Sa pagtabok sa Jordan, “si Jacob midangat sa kalinaw ngadto sa lungsod sa Sichem, nga nahamutang sa Canaan.” Genesis 33:18. Niini ang pag ampo sa patriarka didto sa Bethel, gitugot, nga siya pagadad on sa Dios balik sa iyang kaugalingon nga yuta diha sa kalinaw. Sa usa ka panahon siya nagpuyo diha sa walog sa Sichem. Dinhi niining dapita si Abraham naghimo sa iyang unang kampa mento kapin na sa usa ka gatus ka tuig nga ninglabay, ug nagpatindog sa iyang unang halaran, diha sa Yuta sa Saad. Dinhi niining dapita si Jacob “mipalit ug usa ka bahin sa kapatagan didto diin gibuldad niya ang iyang balongbalong sa kamot sa mga anak ni Hamor, nga amahan ni Sichem, sa usa ka gatus ka book nga salapi. Ug gipatindog niya didto ang usa ka halaran, ug kini gihinganlan niya: El elohe Israel Ang Dios, Dios ni Israel.” Genesis 33:19, 20. Sama kang Araham, si Jacob nagpatindog tapad sa iyang balongbalong, sa usa ka halaran ngadto kang Jehova, nga nagatawag sa mga sakop sa iyang panimalay ngadto sa paghalad sa buntag ug sa gabii. Dinhing dapita usab siya nagkalot ug atabay nga niini, sa napulo’g pito ka mga siglo sa ulahi, miabut ang Anak ni Jacob ug Manluluwas, ug nga sa tapad niini, nga nagpahulay sa kainit sa kaudtohon iyang gisultihan ang iyang nahibu lung nga tigpaminaw nianang “usa ka tubod sa tubog nga magatubo ngadto sa pagkakinabuhing dayon.” Juan 4:14.PM 251.1

Ang pagpabilin ni Jacob ug sa iyang mga anak didto sa Sichem misangko sa kapintas ug sa pagbaganaw sa dugo. ang usa ka anak nga babaye sa usa ka panimalay nabutang ngadto sa kaulawan ug sa kagul anan, duruha ka mga igsoong lalake nalambigit sa sala sa pagpatay, ang tibook nga siyudad gitugyan ngadto sa kadaut ug sa pagpamatay, ingon nga panimalus sa malapason nga binuhatan sa usa ka danghag nga batan on. Ang sinugdanan nga mipaingon sa mga gisangputan nga hilabihan ang pagkamakalilisang mao ang buhat sa anak nga babaye ni Jacob, nga “migula aron sa pagtan aw sa mga anak nga babaye niadtong yutaa, sa ingon niini nangarisgo ngadto sa pagpakig uban sa mga dili diosnon. Ang nagapangita ug kalipayan taliwala kanila nga wala mahadlok sa Dios, nagbutang sa iyang kauga lingon diha sa dapit ni Satanas, ug nagdapit sa iyang mga panulay.PM 251.2

Dili nga wala surangsuranga ang mabudhion nga kabangis ni Simeon ug ni Levi; apan sa ilang gibuhat ngadto sa mga Sichemhanon sila nakabuhat ug usa ka mabug at nga sala. Giayo gayud nila paglilong gikan kang Jacob sa ilang mga plano, ug ang balita sa ilang panimalus nagpuno kaniya sa kalisang. Nasakit sa kasingkasing tungod sa gibuhat sa iyang mga anak nga lalake, nakaingon lamang siya, “Nagpagubot kamo kanako sa pagbuhat kanako nga dinumtan sa mga pumoluyo niining yutaa;... ug duna lamang ako’y diriyut nga mga tawo, kong managtingub sila batok kanako, ug pagalaglagon ako ug ang akong panimalay.” Apan ang kasubo ug ang pagbati ug kangil ad sa ilang dugoong binuhatan masabut pinaagi sa mga pulong nga gipamolong ni Jacob sa iyang pagpasabut niini dul an sa kalim an ka tuig sa ulahi sa diha nga nag ilaid na siya sa iyang higdaanan sa kamatayon didto sa Egipto nga nag ingon: “Si Simeon ug Levi mga magsoon: mga hinagiban sa linugsanay nga dagko ang ilang mga espada. O kalag ko, dili ka magsulod sa ilang tambag, sa ilang panagkatigum, himaya ko, dili ka makigtipon;... Tinunglo ang ilang kapungot, kav mapintas gayud; ug ang ilang kaligutgut, kay mabangis gayud.” Gienesis 49:5-7.PM 252.1

Si Jacob nagbati nga adunay hinungdan alang sa pagpakaulaw sa kaugalingon. Ang kabangis ug ang bakak naila diha sa kinaiya sa iyang mga anak. Dihay dili tinuod nga mga dios diha sa kampo, ug ang pagsimba ug mga diosdios sa pipila ka bahin nakagamut na bisan diha sa mga panimalay Dumalahon ba sila sa Ginoo sumala sa ilang pagtalikod, dili ba Niya itugyan sila ngadto sa pagpanimalus sa mga nasud nga naglibot?PM 252.2

Samtang sa ingon nga nagdungo si Jacob sa kahasol, gimandoan siya sa Ginoo sa pagpanaw paingon sa habagatan ngadto sa Bethel. Ang paghunahuna mahitungod niining dapita nakapahinumdum sa patriarka dili lamang sa iyang panan awon mahitungod sa mga manu londa ug sa mga saad sa kalooy sa Dios, kondili sa panaad usab nga gihimo didto, nga si Jehova mao ang iyang Dios. Siya naninguha nga sa dili pa moanha sa maong sagrado nga luna ang iyang panimalay kinahanglan mapagawas sa kahugawan sa pagsimba ug diosdios. Busa naghatag siya ug mando sa tibook nga kampamento nga nagaingon, “Isalikway ninyo ang laing mga dios nga anaa sa taliwala kaninyo, ug maghinlo kamo, ug ilisan ninyo ang inyong mga bisti. Ug manindog kita ug manungas kita sa Bethel; ug magabuhat ako didto ug halaran alang sa Dios nga nagtubag kanako sa adlaw sa akong kagul anan, ug nag uban kanako sa dalan nga akong gilaktan.”PM 252.3

Uban sa halalum nga pagbati, gisubli ni Jacob ang sugilanon mahi tungod sa iyang unang pagduaw sa Bethel, sa diha nga siya mitalikod sa balongbalong sa iyang amahan nga usa ka nag inusara nga libu dsuroy, nga mikalagiw tungod sa iyang kinabuhi, ug sa unsa nga nagpakita kaniya si Jehova diha sa panan awon sa gabii. Samtang iyang gisubli ang kahibulungang mga pagdumala sa Dios kaniya, nahumok ang iyang kaugalingong kasingkasing, ug ang iyang mga anak usab natandog sa usa ka masakopon nga gahum; nagamit niya ang labing masangputon nga paagi sa pag andam kanila sa pagtipon diha sa pagsimba sa Dios kong sila makaabut na sa Bethel. “Ug gihatag nila kang Jacob ang tanan nga mga dios nga lain nga diha sa ilang kamot, ug ang mga ariyos nga diha sa ilang dalunggan, ug gitagoan kini ni Jacob sa ilalum sa usa ka kahoy nga encina nga diha sa haduul sa Sichem.”PM 253.1

Gipahinabo sa Dios nga ang kahadlok maanha sa mga pumopuyo sa yuta, mao nga wala sila makahimo ug pagsulay sa pagpanimalus sa pamatay didto sa Sichem. Nakaabut ang mga magpapanaw ngadto sa Bethel nga walay nagsamok kanila. Dinhi ang Ginoo nagpakita na man kang Jacob, ug gibag o ngadto kaniya ang pakigsaad. “Ug si Jacob nag ugbok ug usa ka haligi nga handumanan sa dapit diin didto Siya nakigsulti kaniya, usa ka haligi nga bato.”PM 253.2

Didto sa Bethel, si Jacob gipatawag sa pagbalata sa kamatayon sa usa nga sa dugay na nga panahon nahimong usa ka pinasidunggan nga sakop sa pamilya sa iyang amahan ang iwa ni Rebeca nga mao si Deborah, nga ningkuyog sa iyang agalon nga babaye gikan sa Mesopotamia ngadto sa yuta sa Canaan. Ang presensya niining gulangon nga babaye alang ni Jacob mao ang nahimong bililhon nga higut nga nagbugkos kaniya sa iyang sayo nga kinabuhi, ug ilabina ngadto sa inahan kang kinsang gugma alang kaniya hilabihan ka lig on ug ka lumo. Gilubong si Deborah uban sa mga pahayag sa dakong kasubo nga ang encina nga sa ilalum niini gihimo ang iyang lubnganan, gihinganlan ug “ang encina sa paghilak.” Dili mahimo nga molabay nga dili mamatikdan nga ang handumanan sa iyang kinabuhi sa matinumanong pag alagad ug ang pagbalata niining higala sa panimalay, giisip nga takus nga pagapreserbahon diha sa pulong sa Dios.PM 253.3

Gikan sa Bethel duruha na lamang ka adlaw nga panaw ngadto sa Hebron; apan kini nagdala kang Jacob sa mabug at nga kasub anan diha sa kamatayon ni Raquel. Napulo’g upat ka tuig nga pagalagad ang iyang gihimo tungod kaniya, ug ang iyang gugma maoy nakapagaan sa iyang kabudlay. Ang kabalalum ug ang pagpabilin sa maong gugma gipakita samtang si Jacob didto sa Egipto niya naghigda nga haduul na sa iyang kamatayon, nga si Jose miduul sa pagduaw kaniya, ug ang tigulang na nga patriarka, sa dalikyat niyang paghi numdum sa iyang kaugalingon nga kinabuhi, nagingon, “Mahitungod kanako sa paggikan ko sa Padan aram, namatay kanako si Raquel sa yuta sa Canaan, sa dalan, sa gilay on nga dili na kaayo halayo gikan sa Ephrata; ug gilubong ko siya didto sa dalan sa Ephrata.” Genesis 48:7. Diha sa kutay sa kasaysayan sa pamilya mahitungod sa iyang hataas ug gisamok nga kinabuhi, ang kamatayon ni Raquel mao lamang ang nahinumduman.PM 254.1

Sa wala pa ang iyang kamatayon, si Raquel nanganak sa ikaduha nga anak nga lalake. Sa iyang binulagan nga pagtinga iyang gihinganlan ang bata nga Benoni, “anak sa akong kasub anan.” Apan ang iyang imahan nagtawag kaniya nga Benjamin, “anak sa akong mong kamot” o “akong kusog.” Gilubong si Raquel diin siya namatay, ug gipatindog ang usa ka haligi diha sa maong dapit aron sa pagpalungtad sa iyang handumanan.PM 254.2

Didto sa dalan paingon sa Ephrata, may laing maitom nga krimen ang nakamansa sa pamilya ni Jacob, nga maoy hinungdan nga si Ruben, ang kamagulangang anak, gihikawan sa mga katungod ug sa mga kadungganan sa pagkapanganay.PM 254.3

Sa katapusan nakaabut ra si Jacob sa tumoy sa iyang panaw, “ngadto kang Isaac nga iyang amahan sa Mamre,... nga mao ang Hebron, nga didto nanagpuyo si Abraham ug si Isaac.” Dinhi siya nagpabilin sulod sa nagakatak op nga mga tuig sa kinabuhi sa iyang amahan. Alang kang Isaac, nga maluya na ug halap, ang maloloy ong mga pagtagad ning dugay nang nawala nga anak maoy usa ka kalipay sulod sa mga katuigan sa pag inusara ug pagkanamatyan.PM 254.4

Nagkatagbo si Jacob ug si Esau diha sa higdaanan sa kamatayon sa ilang amahan Kaniadto ang magulang nga igsoon nagpaabut niining hitaboa nga higayon sa pagpanimalus; apan sukad niadto dako ang kausaban sa iyang mga pagbati. Ug si Jacob nga maayong pagkatagbaw sa espirituhanong mga panalangin sa katungod sa pagkapanganay, mitugyan ngadto sa iyang magulang ang kabilin sa bahandi sa ilang amahan ang kabilin lamang nga gitinguha ug gimahal ni Esau. Wala na sila maglinay anay tungod sa pangabubho ug sa pagdumot, apan sila nagbulag, ug si Esau mipaingon ngadto sa Bukid sa Seir. Ang Dios, nga dato sa mga panalangin, nagtugyan ngadto kang Jacob sa kalibutanon nga bahandi, dugang sa hataas nga kaayohan nga iyang gitinguha. Ang mga kabtangan sa duruha ka mga igsoon “dako ra kong mag usa sila sa pagpuyo, ug ang yuta nga ilang gilangyawan wala makapaigo kanila tungod sa ilang kahayopan.” Ang ilang pagbulag nahisubay sa diosnon nga katuyoan mahitungod kay Jacob. Tungod kay ang mga igsoon naglahi pag ayo bahin sa relihiyoso nga pagtoo, mas maayo alang kanila ang pagpuyo nga maglinay anay.PM 254.5

Si Esau ug si Jacob managsama nga gipahimangnoan diha sa kahibalo mahitungod sa Dios, ug ang duruha may kagawasan sa paglakaw diha sa iyang mga sugo ug sa pagdawat sa iyang pabor; apan silang duruha wala makapili sa paghimo niini. Ang duruha ka mga igsoon naglakaw diha sa nagkalahi nga mga dalan, ug ang ilang mga dalan nagpadayon sa pagtipas nga naglayo kaayo.PM 255.1

Dili sumala sa gusto sa Dios nga nasirhan si Esau gikan sa mga panalangin sa kaluwasan. Ang mga gasa sa Iyang grasya pinaagi kang Cristo walay bayad alang sa tanan. Walay pagpili kondili sa iya lamang kaugalingon nga siya mawagtang. Gibutang sa Dios diha sa Iyang pulong ang mga kinahanglanon nga ang matag kalag magpili ngadto sa kinabuhing dayon ang pagsugot sa Iyang mga sugo, pinaagi sa pagtoo kang Cristo. Ang Dios nagpili ug usa ka kinaiya diha sa pagpahiuyon sa Iyang kasugoan, ug bisan kinsa nga makaabut sa sumbanan sa Iyang kinahanglanon, makabaton sa katungod sa pagsu lod sa gingharian sa himaya. Si Cristo sa Iyang kaugalingon nag ingon, “Ang mosalig sa Anak may kinabuhi nga dayon; apan and dili mosugot sa Anak dili makatilaw ug kinabuhi.” Juan 3:36. “Dili ang tanang magaingon kanako, ‘Ginoo, Ginoo,’ makasulod sa gingharian sa langit, kondili ang nagatuman sa kabubut on sa Akong Amahan nga anaa sa langit.” Mateo 7:21. Ug diha sa Pinadayag, Siya nagpahayag, ‘Bulahan sila nga managlaba sa ilang mga bisti aron makabaton sila sa katungod sa pagpahimulos sa kahoy nga naghatag sa kinabuhi, ug sa pagsulad sa siyudad agi sa mga pultahan.” Pinadayag 22:14. Mahitungod sa katapusang kaluwasan sa tawo, kini lamang nga pagpili ang gipadayag diha sa pulong sa Dios.PM 255.2

Ang matag kalag nga mobuhat sa iyang kaugalingon nga kaluwasan uban sa kahadlok ug sa pagkurog, maoy pagapilion. Siya nga musul ob sa hinagiban, ug makigbugno sa maayong bugno labut sa pagtoo maoy pagapilion. Siya nga magatukaw ngadto sa pag ampo, magasusi sa mga Kasulatan, ug mokalagiw gikan sa panulay, maoy pagapilion. Siya nga nagapadayon sa pagbaton sa pagtoo, ug magmasinugtanon sa matag pulong nga nagagula gikan sa baba sa Dios, maoy pagapilion. Ang mga tagana alang katubsanan walay bayad alang sa tanan; ang mga sangputanan sa katubsanan pagapahimuslan sa mga nakatuman sa mga kinahanglanon.PM 256.1

Gitamay ni Esau ang mga panalangin sa pakigsaad. Iyang gimahal ang lumalabay labaw sa espirituhanon nga kaayohan, ug iyang nadawat ang iyang gitinguha. Pinaagi sa iyang kaugalingong tinuyoan nga pagpili nga siya nahimulag gikan sa mga katawohan sa Dios. Gipili ni Jacob ang panulondon sa pagtoo. Iyang gipaningkamutan ang pagbaton niini pinaagi sa limbong, sa pagbudhi, ug sa pamakak; apan ang Dios nagtugot sa iyang sala sa pagbubat sa iyang pagtul id. Apan latas sa tibook nga mapait nga eskperensya sa ulahi niyang mga katuigan, wala gayud siya motipas gikan sa iyang tuyo o mobiya sa iyang pagpili. Iyang nakat onan nga diha sa pagdangop sa tawohanon nga kaabtik ug panglimbong aron sa pagsiguro sa panalangin, siya nagpakiggubat batok sa Dios. Gikan niadtong gabii sa pagbugnoay diha sa daplin sa Jaboc, migula si Jacob nga usa ka lahi nga tawo. Naibut ang pagsalig sa kaugalingon. Sukad niadto wala na makita ang karaan nga pagkamarama. Baylo sa kaabtik ug sa panglimbong, natiman an sa kayano ug sa kamatuoran ang iyang kinabuhi. Nakakat on siya sa leksyon sa yano nga pagsalig diha sa Gamhanan nga Bukton; ug taliwala sa kalisdanan ug sa kasakitan moduko lamang siya diha sa mapainubsanong pagpasakop sa kabubut on sa Dios. Ang mahugaw nga mga elemento sa kinaiya nangautut diha sa hudno nga kalayo, ang matuod nga bulawan napino, hangtud nga ang pagtoo ni Abraham ug ni Isaac nakita nga masanag diha ni Jacob.PM 256.2

Ang sala ni Jacob, ug ang pasunding sa mga hitabo nga maoy hinungdan, wala mapakyas sa pagbutang ug impluwensya alang sa dautan ang impluwensya nga nagpadayag sa iyang mapait nga bunga diha sa kinaiya ug sa kinabuhi sa iyang mga anak. Sa pagkahamtong na niining maong mga anak, nakahimo sila ug seryoso nga mga sayop. Ang mga sangputanan sa pagbaton ug daghang asawa naila diha sa panimalay. Kining maong makalilisang nga kadautan hilig nga mopahubas sa mga tuburan sa gugma, ug ang impluwensya niya magapaluya sa labing balaan nga mga higut. Ang pangabubho sa daghang mga inahan nakapapait sa relasyon sa pamilya, nanagtubo ang mga anak nga mga palaaway, dili makaagwanta sa pagpugong, ug ang kinabuhi sa amahan nangitngit sa kahingawa ug sa kaguol.PM 256.3

Hinuon, dihay usa, nga lahi kaayo ang kinaiya ang kamagulangan nga anak lalake ni Raquel, nga si Jose, kinsang talagsaong personal nga kaambongan daw nagasidlak sa katahum diha sa sulod sa hunahuna ug sa kasingkasing. Putli, aktibo, ug malipayon, ang batan on naghatag ug kamatuoran usab sa makugihon ug malig on nga pamatasan. Nagpatalinghug siya sa mga pahimangno sa iyang amahan, ug sugot siya nga mituman sa Dios. Ang mga kinaiya nga sa ulahi nakapaila kaniya didto sa Egipto ang kalumo, katarong, ug pagkamatinud anon nagpaila nang daan diha sa iyang adlaw adlaw nga kinabuhi. Ingon nga patay na ang iyang inahan, ang iyang mga pagbati didto natingub sa amahan, ug ang kasingkasing ni Jacob nabugkos niining iyang anak sa pagkatigulang. “Si Jose gihigugma ni Israel lahaw sa tanan niya nga mga anak.”PM 257.1

Apan bisan kini nga pagbati maoy nahimong hinungdan sa kasamok ug sa kaguol. Sa dili minaalamon gipakita ni Jacob ang iyang pagpa labi kang Jose, ug kini nakapahaling sa pangabubho sa iyang ubang mga anak. Samtang nasaksihan ni Jose ang dautan nga taras sa iyang mga igsoon, nasamok siya pag ayo; sa malumo nangarisgar siya sa pagtutol uban kanila, apan nakapukaw lamang kini sa dugang pa sa ilang pagdumot ug sa kasilag. Wala siya makaantus nga magtan aw’ kanila nga nagpakasala batok sa Dios, ug busa iya kining gidala ngadto sa iyang amahan, sa paglaum nga ang pagbulot an sa iyang amahan makadala kanila sa pagreporma.PM 257.2

Sa mabinantayon gilikayan ni Jacob ang pagpaukyab sa ilang kasuko pinaagi sa kapintas ug sa pagkapig ot. Uban sa halalum nga pagbati iyang gipahayag ang iyang pagtagad alang sa iyang mga anak, ug nangamuyo kanila sa pagbaton ug pagtahud sa iyang pud na nga ulo, ug dili magdala ug kaulawan sa iyang ngalan, ug labaw sa tanan sa dili pagpakaulaw sa Dios pinaagi sa walay pagtagad sa iyang mga sugo. Nangaulaw nga nahibaloan ang ilang pagkadautan, ang mga batan ong mga lalake claw nagmahinulsolon, apan ila lamang gitagoan ang tinuod nilang pagbati nga maoy nakalabi pang mapait tungod niining pagbutyag.PM 257.3

Ang dili minaalam nga gasa sa amahan ngadto kang Jose sa usa ka mahalon nga kupo ingon sa ginasul ob sa mga tawo nga dungganan. alang kanila, daw lain pa nga kamatuoran sa iyang pagkamay pinalahi, ug nakapukaw sa usa ka katahap nga siya nagplano sa pagsaylo sa iyang magulang nga mga anak, ug adto niya ihatag ang katungod sa pagkapanganay sa anak nga lalake ni Raquel. Ang ilang dautan nga tinguha nadugangan pa sa diha nga ang bata, sa usa ka adlaw naghinugilon kanila mahitungod sa usa ka damgo niya. “Kay ania karon,” matud pa niya, “nagabugkos kita ug mga binangan sa kapatagan, ug tan awa, ang akong binangan mitindog ug mituy od. ug ang inyong mga binugkos ming alirong, ug mingyukbo kini sa akong binugkos.”PM 258.1

“Magahari ba diay ikaw kanamo? Kun magaginoo ba diay ikaw kanamo?” masiyaok ang iyang mga igsoon dilia sa masinahon nga kasukoPM 258.2

Sa wala madugay diha na may lain siya nga damgo, nga may susama ug kahulogan, nga lya na man nga gisugid: “Ania karon, ang adlaw ug ang bulan, ug ang napulo ug usa ka bitoon nangluhod kanako.” Kini nga damgo dali nga gihubad sama sa nahauna. Ang amahan, nga diha, misulti nga mabadlongon” Unsa ba nga damgoha kini nga imong gidamgo? Manganhi ba diay kami, ako ug ang imong inahan, ug ang imong mga igsoon sa pagluhod kanimo sa yuta? Bisan pa sa tataw nga kapig ot sa ivang mga pulong, nagtoo si Jacob nga ang Ginoo nagpadayag sa umalabut ngadto kang Jose.PM 258.3

Samtang ang bata nagtindog sa atubangan sa iyang mga igsoon, ang iyang matahum nga panagway nga gihayagan sa Lamdag sa Espiritu. wala sila makapugong sa ilang pagdayeg; apan wala sila mopili sa pagbiya sa ilang dautang mga paagi, ug ilang gidumtan ang kaputli nga nagbadlong sa ilang mga sala. Ang sama nga espiritu nga maoy nakapalihok ni Cain mao ang nagahaling dilia sa ilang mga kasingkasing.PM 258.4

Ang mga igsoon napugos sa pagbalhinbalhin ug mga dapit nga kapasibsiban sa ilang mga panon, ug kanunay sila nga magkuyog ug kawala sa puloy anan sulod sa mga binulan. Tapus ikasugid ang mga higayon. ningadto sila ngadto sa dapit nga gipalit sa ilang amahan didto sa Sichem. Nanglabay ang pipila ka panahon, ug walay balita gikan kanila, ug ang amahan mingsugod na ug kahadlok alang sa ilang kahilwasan gumikan sa ilang kanhi nga kabangis ngadto sa mga Sichemhanon. Busa iyang gipadala si Jose sa pagpangita kanila, ug magdala siya ug balita sa ilang kahimtang didto. Kong nahibaloan pa lamang ni Jacob ang tinuod nga pagbati sa iyang mga anak ngadto kang Jose, dili unta niya isalig siya nga mag inusara uban kanila; apan kini nga pagbatia maayo gayud nila nga pagkatago.PM 258.5

Uban sa malipayon nga kasingkasing mipahawa si Jose gikan sa iyang amahan, nga walay pagpamalandong siya o ang iyang amahan kong unsa ang mahitabo sa dili pa sila magkakita pag usab. Tapus sa iyang mataas nga panaw, nahiabut si Jose sa Sichem, apan wala didto ang iyang mga igsoon. Tapus siya nakapangutana kong hain sila, siya gimandoan sa pagpadayon ngadto sa Dotham. Nakapanaw na siya ug kapin sa kalim an ka milya, ug karon may mahadugang nga napulo ug lima pa ka milya nga iyang atubangon paingon sa Dotham, apan siya mipadayon pa nga nagdali, hingkalimtan ang iyang kakapoy diha sa paghunahuna nga iyang mahumpay ang kahingawa sa iyang amahan, ug sa pagpakigtagbo sa iyang mga igsoon, kinsa, nga bisan pa sa ilang pagkadili maloloy on kaniya, siya nahigugma gihapon kanila.PM 259.1

Ang iyang mga igsoon nakakita kaniya nga nagkaduul; apan walay hunahuna mahitungod sa taas nga panaw nga iyang nahimo aron sa paghibalag kanila, mahitungod sa iyang kakapoy ug sa kagutom, mahitungod sa iyang katungod sa ilang pagkamaabiabihon ug inigsoong gugma, ang nakahumok sa kapait sa ilang pagdumot. Ang pagtan aw sa kupo, ang handumanan sa gugma sa ilang amahan, maoy nakapuno kanila sa kalagut. “Ania karon, nagapaduul nganhi kining hinamgo,” sila nakasinggit, nga nagbugalbugal. Ang kasina ug ang panimalus, nga dugay nang gihambin sa tago, karon mao ang nagmando kanila. “Patyon nato siya,” sila miingon. “ug ihulog nato siya sa usa nianang mga gahong; ug ingnon ta lamang unya: May usa ka mananap nga mapintas mitukob kaniya, ug tan awon ta kong unsa ang madangat sa iyang mga damgo.”PM 259.2

Ila unta ipatuman ang ilang katuyoan, apan mitutol si Ruben. Misibug siya gikan sa pagsalmot diha sa pagpatay sa iyang igsoon, ug misugyot siya nga ibanlod nga buhi si Jose ngadto sa usa ka .gahong ug biyaan siya dadto hangtod mamatay; sa tago nagplano sa pagluwas kaniya ug iuli siya ngadto sa iyang amahan. Ingon nga nabuyo silang tanan sa pag uyon sa iyang plano, mibiya si Ruben sa grupo, sa kahadlok nga dili unya siya makapugong sa iyang pagbati ug nga ang iyang plano nga tinuod masakpan.PM 259.3

Nahiabut si Jose, walay katahap sa katalagman, ug nalipay nga ang tumong sa iyang taas nga panaw natapus; apan may sa gipaabut nga pagabiabi, nalisang siya sa suko ug mapanimaslanon nga mga tinan awan nga misugat kaniya. Gisikop siya nila, ug gihubo gikan kaniya ang iyang kupo. Ang mga pagtamay ug ang mga hulga nagpadayag sa usa ka pumapatay nga tuyo. Wala tagda ang iyang mga pakilooy. Sa bugos siya diha sa gahum sa mga tawo nga nasuko. Sa binastos giguyod siya ngadto sa lalum nga gahong, ug ilang giitsa siya ngadto sa sulod niini, ug sa nasiguro nga dili siya makalayas, ilang gibiyaan siya didto aron mamatay sa kagutom, samtang sila “nanglingkod sa pagkaon ug tinapay.”PM 260.1

Apan ang uban kanila walay kalinaw sa hunahuna: wala sila magbati sa katagbawan nga ilang gidahum gumikan sa ilang panimalus. Sa wala madugay nagakahaduul ang pundok sa mga magpapanaw. Usa kadto ka panon sa mga Ismaelinhon gikan sa unahan sa Jordan nga nagpaingon sa Egipto nga nagdala ug mga paminta ug ubang mga baligya. Karon si Juda nagsugyot nga imbis pasagdan si Jose nga mamatay didto sa gahong, ilang ibaligya ang ilang igsoon nganha niining hentil nga mga magpapatigayon Samtang mawala siya sa ilang panan aw dili sila kapaninglan sa iyang dugo; “kay,” matud pa niya, “atong igsoon siya, ato usab nga unod ” Niini nga sugyot, ang tanan miuyon, ug sa madali ilang gikoha si Jose gikan sa gahong.PM 260.2

Samtang iyang nakita ang mga magpapatigayon, ang makahahadlok nga kamatuoran mikidlap diha kaniya. Ang pagkamahimong ulipon maoy usa ka palad nga labaw pa nga gikahadlokan kay sa kamatayon. Diha sa pagpanghingutas sa kahadlok mihangyo siya ngadto sa usa ug ngadto sa lain pa sa iyang mga igsoon, apan wala magpolos. Ang uban natandog sa kalooy, apan ang kahadlok sa pagyubit maoy nakapahilum kanila; ang tanan nagbati nga nahilayo na sila kaayo sa pagsibug. Kong malingkawas si Jose, sa walay duhaduha isumbong niya sila ngadto sa ilang amahan, nga dili mopasaylo sa ilang kapintas ngadto sa iyang anak nga pinalabi. Sa gipagahi ang ilang mga kasingkasing batok sa iyang mga pakilooy, ilang gitugyan siya ngadto sa mga kamot sa hentil nga mga magpapatigayon. Ang panon mipadayon sa ilang panaw, ug sa wala madugay wala na sila makita.PM 260.3

Mibalik si Ruben ngadto sa gahong, apan si Jose wala na didto. Sa kalisang ug sa pagbasul sa iyang kaugalingon iyang gigisi ang iyang bisti, ug gipangita ang iyang mga igsoon nga nagsinggit, “Ang bata wala na: ug ako asa man ako paingon?” Sa iyang pagkahibalo sa gidangatan ni Jose, ug karon dili na mahimo ang pagbawi kaniya, gidani nila si Ruben sa pagtipon sa iyang mga igsoon sa tinguha sa paglilong sa ilang sala. Sa ilang gipatay ang usa ka nati nga kanding ilang gituslob ang kupo ni Jose sa dugo niini, ug gidala kini ngadto sa ilang amahan. nga nagbalita kaniya nga ilang napalgan kini didto sa kapatagan, ug nga sila nahadlok nga kadto iya sa ilang igsoon. “Ilha karon,” sila miingon, “kong mao ba kini ang sinina sa imong anak o dili.” Nagpaabut sila niini nga talan awon uban sa kalisang, apan wala sila maandam alang sa makapagisi sa kasingkasing nga kasubo, ang hingpit nga pagbiya sa kaguol, nga napugos sila sa pagsaksi. “Mao kini ang sinina sa akong anak”, ingon ni Jacob, “usa ka mananap nga mapintas ang mitukob kaniya; sa walay duhaduha giwataswatas si Jose.” Kawang ang paningkamot sa iyang mga anak nga lalake ug mga babaye sa paglipay kaniya. Daw ang panahon wala makadala ug alibyo sa iyang kasub anan “Manaug ako ngadto sa lubnganan nga magabalata tungod sa akong anak,” mao ang iyang hilak nga nawad an sa paglaum. Ang batan ong mga lalake, nangalisang sa ilang nabuhat, apan tungod sa kahadlok sa mga pagbasul sa ilang amahan, sa gihapon ilang gitagoan diha sa ilang mga kasingkasing ang kahibalo sa ilang sala, nga bisan sa ilang kaugalingon daw dako kaayo.PM 261.1

Ang Gabii sa Pagbugnoay

Si Jose Didto so Egipto