19—در تماس با طبیعت

پروردگار برای والدین اولیه ما بهترین محیط را برای سامتی و شادی آنان انتخاب کرد. او آنان را در قصری قرار نداد تا با دکوراسیون مصنوعی و مجلل پر شده باشد، آن چیزهایی که امروزه بسیاری در تقای بدست آوردن آن ها هستند. او آنان را در تماس نزدیک با طبیعت معاشرت با مقدسین ملکوت قرار داد.MHFar 215.1

باغی را که خدا بعنوان خانه برای فرزندان خود مهیا ساخت، بوته های ظریف و گلهای لطیف در هر طرف چشم نواز بود. درختان تنوعی وجود داشت، بسیاری از آنان از رایحه و میوه های لذیذ برخوردار بودند. بر روی شاخته های درختان پرندگان سرودهای شکرگزاری را نغمه خوانی می کردند. در زیر سایه های آن مخلوقات زمین بدون ترس با هم بازی می کردند.MHFar 215.2

آدم و حوا، در پاکی بی نظیر خود، از مناظر و صداهای باغ محظوظ بودند. خداوند آنان را برای کار در باغ گمارد، «تا در آن کار کنند و از آن مراقبت کنند » )پیدایش ٢: ١٥ (. کار روزانه سامتی و خوشی را برایشان به ارمغان می آورد و آن زوج شاد از دیدار با خالق خود خشنود بودند، در حینی که در خنکی روز با آنان راه می رفت و حرف می زد. خداوند هر روز به آنان درس هایی می آموخت.MHFar 215.3

برنامه روزانه را که خدا برای اولین والدین ما تعین کرده بود درس های برای ما دارد. گرچه گناه سایه خود را بر زمین انداخت خدا از فرزندان خود می خواهد تا با کارهای دستان خود دلشاد شوند. هر چه که بیشتر برنامه زندگی او دنبال شود، بطور اعجاب آوری او کار می کند تا بشر مصیبت دیده را احیا نماید. بیمار باید به تماس نزدیک با طبیعت آورده شود. یک زندگی بیرون از خانه در میان محیط های طبیعی کار شگفت آمیزی را برای بسیاری از درماندگان و تقریباً معلولان نومید انجام خواهد داد.MHFar 215.4

سر و صدا و هیجان و اغتشاش شهر ها، زندگی محدود و مصنوعی آنان، برای بیمار خسته کننده و طاقت فرسا خواهد بود. هوایی که آغشته به دود و غبار است، با گازهای مسموم کننده، و با جرم های بیماری، برای زندگی مخاطره انگیز است. بیمار تقریباً در یک چهاردیواری محبوس شده است، گوئی که در زندان افتاده است. دورنمای خانه ها و خیابان ها و جماعتی که در تعجیل هستند، که حتی از مقداری از آسمان آبی یا نور خورشید عاری هستند، از سبزه زار و یاگل و درخت بری می باشند. محبوس بدون این چنینی، رنج و اندوه ببار می آورد و آنان را در دام افکار غم انگیز خود می اندازد.MHFar 216.1

و برای کسانی که ضعف اخلاقی دارند، شهر ها پر از خطر است. در آنجا، بیمارانی که ولع های غیر طبیعی دارند بطور دائم در معرض وسوسه می باشند. آنان باید در جایی قرار بگیرند که جریان های فکری آنان عوض شود؛ آنان باید از تاثیراتی که می تواند زندگی آنان را به ویرانی بکشد بطور کامل دوری کنند. به این دلیل آنان باید از تاثیراتی که ایشان را از خدا دور می سازد به فضایی پاک تر و خالص تر هدایت شوند.MHFar 216.2

موسساتی که برای مراقبت از بیمار تاسیس شده اند بسیار موفق تر خواهند بود چنانچه بتوانند در خارج از شهر ها برپا شوند. و تا جائی که ممکن است، تمام کسانی که در پی ابقای س متی هستند باید در محوطه ا های ییلاقی قرار بگیرند تا از زندگی در طبیعت منتفع گردند. طبیعت، طبیبخداست. MHFar 216.3

هوای خالص، تابش نور، گل ها و درختان، باغ ها و تاکستان ها و ورزش های بیرون از خانه در این محیط ها، س مت بخش و حیات بخش ا خواهند بود.MHFar 216.4

طبیبان و پرستاران باید بیماران خود را تشویق کنند تا بیشتر در هوای آزاد باشند. زندگی بیرون از خانه تنها درمانی است که معلولان نیاز دارند. این قدرت شگفت انگیزی دارد تا بیماری هایی را شفا دهد که بواسطه هیجانات و زندگی فرا مدرن ایجاد شده، یک زندگی که قدرت های جسمی، ذهنی و روحی را ضعیف و زایل می کند.MHFar 216.5

چقدر برای معلولان خوب خواهد بود که از زندگی خسته کننده شهری، از نورهای مصنوعی اطراف، و صر و صدای خیابان ها به یی ق های آرام و ا راحت بروند. آنان مشتاقانه به مناظر طبیعت نگاه می کنند. آنان از نشستن در هوای آزاد خوشحال خواهند شد و از نور خورشید و تنفس در رایحه درختان و گلها دلشاد می گردند. خاصیت های شفابخشی در رایحه درختان کاج، سدر و شاه درخت وجود دارد و دیگر درختان نیز خاصیت هایی دارند که در ابقای س متی مفید هستند. اMHFar 217.1

کسانی که بیماری مزمن دارند، هیچ چیزی س مت بخش تر و شاد ا کننده تر از یی ق های جذاب و محیط طبیعی نیست. در اینجا دردمندان ا می توانند در زیر نور خورشید یا زیر سایه درختات بنشینند و یا بخوابند. آنان تنها باید سر برافرازند تا شاخ و برگ های زیبا را ببینند. حس دلپذیر آرامش و طراوت نصیب آنان خواهد گردید در هنگامی که به زمزمه نسیم گوش جان بسپارند. روح های افسرده جانی دوباره می گیرند. قوت ضعیف شده بکار گرفته می شود. ذهن بطور ناخودآگاه آرامش می یابد، ضربان قلب آرام و منظم می شود. هنگامی که بیمار قوی تر می شود، به خود جرات می دهد تا گام هایی را بر دارد تا گلهای دوست داشتنی را بچیند، که پیام آوران ارزشمند محبت خدا به خانواده های رنجدیده در زیر این گنبد کبود هستند.MHFar 217.2

برنامه هایی باید تدبیر شود برای نگاه داشتن بیماران در فضای و محیط طبیعی. برای کسانی که قادر به کار هستند، بگذارید تا کاری آسان و مطبوع تدارک دیده شود. به آنها نشان دیهید که کار بیرون از خانه چقدر مطبوع و دلپذیر است. آنان را تشویق کنید تا در هوای آزاد تنفس کنند. به آنان تعلیم بدهید تا عمیق نفس بکشند و در تنفس و و سخن گفتن عض ت ا زیر شکم را ورزش دهند. این آموزشی است که برای آنان بسیار ارشمند خواهد بود.MHFar 217.3

ورزش در فضای آزاد باید بعنوان یک لازمه حیات بخش تجویز شود. و برای چنان ورزش هایی هیچ چیزی بهتر از کشت و زرع در خاک نیست. بگذارید تا بیماران محوطه ای از گل ها را داشته باشند تا از آن ها مراقبت کنند و در باغ ها و مزارع سبزیجات کار کنند. وقتی که تشویق شدند تا اتاق های خود را ترک کنند و زمانی را در هوای آزاد سپری کنند، گل بکارند یا برخی کارهای سبک و دلپذیر انجام دهند تا توجه آنان از خودشان و رنج هایشان دور شود. MHFar 217.4

هر چقدر که بیمار بیشتر در خارج از ساختمان نگاه داشته شود، مراقبت کمتری از او نیاز خواهد بود. هر چه بیشتر محیط اطرافش بشاش باشد، او سودمند تر خواهد بود. محبوس بودن در خانه، هر چقدر هم که به زیبایی و ظرافت مجهز شده باشد، باعث عبوسی و ناراحتی می شود. آنها را در محیط های زیبای طبیعت قرار بدهید؛ آنان را در جایی بگذارید تا بتوانند گلهای زیبا را ببینند و نغمه پرندگان را گوش کنند و قلب آنان با نغمه های پرندگان همگام خواهد شد. تسکین به جسم و ذهن آنان بازخواهد گشت. هوش و خرد بیدار می شود، پندار جان می گیرد و ذهن آماده می شود تا قدردان زیبایی کلام خدا باشد.MHFar 218.1

در طبیعت همیشه چیزهایی یافت می شود تا توجه بیمار را از خودش منحرف ساخته و افکار آنان را به سوی خدا معطوف دارد. آنان که در کارهای شگفت انگیز او احاطه شده اند، اذهانشان از چیزهای دیدنی به نادیدنی ها متعالی می گردد. زیبایی طبیعت آنان را هدایت می کند تا به خانه آسمانی فکر کنند، مکانی که در آن زوال و زنگار و نابودی نیست، و هیچ چیزی باعث بیماری و مرگ نمی شود.MHFar 218.2

بگذارید تا طبیبان و پرستاران از چیزهای طبیعت درس هایی را که خدا تعلیم می دهد را برداشت کنند. بگذارید تا بیماران را به او معطوف کنند که دستانش درختان مرتفع و علف ها و گلها را ساخت و آنان را تشویق کنید تا در هر غنچه و گلی ابراز محبت خدا را برای فرزندانش ببینند. او که از پرندگان و گل ها مراقبت می کند، از افرادی که به شباهت خود ساخت نیز مراقبت می کند.MHFar 218.3

بیرون از خانه، در میان چیزهایی که خدا درست کرده است، و با تنفس در هوای تازه و حیات بخش، می توان به بیمار در باره زندگی تازه در مسیح سخن گفت. در اینجا کلام خدا را می توان خواند. در اینجا نور عدالت مسیح می تواند به دل هایی که بواسطه گناه تاریک شده بتاید. MHFar 218.4

آه، آیا می توانم روز به روز بیابم، تزدیکی به خدایم را،
آنگاه زمان هایم بسرعت سپری می شوند،
در حالی که به کلام او تکیه دارم.
خداوندا آرزومندم تا با تو زندگی کنم،
یک زندگی تازه روز به روز و در خوشی،
که دنیا هرگز نمی تواند ببخشد،
و هرگز نمی تواند آنرا از من بگیرد،
عیسای متبارک، بیا، و قلبم را حکمرانی فرما،
و مرا تماماً از آن خود ساز،
تا اینکه هرگز جدا نشوم،
و محزون نگردم از کمبود محبت الهی تو
-شاعر: بنجامین کلیو لند.MHFar 219.1

از این رو مردان و زنان نیازمند به شفای جسمی و روحی باید به تماس مستقیم با کسانی آورده شوند که کلام و اعمال آنان، ایشان را به مسیح جذب کند. آنان باید تحت تاثیر خدمات بشارتی پزشکی مسیحی قرار بگیرند، که می تواند جان و جسم را شفا بخشد. آنان باید داستان محبت منجی را بشنوند، از آمرزشی که بطور رایگان تدارک دیده شده است برای همه کسانی که نزد او آمده و گناهان خویش را اعتراف می کنند.MHFar 219.2

تحت چنین تاثیراتی بسیاری از این رنج دیدگان به راه حیات رهنمون می گردند. فرشتگان آسمان با ابزار های بشری همکاری می کنند تا تشویق و امید و خوشی و آرامش را به قلوب بیماران و دردمندان بیاورند. تحت چنین شرایطی بیمار بطور مضاعف برکت می یابد و بسیاری س متی می یابند. ا گام های ضعیف قدرت برجهندگی خود را بدست می آروند. چشم نور خود را بدست می آورد. نومید امید وار می شود. کسی که یکبار سیمایی محزون داشته، صورت شادمان را بر چهره خود می گیرد. لحن های گله مند صدا به لحن های شادمان و راضی تغییر می یابند.MHFar 219.3

به محضی که س متی جسمی دوباره بدست می آید، مردان و زتان بهتر ا قادر خواهند شد تا ایمان به مسیح را تمرین کنند که تامین کننده س مت ا جان می باشد. در قفای گناهان بخشیده شده، آرامش و خوشی و فراغتی وجود دارد که قابل بیان نیست. امید مبهم مسیحی شفاف می گردد. کلام ایمان را ابراز می دارد: «خدا پناهگاه و قوّت ماست، مددکاری که هنگام سختی فوراً به فریاد ما میرسد « .” خشم سبب گناه شما نشود. وقتی که به بستر خود میروید، در سکوت تفکّر کنید « .” او به افراد ضعیف و خسته نیرو میبخشد » )مزامیر ٤ آیه ١؛ ٢٣ آیه ؛ اشعیا ٤ آیه ٢۹ (. ٦ ۰ ۴MHFar 219.4

ایمان من به تو می نگرد، ای بره جلجتا،
منجی الهی، اینک در حالی که دعا می کنم بشنو،
همه تقصیراتم را بردار،
و بگذار تا از این روز کاملاً از آن تو شوم،
باشد که فیض غنی ات ارزانی گردد،
و قلب ناتوانم را قوت بخشد،
غیرت من به شوق بیاید، هنگامی که برایم مردی،
باشد تا محبت من برایت خالص باشد،
گرم و بی تعییر باشد، آتشی زنده.
در حالی که زندگی تاریک من پر پیچ و خم است،
و اندوه گرداگردم را فرا گرفته است،
هادی من باش، فرمان ده تا تاریکی روز بشود،
اشک های اندوه را پاک کن
و هرگز مگذار تا از تو دور و سرگردان شوم.
- شعر از: ری پالمر.MHFar 220.1