Rozdział 8 — Prawość Daniela podczas próby

Prorok Daniel miał znakomity charakter. Był jasnym przykładem kim się może stać człowiek kiedy zjednoczy się z Bogiem mądrości. Krótki zapis życia tego świętego człowieka jest pozostawiony jako zapis dla zachęty tych co później będą wzywani by znosić próbę i pokusę.FW 77.1

Kiedy lud Izraela, jego król, dostojnicy i kapłani zostali wzięci do niewoli, czwórka z ich liczby została wybrana by służyć na dworze króla Babilonu. Jednym z nich był Daniel, który wcześniej rokował znaczące zdolności rozwinięte w latach późniejszych. Ci młodzi byli książęcego pochodzenia i są opisani jako dzieci, w których nie było skazy, lecz w łasce, umiejętni we wszelkiej mądrości, zdolni w wiedzy i zrozumieniu nauki i pełni zdolności. Dostrzegając wyższe talenty tych młodych jeńców, król Nabuchodonozor zdecydował się przygotować ich by wypełniali ważne funkcje w jego królestwie. Aby mogli być w pełni wykwalifikowani do życia na dworze zgodnie ze zwyczajami Wschodu, mieli być uczeni języka chaldejskiego i przez trzy lata poddani gruntownemu kursowi fizycznej i intelektualnej dyscypliny.FW 77.2

Młodzież w tej szkole szkolenia była nie tylko dopuszczona do królewskiego pałacu ale miała jeść mięso i pić wino pochodzące z królewskiego stołu. W tym wszystkim król uważał że to jest nie tylko wielki zaszczyt dla nich ale zapewnienie im najlepszego fizycznego i umysłowego rozwoju jaki tylko można osiągnąć. Pośród mięs stawianych przed królem było mięso świńskie i inne mięsa, które prawo Mojżesza uznawało za nieczyste i które Żydom było wyraźnie zabronione do jedzenia. Tutaj Daniel miał przejść ostry test. Czy miał być podległy naukom ojców odnośnie mięs i napojów i obrazić króla tracąc prawdopodobnie nie tylko swą pozycję ale i życie? Czy też nie mieć względu na przykazanie Pana i zachować łaskę króla zapewniając sobie poprzez to wielkie korzyści intelektualne i najbardziej pochlebiające światowe perspektywy?FW 77.3

Daniel długo się nie wahał. Zdecydował się stanąć mocno na gruncie uczciwości niezależnie od tego co się stanie. Postanowił nie kalać się potrawami ze stołu królewskiego ani winem, które król pijał.FW 78.1

Jest wielu pośród wyznających chrześcijan dzisiaj, którzy stwierdziliby że Daniel był zbyt drobiazgowy uznając go za ograniczonego i bigota. Uznają sprawy jedzenia i picia za zbyt nieistotne by wymagały tak zdecydowanego stanowiska — co pociąga prawdopodobnie ofiarę z każdej ziemskiej korzyści. Ale ci co tak rozumują odkryją w dniu sądu że odwrócili się od wyraźnych wymagań Boga i ustanawiają swe własne opinie jako standard dobrego i złego. Odkryją że to co wydawało się im nieistotne, nie było tak oceniane przez Boga. Jego wymagania powinny być święcie przestrzegane. Ci, którzy akceptują i są posłuszni jednym z Jego przepisów gdyż jest to dla nich wygodne tak czynić podczas gdy odrzucają inne ponieważ ich zachowywanie wymagałoby ich ofiary, zaniżają standard prawości a poprzez swój przykład prowadzą innych by lekko traktowali święte prawo Boga. “Tak powiedział Pan” ma być naszą zasadą we wszystkich sprawach.FW 78.2

Daniel był poddany najostrzejszym pokusom, które mogą zaatakować młodzież dzisiaj, jednak był wierny religijnym naukom otrzymanym we wczesnym życiu. Był otoczony wpływani obliczonymi na to by zniszczyć tych co znaleźli się pomiędzy zasadą a skłonnością, a jednak słowo Boga przedstawia go z nienagannym charakterem. Daniel nie ośmielił się ufać w swą własną siłę moralną. Modlitwa była dla niego koniecznością. Uczynił Boga swą mocą a bojaźń Boga była stale przed nim we wszystkich sprawach jego życia.FW 78.3

Daniel posiadał łaskę szczerej pokory. Był wierny, zdecydowany i szlachetny. Dążył do życia w pokoju z wszystkimi będąc jednocześnie nieugiętym jak wzniosły cedr zawsze gdy chodziło o zasady. We wszystkim co nie wchodziło w kolizję z jego podległością wobec Boga, był pełen szacunku i posłuszeństwa wobec tych, co mieli władzę nad nim ale miał tak wysokie poczucie wymagań Boga że nakazy ziemskich władców były temu podporządkowane. Nie był pobudzony żadnym samolubnym względem by odejść od swego obowiązku.FW 78.4

Charakter Daniela jest przedstawiony światu jako uderzający przykład tego co łaska Boga może uczynić z ludźmi upadłymi z natury i zepsutymi przez grzech. Zapis jego szlachetnego pełnego samozaparcia życia jest zachętą dla naszej zwykłej ludzkości. Możemy z tego zebrać moc by szlachetnie opierać się pokusie i mocno oraz w łasce cichości stanąć za prawością pod najsurowszą próbą.FW 79.1

Daniel mógł znaleźć budzącą zaufanie wymówkę by odejść od swych ściśle wstrzemięźliwych zwyczajów ale aprobata Boga była dla niego droższa niż łaska najpotężniejszego ziemskiego potentata — droższa nawet niż życie. Dzięki łasce zyskanej swym grzecznym zachowaniem u Melzara, urzędnika opiekującego się żydowską młodzieżą, Daniel poprosił aby mogli nie jeść królewskiego mięsa ani pić jego wina. Melzar bał się że stosując się do tej prośby mógłby się narazić na niezadowolenie króla i w ten sposób jego życie mogło być nawet zagrożone. Jak wielu obecnie, myślał że wstrzemięźliwa dieta spowoduje u tych młodzieńców blady i chory wygląd, brak siły fizycznej podczas gdy luksusowe pożywienie z królewskiego stołu uczyni ich rumianymi i pięknymi rozwijając fizyczną i umysłową aktywność.FW 79.2

Daniel poprosił aby sprawa została zdecydowana przez dziesięciodniową próbę a młodzi Żydzi podczas tego krótkiego okresu mieli dozwolony do jedzenia prosty pokarm podczas gdy ich towarzysze uczestniczyli w królewskich zbytkach. Prośba została w końcu wysłuchana i wtedy Daniel poczuł że wygrał sprawę. Chociaż był młody widział szkodliwe efekty wina i luksusowego życia na fizyczne i umysłowe zdrowie.FW 79.3

Na koniec dziesięciu dni rezultat był przeciwny do oczekiwań Melzara. Nie tylko osobisty wygląd ale fizyczna aktywność i umysłowy wigor tych co byli wstrzemięźliwi w swych zwyczajach, pokazały wyraźną wyższość nad ich towarzyszami, którzy pobłażali apetytowi. W efekcie tej próby, Daniel i jego towarzysze otrzymali zezwolenie by zachować swą prostą dietę podczas całego okresu ich szkolenia odnośnie obowiązków w królestwie.FW 80.1

Pan ocenił z aprobatą stałość i samozaparcie tych żydowskich młodzieńców i Jego błogosławieństwo im towarzyszyło. Dał im znajomość i rozumienie wszelkiego pisma i mądrości, Daniel zaś znał się na wszelkiego rodzaju widzeniach i snach. Na koniec trzech lat szkolenia kiedy ich zdolność i osiągnięcia były wypróbowywane przez króla, nie znalazł się wśród nich wszystkich taki jak Daniel, Ananiasz, Miszael i Azariasz i tak poszli na służbę do króla. W każdej zaś sprawie, która wymagała mądrości i zrozumienia, o którą pytał ich król, stwierdzał że przewyższają dziesięciokrotnie wszystkich wróżbitów i magów, którzy byli w całym jego królestwie.FW 80.2

Życie Daniela jest natchnioną ilustracją tego co tworzy uświęcony charakter. Przedstawia lekcję dla wszystkich a szczególnie dla młodzieży. Ścisłe podporządkowanie się poleceniom Boga jest korzystne dla zdrowia ciała i umysłu. Po to aby osiągnąć najwyższy standard moralnych i intelektualnych osiągnięć jest konieczne szukać mądrości i mocy od Boga oraz zachowywać dokładną wstrzemięźliwość we wszystkich zwyczajach życia. W doświadczeniu Daniela i jego towarzyszy mamy przykład tryumfu zasady nad pokusą pobłażania apetytowi. Pokazuje nam że przez religijną zasadę młodzi ludzie mogą zatryumfować nad porządliwościami ciała i pozostać wiernymi wobec przykazań Boga nawet gdyby to kosztowało ich wielką ofiarę.FW 80.3

Co by się stało gdyby Daniel i jego towarzysze uczynili kompromis z tymi pogańskimi urzędnikami i poddaliby sie naciskowi chwili jedząc i pijąc tak jak było w zwyczaju Babilończyków? Ten pojedynczy przykład odstępstwa od zasad osłabiłby ich poczucie prawości i wstręt do zła. Pobłażanie apetytowi pociągnęłoby w ofierze fizyczny wigor, jasność intelektu i duchową moc. Jeden zły krok prowadziłby prawdopodobnie do innych aż ich związek z niebem byłby zerwany a oni pokonani przez pokusę.FW 80.4

Bóg powiedział: “Tego, który mnie szanuje i Ja uszanuję”. Gdy Daniel trzymał się uporczywie Boga z niezachwianą wiarą, duch proroczej mocy spoczął na nim. Gdy był pouczany przez człowieka odnośnie obowiązków dworskiego życia, był pouczany przez Boga by czytać tajemnice przyszłych wieków i przedstawiać je przyszłym pokoleniom poprzez obrazy i podobieństwa, cudowne rzeczy, które miały nadejść w ostatnich dniach. — The Signs of the Times, 28 wrzesień 1882.FW 81.1