BEGRENSD BEGRIP VAN DE VERZOENING

Sommigen hebben maar een begrensd begrip van de verzoening. Zij denken dat Christus slechts voor een klein deel de straf der wet onderging; ze veronderstellen dat, terwijl de gramschap Gods door Zijn geliefde Zoon werd aangevoeld, Hij, in al Zijn smartelijk lijden, het bewijs had van Zijns Vaders liefde en welbehagen; dat de poorten van het graf, dat Hem te wachten stond, verlicht waren door een zalige hoop en dat Hij Zich aanhoudend bewust was van Zijn toekomstige heerlijkheid. Hier wordt een grove fout begaan. Christus’ bijtende angst ontstond uit een gevoel van Zijns Vaders misnoegen. Zijn folterende zielesmart was derhalve van zo ', n intensiteit, dat de mens daarvan slechts een zwak begrip heeft.USG1 238.3

Bij velen verwekt het verhaal van de bereidheid, de vernedering en het offer van onze hemelse Here geen groter belangstelling en ontroert de ziel niet meer dan het verhaal van de dood van Jezus’ martelaren. Velen hebben de dood ondergaan door langzame foltering; anderen zijn tot de kruisdood veroordeeld. In welk opzicht verschilt hiervan de dood van Gods geliefde Zoon? Het is waar dat Hij aan het kruis een zeer wrede dood stierf; nochtans hebben anderen om Zijns Naams wille, wat lichamelijke foltering betreft, even zwaar geleden. Waarom dan toch was het lijden van Christus afschrikwekkender dan dat van andere mensen, die hun leven om Zijn wil hebben afgelegd? Wanneer het lijden van Christus enkel te maken had met lichamelijke pijn, dan was Zijn dood niet smartelijker dan die van andere martelaren.USG1 239.1

Maar de lichamelijke pijn was slechts een klein deel van het lijden van Gods geliefde Zoon. De zonden der wereld lagen op Hem, alsook het gevoel van Zijns Vaders toorn, toen Hij de straf onderging voor de wetsovertreding. Dat was het, hetgeen Zijn goddelijke ziel als ‘t ware verpletterde. Het was omdat Zijn Vader het aangezicht voor Hem verborg — een gevoel dat Zijn eigen geliefde Vader Hem verlaten had — dat Hij Zich zo wanhopig voelde. De scheiding, die de zonde maakt tussen God en de mens, werd ten volle gerealiseerd, en scherp aangevoeld door de onschuldige, lijdende Man van Smarten. Hij werd aangevochten door de machten der duisternis. Er was voor Hem geen enkele lichtstraal om de toekomst wat helderder te maken. En Hij worstelde met de macht van Satan, die verkondigde dat hij Christus in zijn macht had, dat hij sterker was dan de Zoon van God, dat de Vader Zijn Zoon had verworpen en dat Hij, evenals hijzelf, niet langer bij de Vader in de gunst stond. Wanneer Hij werkelijk bij God nog in de gunst stond, waarom moest Hij dan sterven? God kon Hem voor de dood bewaren.USG1 239.2

Zelfs in Zijn bittere angst gaf Christus Zich absoluut niet aan de kwellende vijand over. Legioenen boze engelen hadden zich geschaard om Gods Zoon, nochtans werd de heilige engelen bevolen hun rijen niet te verlaten om deel te nemen aan de strijd met de honende, schimpende vijand. De hemelse engelen kregen geen toestemming om Gods Zoon in Zijn kwellende angst bij te staan. Het was in deze verschrikkelijke ure der duisternis, toen de Vader Zijn aangezicht had verborgen, toen boze engelen Hem omringden, de zonden der wereld Hem bezwaarden, dat uit Zijn mond de woorden werden geperst: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?” Mattheüs 27 : 46.USG1 240.1