Ο Μοναδικός Τρόπος Σωτηρίας

Οι άγγελοι προσκύνησαν τον Αρχηγό τους και προθυμοποιήθηκαν να θυσιαστούν εκείνοι για τον άνθρωπο. Ο Ιησούς τούς είπε ότι η ζωή ενός αγγέλου δεν θα μπορούσε να πληρώσει το χρέος. Μόνο η δική Του θυσία θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από τον Πατέρα για τη σωτηρία του ανθρώπου. Τους καθησύχασε λέγοντάς τους ότι θα είχαν και αυτοί να παίξουν κάποιο ρόλο στο σχέδιο της απολύτρωσης. Επειδή θα έπαιρνε την ανθρώπινη φύση, η δύναμή Του δεν θα μπορούσε να συγκριθεί ούτε καν με τη δική τους και τότε αυτοί θα έπρεπε να Τον συμπαραστέκονται και να Τον ενισχύουν. Όταν οι άγγελοι θα έβλεπαν την ταπείνωση και τα βάσανα του Κυρίου τους, θα γέμιζαν με λύπη και εξαιτίας της αγάπης τους προς Αυτόν, θα ήθελαν να Τον λυτρώσουν από τους δολοφόνους Του. Δεν θα έπρεπε όμως να επέμβουν για να εμποδίσουν οτιδήποτε και αν έβλεπαν. Επιπλέον, ενεργό ρόλο θα έπαιζαν και στην ανάστασή Του. Το σχέδιο της σωτηρίας είχε ήδη καταστρωθεί και είχε γίνει αποδεκτό από τον Πατέρα Του.ΙΑ 26.1

Ο Ιησούς έδωσε χαρά στους αγγέλους. Τους πληροφόρησε ότι στο μέλλον οι λυτρωμένοι θα ήταν μαζί Του και ότι με τη θυσία Του θα έσωζε πολλούς και θα κατέστρεφε αυτόν που είχε τη δύναμη του θανάτου. Ο Πατέρας Του θα Του έδινε τη βασιλεία την οποία θα κατείχε στους αιώνες των αιώνων και ο Σατανάς με τους αμαρτωλούς θα καταστρέφονταν χωρίς ποτέ πια να ενοχλήσουν τον ουρανό ή την εξαγορασμένη νέα γη. Ζήτησε από τους αγγέλους να συμφωνήσουν με το σχέδιο που ο Πατέρας Του είχε εγκρίνει και να χαίρονται, γιατί με το θάνατό Του ο αμαρτωλός άνθρωπος θα μπορούσε πάλι να συμφιλιωθεί με τον Θεό και να απολαύσει τον ουρανό.ΙΑ 26.2

Τότε χαρά, ανέκφραστη χαρά, πλημμύρισε τον ουρανό. Η αγγελική χορωδία έψαλλε για τη μεγάλη ευσπλαχνία και συγκαταβατικότητα του Θεού που παρέδωσε τον πολυαγαπημένο Του Υιό να πεθάνει για μία επαναστατημένη φυλή. Ήταν ένας ύμνος δοξολογίας και λατρείας για την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία του Ιησού που καταδέχτηκε να εγκαταλείψει την αγκαλιά του Πατέρα Του για μία ζωή γεμάτη από βάσανα και αγωνία και να υποστεί έναν ατιμωτικό θάνατο για να δώσει ζωή σε άλλους.ΙΑ 27.1

Τότε κάποιος άγγελος είπε: «Νομίζετε ότι ο Πατέρας παρέδωσε τον πολυαγαπημένο Του Υιό χωρίς να αγωνιστεί; Όχι, όχι. Απαιτήθηκε αγώνας με τον Θεό του ουρανού για να αποφασιστεί είτε να εγκαταλειφθεί ο αμαρτωλός άνθρωπος, είτε να παραδοθεί ο αγαπημένος Υιός Του και να πεθάνει γι’ αυτόν». Οι άγγελοι ενδιαφέρονταν τόσο πολύ για τη σωτηρία του ανθρώπου, ώστε μερικοί από αυτούς προθυμοποιήθηκαν να εγκαταλείψουν τη δόξα τους και να δώσουν τη ζωή τους για την καταδικασμένη ανθρωπότητα. «Αλλά», συνέχισε ο ουράνιος ακόλουθος του Θεού, «αυτό δεν θα ωφελούσε σε τίποτα. Η παράβαση ήταν τόσο βαριά που η ζωή ενός αγγέλου δε θα ήταν ικανή να πληρώσει το τίμημα. Μόνο ο θάνατος και η μεσολάβηση του Υιού Του θα μπορούσε να πληρώσει το χρέος και να σώσει το χαμένο άνθρωπο από την απόγνωση, τη θλίψη και τη δυστυχία».ΙΑ 27.2

Στους αγγέλους είχε ανατεθεί το έργο να ανεβοκατεβαίνουν με το ένδοξο θεραπευτικό βάλσαμο για να απαλύνουν τα βάσανα του Υιού του Θεού και να Τον υπηρετούν. Επιπλέον, ευθύνη τους θα ήταν να προστατεύουν τους ανθρώπους που θα δέχονταν τη χάρη του Θεού, από τους κακούς αγγέλους και από το σκοτάδι που θα έριχνε συνεχώς ολόγυρά τους ο Σατανάς. Ήταν φανερό ότι ο Θεός δεν μπορούσε να τροποποιήσει το νόμο Του για να σώσει τον αμαρτωλό, καταδικασμένο άνθρωπο, γι’ αυτόν το λόγο επέτρεψε να πεθάνει ο αγαπητός Του Υιός.ΙΑ 27.3

Για μία ακόμη φορά ο Σατανάς χάρηκε μαζί με τους ακόλουθούς του, επειδή, προκαλώντας την πτώση του ανθρώπου, θα κατέβαζε τον Υιό του Θεού από την υψηλή Του θέση. Δήλωσε στους αγγέλους του ότι όταν ο Ιησούς θα έπαιρνε την ανθρώπινη φύση, θα Τον νικούσε και έτσι θα Τον εμπόδιζε να ολοκληρώσει το έργο της απολύτρωσης.ΙΑ 27.4

Ο Σατανάς παρουσιάστηκε όπως ήταν άλλοτε, ένας ευτυχισμένος, ανώτερος άγγελος. Κατόπιν εμφανίστηκε με την τωρινή του όψη. Ακόμη έχει βασιλική μορφή. Τα χαρακτηριστικά του εξακολουθούν να είναι ανώτερα, επειδή είναι άγγελος που έχει πέσει. Η έκφρασή του όμως δείχνει αγωνία, μέριμνα, δυστυχία, μίσος, πονηριά, απάτη και κάθε άλλο κακό. Το μέτωπο εκείνο, το άλλοτε τόσο αριστοκρατικό, άρχισε να μικραίνει. Είχε επί τόσο διάστημα προσκολληθεί στο κακό, ώστε καθετί το ενάρετο εξαφανίστηκε και κάθε κακό χαρακτηριστικό αναπτύχθηκε. Το βλέμμα του έγινε σκληρό, πονηρό, διαπεραστικό. Είναι μεγαλόσωμος, αλλά η επιδερμίδα του κρέμεται από τα χέρια και το πρόσωπό του. Εμφανίζεται να κρατάει το πηγούνι του με το αριστερό του χέρι. Φαίνεται σκεπτικός. Παρουσιάζει ένα χαμόγελο που προξενεί ανατριχίλα, γεμάτο από κακία και σατανική πανουργία! Χαμογελά με αυτόν τον τρόπο τη στιγμή που θα επιλέξει το θύμα του και μόλις το πιάσει στην παγίδα του το χαμόγελο γίνεται τρομακτικό.ΙΑ 27.5

Ο Αδάμ και η Εύα, ταπεινωμένοι και ανέκφραστα θλιμμένοι, εγκατέλειψαν τον όμορφο κήπο όπου είχαν ζήσει τόσο ευτυχισμένα μέχρι τη στιγμή που παραβίασαν την εντολή του Θεού. Η ατμόσφαιρα άλλαξε. Δεν ήταν πια σταθερή όπως πριν από την παράβαση. Ο Θεός τούς έδωσε να φορέσουν δερμάτινα ρούχα για να τους προφυλάξει από το ψύχος και τον καύσωνα όπου θα ήταν εκτεθειμένοι.ΙΑ 28.1