(E) — Niezależność umysłu

Prawdziwa niezależność to nie upór — Prawdziwa niezależność umysłu to nie to samo co upór, prowadzi ona bowiem do kształtowania przez młodych ludzi opinii na podstawie Słowa Bożego niezależnie od tego, co powiedzą lub zrobią inni. W towarzystwie niewierzących, ateistów czy niedowiarków prawdziwa niezależność prowadzi młodzież do wyrażania świętych nauk ewangelii, a także ich obrony przed zarzutami i naigrawaniem się z prawdy przez bezbożnych znajomych.UCO1 230.1

Jeżeli młodzi ludzie znajdą się wśród osób, które myślą, że demonstrowanie błędów zdeklarowanych chrześcijan oraz naśmiewanie się z religii, moralności i wszelkich cnót jest czymś dobrym, to prawdziwa niezależność umysłu doprowadzi ich do grzecznego, aczkolwiek śmiałego wykazania, że drwiny są lichą namiastką dobrej argumentacji. Umożliwi im to spojrzenie ponad szydercą na tego, kto się nim posługuje — na wroga Boga i człowieka — i stawienie mu czoła za pośrednictwem jego ludzkiego narzędzia. — The Review and Herald, 26 sierpień 1884; Fundamentals of Christian Education 88-89.UCO1 230.2

Konieczna osobista niezależność — Są ludzie, którzy chlubią się tym, że mogliby zrobić coś wielkiego i dobrego, gdyby tylko warunki na to pozwoliły, tymczasem siedzą z założonymi rękami i nie robią nic ze swoimi zdolnościami w warunkach, w których postawiła ich Boża opatrzność.UCO1 230.3

Człowiek może kształtować swoje warunki, ale warunki nigdy nie powinny kształtować człowieka. Powinien posługiwać się okolicznościami jako narzędziem pomagającym w działaniu. Powinien starać się panować nad sytuacją i nigdy nie dopuścić, by to sytuacja panowała nad nim. Indywidualna niezależność i siła są dziś potrzebnymi cechami. Nie musimy się wyrzekać indywidualnego charakteru, ale powinien on być kształtowany, uszlachetniany i ożywiany. — Testimonies for the Church III, 496-497 (1875).UCO1 230.4

Jak daleko posunąć się w niezależności — Bóg pragnie zdyscyplinować swych wyznawców i doprowadzić ich do harmonii w działaniu, tak by się ze sobą zgadzali i byli jedno w myśleniu i w osądzie. Aby do tego doszło, trzeba wiele zrobić. (...). Pan nie chce wcale pozbawiać nas indywidualności. Tylko któż z ludzi potrafi ocenić, jak daleko można się posunąć w kwestii osobistej niezależności? (...).UCO1 231.1

Apostoł Piotr nawołuje braci: “Podobnie, młodsi, bądźcie ulegli starszym; wszyscy zaś przyobleczcie się w szatę pokory względem siebie, gdyż Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje”. 1 Piotra 5,5. Także apostoł Paweł wzywa swoich braci w Filippi do jedności i uniżenia: “Jeśli więc w Chrystusie jest jakaś zachęta, jakaś pociecha miłości, jakaś wspólnota Ducha, jakieś współczucie i zmiłowanie, dopełnijcie radości mojej i bądźcie jednej myśli, mając tę samą miłość, zgodni, ożywieni jednomyślnością. I nie czyńcie nic z kłótliwości ani przez wzgląd na próżną chwałę, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie”. Filipian 2,1-3. — Testimonies for the Church III, 360 (1875).UCO1 231.2

Zależni od Bożej mocy — Bracia, błagam was, abyście czynili wszystko wyłącznie ku chwale Boga. Bądźcie zależni od Jego mocy. Niech Jego łaska stanie się waszą siłą. Przez studiowanie Słowa Bożego i żarliwą modlitwę starajcie się uzyskać jasny obraz waszych obowiązków, a potem wiernie je spełniajcie.UCO1 231.3

Bardzo ważne jest, abyście okazywali wierność w małych rzeczach, w ten sposób bowiem wejdzie wam w krew prawość, która uwidoczni się potem w powierzonych wam większych zadaniach. Drobne sprawy życia codziennego często przechodzą niepostrzeżenie, ale to właśnie one kształtują charakter. Każde sprawa w życiu wywiera wielki wpływ ku dobru lub złu. Umysł powinien podlegać codziennie ćwiczeniu przez życiowe sprawdziany, tak aby mógł nabrać sił do wytrwania w każdych trudnych okolicznościach. W ciężkich, niebezpiecznych chwilach powinniście być umocnieni, aby stać niewzruszenie po stronie sprawiedliwości niezależnie od wszelkich złych wpływów. — Testimonies for the Church IV, 561 (1881).UCO1 231.4