Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Umysł, charakter, osobowość I - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 36 — Zasady motywacji

    Sukces wymaga określenia celu — Sukces w każdej dziedzinie wymaga określenia celu. Kto chce osiągnąć w życiu prawdziwy sukces, musi mieć stale przed oczami cel wart zachodu. Taki właśnie cel stoi przed dzisiejszą młodzieżą. — Education 262 (1903).UCO1 289.1

    Dążyć jak najwyżej — O miejscu, które zajmiemy w życiu, decydują nasze zdolności. Nie wszyscy osiągają ten sam rozwój ani nie wykonują jednakowo skutecznie tej samej pracy. Bóg nie wymaga od hizopu, aby osiągnął grubość drzewa cedrowego, ani od drzewa oliwnego, żeby dorównało okazałej palmie. Każdy człowiek powinien dążyć do takiego rozwoju, jaki umożliwia mu połączenie sił ludzkich z boskimi. — Education 267 (1903).UCO1 289.2

    Studenci powinni wytyczyć sobie realne cele — Uczcie studentów posługiwać się talentami danymi im przez Boga do realizacji najwznioślejszego, najświętszego celu, tak aby uczynili na tym świecie jak najwięcej dobra. Muszą się nauczyć, co znaczy mieć w życiu prawdziwy cel, oraz zrozumieć wzniosły sens prawdziwego wykształcenia. — Special Testimonies, seria B XI, 16 (14 listopad 1905).UCO1 289.3

    Chrystus zachęca do zdobywania najwyższego celu — Zachęca [Chrystus] do zdobywania najwyższego celu i zapewnia bezpieczeństwo naszemu największemu skarbowi. — Christ's Object Lessons 374 (1900).UCO1 289.4

    Niewykorzystany potencjał — Wielu nie staje się tym, kim mogłoby być, bo nie korzysta ze swoich sił. Nie chwyta się na tyle, na ile by mogło, boskiej mocy. Wiele ludzi gubi drogę, którą idąc, mogłoby osiągnąć pełny sukces. W pogoni za większymi zaszczytami albo przyjemniejszymi obowiązkami podejmują się oni rzeczy, do których się nie nadają.UCO1 289.5

    Niejeden człowiek, choć ma zdolności do jakiegoś zawodu, pędzony ambicją sięga po inny fach, a kto mógłby być dobrym rolnikiem, rzemieślnikiem lub pielęgniarzem, zajmuje nieodpowiednie dla siebie miejsce kaznodziei, prawnika czy lekarza. Inni z kolei mogliby objąć odpowiedzialne stanowisko, ale w braku energii, pilności albo wytrzymałości zadowalają się łatwiejszą pracą. — Education 267 (1903).UCO1 289.6

    Wielkie możliwości życiowe — Któż z ludzi potrafi, jeśli chodzi o możliwości życiowe, rozróżnić, co jest naprawdę wielkie, a co nic nieznaczące? Iluż to pracowników o bardzo skromnej pozycji, podejmując kroki w celu uszczęśliwienia świata, osiągnęło rezultaty, których mogliby im pozazdrościć królowie! — Education 266 (1903).UCO1 290.1

    “Coś lepszego” prawem prawdziwego życia — “Coś lepszego” — to hasło wychowania, prawo wszystkiego, co żyje. Za wszystko, co Chrystus chce, abyśmy porzucili, ofiarowuje nam coś lepszego.UCO1 290.2

    Młodym zależy nieraz na rzeczach, rozrywkach i przyjemnościach, które nie wydają się złe, ale też dalekie są od ideału. Porzucają najwznioślejszy cel w życiu. Arbitralne kroki ani bezpośrednie słowa potępienia mogą wcale takiej młodzieży nie pomóc w rezygnacji z tego, co dla niej cenne. Skierujcie jej uwagę na rzeczy lepsze niż ambicje, dogadzanie sobie czy chęć pokazania się od jak najlepszej strony. Niech zetknie się z prawdziwym pięknem, ze wznioślejszymi zasadami i szlachetniejszym życiem. Niech spojrzy na Tego, w którym “wszystko (...) rozkoszne”. Pieśń nad pieśniami 5,16.UCO1 290.3

    Gdy wzrok padnie na Chrystusa, życie będzie się kręcić wokół Niego. Zrealizuje się tu entuzjazm młodzieży, jej wielka pobożność i ogromna gorliwość. Obowiązek stanie się rozkoszą, a poświęcenie przyjemnością. Największą ambicją i radością życia będzie chęć oddania czci Chrystusowi, stania się Mu podobnym i pracowania dla Niego. — Education 296-297 (1903).UCO1 290.4

    Rozwijać najwznioślejsze pobudki do osiągania postępu — Ci, którzy uczą się, aby pracować jako personel medyczny lub lekarze, powinni codziennie przyjmować pouczenia, które spowodują rozwój najwznioślejszych pobudek do osiągania postępu. Powinni skorzystać z możliwości uczęszczania do naszych szkół kształcących w tym kierunku, a nauczyciele tych placówek powinni zdawać sobie sprawę, że spoczywa na nich odpowiedzialność za współpracę i modlenie się ze studentami. Na uczelniach tych studenci powinni uczyć się zawodu lekarza misjonarza, ściśle związanego z dziełem ewangelizacji. — Special Testimonies, seria B XI, 12 (14 listopad 1905).UCO1 290.5

    Samolubne, pozbawione celu życie bogatego młodzieńca — Jego cele nie były wznioślejsze od celów zwierząt, dla których ostatecznym kresem jest śmierć. Żył, jak gdyby nie było Boga, nieba, przyszłego życia, jakby wszystko, co ma, należało wyłącznie do niego i jakby nic nie był winien ani Bogu, ani ludziom. Oto obraz człowieka, o którym psalmista pisał: “Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga!” Psalmów 14,1. — Christ's Object Lessons 257-258 (1900).UCO1 291.1

    Życie bez celu to śmierć za życia — Życie bez celu jest jak śmierć za życia. Umysł powinien koncentrować się na zagadnieniach dotyczących życia wiecznego, co sprzyjać będzie zdrowiu ciała i umysłu. — The Review and Herald, 29 lipiec 1884; Counsels on Health 51.UCO1 291.2

    Szatan żeruje na bezczynności — Jedną z głównych przyczyn mierności umysłowej i słabości moralnej jest brak skupiania się na dążeniu do wartościowych celów. Chełpimy się z szerokiego rozpowszechniania literatury, niemniej jednak mnogość książek, nawet nieszkodliwych, może kryć w sobie zło. (...).UCO1 291.3

    Ogromna liczba czasopism i książek, które niczym żaby z plagi egipskiej zalewają kraj, jest nie tylko licha, pusta i męcząca, ale też grzeszna i upadlająca. Celem takich publikacji jest zatrucie umysłu i doprowadzenie go do ruiny, a także zepsucie i zniszczenie duszy.UCO1 291.4

    Umysł i serce gnuśne i pozbawione celu stają się łatwym łupem szatana. Jak grzyby wyrastają na chorym, półżywym organizmie, tak szatan żeruje na bezczynności. Kierujcie myśli ku wzniosłym, świętym ideałom. Jeśli naszą uwagę i siły pochłania szlachetny cel w życiu, szatan ma do nas nikły przystęp. — Education 189-190 (1903).UCO1 291.5

    Brak celu w życiu toruje drogę brakowi wstrzemięźliwości — Aby dotrzeć do źródeł braku wstrzemięźliwości, należy sięgnąć głębiej niż do picia alkoholu i używania tytoniu. Grunt pod te nałogi mogą przygotowywać: gnuśność, brak celu w życiu i nieodpowiednie towarzystwo. — Education 202-203 (1903).UCO1 291.6

    Jedna z najbardziej przerażających rzeczy — Niewielu rzeczy można się bardziej przerazić niż gnuśności i braku celu w życiu. Mimo to kierunek, ku któremu zmierza większość dyscyplin sportowych, martwi tych, którym leży na sercu dobro młodzieży. (...). Pobudzają one zamiłowanie do rozrywki i podniecenia, a zniechęcają do użytecznej pracy oraz skłonności do unikania obowiązków i odpowiedzialności. Niszczą zamiłowanie do trzeźwego patrzenia na życie i do błogich przyjemności, które ze sobą ono niesie. W ten sposób toruje się drogę brakowi wstrzemięźliwości i bezprawiu, które przynoszą straszne skutki. — Education 210-211 (1903).UCO1 291.7

    Nie wieść życia bez celu — Każdy człowiek ma być sługą. Winien używać wszystkich sił fizycznych, moralnych i umysłowych, aby przez uświęcenie Duchem Świętym stać się Bożym współpracownikiem. Wszyscy powinni się poświęcić aktywnie i bez reszty służbie dla Boga. Powinni współpracować z Jezusem Chrystusem w wielkim dziele pomagania innym. Chrystus umarł za każdego człowieka. Oddając życie na krzyżu, zapłacił okup za wszystkich. Uczynił to dlatego, żeby człowiek nie musiał więcej wieść samolubnego, pozbawionego celu życia, lecz aby żył dla Niego, Jezusa Chrystusa, który umarł dla jego zbawienia. Nie wszyscy są powołani do służby kaznodziejskiej, ale wszyscy mają służyć. Samolubne życie to zniewaga Ducha Świętego. — Letter 10, 1897; SDA Bible Commentary IV, 1159.UCO1 292.1

    Należy pielęgnować właściwe motywy — Zarówno młodszymi, jak i starszymi powinny kierować właściwe motywy służby. Powinno się uczyć studentów w taki sposób, aby stawali się użyteczni. Trzeba użyć wszelkich środków, które ich rozwiną i uszlachetnią. Trzeba uczyć, aby jak najlepiej wykorzystywali swoje siły. Sił fizycznych i umysłowych należy używać proporcjonalnie. Trzeba pielęgnować nawyki ładu i dyscypliny. Jako wzór dla studentów powinno się stawiać siłę płynącą z prawego, czystego życia, co pomoże im się przygotować do pożytecznej służby. Powinni codziennie wzrastać w czystości i sile, starając się być, dzięki Bożej łasce i studiowaniu Biblii, coraz lepiej przygotowanymi do skutecznego przeciwstawiania się złu. — The Review and Herald, 22 sierpień 1912; Fundamentals of Christian Education 543.UCO1 292.2

    Działania ukazują pobudki — Działania ukazują zasady i pobudki. Owoc wydawany przez wielu, którzy uważają się za rośliny zasadzone w winnicy Pańskiej, świadczy, że są tylko cierniami. Choćby cały zbór sankcjonował złe postępowanie niektórych wyznawców, nie oznacza to wcale, jakoby zło stało się dobrem. Cierń nie zrodzi winogron. — Testimonies for the Church V, 103 (1882).UCO1 292.3

    Sądzeni po motywach, nie pozorach — Ważną powinnością każdego człowieka jest zrozumienie swojego codziennego postępowania i motywów, które skłaniają do określonego działania. Trzeba poznać konkretne pobudki, które popychają do konkretnego postępowania. Każdy czyn w życiu zostaje osądzony na podstawie nie pozorów, tylko motywów, które podyktowały dane działanie. — Testimonies for the Church III, 507 (1875).UCO1 292.4

    Naśladowcy Chrystusa znajdują nową motywację — Żadna nauka nie może się równać z tą, która rozwija w życiu ucznia charakter Boży. Ci, którzy stają się naśladowcami Chrystusa, przekonują się, że pojawiają się u nich nowe motywy postępowania, nowe myśli i w rezultacie nowe działania. Wszystko to razem może jednak doprowadzić do postępu tylko przez walkę, istnieje bowiem wróg, który zawsze z nimi wojuje, podsuwając pokusy, aby doprowadzić człowieka do zwątpienia i grzechu. Istnieją wrodzone i pielęgnowane skłonności do grzechu, które trzeba przezwyciężyć. Pragnienia i namiętności należy poddać pod kontrolę Ducha Świętego. Walce po tej stronie wieczności nie ma końca. Ale oprócz ciągłych bitew czekają nas też wspaniałe zwycięstwa, a zwycięstwo nad własnym ja i grzechem ma wartość, jakiej nie potrafimy nawet ocenić. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 20 (1913).UCO1 293.1

    Dwie przeciwstawne moce wpływające na nasze działanie — Biblia wykłada się sama. Uczniowie powinni ją traktować jako całość i widzieć powiązania między poszczególnymi jej częściami. Powinni zdobyć wiedzę o jej myśli przewodniej, pierwotnym zamiarze Boga wobec świata, powstaniu wielkiego boju i dziele odkupienia. Powinni dokładnie zrozumieć naturę dwóch mocy, które walczą o władzę, oraz umieć znajdować ślady ich działania w historii i proroctwach aż po takowych ostateczne wypełnienie. Powinni wiedzieć, jak ów bój przenika każdy aspekt naszego życia, jak w każdym czynie oni sami przejawiają jedną z tych dwóch przeciwstawnych mocy oraz jak nawet teraz chcąc nie chcąc decydują, po której stronie się opowiedzą. — Education 190 (1903).UCO1 293.2

    Każde działanie ma podwójny charakter — Każdy kierunek działania ma podwójny charakter i znaczenie. Może być szlachetny albo występny, dobry albo zły stosownie do motywów, z których wypływa. Złe postępowanie przez częste powtarzanie zostawia trwały ślad na umyśle tego, który je wybiera, jak również na umysłach tych, którzy znajdują się pod jego wpływem zarówno duchowym, jak doczesnym. Rodzice i nauczyciele, którzy nie zwracają uwagi na drobne występki, pozwalają na kształtowanie złych nawyków u młodych ludzi. — The Review and Herald, 17 maj 1898; Child Guidance 201.UCO1 293.3

    Działanie zależy od motywacji — Wartość każdego działania zależy od motywacji, która ku niemu skłania: jeśli pobudki nie są szlachetne, czyste i niesamolubne, umysł i charakter nigdy nie osiągną stanu równowagi. — The Youth's Instructor, 7 kwiecień 1898; Sons and Daughters of God 171. UCO1 294.1

    Pobudki nadają charakter czynom — Pobudka nadaje charakter naszym czynom, wyciskając na nich piętno hańby albo wysokiej wartości moralnej. Bóg nie zawsze najwyżej ocenia wspaniałe uczynki, które widzi każde oko i chwali każdy język. Drobne obowiązki pełnione z radością, niepozorne prezenty nieobliczone na pokaz, które w oczach ludzkich mogą się wydawać bezwartościowe, nierzadko zyskują u Boga najwyższą ocenę. Serce przepełnione wiarą i miłością jest droższe Bogu od najkosztowniejszych darów. Uboga wdowa, aby ofiarować skromny dar, musiała oddać wszystko, co miała. Żeby móc złożyć ze swoich dwóch groszy ofiarę na drogi jej cel, pozbawiła się jedzenia. Uczyniła to z wiarą, ufając, że Ojciec niebieski nie zignoruje jej potrzeb. Ten duch bezinteresowności i dziecięcej wiary zasłużył na pochwałę ze strony Zbawiciela. — The Desire of Ages 615 (1898).UCO1 294.2

    Bóg objawia motywy — Bóg krok po kroku wiedzie naprzód swój lud. Doprowadza do sytuacji obliczonych na ujawnienie motywów serca. Niektórzy wytrzymują w jednym punkcie, a upadają w innym. Przy każdym kroku serce jest poddawane próbie i coraz mocniej doświadczane. Jeśli ktokolwiek dostrzega w swoim wnętrzu negatywny stosunek do sprawy Bożej, powinno go to przekonać, że należy czynić kroki w celu przezwyciężenia tego, bo inaczej zostanie w końcu przez Pana odrzucony. — The Review and Herald, 8 kwiecień 1880; Our High Calling 162.UCO1 294.3

    Najskrytsze pobudki decydują o naszym losie — Czyny, słowa, a nawet najskrytsze pobudki decydują o naszym wiecznym przeznaczeniu ku życiu lub śmierci. Choć możemy o nich zapominać, będą one świadczyć na rzecz naszego usprawiedliwienia albo potępienia. — The Great Controversy 486-487 (1911).UCO1 294.4

    Bóg ocenia ludzi na podstawie czystości pobudek — Bóg nie ocenia ludzi według ich zamożności, wykształcenia czy stanowiska. On ocenia ich według czystości pobudek i piękna charakteru. Patrzy na to, ile posiadają Jego Ducha i na ile są do Niego podobni w swoim życiu. Aby być wielkim w królestwie Bożym, trzeba być małym dzieckiem w skromności, w prostocie wiary i czystej miłości. — Śladami Wielkiego Lekarza 353 (1905).UCO1 294.5

    Bóg osądza na podstawie pobudek — Dużo jest do naprawy w postępowaniu kaznodziejów. Wielu dostrzega i odczuwa swoje braki, ale najwyraźniej nie zdaje sobie sprawy, jaki wpływ wywiera. Ponieważ zapominają oni o swoich czynach, nie zmierzają ku naprawie moralnej. Gdyby dokonywane codziennie czyny starannie, świadomie analizowali, aby poznać swoje nawyki, lepiej by poznali samych siebie. Dokładnie badając swoje zachowanie w każdych okolicznościach, poznaliby własne pobudki i zasady, którymi się kierują. Taki codzienny przegląd własnych czynów w celu stwierdzenia, czy sumienie aprobuje je czy potępia, to konieczność dla każdego, kto pragnie osiągnąć doskonałość chrześcijańskiego charakteru.UCO1 295.1

    Wiele uczynków uważanych za dobre, nawet wiele czynów miłosierdzia, okaże się przy bliższym zbadaniu czynami, do których skłoniły niewłaściwe motywy. Wiele ludzi chwalonych jest za cnoty, których nie ma. Niebiański Badacz ludzkich serc przygląda się motywom i nierzadko okazuje się, że uczynki wysoko cenione przez ludzi są przez Niego uznane za wypływające z samolubnych pobudek i podłej obłudy. Każdy czyn w naszym życiu — czy to wspaniały i godny pochwały, czy też zasługujący na naganę — zostaje oceniony przez Sędziego pod kątem pobudki, która skłoniła nas do danego zachowania. — Testimonies for the Church II, 511-512 (1870).UCO1 295.2

    Czasem niełatwo ocenić motywy — Choć wśród trosk płynącego życia czasem niełatwo ocenić kierujące nami motywy, codziennie kroczymy w kierunku dobra lub zła. — Testimonies for the Church V, 420 (1889).UCO1 295.3

    Prawdziwe nawrócenie zmienia pobudki — Prawdziwe nawrócenie jest całkowitą zmianą uczuć i pobudek. Jest to niemal zupełne zerwanie stosunków ze światem, pośpieszne opuszczenie jego duchowej atmosfery, wydostanie się spod jego władzy nad myślami, opiniami i wpływami. — Testimonies for the Church V, 82-83 (1889).UCO1 295.4

    Wpływ wiary, nadziei i miłości na zachowanie — Wiara, nadzieja i miłość ogromnie wpływają na nasze zachowanie i właśnie do nich odwołuje się należycie przeprowadzone rozważanie biblijne. Piękno Pisma Świętego widoczne w postaci obrazowości i środków wyrazu to niejako tylko oprawa kryjącego się w nim prawdziwego skarbu: świętości. W przedstawionych w nim historiach ludzi, którzy chodzili z Bogiem, możemy ujrzeć odbicie Jego chwały. W Tym, w którym jest “wszystko (...) rozkoszne” (Pieśń nad pieśniami 5,16), widzimy Tego, którego całe piękno ziemi i nieba jest tylko bladym odblaskiem. “A gdy Ja będę wywyższony ponad ziemię — rzekł Chrystus — wszystkich do siebie pociągnę”. Jana 12,32. — Wychowanie 134 (1903).UCO1 295.5

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents