سرود شکرگزاری

بیائید حمد و سپاس خود را با سرود ابراز کنیم. وقتی که وسوسه می شویم، در عوض بر زبان آوردن احساساتمان، بیائید با ایمان نزد خدا سرودهای شکرگزاری بخوانیم.MHFar 209.3

حمدت گوئیم ای خدا از بهر فرزند محبوبت، از بهر عیسی که مُرد و اینک در آسمان است. حمدت گوئیم ای خدا از بهر روح تابنده ات، او که منجی را بر ما عیان کرده است، و ظلمت را از هم پاشیده است. تمامی حمد و ج ل ا برای بره ای که ذبح گردید، او که گناهان ما را بر خود گرفت، و هر لکه ای را پاک نمود. تمامی حمد و ج ل بر خدای تمامی فیوضات، که ما را خرید ا و در پی ما گشت و راهنمای راه های ما شد. باز ما را احیا کن، قلب های هر یک از ما را با محبت خویش پر ساز؛ باشد که جان هر یک از ما با آتشی از آسمان بازسازی و تطهیر شود. ترجیع بند: هللویاه! ج ل از آن توست، ا هللویاه! ج ل از آن توست، ما را دوباره احیا کن. اMHFar 209.4

سرود س حی است که همیشه می توانیم بر علیه نومیدی از آن استفاده ا کنیم. از این رو هنگامی که قلب های خود را به درخشش حضور منجی می گشائیم، می توانیم س متی و برکت او را داشته باشیم اMHFar 210.1

«خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیکوست و محبّت او پایدار و ابدی است. آنانی که به وسیلة خداوند نجات یافته اند بگویند، که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است ؛»MHFar 210.2

«برای او سرود حمد بسرایید و کارهای عظیم او را به مردم بگویید. ج ل ابر نام مقدّس او باد! شادمان باد دلهای کسانی که خداوند را میجویند ؛”MHFar 210.3

«او تشنگان را سیراب میکند و گرسنگان را با خوراکهای نیکو سیر میگرداند. برخی در تاریکی و ظلمت، در زندان، در غُل و زنجیر به سر میبرند. زیرا از کلام خدا سرپیچی کردند و احکام خدای قادر متعال را بجا نیاوردند. زیر بار کار و زحمت، پشت آنها خم شده، از پای افتاده بودند و کسی به کمکشان نرسید. در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد. آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد و از غُل و زنجیر اسارت آزاد کرد. آنها باید از خداوند به خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق العاده ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند ؛”MHFar 210.4

«چرا این قدر افسرده ام؟ چرا این قدر در مشکلاتم غرق شده ام؟ بر خدا امیدوار خواهم بود،و یکبار دیگر او را حمد خواهم گفت خدای من و نجات دهندة من » )مزامیر ١ ۷ آیه ١ و ؛ ١۵ آیه و ۳؛ مزامیر ١ ۷ آیات ۹ تا ١؛ ۲ آیه ١١ (. ۰ ۰ ۵ ۲ ۲ ۰ ۴MHFar 210.5

«برای هرچه که پیش می آید، خدا را شکر کنید. زیرا خدا در مسیح عیسی از شما همین انتظار را دارد » )اول تسالونیکیان آیه ١٨ (. ۵MHFar 210.6

این فرمان تضمینی است که چیزهایی که بظاهر بر ضد ماست، سبب خیریت ما می شوند. خداوند از ما نمی خواهد برای چیزهایی که به ما آسیب می رساند سپاسگزار باشیم.MHFar 210.7

«خداوند نور من و نجات من است، از که بترسم؟ خداوند مرا از تمام خطرها حفظ میکند، هرگز هراسان نخواهم شد ؛»MHFar 211.1

«در روز تنگی مرا پناه خواهد داد. او مرا بسلامت در خیمة خود حفظ خواهد نمود، و مرا بر روی صخرهای بلند مطمئن میسازد. پس بر دشمنانم که دور مرا گرفتهاند پیروز خواهم شد. با فریاد شادی در معبد بزرگ او قربانی خواهم گذرانید، و برای او سرود خواهم خواند و او را ستایش خواهم نمود.” MHFar 211.2

«با صبر بسیار انتظار کشیدم تا خداوند مرا کمک کند. پس او گوشMHFar 211.3

داد و ناله ام را شنید. او مرا از لجنزار و گودال هلاکت بیرون کشید و بر رویصخره ای مطمئن قرار داد. او سرودی تازه به من آموخت، سرود شکرگزاری از خدای ما. عدّة زیادی چون این را ببینند، به خود می آیند و بر خداوند توکّل خواهند نمود ؛»MHFar 211.4

«خداوند قوّت و سپر من است. من بر او توکّل میکنم. او مرا یاری میکند و خوشحال میسازد،او را با سرودهای شادی سپاس میخوانم ». )مزامیر ٢ آیه ٧ ١؛ ٢ آیات و ؛ ٤٠ آیات ١ تا ٣؛ ٢٨ آیه ٣(. ٥ ٦ ٧MHFar 211.5

یکی از موانع جدی برای بهبود بیمار این اسن که فرد مریض توجه خود را بر خودش معطوف می دارد. بسیاری از معلولان احساس می کنند که هر کسی باید به آنان کمک و دلسوزی نماید، در حالی که نباید بیش از این به خود توجه نشان دهند و باید به فکر کمک و مراقبت از دیگران هم باشند.MHFar 211.6

غالباً دعا برای مصیبت دیدگان و محزونان و نومیدان درخواست می شود و این دعا به حق است. ما باید دعا کنیم که خدا نور خویش را به اذهان تاریک شده بتاباند و دل های غمدیدگان را تسلی بخشد. ولی خدا دعاهای کسانی را اجابت می کند که در مسیر برکات او قرار گرفته باشند. در حالی که برای این غمدیدگان دعا می کنیم، باید آنان را تشویق کنیم تا سعی کنند تا به کسانی که بیشتر از آنان به کمک نیاز دارند مساعدت شود. وقتی که ت ش ا می کنند تا به دیگران کمک کنند، تاریکی و ظلمت از دل های ایشان رخت بر می بندد. هنگامی که بدنبال تسلی دیگران باشیم، برکت بسوی خود ما باز می گردد و خود نیز تقویت می شویم.MHFar 211.7

فصل شصت و هشت اشعیا تجویزی برای ناخوشی های جسمی و روحی است. اگر خواهان س متی و خوشی واقعی زندگی هستیم، آنگاه باید ا قانونی را که در این کلام داده شده است را عملی بسازیم.MHFar 211.8

«گرسنگان را در غذای خود سهیم کنید، و درِ خانه های خود را به روی فقیران و بیخانمانان باز کنید. به کسانی که چیزی برای پوشیدن ندارند، لباس بدهید و از کمک کردن به اقوام خود دریغ نکنید. درآن صورت، رحمت من مثل خورشید صبحگاهی بر تو خواهد درخشید، و زخمهای تو زود شفا خواهد یافت. من همیشه با تو خواهم بود و تو را نجات خواهم داد، و حضور من تو را از هر جهت حمایت خواهد کرد. وقتی دعا کنید به شما پاسخ خواهم داد، و وقتی مرا بخوانید به شما جواب میدهم. «” اگر به ستمگری، رفتار ناشایست و گفتار زشت خود خاتمه دهید. و اگر گرسنگان را سیر کنید، و نیاز محتاجان را برآورید، آنگاه تیره گیهای اطراف شما، به روشنایی نیمروز مبدل خواهد شد. در آن صورت همیشه شما را در مکانهای خشک هدایت میکنم و شما را با چیزهای نیکو سیر خواهم کرد. من شما را قوی و سالم نگاه خواهم داشت و شما مثل باغی خواهید بود که آب فراوان دارد، و مثل چشمه ای که هیچ وقت خشک نخواهد شد » )اشعیا ٨ آیات تا ١١ (. ٥ ٧MHFar 212.1

کردار نیک برکتی مضاعف است، که هم به دهنده و هم به گیرنده مهربانی منفعت می رساند. حس آگاهی درستکاری در زمره بهترین داروها برای جسم ها و فکر های بیمار است. وقتی که ذهن از انجام تکلیف خوب آزاد و شاد است و رضایت از خوشحال کردن دیگران، بشاشیت و تاثیری رفعت بخش و حیاتی تازه برای س متی می آورد. اMHFar 212.2

معلول در عوض درخواست همدردی دائمی، در پی ارزانی داشتن همدردی باشد. بگذارید تا بار سنگین ضعف و اندوه و درد به پای منجی مشفق و دلسوز ریخته شود. بیاد داشته باشید که همه مشکلاتی دارند که باید بر دوش بکشند، وسوسه هایی سخت دارند که باید در مقابل آن مقاومت کنند، و شما می توانید کاری انجام دهید تا این بار ها را سبک کنید. سپاسگزاری خود را نسبت به برکتی که دارید نشان بدهید؛ قدرشناسی خود را به توجهاتی که به شما می شود نشان دهید. قلب خود را از وعده های ارزشمند خدا پر سازید، که می تواند از این خزائن کلامی را بیرون بیاورد که مایه تقویت و تسلی دیگران باشد. این شما را با فضایی احاطه می کند که سودمند و رفعت بخش خواهد بود. هدف شما این باشد تا به کسانی که در اطراف شما هستند برکت بدهید و خواهید یافت که برای اعضای خانواده خودتان و دیگران سودمند خواهد بود.MHFar 212.3

چنانچه کسانی که از س متی بد رنج می برند بتوانند منیت خود را بخاطر ا نفع دیگران فراموش کنند؛ اگر بتوانند حکم خدا را برای خدمت به آنهایی که نیازمند تر خودشان هستند به انجام رسانند، درست بودن وعده نبوی را درک خواهند نمود: «درآن صورت، رحمت من مثل خورشید صبحگاهی بر تو خواهد درخشید، و زخمهای تو زود شفا خواهد یافت. من همیشه با تو خواهم بود و تو را نجات خواهم داد، و حضور من تو را از هر جهت حمایت خواهد کرد .»MHFar 213.1