusiła te osoby do pracy, ledwie zauważaliby jakiekolwiek trudności, które obecnie, przez ich lenistwo, trzymają ich w łóżku. Ćwiczenia fizyczne są ogromnym błogosławieństwem, zarówno w przypadku dolegliwości umysłowych, jak i fizycznych. Ćwiczenia i pogoda ducha w wielu przypadkach okazałyby się bardzo efektywnymi środkami przywracającymi zdrowie. Pożyteczna praca rozruszałaby osłabione mięśnie, ożywiłaby ospałe krążenie krwi w organizmie i pobudziłaby odrętwiałą wątrobę do wykonywania swoich zadań. Krążenie byłoby wyrównane, a cały organizm pobudzony do zwalczania choroby.MPM 111.2

Często odchodząc od łóżka takich osób, które same doprowadziły się do choroby, mówię sobie: Umierają powoli, umierają z lenistwa, z powodu choroby, którą tylko oni sami mogą uleczyć. Czasami widzę chłopców i dziewczęta, którzy mogliby być błogosławieństwem dla swoich rodziców, gdyby dzielili z nimi troski i ciężary codziennego życia. Nie mają ochoty się w nie angażować, ponieważ nie jest to nic przyjemnego i często prowadzi do znużenia. Poświęcają wiele swojego czasu na próżne rozrywki, zaniedbując obowiązki, których wypełnianie obdarzyłoby ich doświadczeniem mającym wielką wartość w ich przyszłych zmaganiach z trudnościami prawdziwego życia. Żyją tylko chwilą obecną. Zaniedbują zdolności fizyczne, umysłowe i moralne, które przygotowałyby ich do stawienia czoła nieprzewidzianym wypadkom i obdarzyłyby ich samodzielnością oraz szacunkiem dla samego siebie w czasach próby i niebezpieczeństwa. — The Health Reformer, styczeń 1871 (132.133).MPM 111.3