Μετά το μαρτυρικό θάνατο του Στέφανου ξέσπασε μεγάλος διωγμός και οι μαθητές έφυγαν από την Ιερουσαλήμ. Το μήνυμα του ευαγγελίου γρήγορα μεταδόθηκε, ενώ το έργο των αποστόλων περιοριζόταν στους Εβραίους και στους Ελληνιστές Ιουδαίους. «Και ήτο χειρ Κυρίου μετ’ αυτών, και πολύ πλήθος πιστεύσαντες επέστρεψαν εις τον Κύριον» (Πραξ. ια’ 21).ΙΑ 232.1

Όταν οι πιστοί της Ιερουσαλήμ άκουσαν τα καλά αυτά νέα, χάρηκαν πολύ και έστειλαν στην Αντιόχεια, στην πρωτεύουσα της Συρίας, τον Βαρνάβα που αναφέρεται ως «ανήρ αγαθός και πλήρης Πνεύματος Αγίου και πίστεως” (εδ. 24), για να βοηθήσει την εκεί εκκλησία. Οι προσπάθειές του ευλογήθηκαν πλουσιοπάροχα. Καθώς το έργο προχωρούσε, ζήτησε και πέτυχε τη βοήθεια του Παύλου. Οι δύο μαθητές εργάστηκαν στην πόλη εκείνη ένα χρόνο, διδάσκοντας το λαό και αυξάνοντας τον αριθμό των πιστών της χριστιανικής εκκλησίας.ΙΑ 232.2

Η Αντιόχεια είχε μεγάλο πληθυσμό τόσο Εβραίων όσο και Εθνικών. Ήταν ένα κέντρο αναψυχής γι’ αυτούς που ζητούσαν την ευχαρίστηση και την καλοπέραση, εξαιτίας του καλού κλίματός της, του ωραίου περιβάλλοντος της, καθώς και του πλούτου, της πνευματικής ανάπτυξης και του εξευγενισμού που κυριαρχούσαν εκεί. Εκτός από αυτό, το διοργανωμένο εμπόριο που διεξαγόταν στο πυκνοκατοικημένο εκείνο κέντρο έλκυε στην πόλη πολλούς κατοίκους από διάφορες εθνικότητες. Την εποχή των αποστόλων είχε εξελιχτεί σε πόλη χλιδής και ανηθικότητας. Τελικά, η τιμωρή κρίση του Θεού επισκέφτηκε την πόλη αυτή, εξαιτίας των αμαρτωλών κατοίκων της.ΙΑ 232.3

Στην Αντιόχεια οι μαθητές ονομάστηκαν για πρώτη φορά Χριστιανοί. Τους δόθηκε το όνομα αυτό επειδή ο Χριστός αποτελούσε το κύριο θέμα του κηρύγματος, της διδασκαλίας και της ομιλίας τους. Συνεχώς αναφέρονταν στα γεγονότα που είχαν μεσολαβήσει τον και ρό της επίγειας διακονίας του Ιησού, τότε που οι μαθητές Του είχαν το ευλογημένο προνόμιο της προσωπικής παρουσίας Του. Χωρίς ποτέ να κουράζονται, μιλούσαν για τις διδασκαλίες Του, για τα θαύματα που έκανε θεραπεύοντας τους άρρωστους, βγάζοντας δαιμόνια και επαναφέροντας τους νεκρούς στη ζωή. Με τρεμάμενα χείλη και δακρυσμένα μάτια, μιλούσαν για την αγωνία Του στον κήπο της Γεθσημανή, για την προδοσία Του, τη δίκη και την εκτέλεσή Του, την ανοχή και την ταπείνωση με την οποία υπέμενε τις προσβολές και τα βασανιστήρια που του επέβαλλαν οι εχθροί Του, καθώς και για τη θεϊκή ευσπλαχνία με την οποία προσευχήθηκε για τους διώκτες Του. Η ανάσταση, η ανάληψη και το μεσιτικό Του έργο στον ουρανό, χάρη του αμαρτωλού ανθρώπου, ήταν γι’ αυτούς ευχάριστα θέματα. Σωστά οι Εθνικοί τούς ονόμασαν Χριστιανούς, αφού τον Χριστό κήρυτταν και μέσω Αυτού απεύθυναν τις προσευχές τους στον Θεό.ΙΑ 232.4

Στην πυκνοκατοικημένη πόλη της Αντιόχειας ο Παύλος βρήκε πρόσφορο έδαφος για εργασία. Η μόρφωση, η σοφία και ο ζήλος του ασκούσαν μεγάλη επιρροή στους κατοίκους και στους επισκέπτες αυτής της καλλιεργημένης πόλης.ΙΑ 233.1

Στο μεταξύ, το έργο των αποστόλων είχε επικεντρωθεί στα Ιεροσόλυμα. Κάθε χρόνο με την ευκαιρία των θρησκευτικών τελετών, πολλοί Ιουδαίοι προερχόμενοι από όλες τις χώρες πήγαιναν στην Ισραηλινή πρωτεύουσα για να προσκυνήσουν στο ναό. Ενώ η Ιερουσαλήμ ήταν γεμάτη από τους ξένους αυτούς, οι απόστολοι κήρυτταν τον Χριστό με ατρόμητο θάρρος αν και ήξεραν ότι με αυτόν τον τρόπο εξέθεταν σε συνεχή κίνδυνο τη ζωή τους. Το έργο τους ευλογήθηκε και ο χριστιανισμός απέκτησε πολλούς οπαδούς. Οι νέοι πιστοί, επιστρέφοντας στα σπίτια τους στα διάφορα μέρη του κόσμου, σκόρπιζαν τους σπόρους της αλήθειας σε όλα τα έθνη και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.ΙΑ 233.2

Ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ήταν σίγουροι ότι ο θεός τούς είχε προσδιορίσει να κηρύξουν τον Χριστό στους συμπατριώτες τους στη χώρα τους. Ο Παύλος όμως είχε δεχτεί την αποστολή του από τον Θεό ο οποίος του ανέθεσε να εισδύσει στον ευρύτερο ιεραποστολικό αγρό των Εθνών. Προκειμένου να τον προετοιμάσει για το μεγάλο και δύσκολο αυτό έργο, ο Θεός τον είχε φέρει σε στενή επαφή μαζί Του και είχε παρουσιάσει μπροστά στα εκστατικά του μάτια σκηνές της ομορφιάς και της δόξας του ουρανού.ΙΑ 233.3

Η Δίκαιη Ανταπόδοση του Ηρώδη

Η Χειροτονία του Παύλου και του Βαρνάβα