Ważne rady

Podczas Generalnej Konferencji w 1909 roku siostra White przeczytała manuskrypt wzywający do wierności zasadom reformy zdrowia.^{*Ten manuskrypt był potem opublikowany w Świadectwach dla zboru IX, 153-166.} Mówiła także do delegatów na ten sam temat. Kolejny czytany manuskrypt to “Prośba do ewangelistów misji medycznej”^{*Zobacz General Conference Bulletin, 30 maj 1909 (s. 213-215).} i jeszcze jeden “Szkoła dla ewangelistów Loma Linda”.^{*Zobacz Świadectwa dla zboru IX, 167-178.}ZD 422.1

Udając się na sesję Konferencji siostra White spotkała dwukrotnie członków Komitetu Generalnej Konferencji przed wyjazdem na Filipiny i do innych miast wschodu a stąd na zgromadzenie obozowe i do instytucji w stanach centralnych i na środkowy zachód w drodze do domu w Kalifornii.ZD 422.2

W rozmowach z Komitetem Generalnej Konferencji E. White czytała manuskrypty dzieląc się niektórymi, które wprowadziły braci w zakłopotanie. Wezwanie do większej pracy w miastach w kraju i za granicą niż dotychczas to próbowano, mogło spotkać się z odzewem jedynie gdy ludzie i środki mogłyby być znalezione aby taką pracę prowadzić naprzód. Po to, aby szeroka i głębsza praca mogła być rozpoczęta szybko i skutecznie, sugerowano że pożyteczne byłoby zwolnienie z instytucji niektórych pracowników i skierowano ich do służby ewangelizacyjnej. Powiedziała:ZD 422.3

“Dla kierowania sprawami w różnych ośrodkach naszego dzieła musimy dążyć tak daleko jak to jest możliwe by znaleźć poświęconych ludzi, którzy będą szkoleni w biznesie. Musimy strzec się przed wiązaniem w ośrodkach wpływu ludzi, którzy mogliby czynić ważniejszą pracę w sprawach publicznych prezentując niewierzącym prawdy Bożego Słowa.”ZD 422.4

“Dla nas, Bożych sług, zostało powierzone poselstwo trzeciego anioła zobowiązujące nas do przygotowania ludzi na przyjście naszego Króla. Czas jest krótki. Pan chce aby wszystko co ma związek z Jego sprawą było czynione w porządku. Pragnie by uroczyste poselstwo ostrzeżenia i zaproszenia zostały ogłoszone tak daleko jak to jest możliwe. Środki, które wpłyną do skarbca, mają być mądrze użyte dla wspierania pracowników. Nic, co mogłoby przeszkodzić w rozwoju poselstwa, nie może znaleźć się w naszych planach.”ZD 423.1

“Przez lata pionierzy naszego dzieła walczyli z ubóstwem i różnorodnymi trudnościami po to aby wywyższyć obecną prawdę z niewielkimi środkami. Pracowali niezmordowanie a Pan błogosławił ich pokorne wysiłki. Poselstwo dotarło z mocą na wschód, rozszerzyło się na zachód aż wreszcie ośrodki oddziaływania pojawiły się w wielu miejscach. Dzisiejsi pracownicy nie muszą znosić tych trudów jakie były we wczesnych latach. Zmieniają się warunki, jednakże nie powinno to prowadzić do osłabienia wysiłków. Teraz, gdy Pan wzywa was do głoszenia poselstwa jeszcze raz z mocą na Wschodzie, gdy wzywa nas do wejścia do miast Wschodu, Południa, Zachodu i Północy, czy możemy nie odpowiedzieć jak jeden mąż wykonując Jego polecenie? Czy możemy nie planować wysyłania naszych posłańców na wszystkie te pola i wspierać ich ochotnie?”ZD 423.2

“Do czego są nasze konferencje jeśli nie do wykonywania tej pracy? W dzisiejszych czasach każda ręka może być zatrudniona — Pan przychodzi. Koniec jest bliski, co więcej, wydarzenia są coraz szybsze!”ZD 423.3

“Wkrótce nie będziemy mogli pracować z taką swobodą jaką się cieszymy teraz. Straszne wydarzenia są przed nami i to co robimy mamy robić szybko. Musimy pracować w każdym możliwym miejscu. A dla wykonania tej pracy bardzo potrzebujemy pomocy, którą mogą dać nasi doświadczeni kaznodzieje, zdolni do zwrócenia uwagi dużych zgromadzeń...”ZD 424.1

“Zanim opuszczę dom, obiecuję Panu że jeśli oszczędzi moje życie i uzdolni mnie do udania się na Konferencję, mogłabym przekazać poselstwo, które stale dawano mi co do miast, w których tysiące giną bez poznania prawdy. Gdy przedstawiłam poselstwo ludowi, błogosławieństwo Boże spoczęło na mnie obficie. A teraz, moi bracia, apeluję do was w imieniu Pańskim byście pracowali jak najlepiej oraz planowali rozwój dzieła Bożego w naznaczony wam sposób...”ZD 424.2

“Gdy tak postępujemy, znajdziemy środki, które wpłyną do naszych skarbów, będziemy mieli środki, które pozwolą na jeszcze szerszą i o większym zasięgu pracę. Czy nie możemy wzrastać w wierze jeśli mamy tysiące dolarów. Nie mamy nawet połowy potrzebnej wiary. Wykonujmy swoją część w pracy ostrzegania miast. Poselstwo ostrzeżenia musi opanować ludzi, którzy idą na zginienie nieostrzeżeni, niezbawieni. Jak możemy zwlekać? Gdy ruszymy, środki się znajdą. Ale musimy ruszyć z wiarą ufając Panu Bogu Izraela”.^{*Z manuskryptu fragmenty publikowane ze Świadectw dla zboru IX, 98-99.}ZD 424.3