Rozdział 22 — Szkoła i nauczyciel

Pobudzenie sił umysłowych — Prawdziwa edukacja nie polega na wtłaczaniu nauki w nieprzygotowane, niepodatne umysły. Należy pobudzić umysły i wywołać zainteresowanie. Powinno się w tym celu zastosować Boże metody. Ten, który stworzył ludzki rozum i ustanowił dla niego prawa, zapewnił wszystko, czego trzeba, aby mógł się on zgodnie z nimi rozwijać.UCO1 162.1

W domu i w świątyni, przez przyrodę i sztukę, pracę i uroczystości świąteczne, święty przybytek i pamiątkowe tablice z kamienia — Bóg na przeróżne sposoby oraz w rozlicznych obrzędach i symbolach udzielał Izraelitom lekcji ilustrujących Jego zasady i zachowujących pamięć o Jego cudownych dziełach. Gdy pojawiały się pytania, odpowiedzi zapadały głęboko w umysł i serce. — Education 41 (1903).UCO1 162.2

Edukacja ma dostarczyć ożywczej energii — Najważniejszym elementem edukacji nie jest samo przekazywanie wiedzy, lecz dostarczenie ożywczej energii, którą otrzymuje się przez kontakt umysłu z umysłem i duszy z duszą. Tylko życie może zrodzić życie. — The Desire of Ages 250 (1898).UCO1 162.3

Najwyższy stopień rozwoju władz umysłowych — Młodzież powinna czuć, że musi osiągnąć najwyższy stopień rozwoju władz umysłowych. Nie chcielibyśmy ograniczać wykształcenia, dla którego Bóg nie wyznaczył bariery. Ale nasze osiągnięcia pójdą na marne, jeśli nie będą wykorzystane do uczczenia Boga i dla dobra ludzkości. Niedobrze jest przeciążać umysł naukami, które wymagają intensywnego wysiłku, a nie ma z nich pożytku w praktyce. — The Ministry of Healing 449-450 (1905). UCO1 162.4

Niebezpieczeństwo niektórych szkół — Wielu młodych ludzi opuściło szkoły z wypaczoną moralnością i osłabionymi siłami fizycznymi, nie mając żadnej wiedzy o życiu praktycznym i mając niewiele sił do spełniania życiowych obowiązków.UCO1 162.5

Gdy widziałam takie zło, pytałam: Czy nasi synowie i nasze córki muszą się stawać moralnymi i fizycznymi słabeuszami tylko po to, by zdobyć wykształcenie w szkołach? Tak być nie powinno i nie musi, jeżeli tylko nauczyciele i uczniowie będą przestrzegać praw natury, będących zarazem prawami Bożymi. Wszystkie siły umysłu i ciała należy poddać intensywnemu ćwiczeniu, aby młodzież mogła stać się silna i zrównoważona. — The Signs of the Times, 29 czerwiec 1882; Fundamentals of Christian Education 71.UCO1 163.1

Stać na straży kształcenia młodzieży — Stan umysłu będzie taki, jaki jest pokarm, którym się go karmi, żniwo bowiem zależy od posianego ziarna. Czyż to nie wskazuje wystarczająco na potrzebę, aby od najwcześniejszych lat stać na straży kształcenia młodzieży? Czy nie byłoby lepiej dla młodych ludzi wzrastać bez znajomości niektórych rzeczy uznawanych za wykształcenie, niż zobojętnieć na Bożą prawdę? — Testimonies for the Church VI, 194 (1900).UCO1 163.2

Wyjaśnić związek Boga z człowiekiem — Największe znaczenie dla każdego człowieka, któremu Bóg dał zdolność rozumowania, powinno mieć zrozumienie związku własnej osoby z Bogiem. Dla doczesnego i wiecznego dobra jest istotne stawianie sobie na każdym kroku pytania, czy to jest droga Pańska. (...). Musimy jak najpoważniej apelować do każdej istoty ludzkiej, aby porównywała swój charakter z prawem Bożym, miernikiem charakteru dla wszystkich, którzy wybierają się do królestwa Bożego i chcieliby się stać obywatelami ojczyzny niebieskiej. — Manuscript 67, 1898.UCO1 163.3

Najwyższe wykształcenie — Nauka o czystym, zdrowym, konsekwentnym życiu chrześcijańskim pochodzi ze studiowania Słowa Bożego. To najwyższe wykształcenie, jakie może człowiek zdobyć. To wskazówki, które należy wpajać w naszych szkołach, aby uczniowie mogli opuszczać szkolne mury z czystymi myślami, umysłami i sercami, przygotowani do wspinaczki po drabinie rozwoju i do praktykowania chrześcijańskich cnót. — Manuscript 86, 1905.UCO1 163.4

Wpływ nawyków nauczyciela — Nawyki i zasady nauczyciela należy uważać za ważniejsze nawet od jego kwalifikacji zdobytych z książek. Jeśli jest on szczerym chrześcijaninem, będzie odczuwać potrzebę jednakowego zainteresowania fizycznym, umysłowym, moralnym i duchowym wykształceniem swoich uczniów. Aby wywierać dobry wpływ, powinien doskonale nad sobą panować, a jego serce winno być przepojone miłością do uczniów, która uwidoczni się w spojrzeniach, słowach i czynach. Powinien odznaczać się stałością charakteru: dopiero wówczas będzie mógł nie tylko przekazywać uczniom wiedzę naukową, ale też kształtować ich umysły.UCO1 163.5

Wczesne lata szkolne przeważnie wyrabiają charaktery młodzieży na całe życie. Osoby zajmujące się młodzieżą winny dołożyć wszelkich starań w celu wykorzystania możliwości umysłów i takiego nimi pokierowania, aby uzyskać jak najlepsze wyniki. — The Review and Herald, 14 lipiec 1885.UCO1 164.1

Ożywienie szlachetnych przymiotów umysłu — W kształceniu młodzieży należy dołożyć wszelkich starań, aby zróżnicować metody nauczania, dzięki czemu wydobędzie się szlachetne zdolności umysłowe. Nauczyciele w szkołach i rodzice na pewno nie będą zdolni do właściwego kształcenia uczniów, jeżeli najpier w sami nie nauczą się samokontroli, cierpliwości, wyrozumiałości, delikatności i miłości. Jakże odpowiedzialna jest rola rodziców, opiekunów i nauczycieli! Niewielu rozumie, jakie są najistotniejsze potrzeby umysłu oraz jak należy pokierować rozwojem intelektualnym i emocjonalnym młodzieży. — The Review and Herald, 14 lipiec 1885.UCO1 164.2

Natchnieni przez Ducha Bożego — Kształtowanie ludzkich umysłów jest najdelikatniejszym dziełem, jakie może być wykonywane, dlatego aby nauczyciele mogli prawidłowo wykonywać swoją pracę, muszą być natchnieni Duchem Bożym. — Manuscript 8, 1899.UCO1 164.3

Radzenie sobie z występkami — Nigdy nie uczcie nauczycieli podawania do publicznej wiadomości błędów ani występków któregokolwiek z uczniów, bo jeszcze ujawnianie czyichś przewin uznają za cnotę. Nigdy nie upokarzajcie ucznia, przedstawiając przed całą szkołą jego wykroczenia, błędy i grzechy. Nie sposób wyobrazić sobie dzieła, które by skuteczniej zatwardziło jego serce i umocniło go w złym. Rozmawiajcie i módlcie się z nim na osobności, okażcie mu czułość, jakiej dowody Chrystus okazał wam, nauczycielom. Nigdy nie zachęcajcie żadnego ucznia do krytykowania innych ani rozmawiania o ich błędach. Aby mu pomóc, zróbcie wszystko, żeby zakryć mnóstwo jego grzechów, naśladując Chrystusa. Wychowanie takie stanie się błogosławieństwem i świadectwem w życiu doczesnym, a także dosięgnie przyszłego, nieśmiertelnego życia. — Manuscript 34, 1893.UCO1 164.4

W pełni wykwalifikowany do kształtowania umysłów — Każdy nauczyciel potrzebuje Chrystusa mieszkającego w jego sercu przez wiarę, jak też wiernego ducha samozaparcia i ofiarności dla Pana. Ktoś może mieć odpowiednie do uczenia wykształcenie i wiedzę książkową, ale czy upewniono się, że cechuje się taktem i mądrością wymaganymi w kształtowaniu ludzkich umysłów? Jeśli nauczyciele nie mają mieszkającej w sercu miłości Chrystusa, nie nadają się do pracy z dziećmi i do ponoszenia wielkiej odpowiedzialności za kształcenie dzieci i młodzieży. Brak im wyższego poziomu osobistego wychowania i wykształcenia, nie wiedzą, jak postępować z ludźmi. Jest w nich buntowniczy duch nieodrodzonego serca, które walczy o dominację. Poddanie podatnych umysłów i charakterów dzieci takiej dyscyplinie oznaczałoby pozostawienie na umysłach trwałych blizn i ran.UCO1 165.1

Jeśli nauczyciel nie odczuwa odpowiedzialności i troski, które zawsze powinien przejawiać w postępowaniu z ludźmi, oznacza to, że jego wykształcenie było pod pewnymi względami niepełne. Wychowanie w domu wpłynęło negatywnie na jego osobowość, więc szkoda by było, aby jego ułomny charakter oraz brak umiejętności postępowania z ludźmi odbiły się na uczniach. — Christian Education 145 (1893); Fundamentals of Christian Education 260-261.UCO1 165.2

Odpowiedzialność nie dla niedoświadczonych — Adwentystyczna szkoła w Battle Creek stanowi ważną część winnicy, której należy doglądać. Nauczyciele mają mieć pod każdym względem zrównoważone umysły i harmonijnie rozwinięte charaktery. Nie powierzajcie dzieła nauczania młodym ludziom, którzy nie wiedzą, jak kształtować ludzkie umysły. Było to błędem, który odbił się na dzieciach i młodzieży, znajdujących się pod kierownictwem takich ludzi. (...).UCO1 165.3

U dzieci i młodzieży występują przeróżne charaktery, które mamy kształtować, młode umysły są bowiem podatne na wpływy. Wszelka porywczość i gwałtowność ze strony nauczyciela może zniweczyć jego dobry wpływ na uczniów, którym przedstawia zasady wychowania. Czy takie wychowanie posłuży teraźniejszemu i przyszłemu, wiecznemu dobru dzieci i młodzieży? Dla ich duchowego dobra należy wywierać na nie właściwy wpływ. — Manuscript 34, 1893.UCO1 165.4

Rada dla porywczego nauczyciela — Każdy nauczyciel ma szczególne cechy charakteru, na które należy zwracać uwagę, aby szatan nie posłużył się jego przywarami do niszczenia dusz uczniów. Jedyne bezpieczeństwo dla nauczyciela to codziennie w szkole Chrystusa uczyć się Jego łagodności i uniżenia. Wtedy własne ja zostanie ukryte w Chrystusie, a człowiek będzie ulegle nosić jarzmo Chrystusa ze świadomością, że ucząc dzieci i młodzież, ma do czynienia z ludem należącym do Pana. Muszę przekazać to, co mi pokazano: Otóż w radzeniu sobie z błędami i uchybieniami uczniów nie zawsze stosowano najlepsze metody, przez co niektórych narażono na niebezpieczeństwo, a do innych nie zdołano dotrzeć. Niewłaściwe usposobienie nauczycieli, nieprzemyślane kroki, przesadne domaganie się szacunku przyniosły złe skutki. Nie ma takiej formy występku, światowości ani pijaństwa, które by zgubniej wpłynęły na charakter, powodując rozgoryczenie duszy i zaszczepiając zło przezwyciężające dobro, niż ludzkie namiętności, które nie znajdują się pod kontrolą Ducha Bożego. Rozbudzony gniew nigdy nie popłaca. Jakże wielu marnotrawnych synów pozostaje z dala od królestwa Bożego z powodu bylejakości charakteru tych, którzy uważają się za chrześcijan. Zazdrość, zawiść, pycha, nieżyczliwość, zadufanie w sobie, skłonność do irytacji, myślenie źle o innych, srogość, oziębłość, brak współczucia — oto cechy szatana. Nauczyciele spotkają się z tym wszystkim w charakterach uczniów. Nie jest niczym przyjemnym musieć sobie radzić z tymi przywarami, a jednak nauczyciel szukający środków do zwalczenia tego zła, ma nieraz rozwinięte podobne cechy charakteru, które skalały duszę ucznia, z którym ma do czynienia. — Letter 50, 1893. UCO1 165.5

Potrzebny zrównoważony umysł — Nauczyciel, który pracuje w tej części winnicy Pańskiej, musi być opanowany, trzymać swój gniew i uczucia pod kontrolą Ducha Świętego. Powinien okazać dowód posiadania zrównoważonego umysłu i harmonijnie rozwiniętego charakteru, a nie doświadczenia w wąskim zakresie. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 191 (1913).UCO1 166.1

Gotowość do rozwijania się — Zalety nauczyciela mogą być ograniczone, tak że nie będzie miał wymaganych kwalifikacji w wiedzy książkowej, ale jeśli dobrze zna ludzką naturę, jeśli naprawdę kocha swoją pracę i docenia jej wielkie znaczenie, jeśli gotowy jest się rozwijać, jeśli chce gorliwie i wytrwale pracować, to zrozumie potrzeby uczniów, jak również dzięki duchowi pełnemu współczucia i skłonnemu do rozwijania się pociągnie uczniów do podążania wzwyż razem z nim. — Education 279 (1903).UCO1 166.2

Zdolności umysłu w połowie niewykorzystane — Musimy mieć szkoły średnie i wyższe. (...). Z kraju i zagranicy napływają liczne pilne prośby o pracowników. Ludzie w młodym i średnim wieku, a właściwie wszyscy, którzy mogą zaangażować się w służbę dla Mistrza, powinni wprowadzić umysły na najwyższe obroty, aby zaspokoić te potrzeby. Z ukazanego mi przez Boga światła wiem, że nawet w połowie nie wykorzystujemy zdolności umysłu tak dobrze, jak powinniśmy, aby stać się jeszcze bardziej użyteczni. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 209 (1913).UCO1 167.1

Połączenie przyrody z duchowością i dążenie do najlepszych wyników — Nauczanie w naszych szkołach powinno łączyć przyrodę z duchowością. Rolnictwo ilustruje lekcje biblijne. Prawa, którym podlega ziemia, pokazują, że znajduje się ona w mistrzowskiej mocy nieskończonego Boga. Te same zasady mają odniesienie do świata ducha i przyrody. Jeśli odsuniemy Boga i Jego mądrość od zdobywanej wiedzy, będziemy mieć okaleczoną, jednostronną edukację, zamkniętą na wszelkie zbawcze zalety, które dają siłę. Człowiek stanie się niezdolny do zdobycia nieśmiertelności przez wiarę w Chrystusa. Twórca przyrody jest twórcą Biblii. Stworzenie i chrześcijaństwo mają jednego i tego samego Boga. Wszyscy, którzy zdobywają wiedzę, powinni dążyć do osiągania najwyższych wyników. Niech posuwają się do przodu tak szybko i tak daleko, jak tylko można. Niech dziedzina wiedzy, którą zgłębiają, będzie rozległa stosownie do ich zdolności. Niech uczynią Boga swą mądrością. Niech lgną do Tego, który ma nieograniczoną wiedzę, który może objawić tajemnice skryte przez wieki i rozwiązać najtrudniejsze problemy dla umysłów wierzących w Niego, niech lgną do jedynego, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej. Żywe świadectwo o Chrystusie, idące w kierunku poznania Pana, pozwoli zrozumieć, że Jego rozwiązania są jak światło zaranne. “Co człowiek sieje, to i żąć będzie”. Galacjan 6,7. Uczciwością i pracowitością, właściwą troską o ciało, angażowaniem każdej zdolności umysłu do zdobywania wiedzy i mądrości w sprawach duchowych — każdy człowiek może osiągnąć doskonałość w Chrystusie, wzorze doskonałego człowieka. — Special Testimonies on Education, 215, 22 kwiecień 1895; Fundamentals of Christian Education 375-376. UCO1 167.2

Dobre lekcje nie wpłyną na umysły, które nie znają biblijnej prawdy — Ale upadły rodzaj ludzki tego nie zrozumie. Nauka o przyrodzie rzekomo rządzi Bogiem przyrody. Dobre lekcje nie wpłyną na umysły, które nie znają biblijnej prawdy. Gdy serce i umysł poddadzą się Bogu, gdy człowiek zechce przyjmować pouczenia jak małe dziecko, wówczas odkryje w Słowie Bożym naukę o wykształceniu. Wyższe świeckie wykształcenie okazuje się farsą. Kiedy nauczyciele i uczniowie w uniżeniu wstąpią do szkoły Chrystusa, aby się o Nim uczyć, pojmą, na czym polega wyższe wykształcenie, dojdzie do nich, że jest to wiedza, która uzdalnia człowieka do zrozumienia sedna nauki. — Manuscript 45, 1898.UCO1 167.3

Potrzebne pomoce wizualne — Najrozmaitsze przedmioty, jak tablice, mapy i obrazki, pomogą w wyjaśnieniu tych [duchowych] lekcji i ich zapamiętaniu. Rodzice i nauczyciele winni stale dążyć do stosowania coraz lepszych metod nauczania. — Education 186 (1903).UCO1 168.1

Unikać zbyt zróżnicowanego pokarmu duchowego — Bóg chciałby, aby zdolności umysłowe zawsze były prężne. Umysł jednak często żywi się zbyt zróżnicowanym pokarmem, co uniemożliwia dbanie o niego i należyte się nim posługiwanie. Mózg powinien zostać uwolniony od niepotrzebnego ciężaru. Do wieczności przejdą jedynie te nauki, które mają najwyższą użyteczność nie tylko tutaj, ale i w życiu przyszłym, i które dostarczają najlepszych wskazówek dotyczących ciała i umysłu. — Manuscript 15, 1898.UCO1 168.2

Nauka a życie praktyczne — Niedobrze jest przeciążać umysł naukami, które wymagają intensywnego wysiłku, a nie ma z nich pożytku w praktyce. Wykształcenie tego rodzaju będzie stratą dla uczniów, gdyż nauki takie odbierają im pragnienie zgłębiania tego, co by uczyniło ich użytecznymi i uzdolniło do spełniania wyznaczonych obowiązków jako współpracowników Bożych, tak aby pomagać tym, dla których powinni być wzorem i przykładem pomocnym w osiągnięciu nieśmiertelności. — Manuscript 15, 1898.UCO1 168.3

Potrzeba praktycznego wykształcenia — Studiowanie łaciny czy greki ma dla nas samych, dla świata i dla Boga o wiele mniejsze znaczenie niż solidne studia nad budową i funkcjonowaniem maszynerii ludzkiego organizmu. Grzechem jest studiowanie książek kosztem nieznajomości różnych pożytecznych dziedzin życia praktycznego. Niektórzy marnują czas, czytając zbyt dużo książek. Brak aktywności fizycznej prowadzi do nadmiernej aktywności umysłowej. I tu diabeł znajduje pole do działania. Życie ludzi, którzy nie znają “namiotu”, w którym mieszkają, nigdy nie może być wszechstronnie użyteczne. — Letter 103, 1897.UCO1 168.4

Podręczniki i schematy myślenia^{*Zobacz rozdział 13.} — Uroczystym głosem mój Rozmówca kontynuował: “Czy u tych [niewierzących] autorów znajdujesz to, co możesz polecić jako niezbędne do prawdziwego wyższego wykształcenia? Czy śmiałabyś polecić taki materiał uczniom, którzy nie zdają sobie sprawy, jaki naprawdę mają charakter? Złe nawyki myślowe, raz przyjęte, stają się despotyczną siłą, która chwyta umysł w kleszcze niczym stalowa obręcz. Gdyby wielu, którzy dostali i czytali te książki, nigdy ich nie widziało, a w to miejsce przyjęło słowa boskiego Nauczyciela, osiągnęłoby daleko większy postęp w znajomości boskich prawd Biblii, które dają mądrość ku zbawieniu. Książki te zaprowadziły wielu ludzi tam, gdzie szatan zaprowadził Adama i Ewę: do wiedzy zakazanej przez Boga. Przez nauki płynące z takich książek uczniowie odwrócili się od Słowa Bożego, a zwrócili ku baśniom”. — The Review and Herald, 12 marzec 1908.UCO1 169.1

Umysłem mają kierować wielowymiarowe zasady biblijne^{*Zobacz rozdział 11.} — Każdemu uczniowi należy uświadomić, że wykształcenie jest nic niewarte, jeśli rozum nie nauczył się rozumieć prawd objawionych, a serce nie przyjmuje nauk Chrystusowej ewangelii. Uczniowi, który zamiast wielowymiarowych zasad Słowa Bożego przyjmować będzie powszednie idee, a uwagę zaprzątną mu pospolite, błahe sprawy, umysł skarłowacieje i osłabnie. Człowiek taki utraci siły do rozwoju. Umysł trzeba ćwiczyć w pojmowaniu ważnych prawd dotyczących życia wiecznego. — Letter 64, 1909.UCO1 169.2

Jak najlepszy użytek z różnych części organizmu — Gdyby nauczyciele zechcieli skorzystać z lekcji, które Pan chciałby im przekazać, nie byłoby uczniów, jakich rachunki muszą być regulowane przez kogoś innego, inaczej bowiem opuszczą szkołę obciążeni wielkim długiem. Wychowawcy nie robią w tej sprawie nawet połowy tego, co powinni, choć wiedzą, że dany młody człowiek poświęca całe lata na pilne studiowanie książek, nie starając się wcale zarobić na pokrycie kosztów utrzymania. Oni jednak palcem w tej sprawie nie kiwną. Każdy przypadek powinno się dokładnie zbadać, każdemu uczniowi okazać zainteresowanie i życzliwie go wysłuchać, aby ustalić każdą sytuację finansową.UCO1 169.3

Jedną z najwartościowszych nauk, z jakimi należy go zapoznać, powinno być ćwiczenie danego przez Boga rozumu, żeby działał w harmonii z siłami fizycznymi, głową, ciałem i kończynami. Prawidłowe wykorzystanie swoich zdolności to najcenniejsza lekcja. Nie można poprzestać na pracy umysłowej ani na wysiłku fizycznym. Musimy zrobić jak najlepszy użytek z różnych części maszynerii naszego organizmu: z mózgu, kości, mięśni, ciała, głowy i serca. Kto nie wie, jak należy to robić, nie nadaje się na kaznodzieję. — Letter 103, 1897.UCO1 169.4

Nauczyciele towarzyszami zabaw — Widzę tu, w Szwajcarii [słowa pisane podczas pobytu w Europie w latach 1885-87], rzeczy, które uważam za godne naśladowania. Nauczyciele w szkołach często wychodzą ze swoimi uczniami na świeże powietrze, gdzie uczestniczą z nimi w grach i zabawach. Uczą dzieci zdrowej rozrywki, będąc obok, aby w razie czego zapanować nad nieporządkiem i powstrzymać zło. Czasami zabierają uczniów na długie spacery. To mi się podoba. Dzieci mają chyba wtedy mniej sposobności ulegnięcia pokusom. Nauczyciele włączają się do zabaw uczniów i kierują nimi.UCO1 170.1

Nie popieram wcale tego, jakoby dzieci musiały czuć, że im się nie dowierza, i nie mogły się swobodnie bawić. Ale niech nauczyciele przyłączają się do dziecięcych zabaw, niech będą zjednoczeni z nimi i pokażą, że chcą, aby były szczęśliwe, a wzbudzą w uczniach zaufanie. Mogą być one kontrolowane w duchu miłości, a nie w postaci srogiego patrzenia im na ręce w czasie posiłków i zabaw. — Testimonies for the Church V, 653 (1889).UCO1 170.2

Okazać uczniom zaufanie — Mądry wychowawca, mając do czynienia z dziećmi, będzie dodawał im wiary w siebie i rozwijał ich poczucie godności. Okazywanie dzieciom i młodzieży zaufania przynosi im dużo korzyści. Wielu młodych ludzi, nawet małych dzieci, ma wysokie poczucie godności osobistej, wszyscy pragną być traktowani z zaufaniem i szacunkiem — i mają do tego prawo. Nie należy dawać im do zrozumienia, jakoby nie wolno im było nic zrobić bez nadzoru ze strony dorosłych. Podejrzliwość demoralizuje, prowadząc do pojawiania się wszelkiego rodzaju zła, któremu ma ona zapobiec. Zamiast nieustannego śledzenia, jakby w oczekiwaniu na mające pojawić się zło, nauczyciele mający dobry kontakt z uczniami dostrzegą niepokój w młodych umysłach i tak zadziałają, aby nie dopuścić do zła. Pozwólcie młodym odczuć, że im ufacie, a wtedy tylko nieliczni z nich nie będą się starali robić wszystkiego, by okazać się godnymi tego zaufania. — Education 289-290 (1903).UCO1 170.3

Znaczenie zaufania uczniów — Nauczyciel powinien mieć smykałkę do swojego zawodu. Musi mieć wiedzę i takt potrzebne do należytego obchodzenia się z ludźmi. Choćby posiadł przeogromną wiedzę naukową i nie wiem jakie zdolności w rozmaitych dziedzinach, to jeśli nie zdobędzie zaufania i szacunku uczniów, jego wysiłki spełzną na niczym. — Education 278-279 (1903).UCO1 171.1

Pomaganie mało rozgarniętym i niezaradnym — Jeśli będziecie okazywać uczniom uprzejmość, miłość i czułą troskliwość, otrzymacie w zamian to samo. Jeśli nauczyciele są surowi, krytyczni, apodyktyczni i niewrażliwi na uczucia innych, spotkają się z tym samym. Człowiek, który pragnie zachować godność i szacunek do samego siebie, musi uważać, żeby nie uczynić tego kosztem szacunku i godności innych. Zasada ta powinna być święcie przestrzegana wobec uczniów najmniej rozgarniętych, najmłodszych i najgorzej sobie radzących.UCO1 171.2

Nie wiecie, co Bóg uczyni z tą na pozór mało obiecującą młodzieżą. Bóg przyjmował i wybierał w przeszłości ludzi właśnie tego pokroju, aby wykonali wielkie dzieło ku Jego chwale. Duch Boży, wpływając na serca, działał podobnie jak bateria elektryczna, pobudzając na pozór odrętwiałe zdolności do sprawnego, wytrwałego działania. Pan widział w tych surowych, nieobrobionych, nieciekawych kamieniach szlachetny materiał, który przetrzyma burze i ogień. Bóg nie patrzy na to, na co patrzy człowiek, Bóg nie osądza tak jak człowiek: Bóg bada serce. — Manuscript 2, 1881.UCO1 171.3

Postępowanie ze słabszym uczniem — Nauczyciele muszą brać pod uwagę to, że mają do czynienia z dziećmi, nie z dorosłymi. To są dzieci, które muszą się wszystkiego nauczyć, a niektórym z nich nauka przychodzi o wiele trudniej. Słabszy uczeń potrzebuje o wiele więcej zachęty. Jeśli nauczyciele mający pod sobą tak różnych podopiecznych lubią z natury rządzić, rozkazywać i wyolbrzymiać swój autorytet, jeśli postępują stronniczo, mając ulubieńców, którym okazują szczególne względy, a od innych dużo wymagają i traktują ich surowo, doprowadzi to do zamieszania i nieposłuszeństwa. — Christian Education 154 (1893); Fundamentals of Christian Education 269-270.UCO1 171.4

Atmosfera w klasie wpływa na uczniów — Życie religijne dużej liczby zdeklarowanych chrześcijan dowodzi, że wcale nie są tymi, za kogo się podają. (...). Folgują swoim wrodzonym i nabytym cechom charakteru, jakby to były cnoty, a w rzeczywistości są one wonią śmierci, wpływającą na inne umysły. Innymi słowy, tacy ludzie chodzą we własnej chwale. Ich pobożność zależy od okoliczności. Jeśli wszystko idzie po ich myśli i nie ma żadnych irytujących okoliczności, które by obnażyły samowolę ich natury niepodobnej do Chrystusa, nie wynoszą się nad innych, są sympatyczni i pociągają swoim sposobem bycia.UCO1 171.5

Gdy w życiu rodzinnym albo w stosunkach z innymi ludźmi pojawiają się problemy, które naruszają pokój i pobudzają ich do gniewu, wówczas, zanim się zajmą swoimi codziennymi obowiązkami w szkole, powinni jako nauczyciele przedłożyć całą sytuację Bogu i prosić Go o zmiłowanie, aby w ich sercach znalazła się Chrystusowa moc, łaska i miłość. Wtedy aniołowie Boży wejdą wraz z nimi do klasy.UCO1 172.1

Ale jeśli nauczyciele wchodzą do klasy wzburzeni i zdenerwowani, atmosfera otaczająca ich dusze odbija się na dzieciach. Zamiast być gotowi uczyć dzieci, sami potrzebują kogoś, kto by udzielił im lekcji o Jezusie Chrystusie. — Christian Education 149-150 (1893); Fundamentals of Christian Education 265-266.UCO1 172.2

Cierpliwość i umiejętność przystosowania się (rada dla nauczyciela) — Nie odnosisz sukcesu jako nauczyciel, bo brak Ci cierpliwości i umiejętności przystosowania się. Nie wiesz, jak kształtować umysły ludzkie ani jak najlepiej przekazywać wiedzę. Jeśli Twoje oczekiwania się nie spełniają, okazujesz zniecierpliwienie. Masz wszelkie zalety co do wykształcenia, mimo to nie jesteś mądrym nauczycielem. Wlewanie wiedzy w mało pojętne umysły to dla Ciebie przykry obowiązek. W młodości potrzebowałeś dyscypliny i wychowania. Ale duch, jakiego przejawiałeś, gdy byłeś karcony, zrujnował Ci życie. — Letter 117, 1901.UCO1 172.3

Rodzice winni współpracować z nauczycielami — Zaniedbanie w jakiejś sferze świadczy o zaniedbaniu umysłu. Rodzice muszą widzieć tę sprawę w innym świetle. Muszą uznać, że ich obowiązkiem jest współpraca z nauczycielem, popieranie mądrej dyscypliny i modlenie się za niego. Nie pomożecie dzieciom, gniewając się, ostro je strofując albo zniechęcając do czegoś. Nic też nie da pomaganie im w buntowniczym, nieposłusznym, nieuprzejmym, niesympatycznym zachowaniu z powodu ducha, jakiego przejawiacie. — Manuscript 34, 1893.UCO1 172.4

Odpowiedzialność ze strony Kościoła — Nie może być ważniejszej pracy niż właściwe wykształcenie młodzieży. Musimy strzec jej, walcząc przeciwko szatanowi, aby nie wyrwał nam jej z rąk. Gdy młodzi ludzie przychodzą do naszych szkół, nie powinni odnieść wrażenia, że wchodzą w środowisko ludzi obcych, którym na nich nie zależy. W Izraelu powinni znaleźć się rodzice, którzy będą stać na straży ich dusz, bo będą musieli zdać z tego sprawę.UCO1 172.5

Bracia i siostry, nie oddalajcie się od naszej drogiej młodzieży, jakby was nie obchodziła albo jakbyście nie byli za nią odpowiedzialni. Wy, którzy od dawna wyznajecie, że jesteście chrześcijanami, macie do wykonania dzieło prowadzenia młodych ludzi w cierpliwości i uprzejmości właściwą ścieżką. Powinniście okazać im, że ich kochacie, ponieważ są młodszymi członkami rodziny Pana, nabytymi za cenę Jego krwi. — The Review and Herald, 26 sierpień 1884; Fundamentals of Christian Education 89-90.UCO1 173.1

Postępowanie z zatwardziałymi sercami i przewrotnymi skłonnościami — Nasz Odkupiciel miał całą gamę ludzkich cech i uczuć. Ponieważ kochał dzieci, Jego serce zawsze było dotknięte, gdy dowiadywał się o złym traktowaniu bezradnego małego dziecka. Najsłabszy odgłos ludzkiego cierpienia nigdy nie przeszedł mimo Jego uszu. Każdy, kto ponosi odpowiedzialność za uczenie młodzieży, napotka zatwardziałe serca i przekorę. Jego zadaniem jest współpracować z Bogiem w dziele przywrócenia każdemu dziecku moralnego podobieństwa do Boga. W duszy Jezusa, cudownego Jezusa, biło przeobfite źródło miłości. — Christian Education 149 (1893); Fundamentals of Christian Education 265.UCO1 173.2