Αποτέλεσμα της Αμέλειας του Ηλεί

Τον καιρό που ο Ηλεί ήταν αρχιερέας, ανατέθηκε στους γιους του το ιερατικό αξίωμα, αλλά μόνο στον ίδιο επιτρεπόταν η είσοδος στα άγια των αγίων μία φορά το χρόνο. Οι γιοι του υπηρετούσαν στην είσοδο του αγιαστηρίου και προϊσταντο στη σφαγή των ζώων και στο βωμό του θυσιαστηρίου. Συνεχώς έκαναν κατάχρηση του ιερού αυτού λειτουργήματος. Ήταν φίλαυτοι, πλεονέκτες, λαίμαργοι και ανήθικοι. Ο Θεός έλεγξε τον Ηλεί για την εγκληματική παράληψη να ασκήσει πειθαρχία στην οικογένειά του. Ο αρχιερέας επέπληξε τα παιδιά του, αλλά δεν τα συγκράτησε. Ο λαός παραπονέθηκε στον Ηλεί για τη διαγωγή των γιων του λέγοντάς του ότι εξαπατούσαν τους Ισραηλίτες στις προσφορές τους, ότι παρέβαιναν με θράσος το νόμο του Θεού και συμπεριφέρονταν βίαια κάνοντας το λαό να αμαρτήσει.ΙΑ 136.3

Ο Κύριος φανέρωσε στο μικρό Σαμουήλ την τιμωρία που θα επέβαλε στην οικογένεια του Ηλεί εξαιτίας της αδιαφορίας του. «Και είπεν ο Κύριος προς τον Σαμουήλ, Ιδού, εγώ θέλω κάμει εις τον Ισραήλ πράγμα, ώστε παντός ακούοντος αυτό θέλουσιν ηχήσει αμφότερα τα ώτα. Εν εκείνη τη ημέρα θέλω εκτελέσει εναντίον του Ηλεί πάντα όσα ελάλησα περί του οίκου αυτού, θέλω αρχίσει, και θέλω επιτελέσει. Διότι ανήγγειλα προς αυτόν, ότι εγώ θέλω κρίνει τον οίκον αυτού έως αιώνος, δια την ανομίαν, επειδή γνωρίσας ότι οι υιοί αυτού έφερον κατάραν εφ’ εαυτούς, δεν συνέστειλεν αυτούς. Και δια τούτο ώμοσα εναντίον του οίκου του Ηλεί, ότι η ανομία των υιών του Ηλεί δεν θέλει καθαρισθή εις τον αιώνα δια θυσίας, ουδέ δια προσφοράς” (Α’ Σαμ. γ’ 11-14).ΙΑ 136.4

Οι παραβάσεις των γιων του Ηλεί ήταν τόσο αναιδείς, τόσο προσβλητικές για τον άγιο Θεό, που καμία θυσία δεν μπορούσε να προσφερθεί για να εξιλεώσει τις ενσυνείδητες αυτές παρανομίες. Οι α-μαρτωλοί αυτοί ιερείς βεβήλωναν τις θυσίες οι οποίες απεικόνιζαν τον Υιό του Θεού. Με τη βλάσφημη διαγωγή τους ποδοπατούσαν το εξιλαστήριο αίμα από το οποίο πήγαζε η αποτελεσματικότητα όλων των θυσιών.ΙΑ 137.1

Ο Σαμουήλ μετέδωσε στον Ηλεί τα λόγια του Κυρίου και εκείνος αποκρίθηκε: «Αυτός είναι Κύριος, ας κάμη το αρεστόν εις τους οφθαλμούς αυτού». Ο αρχιερέας γνώριζε την προσβολή που είχε υποστεί ο Θεός και συναισθανόταν την ενοχή του. Οι αγγελίες της προειδοποίησης και της κρίσης κοινοποιήθηκαν από τον Ηλεί σε ολόκληρο το έθνος. Έλπιζε ότι με αυτόν τον τρόπο θα έφερνε κάποιο αντιστάθμισμα στην κακή επιρροή της προηγούμενης αμέλειάς του. Το κακό που είχε αναγγελθεί δεν άργησε να φτάσει.ΙΑ 137.2

Οι Ισραηλίτες πολέμησαν με τους Φιλισταίους, νικήθηκαν και τέσσερις χιλιάδες από αυτούς σκοτώθηκαν. Οι Εβραίοι τρομοκρατήθηκαν. Ήξεραν ότι όταν η ήττα τους θα γινόταν ευρύτερα γνωστή, τότε τα άλλα έθνη θα ενθαρρύνονταν να τους πολεμήσουν. Οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πανωλεθρία τους οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν είχαν μαζί τους την κιβωτό του Κυρίου. Αμέσως έστειλαν άτομα στη Σηλώ για να τη μεταφέρουν στο πεδίο της μάχης. Αναλογιζόμενοι πόσο εύκολη ήταν η διάβαση του ποταμού Ιορδάνη και η κατάκτηση της Ιεριχώ με την περιφορά της κιβωτού, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το μόνο που τους χρειαζόταν για να θριαμβέψουν κατά των εχθρών τους ήταν να την έχουν κοντά τους. Δεν σκέφτηκαν ότι η δύναμή τους βασιζόταν στην υπακοή που όφειλαν να δείξουν στο νόμο, που περιείχε η κιβωτός, ο οποίος ήταν ο αντιπροσωπευτικός τύπος του ίδιου του Θεού. Οι αμαρτωλοί ιερείς, Οφνεί και Φινεές, αχώριστοι από το ιερό κιβώτιο, παραβάτες όμως του νόμου του Θεού, οδήγησαν την κιβωτό στο στρατόπεδο του Ισραήλ. Οι πολεμιστές επανέκτησαν το θάρρος τους και ήταν πλέον σίγουροι για την επιτυχία τους.ΙΑ 137.3