Przyjacielskie współczucie i rada

Powierzyłam wszystkie smutki i wątpliwości mojej matce. Wykazała miłe współczucie i zachęciła mnie abym poszła po radę do brata Stockmana, który w tym czasie głosił nadzieję adwentową w Portland. Ufałam mu bardzo ponieważ był poświęconym sługą Chrystusa. Po wysłuchaniu mojej historii położył delikatnie rękę na mojej głowie i powiedział ze łzami w oczach: “Ellen, jesteś tylko dzieckiem. To wyjątkowe doświadczenie jak na kogoś tak młodego. Jezus musi przygotować ciebie do specjalnego dzieła”.ZD 36.3

Potem dodał że gdybym była dorosłą osobą tak dręczoną przez wątpliwości i rozpacz, on powiedziałby że nadzieja dla mnie jest w miłości Jezusa. Cierpienia, których doznawałam, były dowodem że Duch Pański zmaga się ze mną. Powiedział że kiedy grzesznik zatwardza się w winie, nie zdaje sobie sprawy z potworności swego przewinienia ale pochlebia sobie że jest sprawiedliwy i nie widzi specjalnego niebezpieczeństwa. Duch Pański opuszcza go i staje się beztroskim i obojętnym lub bezmyślnym buntownikiem. Ten dobry człowiek opowiedział mi o miłości Bożej do swych błądzących dzieci. Zamiast cieszyć się ich zranieniem, Bóg pragnie przyciągnąć ich do siebie, poprzez wiarę i zaufanie. Mówił o wielkiej miłości Chrystusa i planie zbawienia.ZD 36.4

Brat Stockman mówiąc o moim wypadku we wczesnym dzieciństwie podkreślił że to było rzeczywiście wielkie zmartwienie ale wezwał mnie abym wierzyła że ręka miłującego Ojca nie zostanie ode mnie odjęta, że w moim przyszłym życiu, gdy odejdzie mgła, która zaciemnia umysł, docenię mądrość opatrzności Bożej, która dziś wydaje mi się tak tajemnicza i okrutna. Jezus powiedział do swoich uczniów: “Co ja czynię, wy nie wiecie teraz, ale się potem dowiecie”. Jana 13,7. W przyszłości nie będziemy widzieć jak przez ciemne okulary ale staniemy twarzą w twarz z tajemnicą boskiej miłości.ZD 37.1

“Odejdź wolna, Ellen” — powiedział — “wracaj do domu ufając Jezusowi ponieważ On nie cofnie swej miłości od każdego, który jej szuka”. Potem modlił się żarliwie za mnie i wydawało się że Bóg wysłuchał modlitwy swojego świętego, nawet jeśli moje skromne błagania pozostaną niewysłuchane. Mój umysł doznał znacznej ulgi a niewola niepewności i strachu znikła gdy słuchałam mądrej i czułej rady nauczyciela Izraela. Opuściłam go pocieszona i zachęcona.ZD 37.2

Podczas kilku minut, w których otrzymałam wskazówki od brata Stockmana, usłyszałam więcej wiedzy o Bożej miłości i współczującej czułości niż na wszystkich kazaniach, które do tej pory wysłuchałam.ZD 37.3