ΚΕΦΑΛΑΙΟ 27 - Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

’E φτασε ο καιρός που ο Ιησούς γευμάτισε το πασχαλινό δείπνο με τους μαθητές Του. Ο Σατανάς είχε εξαπατήσει τον Ιούδα και τον έκανε να νομίζει ότι ήταν ένας από τους πραγματικούς οπαδούς του Χριστού. Η καρδιά του όμως ήταν πάντοτε κοσμική. Ήταν αυτόπτης μάρτυρας των θαυμάσιων έργων του Ιησού, βρισκόταν μαζί Του σε όλο το διάστημα της διακονίας Του και είχε υποχωρήσει μπροστά στην ακατάσχετη ένδειξη ότι Αυτός ήταν ο Μεσσίας. Ο Ιούδας όμως ήταν τσιγκούνης, πλεονέκτης και φιλοχρήματος. Διαμαρτυρήθηκε, εκφράζοντας θυμό, για το ακριβό μύρο που χύθηκε στα πόδια του Ιησού.ΙΑ 156.1

Η Μαρία αγαπούσε τον Κύριό της. Ένιωθε ότι τίποτα δεν ήταν αρκετά πολύτιμο να δοθεί σ’ Αυτόν ως έκφραση ευγνωμοσύνης για τη συγχώρηση των πολλών αμαρτιών της και την ανάσταση του πολυαγαπημένου αδελφού της. Πίστευε ότι όσο ακριβότερο ήταν το μύρο, τόσο περισσότερο θα μπορούσε να ευχαριστήσει τον Σωτήρα αφιερώνοντάς το σ’ Αυτόν.ΙΑ 156.2

Ο Ιούδας πρόβαλε σαν δικαιολογία της πλεονεξίας του το επιχείρημα ότι το μύρο μπορούσε να πουληθεί και το αντίτιμο να δοθεί στους φτωχούς, χωρίς στην πραγματικότητα να νοιώθει κάποιο ενδιαφέρον γι’ αυτούς. Ήταν φίλαυτος και συχνά κατακρατούσε για προσωπική του χρήση ό,τι του ανέθεταν να αποδώσει στους άπορους. Ο Ιούδας ήταν αδιάφορος για την άνεση και για τις ανάγκες του Ιησού και για να δικαιολογήσει την απληστία του, πολλές φορές αναφερόταν στους φτωχούς. Η γενναιόδωρη πράξη της Μαρίας αποτελούσε την πιο αιχμηρή επίπληξη για την αχόρταγη φύση του. Ο δρόμος είχε λειανθεί στην καρδιά του Ιούδα, για να βρει ο πειρασμός του Σατανά εύφορο έδαφος.ΙΑ 156.3

Οι ιερείς και οι άρχοντες των Εβραίων μισούσαν τον Ιησού, ενώ από την άλλη μεριά πλήθη συνωστίζονταν για να ακούσουν τα σοφά Του λόγια και να δουν τα μεγάλα Του έργα. Οι άνθρωποι, κινούμενοι από βαθύτατο ενδιαφέρον και μεγάλη αγωνία, ακολουθούσαν τον Ιησού για να ακούσουν τις οδηγίες του υπέροχου αυτού Δασκάλου. Πολλοί από τους άρχοντες πίστευαν σ’ Αυτόν, αλλά δεν τολμούσαν να ομολογήσουν την πίστη τους από φόβο μήπως γίνουν αποσυνάγωγοι. Οι ιερείς και οι πρεσβύτεροι αποφάσισαν ότι κάτι έπρεπε να γίνει για να αποσπάσουν την προσοχή από τον Ιησού. Φοβόνταν ότι όλος ο λαός θα Τον πίστευε. Ένοιωθαν ανασφάλεια σκεπτόμενοι ότι θα έχαναν τη θέση τους. Ακόμα και αν κατάφερναν να θανατώσουν τον Ιησού, πάλι θα υπήρχαν εκείνοι που είχαν γίνει ζωντανά μνημεία της δύναμής Του.ΙΑ 156.4

Ακόμα και αν σκότωναν τον Ιησού, ο Λάζαρος, ο ζωντανός φίλος Του, θα μαρτυρούσε για τη μεγάλη δύναμή Του. Πλήθη συγκεντρώνονταν για να δουν τον αναστημένο από τους νεκρούς. Οι άρχοντες αποφάσισαν να φονέψουν και τον Λάζαρο για να κατασιγάσουν την αναστάτωση. Στη συνέχεια σκόπευαν να στρέψουν το λαό στις παραδόσεις και στις ανθρώπινες διδασκαλίες, στον αποδεκατισμό του κύμινου και του άνηθου, προκειμένου να αποκτήσουν πάλι την επιρροή τους σ’ αυτούς. Συμφώνησαν να συλλάβουν τον Ιησού κάποια στιγμή που θα ήταν μόνος Του, επειδή αν επιχειρούσαν να Τον πιάσουν ανάμεσα στα πλήθη, την ώρα που το ενδιαφέρον των ανθρώπων ήταν στραμμένο σ’ Αυτόν, θα κινδύνευαν να λιθοβοληθούν.ΙΑ 157.1

Ο Ιούδας ήξερε πόσο ανυπομονούσαν οι ιερείς και οι πρεσβύτεροι να συλλάβουν τον Ιησού. Ωθούμενος από φιλοχρηματία, προθυμοποιήθηκε να προδώσει τον Κύριό του στους πιο άσπονδους εχθρούς Του, με αμοιβή μερικά αργύρια. Ο Σατανάς εργαζόταν απευθείας στην καρδιά του Ιούδα και κατά τη διάρκεια της πιο εντυπωσιακής σκηνής του τελευταίου δείπνου, ο προδότης κατέστρωνε σχέδια για το πώς να παραδώσει τον Κύριό του. Λυπημένος ο Χριστός φανέρωσε στους μαθητές ότι, εξαιτίας Του, όλοι τους θα σκανδαλίζονταν εκείνη τη νύχτα. Ο Πέτρος, αμφισβητώντας τα λόγια αυτά, εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι θα έμενε σταθερός. Ο Ιησούς τού είπε: «Ο Σατανάς σας εζήτησε, δια να σας κοσκινίση ως τον σίτον. Πλην εγώ εδεήθην περί σου δια να μη εκλείψη η πίστις σου, και συ, όταν ποτέ επιστρέψης, στήριξον τους αδελφούς σου” (Λουκάς κβ’ 31-32).ΙΑ 157.2