Νερό από το Βράχο

Περπάτησαν από την έρημο Σιν και στρατοπέδεψαν στο Ραφιδείν όπου δεν υπήρχε νερό να πιει ο λαός. «Και ελοιδόρει ο λαός κατά του Μωυσέως, λέγοντες, Δος εις ημάς ύδωρ δια να πίωμεν. Και είπε προς αυτούς ο Μωυσής, Δια τί λοιδορείτε κατ’ εμού; Δια τί πειράζετε τον Κύριον; Και εδίψησεν ο λαός εκεί δια ύδωρ και εγόγγυζεν ο λαός κατά του Μωυσέως λέγοντες, Δια τί τούτο; Ανεβίβασας ημάς εξ Αιγύπτου, δια να θανατώσης ημάς, και τα τέκνα ημών, και τα κτήνη ημών με την δίψαν; Και εβόησεν ο Μωυσής προς τον Κύριον, λέγων, Τι να κάμω εις τούτον τον λαόν; Ολίγον λείπει να με λιθοβολήσωσι.”ΙΑ 95.1

«Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν, Διάβηθι έμπροσθεν του λαού, και λάβε μετά σεαυτού εκ των πρεσβυτέρων του Ισραήλ, και την ράβδον σου, με την οποίαν εκτύπησας τον ποταμόν, λάβε εν τη χειρί σου, και ύπαγε. Ιδού, εγώ θέλω σταθή εκεί έμπροσθέν σου επί της πέτρας εν Χωρήβ, και θέλεις κτυπήσει την πέτραν, και θέλει εξέλθει ύδωρ εξ αυτής δια να πίη ο λαός. Και έκαμεν ούτως ο Μωυσής ενώπιον των πρεσβυτέρων του Ισραήλ. Και εκάλεσε το όνομα του τόπου Μασσά, και Μεριβά, δια την λοιδορίαν των υιών Ισραήλ, και διότι επείρασαν τον Κύριον λέγοντες, Είναι ο Κύριος μεταξύ ημών ή ουχί;” (Έξοδ. ιζ’ 2-7)ΙΑ 95.2

Ο Θεός διέταξε το λαό Ισραήλ να κατασκηνώσει στο άνυδρο εκείνο μέρος, για να τον δοκιμάσει και να δει αν θα απέβλεπε σ’ Αυτόν στην ταλαιπωρία του ή αν θα γκρίνιαζε, όπως έκανε παλαιότερα. Οι Ισραηλίτες, αναλογιζόμενοι όσα ο Θεός είχε κάνει γι’ αυτούς κατά τη θαυμαστή απελευθέρωσή τους, θα έπρεπε να Του είχαν δείξει εμπιστοσύνη στη θλίψη τους με τη βεβαιότητα ότι δεν θα τους άφηνε να πεθάνουν από δίψα. Αντί όμως ταπεινά να παρακαλέσουν τον Κύριο να τους βοηθήσει στην ανάγκη τους, γόγγυζαν εναντίον του Μωυσή και απαιτούσαν αυτός να τους δώσει νερό.ΙΑ 95.3

Ο Θεός αλλεπάλληλα είχε εκδηλώσει με θαυμάσιο τρόπο τη δύναμή Του για να τους κάνει να καταλάβουν ότι όλες οι ευεργεσίες που λάβαιναν προέρχονταν από Αυτόν. Θα έδινε τις ευλογίες ή θα τις απέσυρε σύμφωνα με το θέλημά Του. Μερικές φορές οι Ισραηλίτες αποκτούσαν πλήρη συναίσθηση της εξάρτησής τους και ταπεινώνονταν μπροστά στον Θεό. Όταν όμως βρίσκονταν σε ανάγκη, πεινασμένοι ή διψασμένοι, κατηγορούσαν για τη δυστυχία τους τον Μωυσή, σαν να είχαν αφήσει την Αίγυπτο για να του κάνουν το χατίρι. Ο Μωυσής θλιβόταν με τα σκληρά τους λόγια. Ρώτησε τον Κύριο τι έπρεπε να κάνει επειδή ο λαός ήταν έτοιμος να τον λιθοβολήσει, και Εκείνος τον πρόσταξε να χτυπήσει το βράχο με τη ράβδο του Θεού. Ο στύλος της δόξας Του στάθηκε ακριβώς μπροστά στο βρόχο. «Διέσχισε πέτρας εν τη ερήμω, και επότισεν αυτούς ως εκ μεγάλων αβύσσων και εξήγαγε ρύακας εκ της πέτρας, και κατεβίβασεν ύδατα ως ποταμούς» (Ψαλμ. πη’ 15,16).ΙΑ 95.4

Ο Μωυσής χτύπησε το βράχο, αλλά ήταν ο Χριστός που έστεκε στο πλάι του και έκανε το νερό να τρέξει από τη σκληρή πέτρα. Ο λαός είχε πειράξει τον Κύριο λέγοντας: «Αν ο Θεός μας έφερε εδώ πέρα, τότε γιατί δεν μας δίνει νερό και ψωμί;” Αυτό το αν έδειχνε εγκληματική απιστία και ο Μωυσής φοβήθηκε ότι η τιμωρία του Θεού θα έπεφτε επάνω τους. Ο Κύριος δοκίμασε την πίστη των Ισραηλιτών, αλλά αυτοί απέτυχαν στη δοκιμασία. Συνεχώς παραπονούνταν για τροφή και νερό και διαμαρτύρονταν εναντίον του Μωυσή. Εξαιτίας της απιστίας τους, ο Θεός επέτρεψε να τους πολεμήσουν οι εχθροί τους με σκοπό να τους δείξει για μία ακόμη φορά από πού προερχόταν η δύναμή τους.ΙΑ 96.1