16—دعا برای مریض

کلام می گوید که «همیشه دعا کنید و کاهلی نورزید » )لوقا ١٨ آیه ١(؛ و اگر اصاً وقتی باشد هنگامی که احساس می کنند نیاز به دعا دارند، آن هنگامی خواهد بود که قوت زایل گردیده و زندگی از دست آنان خارج شده است. اغلب کسانی که سالم هستند رحمت های مداومی را فراموش می کنند که روز به روز و سال به سال شامل حال ایشان گردیده است و از ادای احترام با شکرگزاری بخاطر خیرات او غفلت می ورزند. ولی هنگامی که بیماری می آید، خدا بیاد آورده می شود. وقتی که قوت بشری تنزل می یابد، انسان ها نیاز خود را به مدد الهی حس می کنند. و خداوند رحمان هرگز روی خود را از جانی که در خلوص در پی کمک بسویش رو آورده است، باز نمی گرداند. او ملجای ما در بیماری و همچنین در زمان سلامتی است.MHFar 185.1

«چنانکه پدر بر فرزندان خود رئوف است، همچنان خداوند بر ترسندگان خود رأفت مینماید. زیرا جبلّت ما را میداند و یاد میدارد که ما خاک هستیم » )مزامیر ١۰۳ آیات ١۳ و ١۴ (.MHFar 185.2

«احمقان به سبب طریق شریرانه خود و به سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند. جان ایشان هر قسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند » )مزامیر ١۰۷ آیات ١۷ و ١٨ (. ] 225 [MHFar 185.3

«آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهایایشان رهایی بخشید. کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید » )آیات ١۹ و ۰(. ۲MHFar 186.1

خداوند الان درست مانند زمانی که توسط روح القدس این کلام را به نویسنده مزمور الهام نمود، به همان گونه خواهان احیای س متی بیمار ا است. و مسیح همان طبیب دلسوز است که در خ ل رسالت خویش در ا زمین بود. در او مرهم شفا برای هر بیماری وجود دارد، قدرتی احیا کننده برای هر ضعف و ناتوانی. شاگردان و مریدان او در این زمان باید برای بیمار دعا کنند، همانگونه که شاگردان و حواریون ایام کهن چنین می کردند. و بهبود و بازیابی «با دعای ایمان، مریض را شفا خواهد بخشید ». ما از قدرت روح القدس برخوردار خواهیم بود، دلگرمی تسکین بخش ایمان که می تواند وعده های خداوند را مطالبه کند. وعده خداوند مبنی بر این که «هرگاه دستها بر مریضان گذارند، شفا خواهند یافت » )مرقس ١ آیه ١٨ (، به همان اندازه ۶ موثق است که در ایام حواریون چنین بود. این قضیه امتیاز فرزندان خداست و از طریق آنان او خواهان این است که قدرت شفا بخش او اِعمال شود. این کار ماست تا بیمار و دردمند را با دستان ایمانمان به خدا بسپاریم. ما باید به آنان تعلیم دهیم که به شفادهنده اعظم ایمان داشته باشند.MHFar 186.2

منجی از ما می خواهد تا بیمار و درمانده و مصیبت زده را ترغیب کنیم تا به قوت خداوند متمسک شود. از طریق ایمان و دعا، اتاق بیمار باید به بیت ئیل تبدیل شود. طبیبان و پرستاران در گفتار و عمل باید آشکارا بگویند که «خداوند در این مکان است » تا نجات بخشد و نه اینکه ه ک سازد. مسیح ا خواهان آشکارسازی حضور خویش در اتاق بیمار است، تا قلب های طبیبان و پرستاران را با محبت دلپذیر و ملیح خود پر سازد. چنانچه شیوه زندگی پرستاران بگونه ای باشد که مسیح بتواند به همراه ایشان به تخت بیمار برود، او متقاعد خواهد شد که منجی دلسوز و مشفق در آنجا حاضر است و این اعتقاد راسخ بیش از این موجب شفای جسمی و روحی فرد می شود.MHFar 186.3

و خدا دعا را می شوند. مسیح گفته است: «اگر چیزی به اسم من طلب کنید من آن را بجا خواهم آورد ». او باز هم می فرماید: «هر که مرا خدمت کند پدر او را حرمت خواهد داشت » )یوحنا ١ آیه ١؛ ١ آیه ۶(. اگر ۲ ۴ ۴ ۲ مطابق با کلام وی زندگی کنیم، هر وعده گرانقدری ] 226 [ که داده است برای ما به حقیقت خواهد پیوست. ما لایق رحمت او نیستیم، ولی هنگامی که خود را به او می سپاریم، او ما را خواهد پذیرفت. او برای کسانی که از او متابعت می کنند و از طریق آنان عمل خواهد نمود.MHFar 186.4

ولی تنها هنگامی که با اطاعت از کلام او زندگی کنیم، آنگاه می توانیم تحقق وعده های او را مطالبه کنیم. نویسنده مزامیر می گوید «اگر گناه را در دل خود نگه میداشتم، خداوند دعایم را نمیشنید » )مزامیر ۶ آیه ١٨ (. اگر نصفه و نیمه از او اطاعت کنیم، وعده های او برای ما تحقق نخواهد یافت. در کلام خدا دستورالعملی مربوط به دعا برای بهبود بیمار داریم. ولی چنان دعایی از چنان وقار و جدیتی برخوردار است که نباید با بی تفاوتی و سبکسری همراه باشد. در بسیاری از موارد در دعاها برای شفای بیمار، بجای ابراز ایمان، جسارت ادا می شود.MHFar 187.1

بسیاری از افراد با افراطگرایی و خوشگذارانی باعث بیماری خود می شوند. آنان مطابق با قانون طبیعت یا اصول پاکدامنی محض زندگی نمی کنند. دیگران قوانین بهداشت در عادتهای خوردن ونوشیدن و پوشش یا کار کردن را مورد بی توجهی و اهمال قرار می دهند. اغلب برخی از شکل های فساد و تباهی عامل ضعف ذهنی و جسمی می شود. زمانی که این افراد از نعمت س متی ا برخوردار می شوند، بسیاری از آنان همان طریق بی اعتنایی و تخطی نسبت به احکام روحانی و طبیعی را در پیش می گیرند و استدلال می کنند که خدا در اجابت دعا ایشان را شفا می دهد و خود را در آزادی می بینند تا به اعمال مضر س متی ادامه داده و به ولع های منحرف گردیده لگام گسیخته خود ادامه می ا دهند. چنانچه خدا بخواهد معجزه بازسازی و احیای این افراد را برای س متی ا اعمال نماید، گناه مانع و سدی در این مسیر خواهد بود.MHFar 187.2

این کار بیهوده است تا به مردم تعلیم بدهیم تا به خدا به عنوان شفادهنده ضعف های ایشان نگاه کنند، مگر اینکه تعلیم داده شوند تا کردارهای ناسالم خود را به کناری بگذارند. آنان بخاطر اینکه برکات او را در اجابت دعا دریافت کنند، بایستی از کارهای پلید دست کشیده و یاد بگیرند تا کارهای شایسته و خوب انجام دهند. بهداشت بایستی آنانرا فرا گیرد و عادت های زندگی درست پیشه کنند.MHFar 187.3

آنان باید در هماهنگی با احکام خدا زندگی کنند، هم طبیعی و هم روحانی.MHFar 187.4