Gidawat ni Abraham nga walay pangutana ang saad mahitungod sa usa ka anak nga lalake, apan wala siya maghulat sa Dios nga matuman sa Iyang pulong diha sa Iyang kaugalingong panahon ug paagi. Gitugot ang usa ka paglangan, aron sa pagsulay sa iyang pagtoo diha sa gahum sa Dios; apan napakyas siya sa pa agwanta sa pagsulay. Sa paghunahuna nga dili mahimo nga manganak pa siya diha sa iyang katigulangon, misugyot si Sara, ingon nga usa ka piano nga pinaagi niini ang diosnon nga katuyoan tingali matuman, nga ang usa sa iyang mga sulogoong babaye pagakohaon ni Abraham ingon nga ikaduhang asawa niya. Ang pagbaton ug daghang asawa hilabihan nga pagkaylap sa pagkaagi nga daw gibati sa kadaghanan nga dili sala, apan kini sa gihapon usa ka paglapas sa kasugoan sa Dios, ug makamatay sa kabalaan ug sa kalinaw sa relasyon sa pamilya. Ang kaminyoon ni Abraham ngadto kang Agar misangput sa dautan, dili lamang nganha sa iyang kaugalingon nga panimalay, kondili, ngadto pa sa umalabut nga mga kaliwatan.PM 176.1

Ingon nga naulog ulogan sa kadungganan sa iyang bag ong katungdanan ingon nga asawa ni Abraham, ug malaumon nga mahimong inahan sa dako kaayo nga nasud nga manaug gikan kaniya, si Agar nahimong mapahitas on ug mapangadakon ug gitagad ang iyang agalon nga babaye uban sa pagtamay. Ang balosanay nga mga pangabubho nakatugaw sa kalinaw sa kaniadto malipayon nga puloy anan. Sa napugos sa pagpatalinghug sa mga mulo sa duruha, wala magpulos ang painngkamot ni Abraham sa pagpahiuli sa panagkauyon. Bisan tuod nga iya kadto nga mainitong pakiluoy ni Sara nga ipaasawa si Agar, karon iyang gihasul si Abraham ingon nga mao ang tagsala. Siya nagtinguha sa paghingilin sa iyang kaatbang; apan nagdumili si Abraham sa pagtugot niini; kay si Agar mao ang mahimong inahan sa iyang (Abraham) anak, samtang siya sa dakong kawili naglaum, nga kini mao ang anak sa saad. Tungod kay si Agar sulogoon man si Sara, gitugyan ni Abraham ang pagmando kaniya ngadto sa iyang agalon nga babaye. Ang mapahitas on nga espiritu ni Agar wala makaagwanta sa kabangis nga nahagit sa iyang pagkamayubiton. “Si Sara nagsakit kaniya pag ayo ug mikalagiw siya gikan sa iyang atubangan.”PM 176.2

Mipaingon siya ngadto sa usa ka kamingawan, ug samtang siya mipahulay tupad sa usa ka tuburan, nag inusara ug walay higala, ang usa ka manulonda ni Jehova, sa tawohanon nga panagway, mitungha ngadto kaniya. Sa gisangpit siya sa pag ingon “Agar, ulipon ni Sarai,” aron sa pagpahinumdum kaniya sa iyang kadungganan ug sa iyang katungdanan, ang manulonda nagmando kaniya sa pag ingon, “Bumalik ka sa imong agalon nga babaye, ug magpaubos ka sa ilalum sa iyang mga kamot.” Apan uban niini nga pagbadlong dihay gisagol nga mga pulong sa paglipay. “Gipatalinghugan ni Jehova ang imong kagul anan.” “Padaghanon ko gayud ang imong kaliwatan, nga kini dili arang maisip tungod sa gidaghanon.” Ug ingon nga dumalayon nga pagpahinumdum sa iyang kaluoy, gimandoan siya sa pagtawag sa iyang anak nga Ismael, nga nagkahulogan “Ang Dios nagapataling hug.”PM 177.1

Sa diha nga si Abraham hapit na moabut sa usa ka gatus ka tuig ang panuigon, ang saad mahitungod sa usa ka anak nga lalake gisubli ngadto kaniya, uban sa pasalig nga ang umalabut nga manonunod mao ang anak ni Sara Apan si Abraham wala gihapon makasabut sa saad. Dihadiha ang iyang hunahuna miliso ngadto kang Ismael, nga nagagunit sa pagtoo nga pinaagi kaniya ang maloloy ong katuyoan sa Dios mangatuman. Sa iyang gugma sa iyang anak siya nakasinggit, “O hinaut unta nga si Ismael mabuhi sa atubangan mo!” Gihatag pag usab ang saad sa mga pulong nga dili na gayud saypon pagsabot: “Si Sara nga imong asawa magaanak siya ug usa ka anak nga lalake, ug pagahinganlan mo ang iyang ngalan si Isaac; ug pagatukuron Ko ang Akong pakigsaad uban kaniya.” Apan ang Dios wala magpatum baya sa pag ampo sa amahan. “Ug mahitungod usab kang Ismael, ikaw gipatalinghugan Ko; tan awa, siya gipanalanginan Ko,...ug paga buhaton Ko kaniya ang usa ka dakong nasud.”PM 177.2

Ang pagkatawo ni Isaac, nga tapus sa usa ka hataas nga pagpaabut, nga nagdala sa katumanan sa ilang labing mahal nga mga paglaum, nagpuno sa kasadya diha sa mga balongbalong ni Abraham ug ni Sara. Apan alang kang Agar ang maong hitabo mao ang nakahugno sa gihinugon niya nga pangandoy. Si Ismael, nga karon usa na ka batan on, ginaila diha sa kampamento nga mao ang eridero sa kang Abraham nga bahandi, ug manonunod sa mga panalangin nga gisaad ngadto sa iyang mga kaliwat. Karon, sa kalit lamang siya gipadaplin, ug diha sa ilang kabisgo, ang inahan ug ang anak nagdumot sa anak ni Sara. Ang kalipay sa kadaghanan nakapadako sa ilang pangabubho, hangtud nga si Ismael sa dayag nangahas sa pagyubit sa eridero sa saad sa Dios. Sa nakita ni Sara nga ang kang Ismael nga maguboton nga taras nga maoy hinungdan sa walay puas nga panagbangi, siya midangop ngadto kang Abraham ug nagsugyot nga si Agar ug si Ismael papahawaon gikan sa kampamento. Nakalitan sa kaguol si Abraham. Unsaon niya sa paghingilin si Ismael nga iyang anak, kinsa gihigugma pa niya pag ayo? Diha sa iyang kalibug, nangilaba siya sa diosnong giya. Pinaagi sa usa ka balaan nga manulonda, si Jehova nagmando kang Abraham sa pagtugot sa tinguha ni Sara; ang iyang gugma alang kang Ismael o kang Agar dili mahimo nga maoy makaali sa dalan. kay niini lamang siya makapasig uli sa panagkauyon ug sa kalipay sa iyang pamilya. Ug ang manulonda naghatag kaniya ug makahumpay nga saad nga bisan si Ismael mahimulag gikan sa puloy anan sa iyang amahan, si Ismael dili biyaan sa Dios; pagaampingan ang iyang kinabuhi, ug siya mahimong amahan sa usa ka dakong nasud Mituman si Abraham sa pulong sa manulonda, apan dili kadto nga walay mapait nga pag antos Mabug at ang kasingkasing sa amahan uban sa wala malitok nga kasuho samtang iyang gipapahawa si Agar ug ang iyang anakPM 177.3

Ang pahimangno nga gihatag ngadto kang Abraham, mahitungod sa pagkabalaan sa relasyon sa kaminyoon, maoy nahimong usa ka leksyon alang sa tanang mga katuigan, Kini nagpahayag nga ang mga katungod ug ang kalipay niini nga relasyon kinahanglan pagabantayan pag ayo, bisan sa dako nga sakripisyo. Si Sara map lamang ang tinuud nga asawa ni Abraham. Ang iyang mga katungod ingon nga usa ka asawa ug inahan, dili ikabahin ni bisan kinsa. Gitahud niya ang iyang bana, ug niini ginapaila siya diha sa Bag ong Testamento ingon nga usa ka takus nga sulundan. Apan wala siyay gusto nga ang mga pagbati ni Abraham igahatag ngadto sa uban: ug si Jehova wala magbadlong kaniya sa iyang pagpahingilin sa iyang karibal. Silang dulia si Abraham ug si Sara wala mosalig sa gahum sa Dios, ug mao kini ang sayop nga misangput ngadto sa kaminyoon kang AgarPM 178.1

Gitawag sa Dios si Abraham nga mahimong amahan sa mga matinumanon, ug ang iyang kinabuhi mao ang magatindog ingon nga usa ka panig ingnan sa pagtoo alang sa magasunod nga mga kaliwatan. Apan ang iyang pagtoo wala mahingpit. Iyang gipakita ang walay pagsalig sa Dios diha sa paglimod sa kamatuoran nga si Sara iyang asawa, ug diha usab sa iyang pagpangasawa kang Agar. Aron siya makaabut sa kinatas an nga sumbanan, gipaagi siya sa Dios sa lain pa nga pagsulay, ang labing suod nga pag antos nga maeksperyensyahan sa tawo. Diha sa usa ka panan awon sa kagabhion gimandoan siya nga paadtoon sa yuta sa Moriah, ug didto ihalad niya ang iyang anak ingon nga usa ka halad nga sinunog didto sa ibabaw sa usa ka bukid nga ipakita kaniya.PM 178.2

Sa panahon sa pagdawat ni Abraham niini nga sugo, nakaabut na ang iyang panuigon ug 120 ka tuig. Giila na siya nga usa ka tigulang nga tawo sa iyang kaliwatan. Sa batan on pa niyang pag asdang sa katalagman; apan karon ang kadasig sa iyang pagkabatan on ning agi na. Ang usa nga anaa sa kalagsik sa iyang pagkalalake mahimo nga motagbo sa mga kalisdanan ug sa mga kagul anan uban ang kaisug nga maoy hinungdan sa pagkalusno sa kasingkasing sa ulahing mga adlaw sa kinabuhi, sa diha nga ang iyang mga tiil magasapinday na paingon sa lubnganan. Apan gireserba sa Dios ang Iyang katapusan, ang labing masulayong pagtilaw alang kang Abraham hangtud nga ang lulan sa mga katuigan mabug at na sa ibabaw niya, ug siya nangandoy na alang sa pahulay gikan sa kahingawa ug gikan sa trabaho.PM 181.1

Nagapuyo ang patriarka didto sa Beersheba, nga gilibutan sa kauswagan ug sa kadungganan. Dato siya kaayo, ug gipasidunggan siya sa mga hari sa yuta ingon nga usa ka gamhanan nga prinsipe. Ang linibo sa mga carnero ug sa mga baka ang naglukop sa mga kapatagan nga naghay ad ngadto sa unahan sa iyang kampamento. Diha sa usa ka kilid mao ang mga balongbalong sa iyang mga katabang, ang puloy anan sa ginatus sa matinumanong mga sulogoon. Ang anak sa saad nagtubo sa pagkadakong tawo diha sa iyang kiliran. Ang langit daw nagpurongpurong uban sa iyang panalangin sa usa ka kinabuhi sa sakripisyo diha sa mapailubon nga pag antos mahitungod sa paglaum nga gilangan.PM 181.2

Diha sa pagkamasinulondon sa pagtoo, gibiyaan ni Abraham ang iyang yutang natawohan nagpahilayo gikan sa mga ginikanan ug sa puloy anan sa iyang mga kabanayan. Siya naglaroylaroy sama sa usa ka dumoluong diha sa yuta nga iyang panolundon. Naghulat siya ug dugay alang sa pagkahimugso sa gisaad nga manonunod. Diha sa sugo sa Dios iyang gipapahawa ang iyang anak nga si Ismael. Ug karon, sa diha nga ang bata nga sa dugay nang panahon ginahandum nagsulod na sa pagkalalake, ug ang patriarka daw nakaila sa katumanan sa iyang mga paglaum, ang usa ka pagsulay nga dako pa kaayo kay sa tanang uban nga mga pagsulay diha sa iyang atubangan.PM 181.3

Ang sugo nga gipahayag sa mga pulong nga nakakumot sa kasingkasing sa amahan mao kini: “Kohaon mo karon ang imong anak nga bugtong, nga imong pinalangga nga mao si Isaac,...ug ihalad mo siya nga halad nga sinunog.” Si Isaac mao ang kahayag sa iyang puloy anan, ang kalipay sa iyang katigulanganon, labaw sa tanan, siya mao ang manonunod sa sinaad nga panalangin. Ang pagkawala sa maong usa ka anak pinaagi sa aksidente o sa sakit maoy makapagisi sa kasingkasing sa mawilihon nga amahan; kini makapayuko sa puti na ug ulo tungod sa kaguol; apan siya gisugo sa pag ula sa dugo sa maong anak pinaagi sa iyang kaugalingon nga kamot. Alang kaniya kini daw usa ka makahahadlok nga butang nga dili mahimo.PM 182.1

Nag atang si Satanas aron sa pagsugyot nga nalingla tingali siya tungod kay ang diosnong sugo nag ingon man nga “Dili ka magpatay,” ug ang Dios dili magkinahanglan sa butang nga Iyang gidili kaniadto. Sa iyang paggula sa iyang balongbalong, mihangad si Abraham ngadto sa malinaw nga kahayag sa mga langit nga walay panganod, ug nahinumdum sa saad nga gihimo duolan na sa kalim an ka tuig nga ninglabay, nga ang iyang kaliwat mahimong dili na maisip sama sa mga bitoon. Kong kining maong saad pagatumanon pinaagi kang Isaac, dili mahimo nga siya pagapatyon? Natintal si Abraham sa pagtoo nga tingali siya nailalum sa usa ka limbong. Ug diha sa iyang pagduhaduha ug kaguol siya mihapa ngadto sa yuta ug nag ampo sa pag ampo nga wala niya mabuhat kaniadto, alang sa pagpanghimatuud sa sugo kong iya ba gayud buhaton kining makalilisang nga katungdanan. Iyang nahinumduman ang mga manulonda nga gipadala sa pagpadayag nganha kaniya sa katuyoan sa Dios sa paglaglag sa Sodoma, ug kinsa mao ang nagdala kaniya sa saad mahitungod kang Isaac, ug unya miadto siya sa dapit diin sa daghang mga higayon iyang gihibalag ang langitnong mga mensahero, nga nagalaum nga ihibalag gihapon niya sila, aron sa pagdawat ug dugang pa nga pahimangno; apan walay usa ang mianhi aron sa paghumpay kaniya Ang kangitngit daw mihakop kaniya; apan ang sugo sa Dios nagabagting diha sa iyang mga igdulongog nga nag ingon, “Kohaon mo karon ang imong anak, ang imong bugtong anak nga si Isaac nga imong pinalangga.” Kinahanglan ang maong sugo pagatumanon, ug siya wala mangahas sa paglangan. Ang adlaw hapit na mosubang, ug kinahanglan molakaw na siya.PM 182.2

Sa iyang pagbalik ngadto sa iyang balongbalong, miadto siya sa dapit diin si Isaac naghigda nga natulog sa hinanok sa pagkabatan on ug sa pagkainosente. Sa usa ka gutlo ang amahan mitutok sa minahal nga nawong sa iyang anak, unya sa nagakurog molingiw siya. Ning adto siya sa kiliran ni Sara, nga natulog usab. Iya ba kaha siyang pukawon aron makausa pa mogakus siya sa iyang anak? Iya ba kahang tug anan siya sa gikinahanglan sa Dios? Nangandoy siya sa paghaw as sa iyang kasingkasing nganha kaniya, ug makig ambit kaniya niining makalilisang nga kapangakohan; apan nagpugngan siya sa kahadlok nga mababagan siya sa ipatuman kaniya sa Dios. Si Isaac mao ang kalipay sa inahan ug iyang garbo; ang iyang kinabuhi nahigut diha kaniya, ug ang gugma sa inahan mao unya ang magdumili sa paghalad.PM 183.1

Sa katapusan gipukaw ni Abraham ang iyang anak, nga nagsulti kaniya sa sugo sa Dios sa paghimo ug halad didto sa halayo nga bukid. Kini nga pagpukaw ni Isaac wala makapakurat niya tungod kay kanunav man siya nga nag uban sa iyang amahan sa pagsimba sa pipila ka mga halaran nga nagtimaan sa iyang mga paglibudlibud. Ang mga pangandam alang sa panaw dali ra nga nahuman. Naandam na ang sugnod ug gikarga kini sa asno, ug uban sa duha ka mga sulogoong lalake nanggikan sila.PM 183.2

Nag abay ug panlakaw ang amahan ug anak diha sa kahilum. Ang patriarka, nga nagpalandong sa iyang mabug at nga tinagoan wala makaako sa pagsulti. Ang iyang mga hunahuna diha sa mapagarbohon ug mawilihon nga inahan, ug sa adlaw nga siya mahibalik ngadto kaniya nga siya nalang. Nasayud siya pag ayo nga ang kutsilyo molagbas sa iyang kasingkasing sa diha nga kini maoy mohunos sa kinabuhi sa iyang anak.PM 183.3

Kadtong adlawa ang labing dugay nga adlaw nga nahitabo kay Abraham hinay nga nag aginod ngadto sa iyang pagkasalop. Samtang ang iyang anak ug ang batan ong mga lalake nangatulog, gigasto niya ang gabii diha sa pagampo, nga nagalaum gihapon nga may mga langitnong mensahero nga moanha kaniya sa pag ingon nga igo na ang pagsulay, nga ang batan on makapauli sa iyang inahan nga wala maunsa. Apan walay hinabang nga miabut sa gisakit niyang kalag. Diha pay laing dugav nga adlaw, lain pang gabii sa pagpaubos ug sa pag ampo, samtang kanunay nga nagabagting sa iyang dalunggan ang sugo nga maoy makapahimo niya nga walay anak. Diha si Satanas sa duol aron sa paghonghong sa mga pagduhaduha ug sa dili pagtoo; apan gisuklan ni Abraham ang iyang mga sugyot. Samtang hapit na sila mosugod sa ilang ikatulo nga adlaw sa ilang panaw, ang patriarka, nga nagtan’aw paingon sa amihanan, nakakita sa gisaad nga ilhanan, sa usa ka panganod sa himaya nga nagpaanod anod sa ibabaw sa Bukid sa Mona, ug iyang nahibaloan nga ang tingog nga nakigsulti kaniya nagagikan sa langit.PM 183.4

Bisan niadtong tungura wala siya magbagolbol batok sa Dios, kondili nagpalig on sa iyang kalag pinaagi sa pagpalandong sa mga katinoan sa pagkamaayo ug sa pagkamatinumanon sa Dios. Kining anak nga lalake gihatag nga wala damha; ug siya nga maoy naghatag niining bililhong gasa, wala bay katungod sa pagbakwi sa Iyang kaugalingon? Unya gisubli sa pagtoo ang saad nga nagaingon, “Gikan kang Isaac pagatawagon ang imong mga kaliwat” ang usa ka kaliwat nga dili maisip sama sa mga lugas sa balas sa ibabaw sa baybayon. Si Isaac maoy usa ka bata nga milagro, ug dili ba ang gahum nga naghatag kaniya ug kinabuhi makapahiuli niini? Sa lyang paglantaw sa unahan sa makita, nasabtan ni Abraham ang diosnong pulong nga nagaingon, “Iyang giisip nga ang Dios arang makabanhaw sa mga tawo gikan sa mga patay.” Hebreohanon 11:19.PM 184.1

Apan walay bisan kinsa kondili ang Dios lamang ang nakasabut kong unsa ka dako sa sakripisyo sa amahan diha sa pagtugyan sa iyang anak nga lalake ngadto sa kamatayon; si Abraham nagtinguha nga walay bisan kinsa kondili ang Dios lamang ang magasaksi niadtong talan awon sa pagbulagay. Iyang gimandoan ang iyang mga sulogoon sa pagpabilin didto sa luyo, nga nag ingon, “Ako ug ang bata moadto kami didto; ug kami mosimba, ug kami mamalik kaninyo.” Gipas an ang kahoy ni Isaac, siya nga maoy igahalad, ang amahan maoy nagdala sa kutsilyo ug sa kalayo, ug nagkuyog sila sa pagsaka paingon sa tumoy sa bukid, samtang ang batan on nagakahibolong sa hilum kong asa kaha nga torila o panon magagikan ang ighahalad. Sa katapusan siya misulti “Amahan ko, ania karon ang kalayo ug ang sugnod, apan hain man ang nating carnero nga himuong halad nga sinunog?” O, daw unsa nga pagsulay kini! Daw unsa nga ang parayegong mga pulong “amahan ko,” nakalagbas sa kasingkasing ni Abraham: Wala pa naput okan siya sa pagsulti kaniya karon. “Anak ko,” siya miingon, “ang Dios sa Iyang kaugalingon magatagana sa nating carnero alang sa usa ka halad nga sinunog.”PM 184.2

Didto sa natudlo nga dapit ilang gitukod ang halaran, ug gipahiluna ang kahoy sa ibabaw niini. Unya, sa nagakurog nga tingog, gitug an ni Abraham ngadto sa iyang anak ang diosnong mensahe. Uban sa kalisang ug sa kahikurat nahibaloan ni Isaac ang iyang pagadangatan; apan wala siya magpakita ug pagsukol. Makahimo unta siya sa paglikay sa iyang dadangatan, kong mipili pa siya sa paghimo niini; ang tigulang nga napun an sa kaguol, ug naluya sa pagpakigbugno niadtong tulo ka makalilisang nga mga adlaw. dili makatugbang sa kabubut on sa kusganon nga batan on. Apan si Isaac nabansay sukad pa sa iyang pagkabata sa andam ug masaligong pagkamasinulondon, ug sa diha nga ang katuyoan sa Dios gibukas sa iyang atubangan, mitugyan siya sa kinabubut on nga pagpasakop. Mag aambit siya sa pagtoo ni Abraham, ug siya nagbati nga siya gipasidunggan sa paghatag sa iyang kinabuhi ingon nga usa ka halad ngadto sa Dios. Sa malumo iyang gipaninguha ang pagpagaan sa kaguol sa amahan, ug gipadasig niya ang mga kamot nga wala nay kusog sa pagbugkos sa mga pisi nga naghigut kaniya ngadto sa halaran.PM 185.1

Ug karon gilitok ang katapusang mga pulong sa gugma, gipaagay ang katapusang mga luha, ug gihimo ang katapusang pagginaksanay. Karon sa gibakyaw sa amahan ang punyal aron sa pagpatay sa iyang anak, sa kalit gipugngan ang iyang bukton. Ang usa ka manulonda sa Dios nagtawag sa patriarka gikan sa langit nga nag ingon, “Abraham, Abraham!” Sa madali siya nagtubag, “Ania ako.” Ug ang tingog nadungog pag usab nga nagingon, “Dili mo pagbakyawon ang imong kamot batok sa bata, dili ka magbuhat kaniya bisan unsa; ug karon naila ko nga ikaw nahadlok sa Dios, kay wala magdumili sa imong bugtong nga anak kanako.”PM 185.2

Unya nakita ni Abraham ang “usa ka carnero nga lake sa likod, kansang mga sungay nagapos sa kasapinitan” ug gidali kini pagkoha, ug iyang gihalad kini “salili sa iyang anak.” Sa iyang kaiipay ug pagpasalamat, gihatagan ni Abraham ug bag ong ngalan ang balaan nga dapit Jehovah jireh,” nga sa ato pa, “si Jehova magahatag.”PM 185.3

Didto sa Bukid sa Moria, gibag o na man sa Dios ang Iyang pakigsaad, nga nagpamatuud uban sa solemni nga panumpa sa panalangin ngadto kang Abraham ug ngadto sa iyang mga kaliwatan latas sa tanang umalabut nga mga kaliwatan: “Tungod sa Akong kaugalingon nanumpa ako, nagaingon si Jehova, nga tungod kay gibuhat mo kini, ug wala ka magdumili Kanako, sa imong anak, sa imong bugtong anak. sa pagpanalangin, ikaw pagapanalanginan Ko, ug sa pagpadaghan, pagapadaghanon ko ang imong kaliwatan ingon sa mga bitoon sa langit, ug ingon sa balas nga atua sa baybayon sa dagat; ug ang imong kaliwatan manag iya sa mga ganghaan sa iyang mga kaaway. Ug diha sa imong kaliwat mapanalanginan ang tanan nga mga nasud sa yuta, kay gituman mo ang Akong tingog.”PM 186.1

Ang dako nga buhat sa pagtoo ni Abraham nagatindug sama sa usa ka haligi sa kahayag, nga nagabanwag sa agianan sa mga sulogoon sa Dios diha sa tanang nagasunod nga mga katuigan. Si Abraham wala magpagawas sa iyang kaugalingon gikan sa pagbuhat sa kabubut on sa Dios. Niadtong tulo ka adlaw nga panaw may igo siyang panahon sa pagpangatarungan, ug sa pagduda sa Dios, kong buot pa siya. Tingali mangatarungan kaha siya nga ang pagpatay sa iyang anak pagailhon nga siya usa ka mamomuno; ang ikaduhang Cain; nga kadto mao unya ang hinungdan nga pagadumilian ang iyang pagtulun an ug pagayam iran, ug sa ingon niini malaglag ang iyang gahum sa pagbuhat ug maayo ngadto sa iyang isigkatawo. Tingali kaha mohangyo siya nga ang iyang panuigon mao ang magpagawas kaniya gikan sa pagkamasinugtanon. Apan ang patriarka wala modangop sa bisan hain niini nga mga pamalibad. Tawohanon si Abraham; ang iyang mga pagbati ug mga kalabutan sama sa ato; apan wala siya mourong sa pagsukna kong unsaon pagkatuman sa saad kong patyon si Isaac. Wala siya magpabilin sa pagpangatarungan uban sa iyang nagangotngot nga kasingkasing. Nahibalo siya nga ang Dios makiangayon ug matarung diha sa tanan niyang mga gikinahanglan, ug iyang gituman ang sugo sa takdo gayud.PM 186.2

“Si Abraham mitoo sa Dios, ug kini giisip kaniya nga maoy pagkamatarung, ug siya ginganlan nga higala sa Dios.” Santiago 2:23. Ug si Pablo nagaingon, “Ang tawo nga adunay pagtoo mao ang mga anak ni Abraham.” Galaaa 3:7. Apan ang pagtoo ni Abraham nakita pinaagi sa iyang mga binuhatan. “Dili ba si Abraham nga atong ginikanan gipakamatarung man tungod sa binuhatan, sa paghalad niya kang Isaac nga iyang anak diha sa halaran? Masabut mo nga ang iyang pagtoo diay naglihok duyog sa iyang binuhatan, ug nga ang iyang pagtoo nahingpit pinaagi sa iyang binuhatan.” Santiago 2:21, 22. Adunay daghan nga napakyzs sa pagsabut sa relasyon sa pagtoo ug sa mga buhat. Sila nagingon, “Motoo lamang kamo kang Cristo, ug kamo maluwas. Walay bisan unsa nga mahimo sa pagbantay sa kasugoan.” Apan ang tinuud nga pagtoo makita diha sa pagkamasinugtanon. Si Cristo miingon ngadto sa mga Judio nga dili matinuhoon, “Kong mga anak pa kamo ni Abraham magabuhat unta kamo sa gibuhat ni Abraham.” Juan 8:39. Ug mahitungod sa amahan sa mga matinumanon si Jehova nagpahayag sa pag ingon, “Nagpatalinghug si Abraham sa Akong tingog, ug gibantayan niya ang Akong tulomanon, ang Akong mga sugo, ang Akong mga pamatasan, ug ang Akong mga balaod.” Genesis 26:5. Si apostol Santiago nag ingon, “Ang pagtoo patay kong kini walay binuhatan.” Santiago 2:17. Ug si Juan nga nagpuyo sa hingpit diha sa gugma, nagsulti kanato nga nag ingon, “Ang paghigugma alang sa Dios mao kini, nga pagabantayan ta ang iyang mga sugo.” 1 Juan 5:3.PM 186.3

Pinaagi sa larawan ug sa saad, ang Dios “miwali nga daan sa Maayong Balita ngadto kang Abraham.” Galacia 3:8. Ug ang pagtoo sa patriarka nalig on diha sa Manluluwas nga moabut. Si Cristo nag ingon ngadto sa mga Judiyo, “Ang inyong amahan nga si Abraham nalipay nga siya makakita sa adlaw sa Akong pag anhi; ug siya nakakita niini ug nagsadya.” Juan 8:56. Ang lake nga carnero nga gihalad nga ilis ni Isaac nagrepresentar sa Anak sa Dios, nga maoy ihalad ilis kanato. Sa diha nga ang tawo gipahamtangan sa kamatayon tungod sa paglapas sa kasugoan sa Dios, ang Amahan, nga nagtan aw sa iyang Anak, nag-ingon ngadto sa makasasala, “Magpakabuhi ka: nakapiagan Ko ang usa ka lukat.”PM 187.1

Ang tuyo sa Dios sa Iyang pagsugo ni Abraham sa pagpatay sa iyang anak mao ang pagpatidlum diha sa kaisipan ni Abraham sa katinuoran sa maayong balita, ingon man sa pagsulay sa iyang pagtoo. Ang paghigwaos nga iyang giantos sulod sa mangiub nga mga adlaw niadtong makahahadlok nga pagsulay, gitugot sa Dios nga mahitabo kaniya aron nga siya makasabut gikan sa iyang kaugalingon nga eksperyensya sa kadako sa sakripisyo nga gihimo sa walay kinutoban nga Dios alang sa katubsanan sa tawo. Walay lain nga pagsulay ang mahimong hinungdan sa kasakit sa kalag ni Abraham kay sa paghalad sa iyang anak. Gitahan sa Dios ang Iyang Anak ngadto sa usa ka kamatayon sa pagtinga ug sa kaulawan. Ang mga manulonda nga nagsaksi sa pagpakaulaw ug sa pagsakit sa kalag sa Anak sa Dios wala tugoti sa pagpatunga sama sa nahitabo kang Isaac. Wala didtoy tingog nga mosinggit, “Igo na.” Aron sa pagluwas sa kaliwat nga nahulog, ang Hari sa himaya mitugyan sa Iyang kinabuhi. Unsang kamatuoran nga mas malig on pa nga ikahatag sa walay kinutobang kaluoy ug gugma sa Dios? “Siya nga wala magpagawas sa iyang kaugalingong Anak kondili mitugyan hinuon Kaniya alang kanatong tanan, dili ba ihatag usab Niya kanato ang tanang mga butang uban Kaniya?” Roma 8:32.PM 187.2

Ang halad nga gikinahanglan gikan kang Abraham, dili alang lamang sa iyang kaugalingon nga kaayohan, o alang lamang sa kaayohan sa magasunod nga mga kaliwatan; kondili nga kini alang usab sa pagpahimangno sa mga binuhat sa langit nga walay sala ug sa ubang mga kalibutan. Ang natad sa away tali ni Cristo ug ni Satanas ang natad diin nasalsal ang piano sa kaluwasan mao ang tulun anang basahon sa kalibutan. Tungod kay si Abraham nagpakita sa kakulang sa pagtoo diha sa mga saad sa Dios, siya gisumbong ni Satanas sa atubangan sa mga manulonda ug sa atubangan sa Dios nga napakyas siya sa pagtuman sa mga kinahanglanon sa pakigsaad, ug tungod niini siya dili takus sa mga panalangin niini. Ang Dios nagtinguha sa pagmatuud sa pagkamatinumanon sa Iyang sulogoon atubangan sa tibuok langit, aron sa pagpasundayag nga walay ubos pa kay sa hingpit nga pagkamasinulondon ang pagadawaton, ug sa pagbukas sa labaw pa ka hingpit sa ilang atubangan sa plano sa kaluwasan.PM 188.1

Maoy mga saksi ang langitnong mga binuhat sa talan awon samtang ang pagtoo ni Abraham ug ang pagpasakop ni Isaac gisulayan. Ang pagsulay labi pang malisud kay sa iya ni Adan. Ang pagtuman sa gidili nga gipahamtang sa atong unang mga ginikanan wala mag apil ug pag antos; apan ang sugo ngadto kang Abraham nagkinahanglan sa labing masakit nga sakripisvo. Ang tibuok langit nakakita uban sa kahibolong ug sa pagdayeg sa walay pagduhaduha nga pagkamasinug tannn ni Abraham. Ang dbuok langit nag abiba sa iyang pagkamatinu- manon. Nabisto ang mga sumbong ni Satanas nga bakak. Nagpahayag ang Dios ngadto sa Iyang sulogoon nga nag ingon: “Karon naila Ko nga ikaw nahadlok sa Dios, (bisan pa sa mga sumbong ni Satanas) kay wala ka magdumili sa imong bugtong nga anak Kanako.”Ang pagkigsaad sa Dios nga gimatuud ngadto kang Abraham pinaagi sa usa ka panumpa sa atubangan sa mga binuhat sa ubang mga kalibutan, nagpamatuud nga ang pagsugot pagabalosan.PM 188.2

Malisud bisan pa alang sa mga manulonda ang pagsabut sa misteryo sa kaluwasan ang pagsabut nga ang Komandante sa langit, ang Anak sa Dios, magpakamatay alang sa tawo nga nakasala. Sa diha nga ang sugo gihatag ngadto kang Abraham sa paghalad sa iyang anak, nadani sa kaikag ang tanang langitnong mga binuhat. Uban sa hilabihan nga kaikag ilang gibantayan ang matag lakang sa katumanan niini nga sugo. Sa pangutana ni Isaac, “Hain man ang nating carnero alang sa usa ka halad nga sinunog?” ug si Abraham mitubag, “Ang Dios sa Iyang kaugalingon magatagana sa nating carnero;” ug sa diha nga gipugngan ang kamot sa amahan samtang iya na unta nga hunoson ang kinabuhi sa iyang anak, ug ang carnero nga lake nga gitagana sa Dios gihalad puli ni Isaac niini gibobo ang kahayag diha sa misteryo sa katubsanan, ug bisan ang mga manulonda nakasabut sa labaw pa katin aw sa kahibolongang pangandam nga gihimo sa Dios alang sa kaluwasan sa tawo.PM 189.1

Si Abraham Didto sa Canaan

Ang Pagkalumpag sa Sodoma