ΚΕΦΑΛΑΙΟ 43 - ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΥ

Για πολλά χρόνια οι απόστολοι Παύλος και Πέτρος ήταν απομακρυσμένοι μεταξύ τους, επειδή το έργο του Παύλου ήταν να φέρει το ευαγγέλιο στους Εθνικούς, ενώ ο Πέτρος εργαζόταν ειδικά για τους Εβραίους. Ο Θεός όμως προνόησε να δώσουν και οι δύο τη μαρτυρία τους για τον Χριστό στη Ρώμη και να χύσουν το αίμα τους σαν σπόρο μιας μεγάλης συγκομιδής αγίων και μαρτύρων.ΙΑ 243.1

Περίπου τον καιρό της δεύτερης σύλληψης του Παύλου, ο Πέτρος επίσης συλλήφθηκε και φυλακίστηκε. Είχε γίνει ιδιαίτερα ενοχλητικός στις αρχές με το ζήλο του και με την ανατροπή των μηχανορραφιών του Μάγου Σίμωνα ο οποίος τον είχε ακολουθήσει στη Ρώμη για να εμποδίσει το έργο του ευαγγελίου. Ο Νέρωνας, πιστός λάτρης της μαγείας και προστάτης του Σίμωνα, είχε εξαγριωθεί πολύ με τον Πέτρο και παρακινήθηκε να διατάξει τη σύλληψή του.ΙΑ 243.2

Το μίσος του αυτοκράτορα για τον Παύλο δυνάμωσε με το γεγονός ότι μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας καθώς και άλλα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα είχαν ασπαστεί το Χριστιανισμό κατά την πρώτη φυλάκιση του απόστολου. Για το λόγο αυτό, ο Νέρωνας έκανε δυσκολότερη από την πρώτη τη δεύτερη φυλάκισή του, χορηγώντας του ελάχιστη ευκαιρία να κηρύξει το ευαγγέλιο. Ήταν πλέον αποφασισμένος να του αφαιρέσει τη ζωή μόλις παρουσιαζόταν η κατάλληλη ευκαιρία. Κατά την τελευταία δίκη, τα δυναμικά λόγια του Παύλου είχαν κάνει τέτοια βαθιά εντύπωση στον αυτοκράτορα, ώστε αυτός ανέβαλε την έκδοση της απόφασης, χωρίς ούτε να αθωώσει ούτε να καταδικάσει τον κατηγορούμενο δούλο του Θεού. Λίγο αργότερα ο Νέρωνας εξέδωσε την καταδικαστική απόφαση του μαρτυρικού θανάτου του Παύλου. Επειδή ο νόμος απαγόρευε να υποβάλλονται οι Ρωμαίοι πολίτες σε βασανιστήρια, τον καταδίκασε σε θάνατο με αποκεφαλισμό.ΙΑ 243.3

Ο Πέτρος, ως Εβραίος και αλλογενής, αποφασίστηκε να μαστιγωθεί και να σταυρωθεί. Προσδοκώντας το φοβερό αυτό θάνατο, ο απόστολος θυμήθηκε τη μεγάλη του αμαρτία όταν αρνήθηκε τον Ιησού την ώρα της δίκης Του. Η μοναδική του σκέψη ήταν ότι θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο μιας τόσο μεγάλης τιμής - να πεθάνει με τον ίδιο τρόπο όπως ο Κύριός του. Ο Πέτρος είχε ειλικρινά μετανοήσει για την αμαρτία εκείνη και είχε συγχωρηθεί από τον Χριστό όπως αυτό αποδεικνύεται με τη μεγάλη αποστολή που του ανατέθηκε, να βόσκει τα πρόβατα του ποιμνίου. Αλλά ο ίδιος δεν μπόρεσε ποτέ να συγχωρέσει τον εαυτό του. Ούτε ακόμη η σκέψη του μαρτυρικού θανάτου που επρόκειτο να υποστεί, μπορούσε να ελαφρύνει την πικρία της λύπης και της μετάνοιας. Σαν τελευταία επιθυμία, παρακάλεσε τους εκτελεστές του να του επιτρέψουν να καρφωθεί στο σταυρό με το κεφάλι προς τα κάτω. Η αίτηση έγινε δεκτή και με αυτόν τον τρόπο πέθανε ο μεγάλος απόστολος Πέτρος.ΙΑ 244.1