Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Umysł, charakter, osobowość I - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 30 — Samolubstwo i egocentryzm

    Z natury jesteśmy zapatrzeni w siebie — Z natury jesteśmy zapatrzeni w siebie i uparci. Jeśli jednak nauczymy się lekcji, którą pragnie nam przekazać Jezus, staniemy się uczestnikami Jego natury i będziemy żyć Jego życiem. Wspaniały przykład niezrównanej troski Chrystusa, którą podbijał serca ludzi, płacząc z płaczącymi i ciesząc się radością innych, musi mieć ogromny wpływ na charaktery wszystkich, którzy Go szczerze naśladują. Miłymi słowami i czynami będą starać się ułatwić wędrówkę tym, którzy są już zdrożeni. — The Ministry of Healing 157-158 (1905). UCO1 232.1

    Samolubstwo osłabia intelekt — Interesowność zawsze musi być trzymana na wodzy, bo gdy dajemy jej sposobność do działania, zaczyna panować, osłabiając intelekt, zatwardzając serce i nadwątlając siły moralne. Wówczas przychodzi rozczarowanie. Człowiek odłącza się od Boga i zaprzedaje niecnym rozrywkom. Nie może być szczęśliwy, bo nie jest w stanie szanować samego siebie. Poniża się we własnych oczach. Staje się intelektualnym nieudacznikiem. — Manuscript 21, 1899.UCO1 232.2

    Egoizm przyczyną winy człowieka — Egoizm jest brakiem pokory podobnej Chrystusowej. Jego istnienie zatruwa ludzkie szczęście, przyprawia o poczucie winy, a tych, którzy go pielęgnują, czyni rozbitkami w wierze. — Letter 28, 1888.UCO1 232.3

    Pomieszanie zmysłów — Dzisiaj, podobnie jak w czasach Chrystusa, szatan rządzi wieloma umysłami. Gdyby tak ludzie dostrzegali jego potworne dzieło i stawiali mu opór! Samolubstwo wypacza zasady, miesza zmysły i przyćmiewa osąd. To doprawdy przedziwne, że mimo takiej ilości światła płynącego ze Słowa Bożego hołduje się błędnym poglądom oraz odchodzi od znajomości i praktykowania prawdy.UCO1 232.4

    Pragnienie uzyskania wysokich zarobków na drodze pozbawienia innych praw danych im przez Boga pochodzi od szatana, a przez posłuszeństwo jego woli ludzie zaciągają się pod jego sztandar.UCO1 232.5

    Niewielkim zaufaniem można obdarzyć tych, którzy zostali schwytani w tego rodzaju pułapkę, chyba że nastąpi u nich całkowite nawrócenie i odnowa, bo przesiąkli złymi zasadami, nie zauważywszy w porę ich zgubnych skutków. — Special Testimonies, seria A X, 26 (6 luty 1896); Testimonies to Ministers and Gospel Workers 392-393.UCO1 233.1

    Mniej mówić o sobie (rada dla osoby o władczym charakterze) — Niech Twoje serce zmięknie i stopnieje pod niebiańskim wpływem Ducha Bożego. Nie powinieneś mówić tak wiele o sobie, bo nikogo to nie wzmocni. Nie powinieneś czynić z siebie ośrodka zainteresowania ani wyobrażać sobie, że musisz się o siebie stale troszczyć i wszyscy muszą wokół Ciebie skakać. Przestań myśleć tylko o sobie, skieruj myśli na lepsze tory. Rozmawiaj o Jezusie. Niech Twoje ego zniknie, niech rozpłynie się w Chrystusie, niech taki będzie głos Twojego serca: “Żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus”. Galacjan 2,20. Jezus przyjdzie Ci z pomocą w każdej potrzebie. Nie zostawi Cię samemu sobie w walce z mocami ciemności. O nie! Pan wzbudził Bohatera ku pomocy, który może zbawić na zawsze. — Testimonies for the Church II, 320-321 (1869).UCO1 233.2

    Unikać rozczulania się nad samym sobą — Przestań rozczulać się nad samym sobą. Pamiętaj o Odkupicielu świata. Weź pod uwagę nieskończoną ofiarę, którą złożył dla człowieka. Pomyśl o Jego rozczarowaniu tym, że choć poniósł taką ofiarę, ludzie bratają się z tymi, którzy nienawidzą Chrystusa i sprawiedliwości. Razem z nimi folgują swoim wypaczonym pragnieniom, sprowadzając w ten sposób na swoje dusze wieczną zagładę. — Testimonies for the Church V, 508 (1889).UCO1 233.3

    Życie dla samego siebie uwłacza Bogu — Niebezpieczeństwa czasów końca są tuż-tuż przed nami. Ci, którzy żyją tylko po to, żeby sobie dogadzać, uwłaczają Panu. Nie może On przez nich działać, bo przedstawialiby Go w krzywym zwierciadle wobec osób nieznających prawdy. (...). Bóg może zobaczyć, że wbijacie się w pychę i że trzeba odebrać wam błogosławieństwa, które wykorzystywaliście nie do rozwijania charakteru, lecz do zaspokajania samolubnej dumy. — Manuscript 24, 1904; Selected Messages I, 87.UCO1 233.4

    Samozadowolenie objawia duchowe ubóstwo — Niektórzy nie chcą się zapierać samych siebie. Gdy namawia się ich do podjęcia się jakiegoś zadania, strasznie się niecierpliwią i pytają: “Po co nam większa wiedza i doświadczenie?”UCO1 233.5

    To wszystko wyjaśnia. Wydaje im się, że są bogaci i niczego nie potrzebują, podczas gdy niebo nazywa ich pożałowania godnymi nędzarzami i biedakami, ślepymi i gołymi. Wierny Świadek zwraca się do nich ze słowami: “Radzę ci, abyś nabył u mnie złota w ogniu wypróbowanego, abyś się wzbogacił i abyś przyodział szaty białe, aby nie wystąpiła na jaw haniebna nagość twoja, oraz maści, by nią namaścić oczy twoje, abyś przejrzał”. Objawienie 3,17-18. Wasze samozadowolenie pokazuje, że wszystkiego tego wam potrzeba. Jesteście duchowo chorzy i potrzebujecie lekarza w postaci Jezusa. — Testimonies for the Church V, 265 (1882).UCO1 234.1

    Niebezpieczeństwa schlebiania sobie — Niełatwo nam zrozumieć samych siebie, dobrze poznać swoje charaktery. Słowo Boże wyraża się jasno, ale błąd często tkwi w zastosowaniu tego do samych siebie. Można łatwo zwieść samego siebie, uważając, że ostrzeżenia i nagany w Biblii nie dotyczą nas samych. “Podstępne jest serce, bardziej niż wszystko inne, i zepsute, któż może je poznać?” Jeremiasza 17,9. Schlebianie samemu sobie może się zmieszać z chrześcijańskimi uczuciami i zapałem. Miłość własna i ufność we własne siły mogą dać nam pewność, jakoby wszystko było w porządku, podczas gdy tak naprawdę będziemy dalecy od spełniania wymagań Słowa Bożego. — Testimonies for the Church V, 332 (1885). UCO1 234.2

    Niszczycielski wpływ samouwielbienia na umysł — Samouwielbienie wpływa tak mocno na ludzkie serce, a pragnienie władzy jest tak wielkie, że wiele umysłów, serc i dusz pochłoniętych jest ideą rządzenia i rozkazywania. Ten rujnujący wpływ na ludzki umysł może zostać zniszczony jedynie wtedy, gdy będziemy prosić Pana o duchowy wzrok. Tylko moc Bożej łaski może uzmysłowić człowiekowi jego prawdziwy stan i dokonać potrzebnego dla niego dzieła w sercu. — Letter 412, 1907. UCO1 234.3

    Unikanie zadufania (rada dla osoby na kierowniczym stanowisku) — Jeśli masz o sobie zbyt wysokie mniemanie, będziesz myśleć, że Twoja praca jest bardziej doniosła niż w rzeczywistości, i bronić osobistej niezależności graniczącej z zuchwalstwem. Jeśli popadniesz w drugą skrajność i będziesz mieć o sobie mniemanie zbyt niskie, będziesz się czuł gorszy i takie też wywrzesz wrażenie na innych, co mocno ograniczy Twój wpływ ku dobremu. Powinieneś unikać każdej z tych skrajności.UCO1 234.4

    Niech nie panują nad Tobą emocje ani nie wpływają na Ciebie okoliczności. Możesz mieć o sobie właściwe mniemanie, które ustrzeże Cię przed obiema skrajnościami. Możesz być pełen godności, a przy tym wolny od zadufania. Możesz nie wywyższać się nad innych i umieć ustępować, nie tracąc osobistej niezależności ani szacunku do samego siebie. Twoje życie może wywierać wielki wpływ na ludzi zarówno z niższych, jak i z wyższych sfer. — Testimonies for the Church III, 506 (1875).UCO1 234.5

    Egocentryzm sprzyja chorobom (osobiste przesłanie) — Powinieneś podejmować żarliwe, zdecydowane i nieustanne starania, aby wszystko zakończyło się dla Ciebie pomyślnie. Jako naśladowca Chrystusa, musisz się nauczyć panować nad zdenerwowaniem i namiętnościami. Zbyt mocno skupiasz się na sobie samym. Za dużo mówisz o sobie i swoich dolegliwościach.UCO1 235.1

    Postępowanie dzień w dzień sprowadza w ten sposób na Ciebie chorobę przez Twoje własne złe nawyki. Apostoł Paweł nakłania współbraci do poświęcenia swoich ciał Bogu: “Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza. A nie upodabniajcie się do tego świata, ale się przemieńcie przez odnowienie umysłu swego, abyście umieli rozróżnić, co jest wolą Bożą, co jest dobre, miłe i doskonałe”. Rzymian 12,1-2. — Letter 27, 1872.UCO1 235.2

    Egocentryzm wpływa na postrzeganie rzeczywistości (osobiste przesłanie) — Możesz pomóc nam, Bracie, na wiele sposobów. Pan jednak upoważnił mnie powiedzieć Ci, że nie możesz się uważać za pępek świata. Uważaj na to, jak słuchasz Słowa Bożego, jak je rozumiesz i stosujesz. Pan pobłogosławi Ci, tak że nie będziesz pozostawać w tyle za braćmi. Ci, których posłał do głoszenia poselstwa trzeciego anioła, pracowali w zgodzie z niebiańskimi istotami. Pan nie składa na Twoje barki ciężaru zwiastowania orędzia, które by wprowadziło niezgodę w szeregi wierzących. Powtarzam: Bóg nie prowadzi nikogo przez Ducha Świętego do tego, by wymyślał teorię, która zachwieje wiarą w uroczyste przesłania, które polecił swemu ludowi zanieść światu. — Manuscript 32, 1896; Selected Messages II, 115. UCO1 235.3

    Każde dziecko trzeba uczyć bezinteresowności — Jedną z zalet charakteru, jaką winno się wyrabiać i rozwijać w każdym dziecku, jest bezinteresowność, tak bardzo dodająca życiu automatycznie uroku. Ze wszystkich przymiotów właśnie ten należy do najpiękniejszych i do najpotrzebniejszych w działaniu. — Education 237 (1903).UCO1 235.4

    Bezinteresowność podstawą prawdziwej wielkości — Uczniom nie wystarczyło wyjaśnienie istoty królestwa Jezusa. Potrzebowali odmiany serca, która by doprowadziła ich do harmonii z zasadami tegoż królestwa. Przywoławszy do siebie małe dziecko, Jezus postawił je wśród nich, a potem wziął czule na ręce i rzekł: “Jeśli się nie nawrócicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Niebios”. Mateusza 18,3. Zaletami znajdującymi uznanie w niebie są: prostota, bezinteresowność i ufna miłość małego dziecka. Oto cechy prawdziwej wielkości. — The Desire of Ages 437 (1898).UCO1 235.5

    Własne zadośćuczynienie za grzechy podstawą modlitwy w fałszywych religiach — Poganie uważali swe modlitwy za środek uwalniający od kary za grzech; mniemali więc, że im dłuższa modlitwa, tym większe zjednają sobie zasługi. Jeżeli więc, ich zdaniem, przez własne wysiłki mogą stać się świętymi, to mają czym się chlubić. Taki pogląd na modlitwę wypływa z zasady, że człowiek jest w stanie sam złożyć Bogu zadośćuczynienie za swe winy. Zasada ta jest fundamentem wszystkich błędnych systemów religijnych. Faryzeusze przyjęli ten pogański pogląd na modlitwę i dziś jeszcze można go znaleźć wśród nominalnych chrześcijan. Jeżeli serce nie pragnie Boga, to powtarzanie utartych i ogólnie używanych frazesów nie jest niczym innym jak tylko “wielomównością pogan”. — Nauki z Góry Błogosławienia 83 (1896).UCO1 236.1

    W życiu Chrystusa nie było zadufania — W Jego życiu nie było ani krzty wyniosłości. Hołd, jaki świat składa władzy, bogactwu i talentowi, był obcy Synowi Bożemu. Żaden ze środków, które stosują ludzie, by zyskać lojalność czy nakazać posłuch, nie był wykorzystany przez Mesjasza. Jego zupełne zaparcie się siebie zostało zapowiedziane w słowach: “Nie będzie krzyczał ani wołał, ani nie wyda na zewnątrz swojego głosu. Trzciny nadłamanej nie dołamie ani knota gasnącego nie dogasi”. Izajasza 42,2-3. — Prophets and Kings 692-693.UCO1 236.2

    Boże lekarstwo na samolubstwo i wywyższanie się — W człowieku istnieje skłonność do uważania się za wyższego od braci, pracowania dla samego siebie, dążenia do najwyższych stanowisk. Często skutkuje to przypisywaniem innym złych zamiarów i rozgoryczeniem duszy. Obrzęd [umywania nóg] poprzedzający wieczerzę Pańską służy usunięciu tych nieporozumień, wyzwoleniu ludzi z egoizmu, odrzuceniu skłonności do wywyższania się oraz skierowaniu się na drogę uniżenia serca, które doprowadzi do służby w interesie bliźniego.UCO1 236.3

    Święty Strażnik z nieba jest wtedy obecny, aby pomóc nam przeznaczyć ten czas na badanie własnej duszy, na ujrzenie własnych grzechów i odczucie błogosławionej pewności ich przebaczenia. Chrystus, pełen łaski, jest tam obecny, zmieniając kierunek myśli, które biegły torami samolubstwa. Duch Święty ożywia wrażliwość tych, którzy idą za przykładem Pana.UCO1 236.4

    Gdy wspominana jest pokora Zbawiciela wobec nas, myśl łączy się z myślą, przywoływany jest łańcuch wspomnień wielkiej Bożej dobroci, a także łaskawości i czułości ziemskich przyjaciół. Zapomniane błogosławieństwa, źle wykorzystane dobrodziejstwa, zlekceważona życzliwość — wszystko to przychodzi na pamięć. Zaczynają obnażać się korzenie naszej goryczy, które dławiły drogocenną roślinę miłości. Przypominają się wady charakteru, zaniedbane obowiązki, niewdzięczność względem Boga, oschłość wobec braci. Grzech postrzegany jest tak, jak widzi go Bóg. Surowa krytyka samego siebie i pokora rugują z głowy samozadowolenie. Umysł zostaje pobudzony do zburzenia wszelkich barier powodujących wzajemne urazy. Znika złe myślenie i mówienie o bliźnich. Grzechy są wyznawane i przebaczane. Zniewalająca łaska Chrystusa wstępuje do duszy, a miłość Chrystusa cudownie jednoczy serca. — The Desire of Ages 650-651 (1898).UCO1 237.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents