Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Η Ιστορία της Απολυτρώσεως - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Μάθημα από την Αγάπη ενός Γιου

    Η ματιά του Ιησού περιφέρθηκε στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί για να πιστοποιήσει το θάνατό Του και διέκρινε στα πόδια του σταυρού τον Ιωάννη που υποβάσταζε τη μητέρα Του. Η Μαρία είχε επιστρέψει στην τρομερή σκηνή, επειδή δεν μπορούσε να αντέξει περισσότερο την απομάκρυνσή της από το Γιο της. Το τελευταίο μάθημα που δίδαξε ο Χριστός, ήταν μάθημα υιικής αγάπης. Παρατήρησε το βαθιά θλιμμένο πρόσωπο της μητέρας Του, στη συνέχεια είδε τον Ιωάννη και, απευθυνόμενος σ’ εκείνη είπε: «Γύναι, ιδού ο υιός σου. Έπειτα λέγει προς τον μαθητήν, Ιδού η μήτηρ σου” (Ιωαν. ιθ’ 27). Ο Ιωάννης κατάλαβε αμέσως τα λόγια του Ιησού και την ιερή παρακαταθήκη που του είχε αναθέσει. Μετά από λίγο, απομάκρυνε τη μητέρα του Χριστού από την τρομερή σκηνή του Γολγοθά. Από εκείνη τη στιγμή την πήρε στο σπίτι του και φρόντισε γι’ αυτήν σαν αφοσιωμένος γιος. Το τέλειο παράδειγμα της υιικής αγάπης του Χριστού εξακολουθεί να λάμπει με αμείωτη λάμψη μέσα από την ομίχλη των αιώνων. Αν και υπέφερε το τρομερότερο μαρτύριο, δεν λησμόνησε τη μητέρα Του, αλλά πρόβλεψε για την κάλυψη των μελλοντικών της αναγκών.ΙΑ 169.1

    Η αποστολή της επίγειας ζωής του Χριστού πλησίαζε να ολοκληρωθεί. Η γλώσσα Του καιγόταν και είπε: «Διψώ». Βούτηξαν ένα σφουγγάρι σε ξίδι και χολή και Του το πρόσφεραν να πιει. Όταν το γεύτηκε, το αρνήθηκε. Τώρα πια ο Κύριος της ζωής και της δόξας πέθαινε, προσφέροντας με το αίμα Του το λύτρο για την ανθρώπινη φυλή. Ως Αντικαταστάτης πήρε πάνω Του τις αμαρτίες όλου του κόσμου και η οργή του Πατέρα που στράφηκε εναντίον Του λόγω της αμαρτίας, έκανε το ποτήρι Του τόσο πικρό που ράγισε την καρδιά Του.ΙΑ 169.2

    Ως Αντικαταστάτης και Εγγυητής του ανθρώπου, ο Χριστός επι φορτίστηκε την ανθρώπινη αμαρτία. Λογίστηκε παραβάτης για να μπορέσει να λυτρώσει τον κόσμο από την κατάρα του νόμου. Η ενοχή κάθε απόγονου του Αδάμ, σε όλους τους αιώνες, πίεζε την καρδιά Του. Η οργή του Θεού, που εκδηλώθηκε με φοβερή δυσαρέσκεια για την ανομία, δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση στην ψυχή του Υιού Του. Η απουσία της θείας παρουσίας από τον Σωτήρα, την ώρα εκείνη της μέγιστης αγωνίας, ράγισε την καρδιά Του με τέτοια βαθιά λύπη που είναι αδύνατο να καταλάβει ποτέ ο άνθρωπος. Κάθε οξύς πόνος που αισθάνθηκε ο Υιός του Θεού στο σταυρό, οι σταγόνες αίματος που στάλαξαν από το μέτωπό Του, τα πόδια και τα χέρια Του, το εναγώνιο τρέμουλο που συντάραξε το σώμα Του και η εντονότατη θλίψη που γέμισε την ψυχή Του την ώρα που το πρόσωπο του Πατέρα Του κρύφτηκε από Αυτόν, μιλούν στον άνθρωπο και του λένε: Ο Υιός του Θεού, εξαιτίας της αγάπης Του για σένα, πήρε επάνω Του όλες αυτές τις αποτρόπαιες αμαρτίες. Για σένα καταστρέφει το κράτος του θανάτου και ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου και της αιώνιας ζωής. Εκείνος ο οποίος καθησύχασε τα μανιασμένα κύματα με το λόγο Του και περπάτησε επάνω στην αφρισμένη θάλασσα, που έκανε τα δαιμόνια να τρέμουν και την αρρώστια να υποχωρεί στο άγγιγμά Του, που επανέφερε τους νεκρούς στη ζωή και άνοιξε τα μάτια των τυφλών, προσφέρει τον εαυτό Του επάνω στο σταυρό σαν την τελική θυσία για τον άνθρωπο. Ο Ιησούς, ο βαστάζων τις αμαρτίες, πληρώνει την ποινική ρήτρα της παρανομίας και γίνεται ο ίδιος αμαρτία χάρη του ανθρώπου.ΙΑ 169.3

    Ο Σατανάς, με τους άγριους πειρασμούς του, πόνεσε βαθιά τον Ιησού. Η αμαρτία, η τόσο μισητή στα μάτια Του, συσσωρεύτηκε επάνω Του μέχρι που στέναξε κάτω από το τυραννικό της βάρος. Δεν είναι να απορεί κανείς που η ανθρώπινη φύση Του έτρεμε την τρομερή εκείνη ώρα. Οι άγγελοι έκπληκτοι παραστάθηκαν μάρτυρες της αποκαρδιωτικής αγωνίας του Υιού του Θεού που υπερέβαινε το σωματικό Του πόνο σε σημείο που τον αισθανόταν υποδεέστερο. Οι ουράνιοι θεατές έκρυψαν τα πρόσωπά τους από την απαίσια αυτή σκηνή.ΙΑ 170.1

    Η άψυχη φύση εξέφρασε συμπάθεια για τον προσβεβλημένο, ε-τοιμοθάνατο Δημιουργό της. Ο ήλιος αρνήθηκε να κοιτάξει την απο-τρόπαια σκηνή. Οι λαμπρές, ολόγιομες ακτίνες που φώτιζαν τη γη το καταμεσήμερο, ξαφνικά εξαφανίστηκαν. Πυκνό σκοτάδι σκέπασε το σταυρό και τύλιξε όλη τη γύρω περιοχή σαν νεκρικό σάβανο. Για τρεις ολόκληρες ώρες δεν υπήρχε καθόλου φως. Την ένατη ώρα το φοβερό σκοτάδι σηκώθηκε από τους ανθρώπους, αλλά εξακολούθησε να περιβάλει τον Σωτήρα σαν μανδύας. Άγριοι κεραυνοί φαίνονταν να ωρύονται καθώς ο Υιός του Θεού ήταν κρεμασμένος στο σταυρό. Τότε, ο Ιησούς φώναξε με δυνατή φωνή: «Ελωί, Ελωί, λαμμά σαβαχθανί; Το οποίον μεθερμηνευόμενον είναι, “Θεέ μου, Θεέ μου, διατί με εγκατέλιπες;”» (Μαρκ. ιε’ 34).ΙΑ 170.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents