پزشک و کار ممانعت از اعتیاد

بسیاری برای معالجه نزد پزشک می آیند که جسم و جان خود را با مصرف دخانیات یا مشروب به ویرانی کشیده اند. طبیبی که نسبت به مسئولیت خود صادق است باید علت رنج را به این بیماران اشاره کنند. ولی اگر او خودش مصرف کننده دخانیات یا مشروب باشد، حرف های او چقدر وزین خواهد بود؟ با حس آگاهی از افراط گرائی های که خود دارد، آیا به بلاهایی که گریبانگیر بیماران خودش است اشاره خواهد کرد؟ در حالیکه خودش این مواد را مصرف می کند، چگونه می تواند جوانان را از تاثیرات زیان بار متقاعد سازد؟ MHFar 100.2

یک طبیب چگونه می تواند در جامعه ای بعنوان الگوئی از خلوص و کنترل نفس بایستد، او چونه می تواند کارگری تاثیر گذار در امور اعتدال باشد، در حالی که او خودش عادت های پست و بد را گرامی می دارد؟ او چگ.نه می تواند در کنار تخت مریض و در حال مرگ مقبول واقع بیفتد، وقتی که نفس او از بوی مشروب یا سیگار زننده و مشمئز کننده است؟MHFar 100.3

در حالی که با مصرف مواد مخدر مسموم، اعصاب او مختل و مغز او در ابرهای خماری غوطه می خورد، چگونه می توان به توانایی او به عنوان یک پزشک ماهد اعتماد کرد؟ چقدر برای او نا ممکن است تا به سرعت تشخیص بدهد یا با دقت عمل جراحی انجام دهد! اگر او احکام را رعایت نکند که بر وجود او حکمفرماست، اگر او از لذات خودخواهانه را ورای س متی ا عقل و جسم انتخاب کند، آیا او خود را برای امانت مسئولیت جان بیماران ناشایست اع م ننموده است؟ اMHFar 100.4

در چند که پزشک ماهر و ایمانداری ممکن است باشد، در زندگی خود مایه نومیدی و شکست بوده است. اغلب در محقق ساختن کار خود که خواهان آن است شکست می خورد. گرچه س متی در بیماران او ابقا شده ا است، ممکن است برای آنان و یا برای دنیا مفید نباشد. بسیاری بهبود س متی می یابند تنها بخاطر اینکه افراطگرائی ها را تکرار نمایند که دعوت ا کننده بیماری است. با همان شور و اشتیاق قبلی، آنان دوباره در دایره بسته خوش گذرانی و حماقت سقوط می کنند. کار طبیب برای آنان به مثابه ت ش ا بیهوده و آب در هاون کوفتن است.MHFar 101.1

مسیح تجربه مشابهی داشت، با این وجود او برای یک جان رنجور دست از ت ش بر نداشت. از ده جذامی که او طاهر ساخته بود، تنها یکی از هدیه ا او قدردانی نمود و یک غریبه و یک سامری بود. بخاطر همان یک نفر، مسیح ده نفر را شفا داد. چنانچه طبیب توفیقی بهتر از منجی نداشته باشد، باید از طبیب طبیبان درس بیاموزد. از مسیح نوشته شده است که «او امید و جرأت خود را از دست نمیدهد « .” بعد از تحمّل یک زندگی پررنج، او ثمرة مشقت خود را خواهد دید » )اشعیا ٤٢ : ٤؛ ۳ : ۱۱ (.۵MHFar 101.2

چنانچه بلکه یک جان انجیل فیض او را پذیرفته باشد، مسیح آن یک نفر را نجات خواهد داد، او زندگی مشقت بار خوار شده و مرگ رقت بار مسیح را برگزیده است. چنانچه از طریق ت ش هایمان، یک بشر متعالی و شریف ا گردد، شایسته گردد تا در بارگاه های خدا بدرخشد، آیا دلیلی برای خوشی نخواهیم داشت؟MHFar 101.3

وظایف پزشک سخت و پرزحمت است. بخاطر اینکه بتواند کارهای خود را با توفیق انجام دهد باید از ساختار طبیعی قوی و س مت خوب برخوردار ا باشد. مردی که ضعیف یا بیمار است نمی تواند از کار خسته کننده زمانی که برای یک تصادف فرا خوانده شده است بر آید. کسی که از کنترل نفس کامل برخوردار نیست نمی تواند شایستگی داشته باشد تا با تمامی بیماری ها سر و کار داشته باشد.MHFar 101.4

پزشکی که خود را از خواب محروم می کند، از خوردن غذا کوتاهی می کند، در حد زیادی از امتیازات بهره مندی از معاشرت های اجتماعی و دینی خود را بریده است، زندگی او بظاهر در زیر یک سایه دائمی سپری می شود. مصیبت هایی را که مشاهده می کند، انسان های مبتلایی که امداد می جویند، تماس او با فاسد الاخ ق ها دل را به درد می آورد و تقریباً اعتماد به ا بشریت را ویران می سازد.MHFar 102.1

در مبارزه با بیماری و مرگ تمام انرژی برای مقابله تحلیل می رود و تاب تحمل از دست میرود. این واکنش با فشاری که بهمراه دارد، آزمونی در حد اعلی برای شخصیت است. در مرحله بعدی وسوسه است که قدرت عظیم تری دارد. بیش از هر انسانی برای فراخوانی های دیگر، پزشک نیاز به کنترل نفس دارد، پالایش روح، و ایمانی که به آسمان توسل دارد. بخاطر دیگران و برای خاطر خودش، او نباید احکام جسمی را در نظر نگیرد. بی تفاوتی در عادات جسمی بی مبالاتی اخلاقی را به همراه خواهد داشت.MHFar 102.2

تنها مامن طبیب تحت هر شرایطی که باشد، عمل کردن به اصول است که توسط استواری در هدف می باشد که تنها بوسیله خدا تقویت گردیده و شریف می گردد. روز به روز، ساعت به ساعت، لحظه به احظه، او در منظر جهان نامرئی زندگی می کند. [MHFar 102.3

هر چه وظایف پزشک ضروری تر و مسئولیت های او بزرگتر باشد، نیاز او به قدرت الهی بیشتر خواهد بود. زمانی را باید از امور دنیوی برای تعمق به امور ابدی اختصاص دهد. او بایستی در برابر دنیای متجاوز ایستادگی کند، که چنان بر او فشار آورده تا او را از منبع قوت بخشی جدا سازد. فراتر از هر انسای او باید با دعا و مطالعه کلام، خود را تحت محافظت سپر خدا قرار دهد. او باید در تمام ساعات ضمیر خود را با اصول حقیقت، پارسائی و رحمتی که صفات خدا در جان است در تماس باشد.MHFar 102.4

درست تا حدی که کلام خدا دریافت و مطاع گردد اثر خود را با قابلیتی که دارد در هر فعالیت و هر فاز شخصیت می گذارد. افکار را خالص نموده و هر خواسته ای را نظم و ترتیب خواهد داد. کسانی که کلام خدا را اعتبار خود تلقی می کنند خود را از قیود رها ساخته و قوی خواهند بود. آنان به بالاتر از همه چیزهای پست، به فضایی عاری از آلودگی و تباهی صعود خواهند کرد.MHFar 102.5

وقتی که انسان در معاشرت با خداست، که از اهداف خود منحرف ب ر به عنوانوهنعا بب نمی شود، همچون یوسف و دانیال در میانه فساد دربارهای ملحد، او زندگی خویش را در خلوص و عاری از آلودگی نگاه خواهد داشت. ردای شخصیت او فارغ از آلودگی خواهد بود. در زندگی اش نور مسیح هرگز خاموش نخواهد شد. ستاره صبح با درخشش با استواری و بدون تغییر متجلی خواهد بود.MHFar 102.6

چنان زندگی عامل قوت در جامعه خواهد بود و سدی در مقابل اهریمن، حفاظی برای وسوسه شده، نوری هدایت گر برای کسانی که در میانه مشکلات و نومیدی ها، در جستجوی صراط مستقیم هستند. MHFar 103.1