Οι Κρίσεις και τα Διατάγματα

Ο Μωυσής κατέγραψε τις κρίσεις και τα διατάγματα όπως ακριβώς τα άκουσε από το στόμα του Θεού όταν ήταν μαζί Του στο βουνό. Αν ο λαός του Θεού είχε υπακούσει στις αρχές των Δέκα Εντολών, δεν θα υπήρχε ανάγκη να δοθούν οι ιδιαίτερες οδηγίες σε σχέση με τα καθήκοντά τους προς τον Θεό και προς τους συνανθρώπους τους. Οι λεπτομερείς καθοδηγήσεις που ο Θεός έδωσε στον Μωυσή σχετικά με το λαό Του, καθήκοντα του ενός προς τον άλλον και προς τον ξένο, είναι οι αρχές των Δέκα Εντολών απλοποιημένες και παραδομένες κατά ένα τρόπο ώστε να μην προκύψει κανένα λάθος.ΙΑ 108.2

Ο Κύριος έδωσε στον Μωυσή λεπτομερείς οδηγίες σχετικά με τις αιματηρές προσφορές, οι οποίες όμως επρόκειτο να καταργηθούν με τη σταύρωση του Χριστού. Το τελετουργικό σύστημα προανήγγειλε το θάνατο του Χριστού σαν άμωμο Αμνό.ΙΑ 108.3

Για πρώτη φορά, οι θυσίες θεσπίστηκαν από τον Κύριο μετά την πτώση στην αμαρτία, και ο Αδάμ τις δίδαξε στους απογόνους του. Το σύστημα αυτό είχε διαφθαρεί από εκείνους που είχαν απομακρυνθεί από τους πιστούς οπαδούς του Θεού και ανέλαβαν την ανοικοδόμηση του πύργου της Βαβέλ. Θυσίαζαν σε θεότητες δικής τους επινόησης αντί στον Θεό του ουρανού, όχι επειδή πίστευαν στον αναμενόμενο Λυτρωτή, αλλά επειδή νόμιζαν ότι θα εξευμένιζαν τους θεούς τους με το να προσφέρουν απειράριθμα ζώα επάνω σε μολυσμένους ειδωλολατρικούς βωμούς. Η δεισιδαιμονία τους τούς ώθησε σε μεγάλους παραλογισμούς. Δίδασκαν το λαό ότι όσο πιο δαπανηρή ήταν η θυσία τόσο μεγαλύτερη χαρά θα έδιναν στους ειδωλολατρικούς θεούς οι οποίοι με τη σειρά τους θα πρόσφεραν ευημερία και πλούτη στο έ θνος τους. Αποτέλεσμα της σκέψης αυτής ήταν ανθρώπινες υπάρξεις να θυσιάζονται συχνά στα άψυχα αυτά ξόανα. Τα έθνη εκείνα είχαν κανόνες που κατεύθυναν τις πράξεις των ανθρώπων σε ακραία αγριότητα. Οι νόμοι θεσπίζονταν από ανθρώπους των οποίων η καρδιά δεν είχε μαλακώσει από τη χάρη του Θεού. Ενώ οι κυβερνήτες αδια-φορούσαν για τα αχρειότερα εγκλήματα, ένα μηδαμινό σφάλμα μπορούσε να απαιτήσει την πιο αποτρόπαια τιμωρία.ΙΑ 108.4

Αυτό είχε υπόψη του ο Μωυσής όταν είπε στους Ισραηλίτες: «Ιδού, εγώ σας εδίδαξα διατάγματα και κρίσεις, καθώς προσέταξεν εις εμέ Κύριος ο Θεός μου, δια να κάμνητε ούτως εν τη γη εις την οποίαν εισέρχεσθε δια να κληρονομήσητε αυτήν. Φυλάττετε λοιπόν και κάμνετε αυτά, διότι αύτη είναι η σοφία σας, και η σύνεσίς σας, ενώπιον των εθνών, τα οποία θέλουσιν ακούσει πάντα τα διατάγματα ταύτα, και θέλουσιν ειπεί, Ιδού λαός σοφός και συνετός είναι το μέγα τούτο έθνος. Διότι ποιον έθνος είναι τόσον μέγα, εις το οποίον ο Θεός είναι ούτω πλησίον αυτού, καθώς Κύριος ο Θεός ημών είναι εις πάντα όσα επικαλούμεθα αυτόν; Και ποιον έθνος είναι τόσον μέγα, το οποίον να έχη διατάγματα και κρίσεις ούτω δικαίας, καθώς πας ο νόμος ούτος, τον οποίον θέτω ενώπιον σας σήμερον;» (Δευτ. δ’ 5-8).ΙΑ 109.1