Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Życie i działanie Ellen G. White - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Praca nad książkami

    Osobista korespondencja E. White jest wypełniona wieloma odniesieniami do książek, nad którymi pracowała chętnie i niezmordowanie. Będąc w Europie poszerzyła Wielki bój, Życie Jezusa. Po wydaniu Wielkiego boju w 1888 roku, ukończyła kolejny tom z tej serii. Patriarchowie i prorocy w 1890 roku. Droga do Chrystusa pojawiła się w 1892 roku, Słudzy ewangelii w 1893 roku, Nauki z Góry Błogosławienia w 1896 roku. Jej największa praca, Życie Jezusa, zajęła wiele czasu podczas pobytu w Australii i pojawiła się w 1898 roku.ZD 431.2

    Gdy Przypowieści Chrystusa i Świadectwa dla zboru VI ukazały się w 1900 roku, niektórzy z przyjaciół myśleli że jej pracowite wysiłki by przygotować rękopisy do publikacji w tanie książki były prawie skończone. Ale tak nie było. Odpowiedzialność za pisanie wciąż wypełniała jej serce. Potrzeby ginącego świata popędzały ją do tego dzieła. Wielu, którzy świadczyli że są posłami Króla Emmanuela prowadziło ich do ciągłej pracy. Miała wielkie pragnienie by z innymi podzielić się tym co napełniało jej duszę pokojem i radością. Pisząc do przyjaciela w 1902 roku o wzorcu jaki powinni osiągnąć chrześcijanie, oświadczyła:ZD 432.1

    “Cóż może dać im świadomość odpowiedzialności spoczywającej na nich aby być pokornym Chrystusowi w słowie i czynie. Spróbuję pobudzić ich drzemiące uczucia przez pisanie a nie tylko przez mówienie. Ogromne brzemię odpowiedzialności tak mnie opanowało że czuję się jak wóz pełen snopków. Nie pragnę czuć mniejszej odpowiedzialności. To poczucie będące ze mną broni najwyższego autorytetu i biur służby”.*Nieopublikowany list z 9. grudnia 1902 roku.ZD 432.2

    “Pan rozkazuje mi mówić a ja to robię”, oświadczyła siostra White dalej czując ciężar odpowiedzialności jako wybrany posłaniec. “Zostałam pouczona by nieść moje świadectwo w sposób wiarygodny.”*Nieopublikowany list z 7. grudnia 1902 roku.ZD 432.3

    A w innym oświadczeniu w tym samym miesiącu napisała:ZD 432.4

    “Mam wielkie powody by chwalić niebiańskiego Ojca za jasność myśli, które daje mi odnośnie tematów biblijnych. Pragnę przekazywać te cenne rzeczy aby umysły kaznodziejów i ludu — jeśli to możliwe — odciągnąć od sporów i walk do tego co jest pokarmem dla duszy — pożywienia, które daje zdrowie, nadzieję i odwagę.ZD 432.5

    W nocy wiele spraw stanęło przede mną. Pisma pełne łaski i bogactwa są przede mną. Słowo Pana do mnie mówi: Patrz na te rzeczy, bądź ich przekazicielem. Masz głosić obfitą łaskę prawdy, która posila duszę. Nie miej nic wspólnego z walką, korupcją, sporem, bo zaciemni to i zniechęci duszę. Prawda jest czysta i jasna, pociąga ludzi... Mów prawdę w wierze i miłości a efekty zostaw Bogu. To nie twoja praca ale Pana. We wszystkich twoich działaniach mów jak ktoś, do którego przemówił Pan. On jest twym autorytetem, On podtrzyma ciebie swoją łaską.”*Nieopublikowany list z 2. grudnia 1902 roku.ZD 433.1

    Te słowa zostały napisane w czasie gdy Świadectwa dla zboru VII były w druku. Wkrótce po ich wydaniu napisała o tomach szóstym i siódmym:ZD 433.2

    “Zostałam zobowiązana do wezwania członków naszych zborów do studiowania ostatnich dwóch tomów Świadectw dla zboru. Gdy pisałam te księgi, czułam głębokie działanie Ducha Bożego. Są one pełne cennego materiału. W widzeniach nocnych Pan powiedział mi że prawda zawarta w tych księgach musi być zaniesiona członkom naszych zborów gdyż jest wielu obojętnych co do kwestii zbawienia swych dusz.”*Nieopublikowany list z 15. grudnia 1903 roku.ZD 433.3

    Ale te tomy nie były ostatnie. Jeszcze wiele było do zrobienia. “Muszę przygotować książki”, napisała w maju 1903 roku, “i dać innym światło, które Pan mi dał. Nie chcę zostawić nieskończonej pracy”. A w tym samym miesiącu napisała dalej: “Próbuję przygotować do publikacji materiał, który zabezpieczy pracę z każdej strony, tak aby nie stała się nieproporcjonalna. Mamy wiele spraw przygotowanych do publikacji... Prawda musi być pokazana taka jaka jest”.ZD 433.4

    W sierpniu 1903 roku E. White napisała do przyjaciela z dawnych czasów: “Moje zdrowie jest dobre, jestem zdolna pisać dużo. Dziękuję Panu za to. Zdecydowałam się nieuczestniczyć w wielu spotkaniach obozowych ale oddać swój czas na pisanie... Wiele pragnę pisać o życiu Salomona o historii jego rządów, pragnę pisać także o życiu Pawła i jego pracy wraz z innymi apostołami. Czasami myśl o tej zaniedbanej pracy nie pozwala mi spać.”ZD 434.1

    Siostra White żyła widząc wypełnione swe pragnienia odnośnie pracy, którą zaplanowała uczynić. Praca nad Wychowaniem została zakończona w 1903 roku. Świadectwa dla zboru VIII w 1904 roku, Śladami Wielkiego Lekarza w 1905 roku. Wiele specjalnych świadectw zostało przygotowanych do użycia w formie broszur i ulotek a w 1909 roku Świadectwa dla zboru IX, ostatnie z serii, zostało opublikowane. Do końca 1910 roku E. White rozważyła wszystkie problemy związane z poprawionym wydaniem Wielkiego boju. Po ukończeniu tego zadania znalazła czas by nadzorować poprawę Szkiców z życia Pawła oraz dodała kilka rozdziałów o życiowej pracy oraz pismach apostołów w zborze wczesnochrześcijańskim. Ten materiał został opublikowany w 1911 roku pod tytułem Działalność apostołów. Następnie pojawił się tom Rady dla nauczycieli, rodziców i studentów o chrześcijańskim wychowaniu w 1913 roku i zaraz potem E. White rozpoczęła redakcję manuskryptów przekazanych do druku w 1914 roku jako nowe wydanie Słudzy ewangelii.ZD 434.2

    Kiedy publikowała w 1864 roku Fakty wiary zawarła w tym małym tomie materiał o historii Izraela po dniach Dawida. W latach siedemdziesiątych napisała wyczerpująco o wyzwoleniu Izraela z Babilonu, ze szczegółami ukazując doświadczenia Nehemiasza. W artykułach i w tomach Świadectw dla zboru często przytaczała historię Salomona, Elijasza, Izajasza, Jeremiasza, Dawida i hebrajskich mężów wiary oraz powrót z wygnania pod kierownictwem Zorobabela, Joszuy i Ezdrasza.ZD 435.1

    Fakty wiary długo nie były drukowane, materiał tam zawarty był z wieloma dodatkami włączony do późniejszych tomów Ducha proroctwa I (1870), a w końcu do Patriarchów i proroków (1880). Gdy praca nad Patriarchami została ukończona, E. White miała nadzieję wkrótce kontynuować historię ostatnich dni rządów Dawida publikując razem z doświadczeniami z życia Salomona i podzielenia Izraela a także ich końcowy powrót do boskiej łaski jako połączonych — typ duchowego Izraela, dziś zbór Boży na ziemi, któremu wypełnią się wszystkie obietnice przymierza.ZD 435.2

    Mając nadzieję przygotowania historii proroków i królów Starego Testamentu w formie stosownej do publikacji, podzieliła cały materiał w serię kilkunastu artykułów, które były publikowane na łamach Przeglądu i zwiastuna (Review and Herald), Znaków Czasu i Strażnika. Wkrótce po tym gdy siostra White powróciła z Australii, podjęła na nowo tę pracę, która trwała nieprzerwanie przez więcej niż dziesięć lat. Rozważania te były dołączone do wielu manuskryptów, włącznie z tym okresem w historii, który nie był zawarty w innych tomach serii Walka ze złem.ZD 435.3

    Wiele myśli dodanych w roku 1913 i 1914 pozwoliło na dokończenie tego dzieła. Do lutego 1915 roku, wszystkie rozdziały oprócz dwóch ostatnich zostały ukończone w tomie pod tytułem Niewola i odkupienie Izraela. A końcowe rozdziały zostały zatrzymane aby je uzupełnić dodatkowym materiałem z manuskryptów.ZD 436.1

    W ostatnim roku spędzonym przez E. White na spokojnym wypoczynku i wykańczaniu manuskryptów, jeden z jej współpracowników napisał do syna W. C. White'a list datowany 23. grudnia 1914 roku:ZD 436.2

    “Nawet krańcowo wyczerpana twoja matka wydaje się znajdować wielką ulgę w obietnicach słowa, często pracując nad cytatami, kiedy my rozpoczynamy ich opracowywanie... Nie widzę jej zniechęcenia... gdy spogląda na pole żniwne gdzie jej bracia pracują. Wydaje się mieć silną wiarę w zwycięstwo Bożej mocy i wyniesienia wiecznych celów Bożych poprzez wysiłki, do których została przez Niego powołana aby odegrać rolę w Jego wielkim dziele. Wzniosła się ponad niski krytycyzm, ponad przeszłe upadki tych, którzy byli ganieni wyrażając oczywiste przekonania wrodzonej wiary w zbór żywego Boga że bracia pozostaną wierni sprawie, której się oddali, że Pan będzie z nami aż do końca dając całkowite zwycięstwo nad każdym planem wroga.”ZD 436.3

    “Wiara w Bożą moc podtrzymując ją w wielu słabościach podeszłego wieku, wiara w cenne obietnice Boże, wiara w skuteczny sukces poselstwa trzeciego anioła, to jest całkowita wiara, którą twoja matka raduje się w każdym dniu i w każdej godzinie. Ta wiara wypełnia jej serce radością i pokojem, nawet gdy ma wielkie dolegliwości fizyczne, niezdolna do pracy literackiej. Wiara ta może zainspirować każdego, który jej doświadczy.”ZD 437.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents